New Adventures In Hi-Fi 2.07: The new old-school
Κάθε 15 ημέρες, το PopCode παρουσιάζει 5 άλμπουμ που πρέπει να γνωρίζεις.
- 11 ΣΕΠ 2016
De La Soul: The new old-school. Η θριαμβευτική επιστροφή 12 χρόνια μετά.
De La Soul – And The Anonymous Nobody (AOI Records)
Όταν ο Nas άκουσε το δίσκο είπε (ό,τι κι εγώ και όποιος άλλος το ακούσει) “yo man, this is like some avant garde shit” (εγώ δεν είπα yo man). Αρκετά από τα κομμάτια δεν έχουν refrain, δεν έχουν παραδοσιακό στήσιμο και αυτός είναι ο λόγος που τους έκανε να στραφούν στο Kickstarter για τη χρηματοδότηση του ‘And The Anonymous Nobody’. Πήγε μάλιστα τόσο καλά που μέσα σε 9 ώρες ο στόχος των 110.000$ είχε επιτευχθεί και συνολικά μάζεψαν 600.000$. Με αυτά τα παραπάνω ντάλαρς έβαλαν ορχήστρες να παίξουν και βρήκαν πολύ καλές συνεργασίες. Snoop Dogg, Jill Scott, Estelle, Pete Rock, Usher. Σαν oldschoolάδες που είναι δεν θα γινόταν να μην έχουν την κιθάρα τους μέσα. Η προσπάθεια να συνεργαστούν με τον Axl Rose (ΕΥΤΥΧΩΣ) απέτυχε κι έτσι το ρόλο του λαϊκού σόλο κάλυψε ο Justin Hawkins των Darkness. David Byrne και Damon Albarn είναι οι άλλες δύο εκπλήξεις του δίσκου. Αναμένεται και νεά συνεργασία τους με Gorillaz.
Στο λευκό μυαλό μου οι De La Soul είναι μαζί με τους A Tribe Called Quest οι δύο πιο cool rap μπάντες όλων τον εποχών και το αποδεικνύουν 27 χρόνια μετά το 3 Feet High And Rising, με αυτό το jazzy hip-hop έργο τέχνης.
Άχρηστη Πληροφορία: Στο Kickstarter είχαν βάλει μερικά ωραία δωράκια για τους δωρητές. Με 30$ έπαιρναν το άλμπουμ σε usb stick στο σχήμα του προσώπου ενός μέλους του group, με 350$ χειρόγραφο με στίχους και με 7500$ θα έπαιζε κάποιος σε ένα σκετσάκι τους για το άλμπουμ.
Teenage Fanclub – Here (PeMa Records)
Βλέπεις το εξώφυλλο; Έτσι φεύγει το άλμπουμ. Νεράκι. Αλλά χωρίς την ορμή του καταρράκτη. Ήρεμα και όμορφα. Το ‘Here’ είναι έρωτας με την πρώτη ακρόαση, όπως ξεκαθαρίζει και το εναρκτήριο ‘I’m In Love’. Δισκογραφικά κοντεύουν τα τριάντα και ληξιαρχικά δεν θα έχουν πατήσει τα 50 αυτοί οι Σκοτσέζοι; Όσο οξύμωρο κι αν είναι το όνομα τους πλέον, δεν έχουν χάσει το παραμικρό από την φρεσκάδα του ήχου τους. Ένα guitar pop ήχο που ενώ ξεκίνησε παράλληλα με το grunge στην Αμερική και τη Britpop στην Αγγλία, δεν ταίριαξε σε κανένα από τα δύο. Σε κάθε τους άλμπουμ είναι σα να τα λες με τον καλύτερο σου φίλο που πλέον λόγο υποχρεώσεων δεν τα λέτε συχνά. Σε ξέρει καλά, τον ξέρεις καλά και δεν θα συμβεί κάτι τρομερό όταν επιτέλους τα ξαναπείτε. Όλα θα κυλίσουν αναμενόμενα ωραία. Θα χωρίσουν οι δρόμοι σας και θα περιμένεις την επόμενη φορά. Κι επειδή έτσι είναι και οι Teenage Fanclub μεταξύ τους, πάντα το αποτέλεσμα της συνεύρεσης τους είναι γλυκό. Απλά όσο περνούν τα χρόνια πικραίνει λίγο, ή έστω βαραίνει. Λογικό.
Cocoon – Welcome Home (Barclay)
Διάλειμμα για διαφημίσεις.
