Τα παιδιά είναι περίπου alright στο ‘On My Block’

Οι σειρές ενηλικίωσης ζουν μεγάλες στιγμές. Δυο χρόνια πριν, όταν το PopCode έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα στα ’80s, λέγαμε ότι δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά. Λίγες εβδομάδες αργότερα το ‘Stranger Things’ όμως θα γινόταν μία από τις πιο αυθεντικές word-of-mouth επιτυχίες μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ μέχρι το Halloween του Οκτώβρη θα είχε μετατραπεί σε παγκόσμιο φαινόμενο.

Με τον κινηματογράφο να μπαίνει κι αυτός στο παιχνίδι με το ‘Sing Street’ και το ‘It’ όσο στο μεταξύ πιο ώριμες δημιουργίες του ανεξάρτητου σινεμά όπως το ‘Moonlight’ ή το ‘Lady Bird’ πηγαίνουν μέχρι τα Όσκαρ, η τηλεόραση έχει πια θυμηθεί για τα καλά τι εννοούμε τις περισσότερες φορές όταν μιλάμε για coming of age και το σερβίρει όλο και καλύτερο. Από την αρχή της χρονιάς είχαμε το επικό ‘Derry Girls’, τη μεγαλύτερη επιτυχία του Channel 4 εδώ και χρόνια, το ‘Everything Sucks!’ που άργησε αλλά στο τέλος αποζημίωσε, και τώρα το φανταστικό ‘On My Block’ με κέντρο κοινότητες που δεν έχεις συνηθίσει να βλέπεις πρωταγωνιστές.

Η δημιουργός του ‘Awkward’, Lauren Iungerich και οι σεναριογράφοι του ‘All Eyez On Me’ Jeremy Haft και Eddie Gonzalez, εστίασαν στις πραγματικές εμπειρίες του Gonzalez στις κακόφημες περιοχές του Λος Άντζελες και της Νέας Υόρκης, προσέλαβαν Αφροαμερικανούς και Λατινοαμερικάνους σεναριογράφους για να τους δώσουν σάρκα και οστά, και το αποτέλεσμα δεν μοιάζει με τίποτα που έχεις ξαναδεί.

Όλα αρχίζουν απλά ως μετάβαση από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, μέχρι που ένα από τα μέλη της παρέας αναγκάζεται να μπει σε συμμορία. Τότε το ‘Save Cesar’ γίνεται το καινούριο ‘Save the Cheerleader, Save the World’, και τα υπόλοιπα τα βλέπεις στην οθόνη:

Απαιτεί 2η σεζόν, η Ιωσηφίνα Γριβέα

Αν τσαντίσεις κάποιον bully στις ταινίες του John Hughes, το πολύ-πολύ να σου σκάσει κανένα λάστιχο. Αν τσαντίσεις κάποιον στις γειτονιές του ‘On My Block’, μπορείς να χάσεις και τη ζωή σου. Η καλύτερη απόφαση που πήρε όμως η σειρά, ήταν να μην κλείσει τους Goonies της στη σκοτεινή πλευρά του κόσμου τους.

Όταν η Monse, ο Ruby, o Jamal και ο Cesar ακούνε πυροβολισμούς και προσπαθούν να αναγνωρίσουν το πιστόλι από τον ήχο λες και ψάχνουν τραγούδι χωρίς το Shazam («It sounded like a .44!» – «No, it was a .45» – «.357!!!»), ή όταν βλέπουν ένα νέο μέλος συμμορίας να μυείται με μπουνοκλωτσίδια μπροστά σε έναν κάδο σκουπιδιών και αναρωτιούνται γιατί δεν επέλεξε έναν λιγότερο πολυσύχναστο δρόμο για να γίνει ρεζίλι, σε προετοιμάζουν για τον κίνδυνο με μέθοδο τόσο λεπτή που δεν αντιλαμβάνεσαι πάντα ότι η έκρηξη είναι ένα βήμα παραπέρα.

