New Adventures In Hi-Fi 2.16: Η καλειδοσκοπική παράνοια των Flaming Lips
Οι Flaming Lips επέστρεψαν κι έφεραν παρέα και την παράνοιά τους. Μαζί και οι υπόλοιπες αξιοσημείωτες κυκλοφορίες του 15ήμερου.
- 28 ΙΑΝ 2017
Για να σταματήσουν οι επιτήδειοι να αποκαλούν τα σκυλάδικα, σκυλάδικα, θα βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Έρευνα ενός πανεπιστημίου της Γλασκώβης σε συνεργασία με ένα καταφύγιο σκύλων, έδειξε ότι οι σκύλοι προτιμούν reggae και soft rock (ο James Blunt θα βρει το κοινό του).
Να υποθέσουμε λοιπόν ότι έβαζαν στα σκυλιά να ακούσουν τα πάντα. Από Mozart και Beatles μέχρι Seputlura και Infected Mushroom (που παρεμπιπτόντως βγάζουν νέο άλμπουμ..νταφάκ!?!). Άραγε αυτό εμπίπτει στα κριτήρια κακομεταχείρισης των φιλοζωικών οργανώσεων;
The Flaming Lips – Oczy Mlody (Bella Union)
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο χαρούμενος είχα φύγει από τη συναυλία τους το 2003 στο Ρόδον. Οι Flaming Lips είχαν τότε την ικανότητα να σου ανακοινώνουν τα χειρότερα νέα με τον καλύτερο και πιο όμορφο τρόπο. Στο “Yoshimi battles the pink robots” πχ, μιλούσαν για ένα κοριτσάκι που πάλευε με τον καρκίνο, ή στο “Do you realize” γιόρταζαν την ανθρώπινη θνητότητα και ματαιοδοξία. Και όλα αυτά μέσα από ένα σύννεφο με πολύχρωμα κονφετί και τεράστια μπαλόνια. Αυτή την ψυχεδελική ευφορία και την τελείως προσωπική τους οπτική, μας την είχαν στερήσει από το 2009 μετά το αριστουργηματικό τους Embryonic.
Στο Oczy Mlody χωρίς τις οδοντωτές προεξοχές του The Terror, επιστρέφουν στη μελωδία αλλά ταυτόχρονα γυρίζουν σελίδα στον ήχο τους. Εδώ είναι σα να θέλουν να σε υπνωτίσουν για να σε βάλουν στο δικό τους τριπάρισμα. Να σου δώσουν οδηγίες για να φτάσεις το δικό τους state of mind. Κάνουν το κάψιμο τους τέχνη και φυσικά παλιά τους τέχνη κόσκινο. Τη Miley Cirus δεν την γλυτώσαμε και την ακούμε (ευτυχώς μαζεμένη) στο “We are famly”.
Άχρηστη Πληροφορία: όχι τόσο άχρηστη, τουλάχιστον για τους απανταχού εξυπνάκηδες που θέλουν να διορθώνουν πάντα την προφορά σου όταν λες ένα όνομα ή κάτι τέτοιο. Το Oczy Mlody λοιπόν κατά τον Wayne Coyne, προφέρεται όκζι μιλόντι. Στα πολωνικά σημαίνει “eyes of the young”.
Foxygen – Hang (Jagjaguwar)
PopCode: Ακούγεται κάπως γνώριμος και ύποπτα επίκαιρος ο ήχος του νέου σας άλμπουμ.
Foxygen: Ναι αυτό συμβαίνει γιατί είναι ξεκάθαρα ένα tribute στον Ντέιβιντ Μπάουι.
PopCode: Μπόουι.
Foxygen: Έστω.
PopCode: Πράγματι όμως είναι σα να ακούμε το “Absolute beginners” σε όλο το άλμπουμ. Και απλά για το ξεκάρφωμα, έχετε χώσει και μια φιλαρμονική, μερικά πνευστά, φωνές, που κι αυτά δηλαδή στα δάχτυλα του τα έπαιζε ο μακαρίτης. Το βρήκα! Μοιάζετε με Beach Boys που σε ένα παράλληλο και αναποδογυρισμένο σύμπαν θα ήσασταν Bowie tribute Band. Μόνο που υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι. Ο Brian Wilson είναι σα να λείπει από το μισό δίσκο.
Σ’ αυτό το τελευταίο μάλλον ενοχλήθηκαν και έφυγαν χωρίς να απαντήσουν. Και χωρίς να πληρώσουν για τους 2 καπουτσίνο λάτε που ήπιαν.
