Ο Άγιος Βαλεντίνος των βιβλίων

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Μια μεγάλη γιορτή έρχεται αυτή την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου. Όχι όχι, δε λέω για τον Άγιο Βαλεντίνο. Λέω για την Παγκόσμια Ημέρα Χάρισε Ένα Βιβλίο.

Από τη Μεγάλη Βρετανία όπου πρωτοξεκίνησε το 2012, η Παγκόσμια Ημέρα Χάρισε Ένα Βιβλίο μεγαλώνει κάθε χρόνο. Η βασική της ιδέα είναι η δωρεά παιδικών βιβλίων σε παιδιά που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στο βιβλίο. Έτσι, και στην Ελλάδα, χιλιάδες βιβλία καταλήγουν στις 14/2 στα χέρια παιδιών, βιβλιοθηκών, σχολείων και φορέων που ασχολούνται με τα παιδιά ή/και την ανάγνωση.

Μια 100% εθελοντική κίνηση που σκοπό της έχει την ευαισθητοποίηση για την αξία της ανάγνωσης από νεαρή ηλικία και την αύξηση των βιβλίων που φτάνουν μέσω οργανισμών (αλλά και απευθείας) σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη.

Επειδή το Βιβλιοφαγικό mashup δε θα μπορούσε να λείπει από μια τέτοια προσπάθεια, ακολουθούμε και αναμεταδίδουμε την προτροπή της Κόκκινης Αλεπούς για την #BookGivingDay 2020:

“Φέτος η ιδέα είναι η εξής: γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πολλές σχολικές βιβλιοθήκες χρειάζονται επειγόντως ανανέωση και ότι πολλοί Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων αδυνατούν να ανταποκριθούν στο απαιτητικό και κοστοβόρο έργο. Ένας τρόπος, λοιπόν, να εκμεταλλευτείτε την Παγκόσμια Ημέρα “Χάρισε ένα βιβλίο” είναι να ζητηθεί από τους μαθητές να αγοράσουν ένα μόνο καινούργιο βιβλίο και να το κάνουν δώρο στη βιβλιοθήκη του σχολείου τους ή αν η αγορά είναι δύσκολη, τότε να φέρουν από το σπίτι τους ένα βιβλίο σε πολύ καλή κατάσταση που το έχουν διαβάσει, το έχουν χαρεί και θα ήθελαν να το μοιραστούν με τους συμμαθητές τους. Ετσι, και τα ράφια της βιβλιοθήκης θα γεμίσουν και οι μαθητές θα νιώσουν πως με το μικρό αυτό δώρο τους βοηθούν το σχολείο τους και άρα τους ίδιους τους εαυτούς και τους συμμαθητές τους.”

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Τέσσερα διαφορετικά και ιδιαίτερα νέα βιβλία έχουμε για εσάς αυτή την εβδομάδα, από τέσσερις σημαντικούς άντρες συγγραφείς.

Ξεκινάμε από τις Εκδόσεις Κέδρος, που μας παρουσιάζουν το ‘Ιδού εγώ’ (‘Here I Am’, 2016) του Jonathan Safran Foer, σε μετάφραση Άρη Σφακιανάκη και Ηρώς Σκάρου. Στο πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα εδώ και 11 χρόνια από το ‘Extremely Loud and Incredibly Close’ του 2005, παρακολουθούμε την ιστορία μιας οικογένειας από την Ουάσινγκτον στο χείλος της διάσπασης, ενός καταστροφικού σεισμού και της επακόλουθης σύρραξης που αναστατώνει τη Μέση Ανατολή.

Οι Εκδόσεις Μεταίχμιο συνεχίζουν να μας χαρίζουν τα αριστουργήματα του Paul Auster, με το νέο του βιβλίο που έχουμε στα ελληνικά να είναι το ‘Μέρα / νύχτα: Ταξίδια στο σκριπτόριο και Άνθρωπος στο σκοτάδι’ (‘Day/Night: Travels in the Scriptorium and Man in the Dark’, 2013), σε μετάφραση Μαρίας Ξυλούρη, μια έκδοση που περιλαμβάνει δύο μεταφυσικά έργα του Auster που προορίζονται να διαβαστούν μαζί. Η ιστορία ενός ηλικιωμένου άντρα που βρίσκεται κλειδωμένος μέσα σε ένα δωμάτιο και διαβάζει το χειρόγραφο ενός άλλου αιχμαλώτου σε έναν παράλληλο κόσμο, έρχεται απέναντι από την ιστορία του Μπριλ που αναρρώνει από τροχαίο και πλάθει τις δικές του ιστορίες, ενώ φαντάζεται μια διαφορετική Αμερική που βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο.

