O Adam Sandler έφερε το Halloween νωρίς με το ‘Hubie Halloween’

***

Είναι πολύ εντυπωσιακή η μετατόπιση στην ευρύτερη #Συζήτηση που συμβαίνει γύρω από το όνομα του Adam Sandler αλλά νιώθω πως σε κάποιο βαθμό υποστηρίζεται κι από τη δουλειά του.

O Sandler, επί σειρά ετών όνομα-εγγύηση στο box office αλλά με κωμωδίες που κατά παράδοση λοιδωρούνταν από την κριτική, είχε κάνει στο παρελθόν αρκετές φορές μια χαλαρή στροφή παίζοντας ρόλους ή σε ταινίες που έκαναν κόσμο να πει με έκπληξη «ποιος καλέ, ο Adam Sandler;!» από το ‘Funny People’ του Judd Apatow μέχρι το ‘Punch-Drunk Love’ του Paul Thomas Anderson.

Όμως κάτι διαφορετικό συνέβη πέρσι στην συζήτηση γύρω από το ‘Uncut Gems’, το καθηλωτικό φιλμ των αδερφών Safdie. Ίσως επειδή η ταινία χρησιμοποιούσε πολύ πιο ωμά Sandler ως ερμηνευτικό εργαλείο, ίσως επειδή η κουβέντα περί ερμηνευτικού auteurism του Sandler να ήταν πιο έτοιμη να γίνει, ίσως επειδή ο ίδιος ο κωμικός διαβεβαίωσε πως θα επιστρέψει στα γνωστά του κόλπα; Ίσως επειδή ακόμα και το μεγαλύτερο βραβείο του για ‘Uncut Gems’ να το παρέλαβε μιλώντας σαν κάποιο Happy Madison χαρακτήρα του;

Η ουσία είναι πάντως πως αυτή τη φορά, η επιστροφή του Sandler με μια ακόμα κλασική κωμωδία από αυτές που κάνει κάθε χρόνο με τους φίλους και που η κριτική απεχθάνεται, βρήκε αυτή τη φορά τους πάντες πιο έτοιμους να την υποδεχθούν.

Στο ‘Hubie Halloween’, ο κωμικός παίζει έναν αφελή άντρα που γίνεται εύκολο θύμα για τις φάρσες του περίγυρού του. Εκείνος είναι αγαθός, θέλει συνέχεια να βοηθάει, αλλά την πατάει συνέχεια, σα να μην του περνά από το μυαλό ότι όλοι θέλουν να τον αποφύγουν ή να του τη φέρουν απλά για να σπάσουν πλάκα. Σε σημείο που, ακόμα κι όταν έχει ουσιαστικά στοιχεία να προσφέρει στην έρευνα για έναν καταδικασμένο δολοφόνο που το σκάει από το κοντινό ίδρυμα της πόλης του Σάλεμ, τις ημέρες του Χαλογουίν.

Ο κόσμος του Hubie κατοικείται απόδιάφορες αξιομνημόνευτες περσόνες, από  μια τηλερεπόρτερ με την οποία έχει ένα μικρό crash (Julie Bowen) μέχρι τη μητέρα του που τον στηρίζει διαρκώς ενώ φοράει το ένα κάφρικο τισέρτ μετά το άλλο (η υπέροχη June Squibb του ‘Nebraska’), κι από έναν γείτονα που… μάλλον… είναι… λυκάνθρωπος; (Steve Buscemi, επειδή γιατί όχι) μέχρι ένα ζευγάρι που προσπαθούν να ανάψουν ο ένας την άλλη (πεθαίνω με Maya Rudolph) και μια πλειάδα ακόμα αναγνωρίσιμων προσώπων σε περίεργους μικρούς ή μεγάλους ρόλους (από Ray Liotta μέχρι Ben Stiller). Καθώς ο Hubie προσπαθεί να σώσει την πόλη και τους κατοίκους της όσο οι πάντες δεν βλέπουν την αξία σε αυτόν, σχηματίζεται ένα σαφώς άναρχα αφηγηματικό και άνισα χιουμοριστικό, προφίλ κοινωνικής καλοσύνης που προσκαλεί -υπό μία ανάγνωση- ακόμα και όσους πάντα έβλεπαν το κωμικό σύμπαν του Sandler με μισό μάτι, να μοιραστούν μια μεγάλη αγκαλιά με όλη του αυτή την παράξενη οικογένεια.

