Mike Bone, οι δίδυμοι Ινδιάνοι νάνοι ράπερ για τους οποίους μιλάνε όλοι

Μια εμφάνιση που ανέβασε στα ύψη το κασέ (αλλά όχι το τουπέ) τoυ ντουέτο Mike Bone που ξεκίνησε να ραπάρει -20 χρόνια πριν- όταν ο μεγαλύτερος από τους δυο, ο Lil Mike, βρέθηκε στο νοσοκομείο να κάνει ψυχοθεραπεία για τα θέματα οργής που είχε. Μέχρι που ο γιατρός του πρότεινε να καταγράψει τις μαύρες σκέψεις του με τη μορφή στίχων.

 

Ή πιο σωστά: να φτύσει ρίμες. Εκείνος το έκανε. Πήγε σε ένα δημοτικό σχολείο του καταυλισμού για να διαβάσει τα ποιήματά του κατά της βίας των συμμοριών. Τα παιδιά τον/τα λάτρεψαν γιατί θεώρησαν ότι είναι ραπ. Και, κάπως έτσι, ξεκίνησαν όλα.

Ένα αχτύπητο ντουέτο

Μια πορεία με στάση στη θρησκεία (βρήκαν τον Χριστό- κάτι λογικό αφού τα κανονικά ονόματα και των δυο είναι Jesus) που απογειώθηκε φέτος με την εμφάνισή τους στο Reservation Dogs του Taika Waititi.

Πρόκειται για την πρώτη τηλεοπτική σειρά στην ιστορία φτιαγμένη αποκλειστικά από αυτόχθονες Αμερικάνους (με 100% rating στο rotten tomatoes) σχετικά με τις περιπέτειες τεσσάρων αυτόχθονων εφήβων σε έναν καταυλισμό της Οκλαχόμα.

Εκεί, δηλαδή, όπου η τετράδα κάνει μικροληστείες (π.χ. κλέβουν ένα φορτηγό γεμάτο καυτερά πατατάκια) προκειμένου να μαζέψουν τα λεφτά και να ταξιδέψουν ως την Καλιφόρνια, ένα μέρος μυθικό μέσα στο μυαλό τους.

Ένας καταυλισμός τα μάτια και τα αυτιά του οποίου είναι ακριβώς οι Lil Mike & Funny Bone, που καβαλάνε τα ποδήλατά τους και κάνουν γύρες. Σκορπίζοντας ρίμες (όπως από το πιασάρικο χιτ τους Pop Pop), κάνοντας συμφωνίες με τις αντίπαλες συμμορίες και γενικώς συμβάλλοντας στο να προχωρήσει η -υποτυπώδης- πλοκή ένα βήμα μπροστά.

Απόδειξη του πόσο καλοί είναι σε αυτό το ντεμπούτο τους είναι ότι οι πάντες στην παραγωγή τους λένε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι αξίζουν να πάρουν το δικό τους spin off. Κάτι που προφανώς και αποτελεί υπερβολή. Απλώς επιβεβαιώνει ότι τα αδέλφια που έχουν μετατρέψει σε τέχνη το να ριμάρουν, με θετικό τρόπο, τα βάσανά τους, αποτελώντας πραγματικά μια μειονότητα μέσα σε μια άλλη μειονότητα, όντως κλέβουν την παράσταση.

Επίσης, παρότι μιλάμε για ένα entertainment act και όχι απαραίτητα για ένα group με βαρύτητα, αποτελούν και αφορμή για να συνειδητοποιήσεις κάτι που μοιάζει αυτονόητο. Tην οργανική δηλαδή σχέση ανάμεσα στους αυτόχθονες και την χιπ χοπ κουλτούρα που παίζει κομβικό ρόλο στο Reservation Dogs.

Γιατί όντως στους καταυλισμούς, που αποτελούν σταθερά μερικές από τις πιο φτωχές κοινότητες στην Αμερική, γεννιέται η καλύτερη, πιο αυθεντική χιπ χοπ. Όπως δηλώνει ο εμβληματικός αυτόχθονας ράπερ Supaman: «Οι αυτόχθονες κατανοούν αυτή την κουλτούρα εξαιτίας της πάλης. Η χιπ χοπ μιλάει για τη ζωή στο γκέτο, τη φτώχεια, το έγκλημα, τα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό. Όλα αυτά που συμβαίνουν στο γκέτο είναι παρόμοια με αυτά που συμβαίνουν στους καταυλισμούς».

Με τη μόνη διαφορά ότι οι αυτόχθονες έχουν σαφώς μικρότερη πρόσβαση στη μουσική βιομηχανία αφού, όπως δήλωσε ένας γνωστός παραγωγός: «Οι Ινδιάνοι δεν αγοράζουν δίσκους, αγοράζουν αλκόολ».