Ένα ακόμη έργο του Richard Flanagan μας φέρνουν οι Εκδόσεις Ψυχογιός, με το ‘Σε πρώτο πρόσωπο’ (‘First Person’, 2017), σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημα του συγγραφέα παρακολουθεί τον νεαρό συγγραφέα Κιφ Κέλμαν στην προσπάθειά του να γράψει μέσα σε έξι εβδομάδες, ως αόρατος συγγραφέας, την αυτοβιογραφία του Τζίγκι, ενός διαβόητου απατεώνα που ετοιμάζεται για τη μεγάλη του δίκη.

Ο συγγραφέας Mia Couto από τη Μοζαμβίκη είναι ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας που δεν είχαμε γνωρίσει επαρκώς μέχρι τώρα στη χώρα μας. Με εξαίρεση ένα μυθιστόρημά του που είχε εκδοθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα από τις Εκδόσεις Αιώρα, το σύνολο του έργου του παραμένει μέχρι σήμερα αμετάφραστο και είναι εξαιρετικά ευχάριστο το γεγονός πως οι Εκδόσεις Gutenberg μας φέρνουν τώρα το μυθιστόρημα ‘Το τελευταίο πέταγμα του φλαμίνγκο’ (‘The Last Flight of the Flamingo’, 1987), σε μετάφραση Νίκου Πρατσίνη.

Το βιβλίο διαδραματίζεται σε ένα στρατόπεδο του ΟΗΕ στη Μοζαμβικη, εκεί που μια έκρηξη θα σκοτώσει πολλούς κυανόκρανους, με τον υπολοχαγό Ρίζι να αδυνατεί να αναγνωρίσει τους νεκρούς και η πιο γνωστή πόρνη, αλλά και μάγισσα της περιοχής, καλείται για να ταυτοποιήσει τα σώματα των στρατιωτών.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Προχωράμε ακάθεκτοι με τις νέες κυκλοφορίες της Αμερικής, για τους φίλους αναγνώστες που επιλέγουν να διαβάζουν (και) στα αγγλικά, αλλά και για εκείνους που απλά θέλουν να μένουν ενημερωμένοι για τα αναγνώσματα εκτός Ελλάδας.

‘Indelicacy’ της Amina Cain, όπου μια καθαρίστρια σε ένα μουσείο τέχνης αποζητά το χρόνο για να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα και παντρεύεται έναν πλούσιο άντρα, αλλά μαζί με την υψηλή κοινωνία και το προνόμιο βρίσκει πως και πάλι ο χρόνος της σπαταλάται μακριά από τα όσα πραγματικά θέλει.

‘The Unspoken Name’ της A.K. Larkwood, με πρωταγωνίστρια μια ορκ ιέρεια, η οποία αποφασίζει, την ημέρα που η μοίρα της γράφει πως πρέπει να πεθάνει, να αναβάλει το τέλος της και ενώνει τις δυνάμεις της με έναν μάγο που της προσφέρει μια διαφορετική ζωή, μαθητεύοντας για να γίνει δολοφόνος.

‘Weather’ της Jenny Offill, η ιστορία της Lizzie Benson, μιας βιβλιοθηκονόμου που επιστρατεύεται από τη διάσημη podcaster Sylvia Liller για να απαντά στην αλληλογραφία που δέχεται από όσους αγχώνονται για την κλιματική αλλαγή και όσους φοβούνται την πτώση του Δυτικού πολιτισμού, με τη Lizzie να παθαίνει εμμονή με το τέλος του κόσμου ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά το πολιτικό χάος στον κόσμο της Sylvia.

‘Shuggie Bain’ του Douglas Stuart, η ιστορία ενός νεαρού άντρα που ενηλικιώνεται στη Γλασκώβη της δεκαετίας του ‘80 και παλεύει να ανακαλύψει την ταυτότητά του και να αποδεχτεί τη σεξουαλικότητά του, κάτω από τη σκιά της αλκοολικής μητέρας του.

‘And I Do Not Forgive You’ της Amber Sparks, μια συλλογή εικοσιδύο διηγημάτων που μπλέκει παραμύθια και μύθους με αποκαλυπτικές τεχνολογίες και πατά ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, με επίκεντρο γυναίκες που αδικηθεί ή ξεγραφτεί.

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΩΝ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε μια νέα σειρά βιβλίων της Penguin Random House, που θα ξεκινούσε με ένα μεγάλο launch event στο Barnes & Noble της Fifth Avenue στη Νέα Υόρκη. Η νέα αυτή σειρά 12 κλασικών λογοτεχνικών έργων της Penguin Random House ονομαζόταν Diverse Editions και προκάλεσε χαμό στα social media τις προηγούμενες ημέρες.