Το παιδάκι (αγοράκι) παίζει με το σκύλο (λαμπραντόρ) στο σαλόνι (κι ας υπάρχει στο βάθος του πλάνου κοτζάμ κηπάρα να λυσσάξουν). Ο μικρός σύντομα κάνει τη ζημιά του και σπάει ένα φενγκ σούι βάζο και χύνει όλη την ενέργεια στο πάτωμα. Η μαμά τρέχει να δει τι συνέβη. Έντρομη βλέπει όλη την ενέργεια σκορπισμένη στους καναπέδες και τα χαλιά. Αντί όμως ο μικρός να μαζέψει χαστούκια όπως θα συνέβαινε σε κάθε οικογενειακό περιβάλλον μέχρι πριν 25 χρόνια, η μαμά αγκαλιάζει το παιδί και του λέει δεν πειράζει καμάρι μου πάρε το tablet να παίξεις μέχρι να μαζέψω. Τότε πέφτει το λογότυπο της ασφαλιστικής εταιρίας και καθώς το πλάνο ανοίγει ξαναπαίζουν όλοι μαζί χαρούμενοι. Ο μικρός, ο σκύλος, η μαμά και η σκορπισμένη ενέργεια.
Σε όλη τη διάρκεια της παραπάνω διαφήμισης έπαιζε το ‘I Can’t Wait’ των Cocoon. Θα μπορούσε να είναι και το ‘Young Folks’ των Peter Bjorn And John. Feelgood accoustic pop από τη γαλλική τετράδα που έβγαλε το 4ο άλμπουμ της, με τη συμμετοχή της συμπαθέστατης Natalie Prass σε δύο κομμάτια και του συνεχώς ανερχόμενου Matthew E. White σε ένα ακόμη.
Izzy Bizu – A Moment Of Madness (Epic)
Αυτός είναι βασικός λόγος που μου τράβηξε την προσοχή. Zou Bisou, Izzy Bizu. Δεν είναι μόνο δική μου ιδέα ε; To πραγματικό της όνομα είναι Isobel Bearshaw και είναι μεγαλωμένη στο Λονδίνο. Δεν είναι η καινούργια Amy Winehouse και προς θεού ούτε η καινούργια Adele. Αυτό το κορίτσι έχει περισσότερο διαυγή λάμψη από την πρώτη και καθόλου από την μίρλα της δεύτερης. Έχει τόση φρεσκάδα όση ένα μαλακτικό. Είναι μια χαρούμενη νέα, μόλις 22 χρονών, που ανακαλύπτει τον κόσμο κι αυτό φαίνεται από τα μουσικά της γούστα που ακόμη περιορίζονται στα essentials και τα starter packs . Της αρέσουν οι Black Keys, η Nina Simone και φυσικά η Amy. Το ‘A Moment Of Madness’ είναι το πρώτο της άλμπουμ και δεν φαίνεται να προσποιείται κάτι που δεν είναι. Ένας αξιοπρεπής pop soul δίσκος που δεν το έχει σε πολύ να σου φτιάξει τη μέρα.
Άχρηστη Πληροφορία: Της αρέσει να παίζει ποδοσφαιράκι. Ξέρεις, σαν αυτό του Chandler και του Joey.
Mike & Rich – Expert Knob Twiddlers (Planet Mu, Reissue)
Ακριβώς 2000 κι ό,τι έχει βγει το ‘Kid A’ και ανακαλύπτω λεπτομερώς πλέον τον Aphex Twin. Είμαι στην υπόγα της Καπλανών και σκάβω στα χαρακώματα των μεταχειρισμένων. Με το που βλέπω αυτό το CD με το εξώφυλλο από επιτραπέζιο ’80s που είχε στάνταρ μια βλακόφατσα απέναντι από μία άλλη που ποτέ δεν είδαμε και συνειδητοποιώ ότι η βλακόφατσα εδώ είναι ο Aphex, πρέπει να με πήραν για καθυστερημένο από τον ενθουσιασμό μου. Η άλλη φάτσα που δεν βλέπουμε είναι το αφεντικό της πολύ καλής δισκογραφικής Planet Mu, Mike Paradinas (a.k.a. μ-Ziq). Φαντάζεσαι τώρα τι έγινε όταν συναντήθηκαν αυτά τα δύο υπερμυαλά της ηλεκτρονικής μουσικής σε ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο. 1996 και οι δυο στα φόρτε τους. Θα πρέπει να κάηκαν ανεπανόρθωτα. Το ‘Expert Knob Twiddlers’ πάντως Γαmike (& Rich). Techno, tropicana, funk, πειραγμένα ’50s να tribalίζονται σε διαχρονικότατους break ρυθμούς.
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ NEW ADVENTURES IN HI-FI
