Οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις του 2017 (ως τώρα)
Από μέτρια σίκουελ μέχρι τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του Trump, αυτές είναι οι μεγάλες μας απογοητεύσεις από το πρώτο εξάμηνο του 2017.
- 7 ΙΟΥΛ 2017
Το 2017 θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ως η χρονιά που ζήσαμε το ‘Twin Peaks: The Return’, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε και όλα τα υπόλοιπα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς, παραστάσεις, και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top.
***
Το πλήρωμα του PopCode θυμάται όλα εκείνα που θα ήθελε να ξεχάσει. Σειρές, ταινίες, σίκουελ που δε μας άρεσαν, σεζόν που αργούν να έρθουν, και φυσικά ο Trump. Αυτά είναι που μας στεναχώρησαν περισσότερο αυτό το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς.
Η ελληνική τηλεόραση για τον Γιώργο Μυλωνά
Καλά, εδώ και χρόνια δεν την είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Αν, μάλιστα, δεν την ήθελε ο συγκάτοικός μου, δεν θα είχα καν συσκευή στο σπίτι. Απλώς, χρονιά με τη χρονιά γίνεται όλο και χειρότερη. Talent shows, δελτία ειδήσεων και celebrities που αν δεν υπήρχε η τηλεόραση δεν θα τους ήξερε κανείς, παρελαύνουν κάθε μέρα από την οθόνη της. Ας την κλείσουν όλοι για 1-2 μέρες και είμαι σίγουρος πως μετά θα την ξεχάσουμε και δεν θα την ανοίγει κανείς πια.
Το Trainspotting 2 για τον Κωνσταντίνο Αμπατζή
Όπως έγραψα και στο ξέσπασμά μου στο PopCode, το οποίο ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνει να ξεσπάω κατά πάντων σαν γραφικός γέρος στο καφενείο, η συνέχεια του Trainspotting, 21 χρόνια αργότερα, δεν προσπάθησε καν. Καμία έμπνευση, καμία φρέσκια ιδέα από τον Boyle, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε με τον πιο οφθαλμοφανή τρόπο την νοσταλγία μας για το παρελθόν κι είπε να βασίσει μια ολόκληρη ταινία πάνω σε αυτό το συναίσθημα. Τελικά, η μόνη νοσταλγία που μας έπιασε ήταν για τον εαυτό μας 2 ώρες πριν, τότε που ακόμη δεν είχαμε δει την ταινία.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ
Trainspotting 2 πες αλήθεια, δεν προσπάθησες καν
Η αποτυχία των κωμικών να κατεδαφίσουν τον Trump για τον Πάνο Κοκκίνη
Ποτέ πριν στην ιστορία τόσοι ταλαντούχοι άνθρωποι δεν προσπάθησαν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να δείξουν σε ένα λαό την τρομακτική γελοιότητα & επικινδυνότητα αυτού που πήγαινε να κάνει. Μόνο και μόνο για να αποτύχουν παταγωδώς. Η καλύτερη απόδειξη ότι καλύτερος κλόουν είναι αυτός που γελάει τελευταίος. Ιδανικά με τα πόδια ανεβασμένα στο οβάλ γραφείο. Τουλάχιστον ο John Oliver είχε την ευθιξία να βγει και να πει ότι εκείνος φταίει για όλα.
Που είδαμε μόνο 1 επεισόδιο της 3ης σεζόν του ‘Rick and Morty’ για τον Γιάννη Σαχανίδη
Έλα ρε παιδιά, πάμε λίγο. Είδαμε τελευταίο επεισόδιο του ‘Rick and Morty’ τον Οκτώβριο του ’15, η ημερομηνία έναρξης της νέας σεζόν δεν είχε καν ανακοινωθεί και τσουπ, μας πετάνε το τυράκι της Πρωταπριλιάς με την απροειδοποίητη πρεμιέρα. 3 μήνες αργότερα συνεχίζουμε να μην έχουμε ιδέα πότε θα δούμε τα επόμενα επεισόδια και ενώ στο ενδιάμεσο ο Harmon χρειάζεται να διαψεύσει τις φήμες πως έχει τσακωθεί με τον συνδημιουργό της σειράς, Justin Roiland. Δε μας πειράζει να περιμένουμε, αλλά δεν είναι σωστά πράγματα τώρα αυτά.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ
Είδαμε την πρεμιέρα της 3ης σεζόν ‘Rick and Morty’
Τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα που έχασε ο Ολυμπιακός για τον Γιάννη Σαμούρκα
Εντάξει το Ευρωπαϊκό. Ούτε final four περίμενα να περάσουμε και ας πούμε ότι τα έδωσαν όλα στον ημιτελικό με την Τσσκα. Αλλά το πρωτάθλημα; Τέτοιος διασυρμός! Ομαδικός και οπαδικός. Καλά έκανα τόσα χρόνια και είχα σταματήσει να ασχολούμαι. Νομίζω θα ξαναμπώ στη σπηλιά μου.