(Η καλύτερη σκηνή που θα δεις στη ζωή σου)

Διάβαζα μια συνέντευξη του Eddie Gonzalez που άντλησε από δικές του εμπειρίες στις συνοικίες του Compton και του Lynwood για να δημιουργήσει τη σειρά, και έλεγε πως η έννοια του στο σχολείο ήταν πως όντας κοντός, δεν έφτανε το locker του. Όχι ότι ένα μέλος συμμορίας τού είχε ζητήσει σαν χάρη να του μάθει χορό, γιατί είχε να πάει σε πολλές quinceaneras. Η βία είναι καθημερινό μέρος της ζωής στο ‘On my Block’, όπως ήταν και η ακραία φτώχεια για τα μικρά του ‘Florida Project’, όμως οι νεαροί χαρακτήρες και στα δύο αντίστοιχα έχουν εφεύρει τρόπους για να την προσπερνάνε. Οι Goonies μπορεί να μένουν στην κακόφημη πλευρά της πόλης, αλλά όπως συμβαίνει σε όλες τις εφηβικές σειρές, έχουν να ασχοληθούν με χορούς, διαγωνίσματα, έρωτες και ανασφάλειες. Παγκοσμίως κοινές εμπειρίες για τους απανταχού εφήβους δηλαδή, που ειπώνονται με φρέσκο πρίσμα χωρίς να χάνουν το χιούμορ τους.

Η σειρά έτσι γίνεται άμεσα πρωτοποριακή με το all-diverse καστ που δεν έχουμε μάθει να βλέπουμε σε teen shows, αλλά προσπαθούσα να καταλάβω γιατί μου έμοιαζε να πηγαίνει και 10 βήματα παραπάνω απ’ αυτό.

Σε πρώτο επίπεδο ήξερα σίγουρα ότι δεν υπέκυψε σε στερεότυπα. Η Monse μεγαλώνει αλλά δεν τη γουστάρουν ξαφνικά όλοι οι φίλοι της. Μιλάμε στο μεταξύ και για μία από τις πιο αυθεντικές απεικονίσεις μετάβασης κοριτσιού από το Γυμνάσιο στο Λύκειο. Να νομίζεις ότι κοιτούν τα δόντια σου γιατί έβγαλες τα σιδεράκια και να αντιλαμβάνεσαι ότι κοιτούν το στήθος σου. Σοκ.

Ο Ruby και ο Jamal όχι μόνο δεν το παίζουν μάγκες, αλλά απασχολούνται με μάσκες ομορφιάς και κυνήγια θησαυρού. Ο πρώτος δηλώνει φεμινιστής και το αποδεικνύει χωρίς να είναι το Καλό Παιδί που απαιτεί ανταπόδοση όταν φλερτάρει. Ο δεύτερος είναι το σπάνιο μαύρο νέρντουλο που αναλαμβάνει τη Σπίλμπεργκ πλευρά της σειράς, ψάχνοντας κρυμμένα χρήματα σε μια υποπλοκή που πανέξυπνα απλώνει τον κόσμο έξω από τα στενά όρια της γειτονιάς τους. Οι δυο τους ξέρουν ότι η φίλη τους μπορεί να προσέξει τον εαυτό της αλλά προσπαθούν την προστατεύσουν απ’ τους νέους κινδύνους που προκύπτουν γι’ αυτήν, χωρίς ποτέ να ρίχνουν το φταίξιμο στην ίδια ή το φύλο της. Οι τρεις τους μαζί θα προσπαθήσουν να σώσουν τον Cesar από την προδιαγεγραμμένη ζωή του σε μια συμμορία, γιατί το σύμπαν με σιχαίνεται και πρέπει να ξαναπεράσω τα καλά του Jax στο ‘Sons of Anarchy’. Φανταστικά όλα αυτά, σούπερ.

Συνειδητοποίησα όμως πως όλη η παραπάνω εκπροσώπηση, παρότι τρομερά σημαντική, δεν κάνει μόνη της την επανάσταση. Το ‘On My Block’ απογειώνεται επιτρέποντας τις διαφορετικές εμπειρίες, τις ταυτότητες και τον αυτοπροσδιορισμό των παιδιών – το νεαρό καστ έχει μαύρους, λατίνους και αφρολατίνους – χωρίς να ενδιαφέρεται για τη βολή ενός λευκού κοινού.

