Τα 10 καλύτερα stand-up στο ελληνικό Netflix
Και μετά τον CK, τι; Το Netflix μπορεί να έχει την απάντηση.
- 11 ΜΑΡ 2018
Όταν με ρωτάνε ποιοι είναι οι αγαπημένοι μου σταντ απ κωμικοί, η πιο συχνή απάντηση που δίνω είναι η τριάδα Louis CK, Bill Burr και Dave Chappelle. Αν θα έπρεπε να είμαι 100% ειλικρινής δεν είναι απαραίτητα οι αγαπημένοι μου κωμικοί, αλλά έχουν την καλύτερη αναλογία αντικειμενικής προσφοράς στο χώρο/συμπάθειας από μένα.
Πλέον οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει για την όλη υπόθεση με τον CK. Για μένα ακόμα πλανάται η ερώτηση του τι κάνεις με το έργο του μετά τις αποκαλύψεις. Σίγουρα όμως αυτή την στιγμή δεν νιώθω άνετα να τσεκάρω υλικό του. Δυστυχώς ο CK δεν ήταν η μοναδική περίπτωση αποκαθήλωσης αγαπημένων stand-up κωμκών. Δεν πάω να συγκρίνω τίποτα, δεν είχαμε περιπτώσεις παραβατικής συμπεριφοράς τύπου CK. Ήταν πολύ διαφορετικές αποκαθηλώσεις.
Ο Bill Burr ήταν πάντα αιρετικός με την κωμωδία του. Το στυλ του ήταν πάντα να πιάνει μια θέση που φαίνεται ακραία ή μη κοινά αποδεκτή και να την υπερασπίζεται. Δεν θα πω ψέματα, αρκετές φορές αυτό τον έκανε να φτάνει κοντά ή να ξεπερνάει τα όρια του σεξισμού και της ομοφοβίας. Αλλά τα επιχειρήματα του ήταν τόσο έξυπνα δομημένα και αστεία, που μπορούσες να δεχτείς την πλευρά μέχρι το τέλος του επιχειρήματος, στο πλαίσιο της κωμικής υπερβολής.
Τελευταία όμως οι θέσεις του έχουν χάσει την φρεσκάδα και το χιούμορ τους και πλέον είναι σαν πράγματα που θα άκουγες από ένα πολύ συντηρητικό και οργισμένο άνθρωπο. Αυτό φαίνεται πολύ στο τελευταίο του σπέσιαλ, καθώς και στις εμφανίσεις του σε talk show. Ο Chappelle από την άλλη, επέστεψε μετά από χρόνια απουσίας με 4(!) καινούρια σπέσιαλ για το Netflix στην διάρκεια ενός χρόνου. Περιττό να πω ότι ήταν από τις πιο αναμενόμενες δουλειές κωμικού εδώ και χρόνια. Η δουλειά του όμως αποδείχτηκε πολύ κουρασμένη, επιτηδευμένα προκλητική και γεμάτη από αυτάρεσκες δηλώσεις για το celebrity στάτους του. Το κυριότερο όμως; Όχι ιδιαίτερα αστεία.
Άρα που βρισκόμαστε τώρα; Τι σπέσιαλ μπορείς να τσεκάρεις όταν οι μεγάλοι του είδους απέχουν από τον καλό εαυτό τους ή χειρότερα; Αυτές είναι οι δικές μου προτάσεις και μπορείς να τις δεις όλες στο ελληνικό Netflix. (Θεωρώ το Netflix τον πιο εύκολο τρόπο να δεις stand up comedy για αυτό το συγκεκριμενοποιώ. Αν υπάρξει ενδιαφέρον και για άλλες πλατφόρμες, μετά χαράς κάνω και άλλη λίστα)
Μike Birbiglia – My Girlfriend’s Boyfriend
Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτό το σπέσιαλ παραμένει το απόλυτα δείγμα για το πώς θα ήθελα να είναι οι σόλο παραστάσεις μου κάποια στιγμή. Είναι ένα σπέσιαλ δουλεμένο σχεδόν 4 χρόνια και αυτό του δίνει μια μορφή και μια μεστότητα, που είναι δύσκολο να δεις σε κωμικούς που ανανεώνουν το υλικό τους κάθε χρόνο. Πραγματικά δεν θέλω να πω πολλά και να χαλάσω την εμπειρία αυτού του σπέσιαλ. Είναι εντελώς διαφορετικό από ό,τι άλλο έχετε δει σε σταντ απ παράσταση.
John Mulaney – The Comeback Kid
Ο John Mulaney ήταν writer στο SNL και από τότε έχει βγάλει τρεις σόλο παραστάσεις, έχει κάνει δικό του show στο Broadway και πλέον τουράρει πανεθνικά ξεπουλώντας τεράστιους χώρους. Του αξίζει κάθε επιτυχία. Είναι ένας ευφυέστατος γραφιάς και δυνατός περφόρμερ που εκτελεί με αξιοζήλευτη ακρίβεια τα αστεία του. Αυτό είναι η καλύτερη του δουλειά στο σταντ απ.