Η οπερέττα του Νίκου Καραθάνου για την Έρρικα Ρούσσου
Ξέρω, ξέρω γελάτε. Γιατί σας έχω σπάσει ολίγον τα νεύρα με τον Καραθάνο και με το πόσο καταπληκτικός είναι σε αυτό που κάνει. Γιατί είναι. Και εννοείται ότι δεν πρόκειται στην πρώτη ‘όχι και τόσο επιτυχημένη’ παράσταση να του πάρω τον τίτλο και να πετάξουμε το στέμμα του στην άμμο κινηματογραφικά. Ωστόσο, οφείλω να παραδεχτώ ότι η τελευταία προσπάθειά του στο Εθνικό, δεν με κέρδισε όσο ΟΛΕΣ οι προηγούμενες. Και πιστέψτε με, ειδικά μετά τις όρνιθες την περίμενα κάτι παραπάνω από πολύ, γεγονός που σημαίνει ότι ναι είχα πολλές προσδοκίες αλλά ναι, δεν έκανα την παραμικρή σκέψη ότι μπορεί κάτι να μην πήγαινε καλά. Ειδικά με τέτοια ομάδα.
Παρά το γεγονός ότι το δίδυμο Μιχάλη Σαράντη και Χάρη Φραγκούλη ήταν κα-τα-πλη-κτι-κό η ξαφνική μετάβαση του Νίκου Καραθάνου από το φαντασιακό και παιδικό στο ρεαλιστικό και ώριμο (κατά τόπους και μίζερο) κουβαλούσε μαζί της ένα κενό που ο σκηνοθέτης μάλλον αμέλησε να γεμίσει.
Μέσα σε όλα, ο ρόλος του ίδιου να έχει μόνο μία ατάκα που ουσιαστικά δεν ήταν ατάκα αλλά κίνηση με τρομερά εκνευριστική ηχώ, αυτή του εμετού ήταν η πιο κακή επιλογή του. Γιατί τέτοιο αυτομαστίγωμα βρε Νίκο;
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ
Όρνιθες: Τα Πουλιά του Hitchcock βρήκαν τον μάστορά τους
Η εκλογή Trump για τον Ευθύμιο Σαββάκη
Η εκλογή Τραμπ. Δε νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση. Για την ανθρωπότητα, για το μέλλον, για αυτούς που διαθέτουν παραπάνω από 2 εγκεφαλικά κύτταρα. Δεν είναι τόσο η ιδιόρρυθμη περίπτωσή του (και το θέτω ευγενικά), όσο η αίσθηση ότι ο κόσμος το έχει ρίξει στο YOLO. Πλέον μπορούμε να τα δούμε και να τα περιμένουμε ΟΛΑ. Η… ανεξίτηλη κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο έχει αρχίσει να ξεβάφει. Κοιτάξτε γύρω σας.
Το κόψιμο του ‘Sense8’ για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο
[σσ. Λίγο αφού γράφτηκε το παρακάτω κομμάτι η σειρά ανανεώθηκε τελικά για ένα φινάλε 2 ωρών, δεχόμαστε συγχαρητήρια. Το νέο αυτό είναι ευχάριστο, αλλά η σειρά εξακολουθεί να φτάνει σε πρόωρο κλείσιμο και οι παρατηρήσεις ισχύουν.]
