Πώς έχω καταλήξει να βλέπω την περισσότερη τηλεόραση στο λεωφορείο

Εδώ και περίπου ένα χρόνο η εμπειρία μου στα μέσα μαζικής μεταφοράς έχει μετατραπεί από καθημερινό μαρτύριο σε καθημερινή απόλαυση. Να εξηγηθώ. Άμα έχεις οχτάωρη δουλειά, θες να κάνεις και ένα χόμπι και θες να δεις και κανά φίλο, δεν σου μένει καθόλου χρόνος να δεις σειρές (πόσο λάθος ακούγεται αυτή η πρόταση). Από εκεί που τελείωνα ως φοιτήτρια 1-2 σεζόν την ημέρα λοιπόν, είχα καταλήξει να βλέπω μόνο 1-2 επεισόδια την ημέρα.

Όλα άλλαξαν, όταν η φωτογράφος μας Φραντζέσκα-Γιαϊτζόγλου Watkinson, μου είπε σε μία κουβέντα μας ότι έχει κατεβασμένες -στην εφαρμογή γνωστής πλατφόρμας περιεχομένου- στο κινητό σειρές και τις βλέπει στο μετρό. Εγώ ως τότε δεν είχα σκεφτεί να το κάνω. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα, την εφάρμοσα αμέσως και μέσα πχ στους δύο τελευταίους μήνες έχω δει το μεγαλύτερο μέρος από το ‘Mad Men’, το ‘Derry Girls’, το ‘Lovesick’, το ‘Brooklyn Nine-Nine’ είτε μέσα στο λεωφορείο και το μετρό είτε στη στάση.

Από εκείνη τη μέρα δεν βαριέμαι ποτέ τις μετακινήσεις μου και έχουν περαστεί πια στο μυαλό μου σαν ένα ωραίο κομμάτι της ημέρας. Ακόμα και αν είμαι όρθια και στριμωγμένη ανάμεσα σε κόσμο, το να έχεις ακουστικά στα αυτιά και στα 40cm την οθόνη, σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι μόνος σου. Αν βρεις και θέση, νιώθεις σαν να είσαι στο σαλόνι σου. Σε μία από αυτές τις στιγμές στο λεωφορείο, μου ήρθε στο μυαλό, ότι το παιδικό μου όνειρο έχει πραγματοποιηθεί. Έχω στα χέρια μου μία φορητή τηλεόραση, που βλέπω όποτε θέλω.

“Οι μικροσκοπικές τηλεοράσεις κάποια μέρα θα αντικαταστήσουν το τρανζιστοράκι”

Αυτά λέγανε στα 60s, όταν η τεχνολογία των φορητών τηλεοράσεων είχε μόλις αρχίσει να αναπτύσσεται. Τα αποσπάσματα είναι από την εφημερίδα The Columbus Dispatch, που παρουσιάζει τη δουλειά της Μotorola πάνω στις φορητές τηλεοράσεις. Δεν αναφέρει όμως πουθενά πότε θα γίνουν διαθέσιμες στο κοινό.

“Η τηλεόραση τσέπης μπορεί να σας φανεί χρήσιμη κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης αναμονής στη στάση του λεωφορείου ή του τρένου”

(πηγή)

Tον Σεπτέμβριο του 1966 στην Έκθεση Ράδιου και Τηλεόρασης στο Λονδίνο παρουσιάστηκε η τηλεόραση Microvision της εταιρείας Sinclair, η μικρότερη τηλεόραση στον κόσμο, την οποία μπορείς να πάρεις οπουδήποτε μαζί σου, σύμφωνα με τον εφευρέτη της, τον 26χρονο τότε Clive Sinclair. Λειτουργούσε με έξι απλές μπαταρίες και έπιανε 13 βρετανικά κανάλια, αλλά δεν διατέθηκε εν τέλει στο εμπόριο, λόγω του υψηλού της κόστους.

(η Sinclair Microvision / ΑP PHOTO)

Το 1970 η Panasonic κυκλοφορεί την πρώτη τηλεόραση “τσέπης” στην αγορά, δεν βρήκε όμως ανταπόκριση από το κοινό. Το 1976, δέκα χρόνια μετά την πρώτη επίδειξη της Microvision, ο Sinclair εξασφάλισε χρηματοδότηση και κυκλοφόρησε την MTV-1. Η τιμή της ήταν 200 λίρες, περίπου 1750 σημερινά ευρώ. Ήταν τεράστια εμπορική αποτυχία και η εταιρεία έχασε πολλά λεφτά. Την επόμενη χρονιά τις ξαναλάνσαρε στη μισή τιμή, με την ίδια όμως κατάληξη. Το 1982 η SONY λανσάρει το Watchman, στα χνάρια του Walkman. Το Watchman χρησιμοποιούσε συνεχώς ο χαρακτήρας του Dustin Hoffman στο ‘Rain Man’.

(το Sony Watchman / Screenshot από την ταινία ‘Rain Man’)

Παρόλο που η τεχνολογία των μίνι τηλεοράσεων βελτιωνόταν χρόνο με τον χρόνο, ποτέ δεν κέρδισε στην πραγματικότητα τον καταναλωτή. Το κόστος ήταν αρκετά υψηλό για το αποτέλεσμα που προσέφεραν. Οι φορητές τηλεοράσεις ήταν βαριές για την τσέπη, το σήμα δεν έπιανε το ίδιο καλά σε όλα τα κανάλια και σε αυτά που έπιανε έκανε πολλά χιόνια. Η πρώτη φορά που είδα από κοντά μίνι τηλεόραση, ήταν το 2003 όταν ο ξάδερφός μου έφερε μία στο σπίτι μας στη Σύρο, που δεν είχαμε κανονική. Ήθελε να δει έναν αγώνα ποδοσφαίρου, μάταια όμως προσπαθούσε να πιάσει σήμα με την κεραία της. Η μοναδική εικόνα που μου έχει μείνει από τις φορητές τηλεοράσεις είναι να τις χρησιμοποιούν εργαζόμενοι για παρέα σε μοναχικά πόστα όπως στα διόδια ή στο περίπτερο.

Μέχρι πρόσφατα οι τηλεοράσεις δεν είχαν καταφέρει να κερδίσουν το “τρανζίστορ” – τον ήχο και όχι το βίντεο, για να το πούμε με την ευρύτερη έννοια. Έφτασε όμως η εποχή που η πρόβλεψη που είχε γίνει στα 60s εκπληρώθηκε. Το κινητό πια είναι η τηλεόρασή μας.