Πολλές φορές βλέπουμε χαρακτήρες να διαφοροποιούνται κυρίως μέσα από ό,τι έχει να κάνει απευθείας με τη διαφορετική φυλή τους (κάποιο έθιμο που ακολουθούν, σκηνές με την παραδοσιακή οικογένειά τους κτλ) και σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα δεν ξεχωρίζουν σε τίποτα από τους λευκούς φίλους τους. Αυτό σε έναν βαθμό, ας συμβαίνει. Αλλιώς θα ζούμε για πάντα με τον μαύρο που πρέπει να γουστάρει το μπάσκετ και να έχει swag, τον ασιάτη που πρέπει να είναι καλός στα μαθηματικά και την εκρηκτική λατίνα που πρέπει να σου πετάει παντόφλες. To ‘On My Block’ όμως, με την αυθεντική του προοπτική, δεν υποχρεώνει τους χαρακτήρες του να αφομοιωθούν σε ένα λευκό περιβάλλον, με ό,τι αυτό συνήθως συνεπάγεται. Στήνει πολύπλευρα την εκπροσώπησή του και το ξέρει πολύ καλά.

Κι άλλα τέτοια, πολλά τέτοια, δεν έχουμε καθόλου αρκετά τέτοια.

«Ε ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ 2Η ΣΕΖΟΝ», Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το βρίσκω πάρα πολύ αστείο που πλέον το Netflix διαθέτει τέτοιο όγκο πρωτότυπου υλικού που ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεις στη σελίδα τους μια σειρά που όχι μόνο δεν ήξερες πως έχει βγει, αλλά που δεν ήξερες καν ότι επρόκειτο να υπάρξει. Μια πολύ πηγμένη Κυριακή απόγευμα πάτησα λοιπόν ένα play στο ‘On My Block’ κι ούτε που θυμάμαι γιατί, κάτι χρώματα θα μου έδειχνε λογικά, δε ξέρω, κάτι #aesthetics τελοσπάντων ήταν οπότε τσίμπησα.

Παρένθεση: Το Neftlix, για όσους και όσες δεν ξέρουν, χρησιμοποιεί αλγόριθμο όχι μόνο για να σου προτείνει τι να δεις βάσει των προτιμήσεών σου, αλλά ακόμα και το πώς θα στο προτείνει. Υπάρχει δηλαδή ένα σετ από πρόμο εικόνες για την κάθε σειρά και ταινία, κι αναλόγως των πραγμάτων που βλέπεις, των πραγμάτων στα οποία αντιδράς, και βάσει του report του κατασκόπου που έχει στείλει το Netflix για να μένει μαζί σου στο σπίτι σου και που κρύβεται τόσο καλά που ποτέ δεν τον έχεις δει, ξέρει τελοσπάντων ποια εικόνα είναι πιο πιθανό να σε πείσει να δεις κάτι.

Αυτή είναι λοιπόν μια παλιά εικόνα που κράτησα από το δικό μου μενού, επειδή εδώ γίνεται πραγματικά εμφανές τι έχει καταλάβει το Netflix για μένα. Ότι δηλαδή αντιδρώ σε aesthetics, χρώματα, γραφιστικές ιδέές, και μου είναι παντελώς αδιάφοροι οι άνθρωποι. (*κλαίει από τα γέλια, σταδιακά απλά κλαίει*)

Κλείσιμο παρένθεσης.

Κάτι τέτοια χρωματάκια τελοσπάντων είχε το ‘On My Block’, υπέθεσα πως θα είχε να κάνει με τη ζωή στις #γωνίες και λέω α εδώ είμαστε, ας βάλω να δω λίγο με το φαγητό. Περιττό να πω ότι είδα όλη τη σεζόν χωρίς καν να σταματήσω ανάμεσα σε επεισόδια. Από την πρώτη σκηνή κιόλας ήμουν hooked γιατί ένιωσα έναν αέρα αυθεντικότητας και αβολοσύνης, δύο σημαντικά χαρακτηριστικά σε εφηβικές σειρές- στο δεκάλεπτο τσέκαρα credits από περιέργεια, επειδή μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα. H σειρά είναι της Lauren Iungerich, της δημιουργού του λατρεμένου μου ‘Akward.’ του MTV, που αυτή τη φορά πήγε τη σχολική εμπειρία ένα ακόμα βήμα πέρα από το generic.