Δεν ξέρω αν είναι η αναπόφευκτη σύγκριση με τον ‘έξω κόσμο’ ή το γεγονός ότι έχω καλιμπράρει τις προσδοκίες μου για τα πάντα σε βαθμό προφητικής αυτο-εκπλήρωσης, αλλά πλέον δύσκολα απογοητεύομαι. (Εκτός από ένα πράγμα που συνεχίζει να με απογοητεύει σταθερά: το να υποστηρίζω την ομάδα μπάσκετ αυτού του πραγματικά θαυμάσιου ανθρώπου σημαίνει πως δεν χάρηκα δευτερόλεπτο όταν κερδίσαμε το πρωτάθλημα, αλλά τουλάχιστον διασκεδάζω κάθε φορά που κάποιος παίχτης δε θέλει να έρθει στον νταμπλούχο Ελλάδας.) Αλλά αληθινή, ουσιαστική απογοήτευση; Την ένιωσα όταν το Netflix έκοψε το ‘Sense8’, όχι απλά επειδή είναι από τις αγαπημένες μου σειρές των ’10s αλλά και λόγω της ευρύτερης σημασίας αυτού του κοψίματος.
Η σειρά ήταν μια τρομερά φιλόδοξη στη φόρμα και την αφήγηση παραγωγή, και εξίσου σημαντικά ήταν μια τρομερά all-inclusive ιστορία που μιλούσε για την κατάρρευση των συνόρων ανάμεσα στα όσα (δεν) έχουμε να χωρίσουμε. Δεν υπάρχουν αποστάσεις, σύνορα, προκαταλήψεις, μισαλλοδοξία, φόβος του άλλου, μόνο μια τεράστια αγκαλιά που χωράει όλες και όλους. Σειρές σαν το ‘Sense8’ υπάρχουν σε αυτή την πλατινένια εποχή της τηλεόρασης επειδή μέσα όπως το Netflix άρχισαν να σκορπούν χρήμα αναζητώντας νέες μεθόδους διανομής και παραγωγής και νέο κοινό. Το αποτέλεσμα ήταν όλη αυτή την περίοδο πως δε βλέπουμε απλώς πάρα πολλές εξαιρετικές σειρές, αλλά σειρές πολυσυλλεκτικές, κάθε μεγέθους, είδους, χρώματος, ευαισθησίας , προέλευσης. Αυτό είναι που κάνει αυτή την εποχή σπουδαία, και σειρές σαν το ‘Sense8’ είναι η σημαία της περιόδου που διανύουμε.
Γι’αυτό είναι τόσο άσχημο νέο το κόψιμο. Δεν είναι ότι κόπηκε μια σειρά που μου αρέσει- ούτε η πρώτη φορά είναι βέβαια, ούτε θα είναι η τελευταία. Είναι η υπενθύμιση πως αργά η γρήγορα η σκόνη από την αναμπουμπούλα αυτής της αβέβαιης μεταβατικής περιόδου, θα κατακαθίσει. Και όταν αυτό συμβεί, ίσως τα πάντα να είναι ένα τσικ λιγότερο συναρπαστικά, φιλόδοξα και ενδιαφέροντα.
Ο Αρκάς για τη Ναστάζια Καπέλλα
Να κάτι που δεν περίμενα ποτέ να γράψω. Η αλήθεια είναι ότι οι υποψίες είχαν αρχίσει καιρό πριν και πρώτα-πρώτα παρατηρώντας τον τρόπο που διαχειριστές της σελίδα του Αρκά στο facebook διαχειρίζονταν τη σελίδα. Εγώ παρόλα αυτά δικαιολογούσα πάντα τον Αρκά σκεπτόμενη ότι μπορεί να μην έχει ιδέα για το τι κάνουν οι διαχειριστές, με το ότι όσο μεγαλώνεις γίνεσαι αναπόφευκτα πιο γραφικός (περιμένω πιθανόν αυτό να γίνει και με μένα) ή με το οκέι δεν τρέχει τίποτα, δεν έκανε και κάτι χοντρό. Οι τελευταίες επιλογές όμως του Αρκά με στεναχώρησαν όσο στεναχώρησαν και τους περισσότερους που έχουμε μεγαλώσει μαζί του.
ΚΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ 2017
