Ποια ταινία να δεις στο Netflix σήμερα (και κάθε μέρα): My Own Private Idaho

Σήμερα ξαναβλέπουμε το queer αριστούργημα του Gus Van Sant στο Netflix:

Netflix Pick of the Week:

Ο Gus Van Sant μεγάλωσε σε μία ξέφρενη εποχή για το σινεμά. Βίωσε τα underground ‘60s, τις επιρροές avant-garde καλλιτεχνών όπως ο Andy Warhol και ο Kenneth Anger, και την ακμή του New Hollywood μέχρι τις αρχές των ‘80s. Η δική του φιλμογραφία λοιπόν, στο αρχικό της στάδιο τουλάχιστον, ήταν το σύμπτωμα όλων αυτών. Πουθενά δεν το διαπιστώνεις περισσότερο από το My Own Private Idaho που είναι διαθέσιμο στο Netflix.

Τα βασικά συστατικά της ιστορίας του ήρθαν από δύο τελείως διαφορετικά σενάρια και ένα διήγημα, όλα τους γραμμένα από τον Van Sant, με το ένα να είναι μία σύγχρονη, ελεύθερη διασκευή του Henry IV του Σαίξπηρ. Το ασπρόμαυρο Mala Noche που είχε προηγηθεί το 1985 και το λίγο πιο συμβατικό Drugstore Cowboy του 1989 είχαν φανερώσει την ενσυναίσθηση του σκηνοθέτη για τους αποξενωμένους έφηβους, βοηθώντας τον να αποκτήσει τα πιο hot ονόματα του νεαρού Χόλιγουντ εκείνη την εποχή. Τον Keanu Reeves που είχε μόλις ολοκληρώσει το Point Break και τον River Phoenix που είχε ήδη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ στο ενεργητικό του με το Running On Empty. Ο πρώτος θα υποδυόταν τον επαναστατικό Scott, τον άσωτο γιο ενός δημάρχου, και ο δεύτερος τον Mike, έναν γκέι άνδρα, αποτέλεσμα αιμομιξίας, που υποφέρει από ναρκοληψία. Μαζί θα ταξιδέψουν από το Portland στο Idaho – και τελικά μέχρι τις ακτές της Ιταλίας – για να βρουν τη μητέρα του Mike, και στη διάρκεια του ταξιδιού τους θα εκπορνευτούν για να κερδίσουν χρήματα και ναρκωτικά, προσελκύοντας στην πορεία την προσοχή ενός πλούσιου ευεργέτη.

Το My Own Private Idaho είναι ένα κονσεπτικό αμάγαλμα, υβριδικό σε βαθμό που δεν είδαμε ξανά από τον Van Sant. Πάνω από όλα μία ταινία δρόμου – εσωτερικού για τον Mike που ενηλικιώνεται βάναυσα και κυριολεκτικού στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν τη μητέρα του – το φιλμ είναι επίσης μία ιστορία ανεκπλήρωτου έρωτα με camp μουσικές στιγμές, μία ντοκιμαντερίστικη καταγραφή της υποκουλτούρας του Portland που εξερεύνησε σε βάθος ο δημιουργός – ο Mike και ο Scott ήταν αληθινά πρόσωπα που θα έπαιζαν τους εαυτούς τους στην ταινία εάν οι δύο ηθοποιοί δεν είχαν πει το ναι – με αυτοσχέδιους σαιξπηρικούς διαλόγους και ονειρικές σεκάνς γυρισμένες με Super 8.

Εκ των υστέρων έχει γίνει ένα παράξενο τεχνούργημα, άνισο και ασυνήθιστο, πολύ ζεστό για να θεωρηθεί ακριβώς avant-garde. Το My Own Private Idaho που τώρα κλείνει τα 30 του χρόνια και μπορείς να δεις στο Netflix, συγκεντρώνει ετερόκλητα στοιχεία σε μία άγρια, λυρική οδύσσεια της καρδιάς και του νου, αλλά έχει τόση συμπόνια για τους πρωταγωνιστές του που αποφεύγει τελείως την ακαδημαϊκότητα. Ας μην παραληφθεί επίσης ότι είναι ένα εκπληκτικό όχημα για το ταλέντο του Phoenix που ο Van Sant κρατάει εδώ σε μόνιμη κατάσταση ευαλωτότητας. Ο Phoenix και ο Mike δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, μοιράζονται όμως την ευαισθησία ανθρώπων που δε φτιάχτηκαν για τον σκληρό μας κόσμο. Τριάντα σχεδόν χρόνια από τον θάνατο του ηθοποιού, αυτό κάνει ενίοτε το φιλμ αβάσταχτα στενάχωρο.