Η εταιρεία παραγωγής Happy Madison, ονομασμένη από δύο μεγάλες σαντλερικές επιτυχίες (‘Happy Gilmore’ και ‘Billy Madison’) πάντα είχε μια αίσθηση φιλικού, αν όχι οικογενειακού, κύκλου. Ακόμα και στο λογότυπο του στούντιο, ο άντρας που εμφανίζεται και ακούγεται είναι ο ίδιος ο πατέρας του Sandler, Stanley, που πέθανε το 2003. Οι ταινίες της Happy Madison ανακυκλώνουν ηθοποιούς, σκηνοθέτες και καστ, βγάζοντας μια εντονότατα αίσθηση πως γυρίζονται με τον Sandler και τα φιλαράκια του που απλώς θέλουν να διασκεδάζουν τον κόσμο, 90 λεπτά τη φορά, προχωρώντας παρακάτω χωρίς να πολυσκάνε κιόλας.

(Αυτό αποτυπώνεται και στο πώς είναι δομημένα τα φιλμ αυτά: Τεράστιο μέρος τους είναι πάντα αφιερωμένο σε ισχνές πλοκές και παράπλευρα αστεία που δεν αφορούν σε τίποτα τον κεντρικό ήρωα, παρά ρίχνουν το φακό σε κάποιον από τους φίλους-συνεργάτες του.)

Τελοσπάντων, ως κάποιος που εμμονικά λέει στην παραμικρή αφορμή για το πόσο διασκέδασε με το ‘Murder Mystery’ (ζητώ συγγνώμη από όσα άτομα έχουν ακούσει να αφηγούμαι την αγαπημένη μου σκηνή της ταινίας, που όταν την κάνω εγώ είναι όχι απλά 0% αστεία αλλά στα όρια της προσβολής για το χρόνο που σας κόστισα), δεν αμφέβαλα πως θα πέρναγα καλά και με το ‘Hubie Halloween’. Γυρισμένο από τον Steven Brill των HappyMadison-ικών ‘Little Nicky’ και ‘Sandy Wexler’, δε φέρνει κάποια διάθεση επανάστασης στο ρυθμό και την αφήγηση, αλλά δίνει μια σίγουρη αίσθηση διασκέδασης.

Είναι μάλλον και ευρύτερη αίσθηση: Ο Sandler έχοντας πάψει πια να αποτελεί συγκεκριμένο γούστο (ή έστω αποτελώντας το ακόμα, αλλά πιο αναγνωρισμό, πιο αποδεκτό ακόμα και σε ένα “δεν είναι για μένα, αλλά ΟΚ” πλαίσιο) βλέπει αυτή τη φορά την κριτική -για μια σπάνια φορά- να μη στέκεται εχθρικά απέναντι σε μια από τις τυπικές κωμωδίες του. Στο 50% στο Rotten Tomatoes και 54% στο metacritic, μπορεί να μιλάμε για αριθμούς που μεταφράζονται σε «ε, ξέρωγώ; ΟΚ υποθέτω» αλλά για τα δεδομένα της Happy Madison είναι αστρονομικοί– είναι η καλύτερη κριτική απόδοση ταινίας του στούντιο από το 2009.

Οπότε ναι: O Adam Sandler το υποσχέθηκε και το έκανε πραγματικότητα. Ο κόσμος, φυσικά, είδε (η ταινία είναι 3η στη δεκάδα του Netflix και υποθέτει κανείς πως θα είναι από αυτά τα φιλμ που θα αποδίδουν σε πολύ βάθος χρόνου ως μέρος του κωμικού καταλόγου). Και η κριτική; Είπε «άντε, ΟΚ, επειδή είσαι εσύ». Όλοι χαρούμενοι.

***

Το top-10 του Netflix σήμερα:

1. The Haunting of Bly Manor
2. Emily in Paris
3. Hubie Halloween
4. To the Lake
5. Enola Holmes
6. Shooter
7. Ratched
8. Fast & Furious: Spy Racers Rio
9. Acts of Vengeance
10. The Grinch

*Το χρυσό μετάλλιο πάει: To ‘Haunting of Bly Manor’ μπήκε στην δεκάδα την Κυριακή και έφτασε στην κορυφή πριν λίγο καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές δείχνοντας πως έχει μια αργή αλλά σταθερή τροχιά καθώς οι θεατές αφοσιώνονται. Με buzzer beater πήρε την πρώτη θέση καθώς αφήνουμε πίσω το ΣΚ της πρεμιέρας του!

Ήμουν πολύ μεγάλος φαν του ‘Haunting of Hill House’ αλλά το ‘Bly Manor’ ομολογώ δε με ενθουσίασε σε πρώτη φάση, ίσως επειδή την ίδια ιστορία την είδαμε ξανά φέτος στο σινεμά (‘The Turning’ της Φλόρια Σιγκισμόντι, ταινία ήδη ξεχασμένη), ίσως επειδή στην αναλογία δράματος και τρόμου γέρνει σαφώς προς το πρώτο ενώ το ‘Hill House’ διατηρούσε μια πιο εντυπωσιακή ισορροπία, ίσως επειδή δεν είχα πολύ κέφι την Παρασκευή βράδυ, άνθρωποι είμαστε τι να πω. Πάντως μου κάνει εντύπωση πόσο λιγότερο ριζοσπαστική φαίνεται (τουλάχιστον στα 3-4 πρώτα επεισόδια που είδα) να είναι η προσέγγισή του ως προς το πρωτογενές υλικό, σε σχέση με το ‘Hill House’ όπου ο Mike Flanagan έκανε κάτι ξεκάθαρα δικό του. Θα το τελειώσω πάντως και θα επανέλθω.

