Μεγάλη η χάρη του, ο Kenny Powers έγινε τηλευαγγελιστής

‘Το The Righteous Gemstones απαντά στις προσευχές του HBO για την μέτα Game of Thrones εποχή’ και ‘Το The Righteous Gemstones βάζει στο στόχο τους εκατομμυριούχους πάστορες των mega εκκλησιών’ είναι οι δυο πιο χαρακτηριστικοί τίτλοι για να σας βάλω στο κλίμα για το μπαζ που προκάλεσε, ήδη από την πρεμιέρα του, η νέα μαύρη κωμωδία δια χειρός του -μόνιμου κάτοικου Charlotte πλέον (γιατί βαρέθηκε την δηθενιά του Χόλιγουντ)- Danny McBride (Eastbound & Down, Vice Principals).

Αυτή την φορά ο πάλαι ποτέ Kenny Powers δεν παίζει σόλο αφού είναι απλώς ο πρωτότοκος γιος μιας οικογένειας σούπερ επιτυχημένων (βλέπε κάθε μέλος της έχει το δικό του προσωπικό jet) εκατομμυριούχων τηλευαγγελιστών της οποίας ηγείται ο ‘δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορώ να παίξω’ John Goodman.

 Με άξιους, πάντα, παραστάτες την Cassidy Freeman ως την πειθήνια γυναίκα του, τον υπερ-ταλαντούχο Adam DeVine των Workaholics στον ρόλο του χίπστερ μικρότερου αδελφού του με τον οποίο πλακώνονται διαρκώς, τον -απροσδόκητα καλό- Tony Cavalero ως τον ‘αλλού για αλλού’ πρώην σατανιστή Keefe Chambers και, πάνω από όλα, τον Walton Goggins του Justified ως τον ξεπεσμένο Christian ροκ σταρ θείο του που κλέβει πραγματικά την παράσταση.

Μια, εννοείται, φουλ δυσλειτουργική Αγία Οικογένεια που καταφέρνει επί δεκαετίες να πείθει τα πλήθη ότι ο Θεός μιλάει μέσα από αυτούς. Απολαμβάνοντας όλα τα σχετικά προνόμια που περιμένει κανείς (επαύλεις, υπηρετικό προσωπικό και ότι άλλο ποθούν).

Όπως επίσης εννοείται πως είναι ο Danny -SPOILER ALERT- που απειλεί να κατεδαφίσει ότι με τόσο κόπο έχτισε ο πατέρας του, όταν εμφανίζεται ένα βίντεο που τον δείχνει να διασκεδάζει τύπου Charlie Sheen (πολλά ποτά, πολύ κόκα, αμέτρητα call girls) μαζί με τους κολλητούς του πάστορες.

Η αλήθεια είναι ότι σου παίρνει ένα πεντάλεπτο για να συνηθίσεις την αντιστροφή των ρόλων. Οτι δηλαδή αυτή την φορά ο McBride δεν είναι, όπως στα Eastbound & Down και Vice Principals (που επίσης δημιούργησε) ο white trash λόζερ που παλεύει να βιώσει ή να βιώσει εκ νέου το Αμερικάνικο Όνειρο. Εδώ τα έχει όλα στα πόδια του. Απλώς γίνεται έρμαιο των ορέξεων του.

Κάτι που μετατοπίζει το κέντρο του βάρους από τον μοναχικό απολαυστικό αντι-ήρωα που έχουμε συνηθίσει στο να παρακολουθούμε τα διασκεδαστικά τερτίπια μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Δεν μας χαλάει, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να ταυτιστούμε. Ειδικά από την στιγμή που κανείς μας δεν είχε την ‘τύχη’ να είναι όντως μέλος του ‘γενναιόδωρου’ ποιμνίου (ή να γνωρίζει κάποιον που να είναι) μιας τέτοιας made in USA mega church.

Mια φιλόδοξη και πρωτότυπη σειρά που, όταν ‘κουρδιστεί’ λίγο καλύτερα (π.χ. στην 2η σεζόν) έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε μια τόσο έντονη σάτιρα γύρω από το φαινόμενο των τηλε-ευαγγελιστών όσο υπήρξε το Veep για τα χάλια της Ουάσινγκτον σε όλη τη διάρκεια της προβολής του.

P.S. Όχι, τη αδελφή της οικογένειας, αυτή που ζητάει απεγνωσμένα να της φέρονται το ίδιο όπως τους άντρες, δεν την ξέχασαμε. Απλώς επιλέξαμε να την αγνοήσουμε. Όπως ακριβώς τα υπόλοιπα μέλη της τηλεοπτικής οικογένειάς της.

(Κεντρική Φωτογραφία: AP Images)