Μια βραδιά στο Yabanaki λίγο έξω απ’ τον χαμό

Τα ξέρω τα Νότια Προάστια. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βούλα οπότε το να βλέπω ένα ωραίο πάρτι σε μία παραλία θα έπρεπε να είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αν όχι δεδομένο. Κι όμως. Τα τελευταία χρόνια σπάνια έβρισκες ένα καλό πάρτι να βάλεις τα πόδια σου στην άμμο για χάρη του. Την περασμένη Κυριακή, 26 Μαίου, στο πάρτι “When the sun goes down” στο Yabanaki στη Βάρκιζα, αποζημιώθηκα για την αναμονή.

Με κάποιες προϋποθέσεις. Να αγαπά την house μουσική, να έχει όρεξη να πιεί και να μην φοβάται να λερώσει τα πόδια του χορεύοντας στην άμμο.

Το δικό σου πάρτι

Ξεκινάω από αυτό που θεωρώ το πλέον σημαντικό σε έναν χώρο διασκέδασης. Είτε αυτό είναι ένα bar της πόλης είτε μια παραλία όπως στην προκειμένη περίπτωση. Το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό να έχεις πολλές οπτικές γωνίες για το πάρτι. Τι εννοώ. Να έχεις πολλές επιλογές για το πώς θα ζήσεις ένα event. Πολλές γωνιές για να αράξεις όρθιος ή καθιστός (αν όχι ξαπλωμένος) και να βιώσεις το πάρτι.

Στο Yabanaki το χάρηκα πολύ αυτό. Γιατί στις 4 ώρες που έκατσα περίπου στην παραλία, άλλαξα τρεις θέσεις. Αρχικά βρέθηκα στον πυρήνα του πάρτι, μπροστά από τα decks και ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες που χόρευαν σαν να μην είχαν ξανακούσει μουσική στη ζωή τους. Ιδανικό location για έναν που έχει έρθει να χορέψει και να παρτάρει.

Στην συνέχεια κινήθηκα προς το bar. Αρχικά για να πάρω ποτό αλλά μετά μου ψιλοάρεσε να αράζω στην μπάρα, να πίνω τα ποτά μου και να χαζεύω από σχετικά κοντινή απόσταση τι γίνεται στο κέντρο του πάρτι. Το bar προσφέρεται πάντα για να μιλήσεις σε κόσμο, να γνωρίσεις κόσμο, να φλερτάρεις. Μπροστά στα decks δεν έριξε γκόμενα ποτέ κανείς. Εκτός από τον dj.

Προς το τέλος κι εκεί που ένιωθα την κούραση των 29 ετών να με βαραίνει, βρήκα την ιδανική θέση. Μια ξαπλώστρα που αν γυρνούσες το κεφάλι αριστερά χάζευες τον κόσμο που χόρευε (ναι, άξιζε να χαζεύεις τον κόσμο που χόρευε) και αν γυρνούσες το κεφάλι δεξιά χανόσουν στον κόλπο της Βάρκιζας και στο φεγγάρι που ήταν σχεδόν ολόγιομο.

Πέντε πάρτι σε ένα

Να μου πεις, όσο καλά κι αν έχεις καβατζωθεί χωροταξικά, όπως σου περιέγραψα στην προηγούμενη παράγραφο, αν δεν είναι καλό το πάρτι, γιατί να πας; Το συγκεκριμένο ήταν σχεδόν εγγυημένο ότι θα πάει καλά. Ότι θα έχει κόσμο και ότι η μουσική που θα άκουγες θα είχε πιστοποιητικό awesomοσύνης. Και για αυτό ευθύνονταν πέντε άνθρωποι.

Βλέπεις σε αυτό το πάρτι δεν υπήρχε ένας DJ. Ούτε καν δύο. Υπήρχαν πέντε. Jojo, Duke, John John, Jason Wasabi και Tasos Filippou πέρασαν όλοι από τα decks σε ένα lineup που τόλμησαν για πρώτη φορά. Ξέρεις αυτοί είναι οι πλέον γνωστοί house djs στα Νότια Προάστια. Αυτοί που το όνομά τους και μόνο αποκαλεί λόγο και αφορμή για να περάσεις ένα βράδυ μπροστά από τα decks τους.

Και είχες αυτή την αίσθηση. Ότι κάθε φορά που ξεκινούσε το κάθε set, ξεκινούσε κι ένα καινούριο πάρτι. Όχι, δεν διαφέρουν τόσο πολύ τα tunes του καθενός από του άλλου. Αλλά κάθε φορά που έμπαινε κι άλλος ένας πίσω από τα μηχανήματα, από τις αντιδράσεις του κόσμου ένιωθες ότι ξεκινάει ένα καινούριο πάρτι.

Οι γνωστοί άγνωστοι

Ο κόσμος αναμενόμενος. Τουλάχιστον για κάποιον που έχει ξαναπάει σε beach party στα Νότια. Σε μια γωνιά εκείνοι που συχνάζουν στη Βάρκιζα για windsurf, surf και άλλα sports. Κορίτσια με παντελόνες, χαλαρά ρούχα και chill διάθεση. Σε μια άλλη γωνιά έβλεπες παρέες που είχαν ξεμείνει από το μπάνιο το πρωί. Είχαν αρχίσει τα ρούμια και τις βότκες νωρίς το απόγευμα και πλέον χόρευαν με τα μαγιό τους στην άμμο. Στον πυρήνα άτομα που είχαν έρθει αποκλειστικά και μόνο για το party. Για να πάρουν την house δόση τους και να χορέψουν από το απόγευμα μέχρι νωρίς το πρωί. Τους ξέρεις τους θαμώνες αυτών των πάρτι. Και αν δεν τους ξέρεις θα τους μάθεις. Γιατί θα τους βλέπεις κάθε Κυριακή στα πάρτι στο Yabanaki.

Τα επόμενα πάρτι

Θα γίνονται σχεδόν κάθε Κυριακή πάρτι στο Yabanaki απ’ ότι μας είπαν τα παιδιά που τα οργανώνουν. 2/06 Dj John Chouliaras “Music is not a contest”, 8/06 Love & Tears w/ Djs Jason Wasabi and Echonik, 16/06 Dj Jojo & John John, 30/06 Dj Duke (Nuestra Musica). Διάλεξε ένα από τα επόμενα πάρτι και πέρνα την ώρα σου μακριά από την κλασική μιζέρια του Κυριακάτικου απογεύματος.

Εκεί, πάνω στη δύση του ήλιου…