Marc Maron – Too Real
Είναι χρόνια ένας από τους αγαπημένους κωμικούς και ανθρώπους. Το κωμικό στυλ του Μάρον είναι δύσκολο να περιγραφεί. Είναι ενδοσκοπικό, προσωπικό, αρκετά εξομολογητικό και καθαρτικό. Την περισσότερη ώρα της παράστασης είναι απλά καθισμένος στο σκαμπό, παραδίδοντας μαστερκλας σύνδεσης με το κοινό και εκτελώντας εκπληκτικά αστεία με την χαρακτηριστική του χαμηλή ενέργεια. Έμπνευση.
Hanibal Buress – Comedy Camisado
Από τους αγαπημένους μου σύγχρονους κωμικούς και έχει αυτή τη στιγμή την δεύτερη θέση σε μια λίστα με αγαπημένους κωμικούς που δεν ζήτησε κανείς. Λατρεύω την ειρωνική αποδόμηση πολύ καθημερινών συμπεριφορών και καταστάσεων στην κωμωδία. Κανείς δεν το κάνει καλύτερα αυτή τη στιγμή από τον Buress.
Michael Che – Matters
Ο Michael Che είναι ο ένας από τους δύο κύριους writer αυτή τη στιγμή στο SNL και παρουσιάζει το κομμάτι του Weekly Update στην ίδια εκπομπή. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ποτέ δεν μου άρεσε σε αυτή τη θέση. Αλλά το σπέσιαλ του είναι ένα πραγματικό διαμαντάκι. Αρκετά άνετη και χαλαρή σκηνική παρουσία, πολύ φρέσκιες ιδέες και άψογα εκτελεσμένες. Μπόνους οι πολύ ενδιαφέρουσες θέσεις του σε διάφορα κοινωνικά θέματα.
Todd Barry – Spice Honey
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους που έχω ως σταντ απ κωμικός, είναι να μην με προσπεράσει η εποχή κωμικά. Τρέμω μην καταλήξω κάποια στιγμή εν αγνοία μου, ο μπάρμπας που κάθεται με την νεολαία και λέει μπαμπαδοαστεία, νομίζοντας ότι είναι ξεκαρδιστικός. Αυτόν τον φόβο ενισχύουν τα συνεχή τελευταία πολύ φρέσκα σπέσιαλ από διάφορους κωμικούς που σπρώχνουν το είδος προς τα μπροστά. Αλλά που και που θα εμφανιστεί ένας καθηγητής old school στανταπ κωμικός και θα μου αναπτερώσει την πίστη στο «καθαρό» σταντ απ. Ένα πραγματικό μαστερκλας κωμωδίας χωρίς υπερβολές και φανφάρες. Απλά αστεία.
Sarah Silverman – Speck Of Dust
Η Σάρα Σίλβερμαν είναι πασίγνωστη σχεδόν βετεράνος κωμικός της σκηνής. Είναι προκλητική, χωρίς όρια, με το δικό της απίστευτα προσωπικό «άβολο» στυλ και παραδίδει πάντα καλοκουρδισμένα και καλοεκτελεσμένα σπέσιαλ. Αυτό είναι ένα από αυτά.
Judah Friedlander – America is the Greatest Country in the United States
Ο Friedlander χρησιμοποιεί μια περσόνα ενός φαντασμένου και ξενοφοβικού αμερικάνου πατριώτη για να κάνει αρκετή πολιτική και κοινωνική σάτιρα. Έχει πολύ ενδιαφέρον να τσεκάρεις το σπέσιαλ του λόγω της χρήσης (κάπως εκτεταμένων) one liner. Δηλαδή αστείων μιας πρότασης. Είχε μερικά από τα καλύτερα one liner που είδα εδώ και καιρό.
Bo Burnham – Make Happy
Μίλησα νωρίτερα για φρέσκους κωμικούς που πάνε το είδος ένα βήμα μπροστά. Να το καλύτερο παράδειγμα. Πιο πολύ μια μουσικο-κωμική παράσταση παρά ένα αμειγώς συμβατικό σταντ απ κομεντι. Σουρεάλ, αυτοαναφορικό, ειρωνικό και απίστευτα πρωτότυπο. Ο Burnham είναι από αυτούς τους καλλιτέχνες που δεν είναι για τα γούστα όλων, αλλά σε όποιο στρατόπεδο και αν ανήκεις, αξίζει μια ευκαιρία.
Anthony Jesselnik – Thoughts and Prayers
Αμφιταλαντεύτηκα λίγο για το να τον βάλω στη λίστα. Σίγουρα όχι λόγω ποιότητας. Για μένα προσωπικά, είναι από τους καλύτερους συγγραφείς αστείων που κυκλοφορούν. Οι αμφιβολίες μου είχαν να κάνουν το ύφος της κωμωδίας του. Ο Jesselnik χρησιμοποιεί ξανά το φορμάτ των εκτεταμένων one liner, αλλά με ένα twist. Η περσόνα του είναι αυτή ενός απίστευτα αλανοζικού κάφρου ανθρώπου, προφανώς με ανάλογο χιούμορ που κάποιοι θα βρουν υπερβολικό ή προσβλητικό. Προτείνω αυτό το σπέσιαλ, γιατί στο δεύτερο μισό του, σπάει την περσόνα του και εξηγεί γιατί κάνει αυτού το είδος κωμωδίας και αναλύει την κριτική που του γίνεται, καθώς παρουσιάζει την προσωπική του άποψη για την προκλητική κωμωδία. Ξανά, όπου και αν βρίσκεσαι στις δύο πλευρές, αξίζει την παρακολούθηση σου.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
