New Adventures In Hi-Fi 2.12: Γιατί τα έβαλε με τον Robbie Williams η Ρωσία;
- 21 ΝΟΕ 2016
Ο Robbie Williams παρτάρει σαν Ρώσος και οι Tribe Called Quest μας χαρίζουν έναν νοσταλγικό θρίαμβο, στα άλμπουμ της βδομάδας. Αλλά δεν έχουμε μόνο αυτά, πάμε να τα δούμε όλα.
Robbie Williams – The Heavy Entertainment Show (Columbia)
Έχω αναρωτηθεί γιατί ο Robbie Williams, ένας αμιγώς pop showman είχε πάντα μια απήχηση και σε ένα πιο, ας το πούμε, εναλλακτικό κοινό. Δεν είναι η φωνή του σίγουρα, ούτε η θητεία του στους Take That. Δεν είναι ούτε οι συνθέσεις του ή οι στίχοι του. Μάλλον είναι το attitude, διότι όταν γίνεσαι ban από τη Ρωσία έχεις κερδίσει για πάντα! Αυτό που μπορείς άνετα να του δώσεις του Robbie είναι πως παρότι έχει παρέλθει εντελώς η εποχή του, όχι ακριβώς τα καταφέρνει, αλλά μέσα από την αυτοσαρκαστική του διάθεση και τη χαριτωμένα αυτοκαταστροφική του φύση, τη βγάζει καθαρή χωρίς να γίνεται περίγελος.
Δεν παθαίνει κρισάρα ας πούμε για τα παραπάνω του κιλά και βγαίνει ακομπλεξάριστος να δείξει ποιος είναι. Δεν έχει καν ένα “Angels” ή ένα “Rock Dj” αλλά δεν αγχώνεται, γιατί έχει ένα “David’s song” κι ένα “Party like a Russian”. Εκτός από τον τίτλο που ok είναι ψέμα, μέσα στο δίσκο δεν το τραβάει από τα μαλλιά, ούτε προσπαθεί να εκβιάσει συγχαρίκια ακόμα κι όταν φέρνει τον μεγάλο John Grant στο οπερατικό “I don’t want to hurt you” ή τον Rufus Wainwright στο “Hotel Crazy”. Τελικά ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί συμπαθούμε όλοι το Robbie Williams.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ
Ο Leonard Cohen δεν τα παράτησε ποτέ
Hope Sandoval & The Warm Inventions – Until The Hunter (Tendril Tales)
Είναι νομίζω αλάνθαστη η διαπίστωση ότι οι δύο πιο ζητούμενες γυναικείες φωνές όταν μιλάμε για μελαγχολία και κατάθλιψη είναι αυτή της Beth Gibbons και της Hope Sandoval. Όμως η δεύτερη είναι αυτή που κερδίζει στον τελικό. Η φωνή των Mazzy Star, που επέστρεψαν με περίσσια αξιοπρέπεια το 2013 μετά από 17 χρόνια, είναι ότι πιο κοντινό σε λέξεις συνώνυμες με το σκοτάδι. Και ναι παραδέχομαι ότι σκέφτηκα μα καλά δεν έχει βαρεθεί να ξεψυχά πάνω στο μικρόφωνο; Η αλήθεια είναι πως αυτό που πουλάει είναι η φωνή της και όχι τόσο η δύναμη των συνθέσεων της. Σε υπνωτίζει και ακολουθείς τυφλά σαν τον Μίκι Μάους που τον σέρνει από τη μύτη η μυρωδιά της ζεστή πίτας στο παράθυρο. Τα πράγματα σ’ αυτό το τρίτο με τους Warm Inventions παραμένουν ίδια αλλά και λίγο διαφορετικά. Όχι πως είναι η χαρά της ζωής και χορεύει σε ανθισμένα λιβάδια, αλλά σε κάποια σημεία (κυρίως στα 3 τελευταία κομμάτια) έχει ζωντανέψει για τα δικά της δεδομένα και μουσικά δεν κινείται στον αυστηρά φολκ δρόμο των δύο προηγούμενων. Είναι επίσης αλάνθαστη διαπίστωση ότι χωρίς τους Mazzy Star είναι σαν γαλακτομπούρεκο χωρίς σιρόπι. Θα το φας, αλλά κάτι θα σου λείπει.