Ένα AI σκάναρε 100 κλασικά βιβλία για να προσδιορίσει το αν οι χαρακτήρες τους περιγραφόταν σε οποιοδήποτε σημείο τους ως λευκοί. Σε 12 από αυτά η απάντηση ήταν αρνητική και η Penguin Random House έφτιαξε τη σειρά Diverse Editions, παρουσιάζοντας χαρακτήρες όπως ο Frankenstein ή ο Peter Pan ως μαύρους στα εξώφυλλα των βιβλίων. Σκοπός, σύμφωνα με τον εκδοτικό, ήταν το να δοθεί βάρος στο γεγονός πως αυτοί οι χαρακτήρες θεωρούνταν λευκοί χωρίς κανένα λόγο.

Φυσικά όλο αυτό ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, από κόσμο που παρομοίασε το κόνσεπτ με “λογοτεχνικό blackface” και επεσήμανε πως δεν είναι diversity η διαγραφή της πολιτιστικής διαφορετικότητας που απεικονίζεται στα ιστορίες που έχουν γραφτεί δεκαετίες πριν. Αντίθετα, η έκδοση και η προώθηση μη-λευκών συγγραφέων θα ήταν η σωστή κίνηση από έναν εκδοτικό του μεγέθους της Penguin Random House που θέλει να γίνει πρότυπο για το diversity στον εκδοτικό κόσμο.

Με την κίνηση να χαρακτηρίζεται από ρηχότητα, πολλά από τα μυθιστορήματα των Diverse Editions δε βγάζουν καν νόημα με μαύρους πρωταγωνιστές. Δεδομένης της εποχής και των συνθηκών που περιγράφονται στα βιβλία, η Emma της Jane Austen και η Mary της Frances Hodgson Burnett, χαρακτήρες που ζουν μια άνετη ζωή, δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι μαύρες σε εποχές που οι μαύρες γυναίκες ήταν σκλάβοι και υπηρέτες.

Τα Barnes & Noble ακύρωσαν το launch event και η σειρά δεν προβλέπεται να κυκλοφορήσει τελικά στα ράφια των βιβλιοπωλείων και αυτό είναι τελικά κέρδος για όλους. Ελπίζω πως ο εκδοτικός θα προχωρήσει στα κατάλληλα βήματα για να τονίσει με το σωστό τρόπο τις λογοτεχνικές φωνές των μη-λευκών ιστοριών του κόσμου.

Λίγο περισσότερο διάβασμα για το θέμα με τα κείμενα των Guardian, Root και New Republic.

 

AND NOW, THIS

Τίποτα, απλά η Margaret Atwood πάνω σε ένα ηλεκτρικό σκούτερ.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Ραντεβού στα τυφλά και στα φανερά, εντός και εκτός Ελλάδας μας πηγαίνουν οι βιβλιοφωτογραφίες που επιλέξαμε αυτή την εβδομάδα από το #instavivlio. Εσείς θέλετε να δείτε τη φωτογραφία σας στο mashup; Φωτογραφίστε κάτι με βιβλιοφιλικό θέμα, χρησιμοποιήστε το #instavivlio στο Instagram και ίσως είστε τυχεροι!

 

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Η Γιάννα ρωτά, “Πολλές φορές παρακολουθώ συζητήσεις για βιβλία που έχω διαβάσει ή διαβάζω κριτικές τους και δεν καταλαβαίνω πως άλλοι αναγνώστες μπορούν να πουν τόσο ξεκάθαρα γιατί κάτι τους άρεσε ή δεν τους άρεσε. Εγώ δεν το έχω καθόλου εύκολο να μιλήσω για το τι ακριβώς ήταν αυτό που μου άρεσε ή όχι σε ένα βιβλίο. Πώς μπορώ να αναλύω καλύτερα τα βιβλία;”

Φίλη Γιάννα, αυτή είναι μια εξαιρετική ερώτηση που θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο καλύτερα μπορώ. Για να το δούμε το θέμα.

Νομίζω πως καταλαβαίνω τι λες. Για πολλούς αναγνώστες είναι αρκετά δύσκολο να μοιραστούν με ακρίβεια τα συναισθήματα που τους προκαλεί ένα βιβλίο, όποια κι αν είναι αυτά. Και επειδή βρισκόμαστε στην εποχή της ανάγνωσης που το sharing έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ, αυτό μερικές φορές προβληματίζει.