*Για ενοικίαση στα εβδομαδιαία: Πώς στα βιντεάδικα πήγαινες και δεν έβρισκες κάτι καλό στα ημερήσια, ή αυτά που ήθελες ήταν όλα νοικιασμένα οπότε μετά απλά χάζευες στα εβδομαδιαία μπας και δεις κάτι που σου μιλήσει; Ακόμα και να μην ήξερες τι είναι, το νοίκιαζες επειδή εντάξει, πόσο φέιλ να ήταν; Το πολύ πολύ να μη σου άρεσε, ΟΚ, μια εβδομαδιαία ενοικίαση είναι, θα το γύρναγες κάποια στιγμή ως το άλλο ΣΚ, δε θα χρειαζόταν να βγεις κι αύριο μόνο για αυτό, μικρό το ρίσκο.

Κάπως έτσι νιώθω πως πάτησα play στο ‘To the Lake’, ένα Ρώσικο τρόμου επιστημονικής φαντασίας για ζόμπι επιδημία που εξαπλώνεται ως πανδημία και πατάει σε κάθε γνώριμη ιδέα του είδους, αλλά έχει κουλ οπτικές ιδέες και μακιγιάζ οπότε κυλάει ωραιότατα η ώρα. Δεν ξέρω αν με νοιάζει να το δω ποτέ όλο, αλλά στο πλαίσιο του ‘δεν νυστάζω ακόμα αλλά πραγματικά δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με κάτι εξαρχής αυτή τη στιγμή’ (δηλαδή τη μοντέρνα εκδοχή του να βρίσκεις κάτι που μοιάζει ενδιαφέρον στα ράφια των εβδομαδιαίων στο βιντεάδικο), μια χαρά την έκανε τη δουλειά του και πέρασε η ώρα. Καταλαβαίνω γιατί είναι στη δεκάδα.

*Ταινία Που Δεν Υπάρχει: Μια ταινία δηλαδή που νιώθει κανείς πως δεν έχει γυριστεί στα αλήθεια, υπάρχει απλά ως thumbnail, μέσα έχει κενή σελίδα που ίσως απλώς να παίζει static για να νανουριστούμε πιο εύκολα.

Αυτή η ταινία αυτή τη βδομάδα είναι το ‘Acts of Vengeance’. Είναι ο Antonio Banderas αυτός στο thumbnail; Τι είναι αυτή η ταινία, υπήρξε στα αλήθεια; Κυκλοφόρησε; Την είδε κόσμος; Δήλωνα πλήρη άγνοια μέχρι που ψάχνοντας είδα πως την σκηνοθέτησε ο Isaac Florentine, ο τιτάνας πίσω από το franchise ‘Undisputed’ και σκηνοθέτης του εκπληκτικού ‘Ninja: Shadow of a Tear’. Δηλαδή για να καταλάβω, το ‘Acts of Vengeance’ είναι περιπέτεια εκδίκησης όπου ο Antonio Banderas παίζει τον ρόλο που κανονικά θα έπαιζε ο Scott Adkins; Καταπληκτικό. Ξέρω τι θα βάλω να δω απόψε το βράδυ.

*Gerard Butler ή Mark Wahlberg; Wahlberg αυτή τη βδομάδα, με το ‘Shooter’ να παραμένει με απόκοσμη σταθερότητα στο #6 ενώ γύρω του ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις.

*Και η Emily σταθερά in Paris: Μιλάμε για αγνό σουξέ. Στη διάρκεια της εβδομάδας ανάμεσα στα δύο ΣΚ, το ‘Emily in Paris’ νομίζω πως το είδαν πραγματικά οι πάντες, ακόμα και στη λογική του hatewatching. Είναι καταπληκτικό ακόμα και για αυτή τη δουλειά. Είναι τόσο γνώριμο και κυλάει τόσο εύκολα, που ακόμα και το hatewatching δεν απαιτεί από εσένα την παραμικρή ενέργεια. Εγώ όπως έγραφα και την περασμένη βδομάδα, πέρασα ωραιότατα με τη σειρά, που μέχρι το μεσημέρι σήμερα ήταν κολλημένη στο #1 εδώ και 10 μέρες. The Haunting of Emily in Paris είναι αυτό που συμβαίνει.