A Tribe Called Quest – We Got It From Here…Thank You 4 Your Service (Epic)
Η μαύρη μουσική δεν γερνάει ποτέ. Και όχι μόνο ως είδος, αλλά και οι εκπρόσωποι της οι ίδιοι. Μια ροκ μπάντα για παράδειγμα διατρέχει πολύ μεγαλύτερους κινδύνους όταν βγάζει ένα άλμπουμ μετά από 18 χρόνια απουσίας. Όμως με το hip-hop για παράδειγμα αυτό δεν συμβαίνει. Και μάλιστα είναι επιτακτικότερη από ποτέ η ανάγκη να ακούσουμε πάλι old-school ήχους (όπως με τους De La Soul πριν λίγους μήνες) είτε γιατί ζούμε σε εποχή rewind και backwards όσο αφορά τα κάθε είδους trends, είτε γιατί είναι ο θεμέλιος λίθος που χρειάζεται επαναφορά κάθε τόσο.
Οι A Tribe Called Quest ήταν πάντα η ήρεμη, μορφωμένη και ντελικάτη δύναμη του hip-hop που ξέρει πως να περάσει ένα πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα χωρίς να γυαλίζει 45άρια πιστόλια και uzi’s. Ξεχώρισαν από την αρχή για τα samples τους που ήταν μικρά δάνεια από τη jazz, μία μέθοδο που ίδιοι καθιέρωσαν, αλλά αυτή τη φορά στρέφονται περισσότερο στο γενικότερο ροκ ενεχυροδανειστήριο. Black Sabbath (“We the people”), Gentle Giant (“Mobius”), Elton John (“Solid wall of sound”), Can (“Lost somebody”). Δυστυχώς την κυκλοφορία του 6ου δίσκου τους δεν πρόλαβε να δει ο Phife Dawg (45), βασικό τους μέλος που πέθανε τον περασμένο Μάρτιο, λίγο πριν ολοκληρωθεί το We Got It, με τις συμμετοχές των Busta Rhymes, Kendrick Lamar, Talib Kweli, Kanye West και Jack White.
To We Got It είναι ένας νοσταλγικός θρίαμβος, μια σύγχρονη και επίκαιρη επιβεβαίωση της αξίας τους και ένα σημαντικό μάθημα για τις νεότερες γενιές.
Άχρηστη Πληροφορία: η μεγαλύτερη επιτυχία των Fugees (και single της χρονιάς 1996 για το Mtv), το “Killing me softly” έχει πάρει το χαρακτηριστικό ήχο που ακούγεται αμέσως μετά το εισαγωγικό ρεφρέν, από το “Bonita applebum”, τον οποίο ακούμε κι εδώ στο κομμάτι “Enough”.
Άχρηστη Πληροφορία: οι A Tribe Called Quest ήταν μέλη του Native Tongues Movement, μαζί με τους De La Soul, Jungle Brothers, Queen Latifah, Black Sheep, Mos Def, Common. Ένα hip-hop κίνημα που βασιζόταν σε πιο φιλικά μηνύματα και λιγότερο επιθετική στάση όπως το υπόλοιπο είδος.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ
Βάλαμε όλα τα άλμπουμ των Pink Floyd στη σειρά
Lambchop – Flotus (Merge)
Δεν ξέρω αν θα βαριόμουν έναν ακόμα δίσκο Lambchop όπως τους ξέρω τα τελευταία 10 χρόνια. Και δεν θα το μάθω γιατί ο Kurt Wagner πρόλαβε και βαρέθηκε πριν από εμάς, για εμάς και έκανε μια τολμηρή στροφή στον ήχο του. Κάτι που θα μπορούσε να έχει συμβεί και πριν μια δεκαετία όταν συνεργάστηκε για πρώτη φορά ο Kurt Wagner με τους Hands Off Cuba. Με αυτούς τους δύο πέρυσι αποπειράθηκε να κάνει τους HeCTA, ένα electro project με τη φωνή του. Αυτό είναι που οδήγησε φέτος στο Flotus, που ανοίγει με 11λεπτο του παραδοσιακού country-soul ήχου τους και κλείνει με 18λεπτο πειραματισμό με beat! Όσο beat μπορεί