Υπάρχουν κάποια πράγματα όμως που θα πρέπει να σκεφτείς αρχικά σχετικά με τις απόψεις για ένα βιβλίο. Καταρχάς, θα πρέπει να θυμάσαι πως όσο περισσότερο διαβάζεις, τόσο περισσότερο θα ξεχωρίζεις τα σημεία και τα στοιχεία ενός βιβλίου που δε λειτουργούν σωστά για σένα. Πρόσεξε όμως, αυτό δε σημαίνει πως η γνώμη κάποιου που έχει διαβάσει 50 βιβλία δεν έχει την ίδια αξία με εκείνου που έχει διαβάσει 500, αλλά πως ο δεύτερος έχει βουτήξει πιο βαθιά στην απέραντη θάλασσα της λογοτεχνίας κι έχει έρθει αντιμέτωπος με περισσότερα βιβλία που ευχαριστήθηκε και που τον απογοήτευσαν.

Θα πρέπει επίσης να θυμάσαι πως η γνώμη σου μετρά. Μη φοβάσαι να μοιραστείς τα όσα αισθάνθηκες για ένα βιβλίο, ακόμη κι αν θεωρείς πως οι άλλοι θα τα βρουν “λάθος”. Αν είσαι θετική και η κριτική σου δεν προσβάλλει τον συγγραφέα ή τους αναγνώστες που έχουν αντίθετη άποψη από εσένα για το βιβλίο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην τη γράψεις/πεις.

Αφού ξεκαθαρίσεις μέσα σου τα παραπάνω, έχω να προτείνω δύο tips που πιστεύω πως θα σε κάνουν να μπεις λιγάκι περισσότερο στο κείμενο και να σε βοηθήσουν να συγκεκριμενοποιήσεις ποια στοιχεία του σου έκαναν εντύπωση, θετική ή αρνητική.

Ξεκίνα διαβάζοντας κριτικές για βιβλία που αγάπησες ή που μίσησες πολύ. Πιάσε πρώτα αυτό που έχεις πιο φρέσκο στη μνήμη σου ή άρχισε με το αμέσως επόμενο ανάγνωσμα που θα σου προκαλέσει τόσο έντονα συναισθήματα. Επικεντρώσου σε μη-επαγγελματικές κριτικές στην αρχή. Θα χρειαστείς την πιο προσβάσιμη γλώσσα και τις πιο απλές ιδέες που θα βρεις σε blogs ή στα social media. Μη μείνεις μόνο σε κριτικές που ακολουθούν τη δική σου οπτική για το βιβλίο, αλλά ψάξε και εκείνες που παρουσιάζουν την αντίθετη άποψη. Διάβασε το πώς περιγράφουν άλλοι αναγνώστες το βιβλίο και προσπάθησε να δεις αν καταλαβαίνεις και συμφωνείς με τα στοιχεία που επισημαίνουν και αν όχι, γιατί.

Στο παραπάνω θα σε βοηθήσει το να κρατάς σημειώσεις. Κράτα ένα κομμάτι χαρτί κι ένα στυλό μαζί με το βιβλίο σου. Όταν συναντάς κάτι που σου κάνει εντύπωση, μια πρόταση, ένας χαρακτήρας, κάτι που θεωρείς πως λείπει, κάτι που δεν καταλαβαίνεις, κάτι που σου προκαλεί κάποιο συναίσθημα, σημείωσε αυτή σου τη σκέψη στο χαρτί. Όταν τελειώσεις το διάβασμα, θα έχεις καταγεγραμμένα όλα όσα σου έδωσε το ανάγνωσμα, σαν ένα μίνι ημερολόγιο για το κάθε βιβλίο, αλλά θα έχεις κάνει και την αρχή για τα όσα θα ήθελες να γράψεις/πεις για αυτό.

Όσο επιμένεις στα παραπάνω και όσο διαβάζεις περισσότερο και από διαφορετικά είδη και points of view, τόσο ευκολότερο θα είναι να αναλύσεις καλύτερα ένα βιβλίο.