Piano Magic – Closure (Second Language)
Θα το πάρω πάνω μου και θα πω ότι είναι μια από τις αγαπημένες μας μπάντες στην Ελλάδα. Όχι με πολύ μεγάλο κοινό ίσως, αλλά με πολύ πιστό κοινό. Όπως γενικά συμβαίνει και εκτός Ελλάδας με αυτή τη μπάντα. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε αυτό τον Ιανουάριο. Ακριβώς 20 χρόνια μετά από το πρώτο τους live. Διάλεξαν αυτή τη χρονική στιγμή για να το κυκλοφορήσουν, γιατί θα είναι το τελευταίο τους άλμπουμ. Εξ’ ου και Closure (διαψεύδουν το δικό τους “No closure”). Είναι συγκινητικό. Και είναι ακόμα πιο συγκινητικό γιατί πρόκειται για ένα από τα καλύτερα τους μέχρι σήμερα, χωρίς όμως να είναι και το πιο σκοτεινό τους. Εννοείται πως είναι μαύρο, όπως όλη η δισκογραφία τους από το 2000 και μετά, αλλά μιλώντας εδώ για το τέλος των ανθρώπινων σχέσεων (μέσα κι από το ίδιο το τέλος των Piano Magic), υπάρχει μια γερή δόση ελπίδας και αισιοδοξίας. Το “You never stop loving (the one that you loved)” τα λέει όλα και είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που έχουν γράψει μέχρι σήμερα. Να γίνω λίγο γραφικός και να τους ευχαριστήσω γι’ αυτά που έδωσαν; Μπα…άστο…
(όχι και τόσο) Άχρηστη Πληροφορία: ο Glenn Johnson σε μια πρόσφατη συνέντευξη του, μιλάει για την απογοήτευση του από την αντιμετώπιση που είχε η μπάντα από διάφορες δισκογραφικές και καταλήγει λέγοντας «δυστυχώς, η δική μου εμπειρία λέει ότι οι ανεξάρτητες δισκογραφικές είναι ακόμα πιο διεφθαρμένες από τις πολυεθνικές». Βαριά λόγια!
Flo Morrissey & Matthew E. White – Gentlewoman, Ruby Man (Glassnote Records)
Χωρίς να είμαι βέβαιος ότι αυτό που λέω είναι σωστό, θα πω ότι η επιτυχία ενός δίσκου με διασκευές βρίσκεται στο να ομογενοποιεί ένα ανομοιογενές σύνολο. Εδώ για παράδειγμα. Αν φτιάξεις μια λίστα με τις original εκτελέσεις των κομματιών που βρίσκονται στο Gentlewoman, αυτό που θα πάρεις είναι ένα trifle σαν της Ρέιτσελ. Θα έχει μέσα Leonard Cohen και Velvet Underground στη βάση, Bee Gees και Roy Ayers στη μέση, από πάνω James Blake και Charlotte Gainsbourg και στην κορυφή Frank Ocean με George Harrison (κι εδώ ανησυχώ που υπάρχουν δύο Govinda που μου αρέσουν). Όμως ο Matthew E. White είναι μια ταλεντάρα βαπτισμένη στα νερά της Νέας Ορλέανης, που έχει ποτίσει μέσα του με soul και γνωρίζει πώς να την κάνει pop χωρίς να χάσει την αξιοπρέπεια του και να δέσει όλα τα υλικά καλά μεταξύ τους. Ο δίσκος δε θυμίζει τυπική περίπτωση duet album, σαν Lee και Nancy ας πούμε, προφανώς γιατί δεν υπάρχουν αντίστοιχες φωνές, αλλά γιατί ο καθένας εδώ έχει το δικό του χώρο. Όχι πως η Flo Morrissey δεν έχει πολύ ωραία φωνή!
Emptyset – Borders (Thrill Jockey)
Οι Emptyset είναι το οπτικοακουστικό project τον James Ginzburg και Paul Purgas από το Bristol. Μην πάει ο νου σας σε trip-hop. Καμία επαφή. Το ντουέτο ασχολείται με τη σχέση εικόνας και μουσικής και πως αυτή αλληλεπιδρά με την αρχιτεκτονική. Έχουν μέχρι στιγμής δώσει πολύ ικανοποιητικά για την όραση και την ακοή, installations.
Στο Borders, που είδε το φως μιας μεγαλύτερης δισκογραφικής, η μουσική τους έχει κάνει απεξάρτηση από την εικόνα, που δεν της είναι πια τόσο απαραίτητη για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Ίσως γιατί αυτή τη φορά από μόνη της δημιουργεί αρκετές εικόνες καταστροφής και ορυμαγδού. Ηλεκτρονικό, industrial τερατούργημα που επιτίθεται στο στομάχι. Μονότονο και επαναληπτικό, δοκιμάζει όρια. Αν το αντέξεις, είναι καθαρτήριο.
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ NEW ADVENTURES IN HI-FI