να χωρέσει η πάντα πορσελάνινη ένταση των Lambchop. Επηρεασμένος ο Wagner από το σύγχρονο hip-hop (!!!) και ιδιαίτερα από τους Flying Lotus και Shabazz Palaces (!!!!!!), πειραματίστηκε με ένα voice box και έγραψε σχεδόν όλο άλμπουμ εκεί. Η φωνή του που ανέκαθεν έπαιζε ως έξτρα όργανο, τώρα έχει πολύ μεγαλύτερο ρόλο σ’ αυτή τη θέση δημιουργώντας ολόκληρα κομμάτια. Το Flotus παραμένει ένα ριζικά Lambchop άλμπουμ, απλώς έχουν χρησιμοποιηθεί διαφορετικά εργαλεία. Όμως όλα όσα θέλουμε βρίσκονται εδώ μέσα. Μελωδίες και συνθέσεις που μπορεί να σε αφήσουν για αρκετή ώρα να κοιτάς το κενό και να μην το έχεις καταλάβει, γιατί σίγουρα δεν βλέπεις κενό αλλά πολλά διαφορετικά καρέ.
Άχρηστη Πληροφορία 1: Η σύζυγος του Kurt Wagner, Mary Mancini, είναι η πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος στο Tennessee. Στο εξώφυλλο του δίσκου είναι η ίδια σε μια συνάντηση της με τον Obama. Μόνο που επειδή δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν το γκρουπ να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία, ο Wagner έκατσε και ζωγράφισε ένα μέρος αυτής. Κι έτσι βλέπουμε το χέρι του 44ου προέδρου στον ώμο της.
Άχρηστη Πληροφορία 2: Flotus = For Love Often Turns Us Still. Και σημαίνει, κατά τον frontman, ότι εξακολουθούμε να εκπλησσόμαστε από την ιδέα της αγάπης που δεν γερνάει ποτέ. Βέβαια υπάρχει και η άλλη εκδοχή, που λέει ότι θέλει να δει τη γυναίκα του First Lady Of The United States. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει αυτός να γίνει πρόεδρος;
Savoy Motel – Savoy Motel (What’s Your Rapture)
Όταν βλέπεις φωτογραφίες τους νομίζεις ότι είναι παραστρατημένα παιδάκια που παίζουν Christian rock που τους αναγκάζουν οι θρησκόληπτοι γονείς τους. Κάποιος σατανάς όμως τους μύησε στα μυστικά των προπατόρων του glam rock και μετά την κυριακάτικη λειτουργία, βάζουν τα πετάλια στις κιθάρες και ξεκινάνε. Με το που αρχίζει το “Souvenir shop rock” καταλαβαίνεις ότι το ευαγγέλιο που διαβάζουν είναι η δισκογραφία των Roxy Music και τα εδάφια της Αγίας Γραφής οι T. Rex. Προς το παρόν έχουν καταφέρει να πιάσουν την ανέμελη πλευρά των παραπάνω και δεν έχουν μέσα ένα “Bitter Sweet” ή ένα “Life’s gas”, αλλά δεν πειράζει γιατί έχουν γεμίσει το κενό με funk ενέργεια από Funkadelic και τρέλα από Goat. Ζουν μεταξύ ’70 και ’80 κι έχουν μέσα τους το ρυθμό και μερικές φορές τρομερά σκαλωματικές μελωδίες όπως στο “Everyone wants to win”. Και αν αυτό είναι το πρώτο τους άλμπουμ, που ολοκλήρωσαν σε 6 μόλις μήνες (ουσιαστικά όλα είναι γραμμένα από τον Jeffrey Novak), τότε μπορούμε να περιμένουμε πολλά από την τετράδα του Nashville.
Άχρηστη Πληροφορία: o Jeffrey Novak ήταν φίλος, αλλά και είχε περιοδεύσει με τον Jay Reatard που πέθανε το 2010 και που βέβαια αποτελεί και σημαντική επιρροή στον ήχο των Savoy Motel.
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ NEW ADVENTURES IN HI-FI