Η μητέρα της Iungerich ήταν κοινωνική λειτουργός και νιώθω πως αυτό φαίνεται πολύ σε αυτή τη δουλειά της, με μια διαρκή έγνοια όχι μόνο για τους χαρακτήρες της και την ευκολία με την οποία τους ζωντανεύει όλους και όλες ως πλήρεις προσωπικότητες, αλλά και το πόσο αβίαστα κοινωνικό είναι το σκηνικό, για μια παρέα 4 παιδιών που μεγαλώνουν σε μια φτωχογειτονιά του Λος Άντζελες. Συνδημιουργός είναι ο Eddie Gonzalez (‘Empire’, ‘Gang Related’) και μαζί έχουν φτιάξει έναν κόσμο από τη μία σκληρό και γεμάτο αναπόφευκτα αδιέξοδα (η κατάσταση του Cesar που θέλει να ξεφύγει από τη συμμορία και δε μπορεί) όσο και αναπολογητικά εφηβικό, γεμάτο άκρως τηλεοπτικά μπλεξίματα και εφηβικούς έρωτες.

Υπήρξαν στιγμές που έκανα κανονικό gasp (το cliffhanger φινάλε του φανταστικού επεισοδίου με το Halloween), υπήρξαν φάσεις που χειροκρότησα (κάθε φορά που η Monse απλά δεν μάσαγε), και φυσικά στιγμές που πετάχτηκα όρθιος, όποτε το τέλος της σεζόν που Ε ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ. Στη διάρκεια των 10 επεισοδίων βρήκα πως σχεδόν ό,τι επιχείρησε η σειρά, λειτούργησε. Από την outsider κοπέλα στον άχαρο ρόλο του ρομαντικού εμποδίου (η Olivia γίνεται κανονικότατος χαρακτήρας), ως το παράλληλο κυνήγι θησαυρού του απολαυστικού Jamal (που με ένα φοβερό τρόπο δεν γίνεται ποτέ κουραστικό, ποτέ δεν αποσπά, και μας χαρίζει και απίθανες στιγμές bonding του Jamal με τη γιαγιά του Ruby).

Αλλά πάνω από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες, αυτή είναι μια σειρά που χωρίς καν να σκεφτείς έστω για ένα δευτερόλεπτο πως προσπαθεί, παρουσιάζει μια γλυκιά, αστεία, περιπετειώδη ιστορία σχεδόν αποκλειστικά λατίνων εφήβων, που απεικονίζει τέλεια την άβολη διαδικασία του να βρίσκεις τον εαυτό σου στην ενηλικίωση.

Κι άλλο, κι άλλο, πληζ, πληζ.

ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ, Η ΝΑΣΤΑΖΙΑ ΚΑΠΕΛΛΑ

Εγώ έπαθα το εξής με το ‘On my Block’.

Στην αρχή δεν μου άρεσε. Από το 2ο μέχρι το 6ο επεισόδιο μου άρεσε αρκετά. Και από το 7ο σταμάτησε να μου αρέσει μέχρι που μου το έσωσε το πραγματικά πολύ καλό φινάλε.

Από τις teen σειρές που έχουν ξεπηδήσει τον τελευταίο καιρό βλέπε ‘Everything Sucks’, ‘End of the Fucking World’, ας πω και τις περσινές ‘Riverdale’ και ‘Thirteen Reasons Why’, τη θεωρώ την καλύτερη. Και μακάρι να ήμουν σε αυτή την ηλικία και να μπορούσα πραγματικά να την απολαύσω. Αλλά μου λείπει κάτι που μου λείπει γενικά από τις εφηβικές σειρές, και αυτό είναι η ταύτιση.

Δεν είναι μόνο ηλικιακό το θέμα, αν και σίγουρα μετράει. Το σενάριο δεν με πείθει όσο και να το δικαιολογεί, όταν η Monse παίρνει το φταίξιμο όλο πάνω της και μετά δίνει την ευχή της στην Olivia και τον Cesar.

Προσπαθεί πολύ και σε κάποια σημεία το καταφέρνει, αλλά δεν ξεφεύγει από την κλισέ προσέγγιση της εφηβικής ζωής όσο θα ήθελα.

* Το ‘On My Block’ είναι διαθέσιμη στο Netflix.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.