Λέγοντας όμως όλα τα παραπάνω, ας κλείσω με αυτό: Δεν είναι απαραίτητο να αναλύουμε πάντα τα βιβλία που διαβάζουμε. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό στο να διαβάζουμε για ευχαρίστηση, χωρίς την ανάγκη της ανάλυσης. Το θέμα είναι να επιλέξεις αυτό που εσύ θες για τον εαυτό σου. Άλλωστε όλες οι οπτικές γωνίες χωράνε στην ανάγνωση και δεν υπάρχει ένας “σωστός” τρόπος για να διαβάζει κανείς.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

 

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ

Πρέπει να μοιραστώ μαζί σας τα στατιστικά που πριν λίγο καιρό δημοσίευσε το Libraries 2020, μια Αμερικανική εθνική καμπάνια υποστήριξης των βιβλιοθηκών:

Στην Αμερική λοιπόν περισσότεροι άνθρωποι δανείζονται βιβλία από βιβλιοθήκες, από όσους βλέπουν μια ταινία στον κινηματογράφο. Οι άνθρωποι που δανείζονται βιβλία είναι περίπου 10 φορές περισσότεροι από όσοι παρακολουθούν από κοντά έναν αγώνα των πρωταθλημάτων MLB, NBA, NHL, NFL και Nascar μαζί.

Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους της χώρας έχουν κάρτα βιβλιοθήκης και δανείζονται κατά μέσο όρο 32 βιβλία (ή άλλα αντικείμενα όπου προσφέρονται), ενώ οι millenials χρησιμοποιούν τις βιβλιοθήκες περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία αφορούν μόνο τις δημόσιες βιβλιοθήκες, με τις σχολικές, τις πανεπιστημιακές, τις ιδιωτικές και τις εταιρικές βιβλιοθήκες να μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο τα παραπάνω νούμερα.

Στην Ελλάδα; Αντίστοιχα στοιχεία δεν υπάρχουν, μιας και κεντρικός φορέας για τη συλλογή τους από τις κατά τόπους βιβλιοθήκες δεν υπάρχει. Είμαι όμως αρκετά περίεργος για το τι συμβαίνει εντός των τοιχών και ίσως θα πρέπει να ασχοληθούμε στο μέλλον με το θέμα εδώ στο Βιβλιοφαγικό mashup.

RANDOM LINKS

Η θέση της παιδικής λογοτεχνίας στον mainstream τύπο, ο εκδότης Στέφανος Πατάκης αφηγείται τη ζωή του, οι υποψήφιοι αν δινόταν Όσκαρ Βιβλίων, πέντε μαύρες γυναίκες συγγραφείς μιλούν για τη young adult λογοτεχνία, η μακροβιότητα της λέσχης ανάγνωσης της Oprah Winfrey, τι εννοούμε όταν λέμε πως ένα βιβλίο είναι “κινηματογραφικό”, η εμπειρία μου με τη βιβλιοθεραπεία, το ‘American Dirt’ είναι η πιο πρόσφατη βολή στον πόλεμο των λογοτεχνικών ειδών, σημειώσεις ενός κατά συρροή επαναναγνώστη, το ρίσκο και η ανταμοιβή του να περνάς από τα απομνημονεύματα στη μυθοπλασία, πώς να μεγαλώσετε έναν αναγνώστη, ξαναδιαβάζοντας το ‘Persepolis’ το 2020, για την άνοδο της queer μαγείας στην young adult λογοτεχνία, ο Joe Hill για την άνοδο των κόμικς τρόμου, τα αστυνομικά βιβλία και το φανταστικό έχουν περισσότερα κοινά από όσα νομίζεις, τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζεις τη συγγραφή όπως την υποκριτική, κορίτσι εναντίον κοριτσιού στη λογοτεχνία, πώς η Αραβική λογοτεχνία πιάνει το πνεύμα της εποχής, πώς η ντετεκτιβίστικη λογοτεχνία καθιερώθηκε στο Λος Άντζελες, για το μαγικό ιστορικό μυθιστόρημα του Daniel Kehlmann, φτώχεια άγχος και φύλο στη Σκωτσέζικη λογοτεχνία της εργατικής τάξης, προς μια φιλοσοφία για τη συλλογή βιβλίων, απεβίωσε στα 89 του χρόνια ο συγγραφέας Kamau Brathwaite, τυπώνοντας μυθιστορήματα στο γκουλάγκ, πώς ο Γιαπωνέζος βασιλιάς των μυστηρίων κλειδωμένων δωματίων Seishi Yokomizo έφτασε επιτέλους στα αγγλικά, η κατάρα των αναγνωσμάτων των δύο αστεριών, για τη συνωμοσία της ταφής του Charles Dickens στο Westminster Abbey παρά τις αντίθετες επιθυμίες του.

Το Βιβλιοφαγικό mashup θα κάνει για τον υπόλοιπο Φεβρουάριο το παραδοσιακό του διάλειμμα λόγω Berlinale, τα λέμε με όλες τις νέες κυκλοφορίες και όλες τις ειδήσεις από το χώρο του βιβλίου ξανά τον Μάρτιο!