O αιώνιος dude, Jeff Bridges

Στα 64 του ο Jeff, με το ζεν χαμόγελο στα χείλη και το ‘θέλω και εγώ όταν μεγαλώσω τέτοιο’ μαλλί λευκή-χαίτη, συνεχίζει να θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Big Lebowski και κυριλέ γερο-χίπη που έβγαλε αρκετά χρήματα πουλώντας μαριχουάνα ώστε να έχει κερδίσει το δικαίωμα να μην τον ενοχλεί κανείς. Και ας ήταν άλλος ο πραγματικός.

Έναν ρόλο για τον οποίο είχε, δεκαετίες πριν, κάνει επί χρόνια εξάσκηση.

Ο πιο χαρακτηριστικός ρόλος της μεγαλειώδους, 40χρονης και βάλε, καριέρας του, τον οποίο παραλίγο να μην δεχθεί.

Αυτό, η έμφαση που δίνει στην οικογένειά του και στην γυναίκα του, την ίδια εδώ και 36 χρόνια, είναι και το βασικό χαρακτηριστικό του Bridges.

Κάτι σχεδόν αδιανόητο για τα δεδομένα του Χόλιγουντ. Ειδικά αν σκεφτείς ότι την γνώρισε μόλις στα 26 του, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Rancho Deluxe, ως καθαρίστρια στο ράντσο όπου έμενε το cast.

Είπαμε, ο Jeff, με τις 5 Οσκαρικές υποψηφιότητες (The Last Picture Show-μόλις στα 22 του, Thunderbolt and Lightfoot, Starman, True Grit) και το ένα αγαλματάκι (Crazy Heart) να μοιάζουν πολύ λίγες (σ.σ. που είναι η αναγνώριση για τα Tron, The Fabulous Baker Boys, Fearless, The Fisher King;) είναι πιστός.

Επίσης είναι ειλικρινής. Πολύ ειλικρινής.

Αν και αυτό που, στην περίπτωσή του, κάνει την διαφορά, είναι ότι είναι κουλ. Τόσο πάνω στην οθόνη, όσο και στην προσωπική του ζωή. Ή, για την ακρίβεια, ότι δείχνει αβίαστα κουλ.

Όπως έχει χαρακτηριστικά -και πολύ εύστοχα- γραφτεί για αυτόν από γνωστό σινε-κριτικό, ‘Είναι ο πιο φυσικός, άνετος και λιγότερο αγχωμένος ηθοποιός που έχει υπάρξει ποτέ’

Ίσως τελικά ο Jeff να είναι απλά ένας ζεν γερο-χίπης. Κάποιος που είχε την τύχη να του χαμογελάσει η ζωή από πολύ νωρίς. Ένας άνθρωπος που πάντοτε επέλεξε να ζει με βάσει το βασικό του μότο.

ΟΚ, το παίρνω πίσω. Αυτός είναι ο πραγματικός Dude. Και άσε τους Cohen να λένε ότι άντλησαν την έμπνευσή τους από κάποιον άλλο.