Ο άνθρωπος που έτρεχε πιο πολύ απ’ όλους

Η Κοιλάδα του Θανάτου είναι ένα μέρος που δικαιώνει την ονομασία του. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτό το κομμάτι της ερήμου που διατρέχει τα σύνορα της Καλιφόρνια και τις Νεβάδα είναι από τις υψηλότερες του πλανήτη. Στις 10 Ιουλίου του 1913, εκεί, στη λεκάνη του Μπαντγουότερ, το θερμόμετρο έφτασε τους 56.7 °C – στην υψηλότερη θερμοκρασία που έχουν καταγράψει ποτέ επιστήμονες στην ατμόσφαιρα της Γης.

Εκεί ακριβώς ξεκινάει η αυτοβιογραφική αφήγηση του Σκοτ Τζούρεκ. Στην κοιλάδα του θανάτου, στη μέση περίπου της διαδρομής του υπερμαραθωνίου του Μπαντγουότερ.

Ο Τζούρεκ, ένας από τους πιο έμπειρους και παρασημοφορημένους δρομείς υπεραποστάσεων της εποχής μας βρίσκεται ξαπλωμένος μέσα σε έναν φορητό καταψύκτη. Έχει ήδη τρέξει 112 χιλιόμετρα σε ένα μέρος όπου άνθρωποι έχουν πεθάνει περπατώντας κι έχει μπροστά του άλλα 105 μαρτυρικά χιλιόμετρα. Κι έχει σωριαστεί. Τα μέλη του πληρώματός του τον έχουν στριμώξει στο παγωμένο φέρετρο που ο ίδιος αγόρασε προληπτικά, λίγες μέρες πριν τον αγώνα, και προσπαθούν να τον συνεφέρουν. Οι πνεύμονές του έχουν ξεμείνει από οξυγόνο, οι μύες του έχουν καεί και η όρασή του έχει αντικατασταθεί από παραισθήσεις. Φαντάζεται τα μάτια του να γυρνάνε προς τα μέσα και βλέπει τον εγκέφαλό του σαν ένα αυγό που έχει τηγανιστεί εδώ και ώρα και τσιτσιρίζει μέσα στο καυτό λάδι.

Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν θα αποκαλυφθεί εδώ, αλλά είναι προφανές ότι ο Σκοτ Τζούρεκ επέζησε για να την αφηγηθεί. Αυτή και τις δεκάδες άλλες ιστορίες παραισθήσεων και αδυσώπητης πραγματικότητας, αφόρητου πόνου και συγκλονιστικών θριάμβων που καταγράφονται στο βιβλίο ‘Eat & Run’ που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Key Books.

Η εντυπωσιακή αυτοβιογραφία του παγκόσμιου πρωταθλητή υπεραποστάσεων μπορεί να αναγνωστεί σε πολλά επίπεδα. Το πρώτο, φυσικά, είναι το επίπεδο της αφήγησης. Οι 319 σελίδες του βιβλίου διηγούνται τις φοβερές περιπέτειες που έχει ζήσει ο Σκοτ Τζούρεκ διανύοντας δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλα τα πιθανά και απίθανα τερέν. Ο Τζούρεκ έχει βρεθεί περικυκλωμένος από λύκους. Έχει νιώσει τις τρίχες του να σηκώνονται από έναν κεραυνό που έσκασε σε απόσταση λίγων εκατοστών από τα πόδια του. Έχει τρέξει υπερμαραθώνιο με ραγισμένο αστράγαλο. Έχει μάθει να τρώει, να πίνει, να κάνει εμετό και να κοιμάται τρέχοντας, χωρίς να διακόπτει τον ρυθμό του. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα έχει κάνει μαζί με τον φίλο του, τον Ντάστι. H διαχρονική bromance τους ενισχύει τις μυθιστορηματικές αρετές του βιβλίου.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Συνέντευξη Jo Nesbo: Ίσως να μην είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε το καλό

Σε δεύτερο επίπεδο, το ‘Eat & Run’ μπορεί να διαβαστεί ως εγχειρίδιο για δρομείς και αθλητές γενικά. Ο Τζούρεκ περιγράφει αναλυτικά τις προπονήσεις και τις μεθόδους της προετοιμασίας του. Έχει μελετήσει εξαντλητικά τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος κι έχει επεκτείνει τις αντοχές του δικού του σώματος πέρα από τα ανθρώπινα όρια της εξάντλησης. Η καταγεγραμμένη εμπειρία του μπορεί να λειτουργήσει επικουρικά για κάθε αθλούμενο που αισθάνεται έτοιμος να κάνει την πρώτη, τη δεύτερη ή τη χιλιοστή του υπέρβαση. Ο Τζούρεκ τις έχει κάνει όλες.

Εννοείται ότι μπορεί να διαβαστεί και ως διατροφικός οδηγός. Ο Τζούρεκ έχει θριαμβεύσει στους περισσότερους υπερμαραθωνίους του πλανήτη όντας vegan. Το ‘eat’ είναι εξίσου σημαντικό με το ‘run’, τόσο στο βιβλίο του όσο και στην καριέρα και τη ζωή του. Ο ίδιος διατείνεται ότι δεν θα μπορούσε να καταφέρει ό,τι κατάφερε αν δεν ακολουθούσε χορτοφαγική διατροφή. Κάθε κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του κλείνει με μια συνταγή. Όλες μαζί συνθέτουν το διαιτολόγιό του, σχεδιασμένο προσεκτικά και ανεπτυγμένο στο πέρασμα των ετών ώστε να του παράσχει τη μέγιστη ενέργεια και να συμβάλει στην τέλεια φυσική του κατάσταση.

 Το ‘Eat & Run’, όμως, είναι πρωτίστως ένα βιβλίο για τη γοητευτική και παράξενη δρομική κουλτούρα των υπεραποστάσεων. Περιγράφει τις σκέψεις, τις προσπάθειες, τις απογοητεύσεις και τις νίκες κάποιων ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας αλλά δεν ζουν όπως εμείς. Ο Σκοτ Τζούρεκ και οι υπερμαραθωνοδρόμοι που αναφέρονται στο βιβλίο του, επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο των πραγματικά μεγάλων δρόμων, ο καθένας για δικούς του λόγους. Όλοι μαζί, όμως, συνθέτουν μια κοινότητα που ταξιδεύει ανά τον πλανήτη και καταπίνει χιλιόμετρα σε δύσβατες διαδρομές. Τους μισούς μήνες του χρόνου ζουν νομαδικά και κοινοβιακά. Τις ατελείωτες ώρες των αγώνων ανταγωνίζονται ο ένας των άλλων μέχρι τελικής πτώσεως κι αμέσως μετά τη λήξη του αγκαλιάζονται, αλληλοσυγχαίρονται και ξεκινούν την προετοιμασία για τον επόμενο υπερμαραθώνιο.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Τα καλύτερα βιβλία του 2017 (ως τώρα)

Δίπλα στον Σκοτ Τζούρεκ τρέχουν τρελούτσικοι νεοχίπηδες, βετεράνοι πολέμων, πρώην φυλακισμένοι, αθλητές παγκόσμιας κλάσης και δεκάδες άλλοι εκκεντρικοί και αξιοθαύμαστοι τύποι. Ο αναγνώστης που θα τον ακολουθήσει θα γνωρίσει τους Ταραουμάρα, τη φυλή των Ινδιάνων του Μεξικού που ανατρέφονται ως δρομείς και καλύπτουν τεράστιες αποστάσεις τρέχοντας με σανδάλια. Έναν πρωταθλητή που πριν από κάθε αγώνα έβγαζε τα νύχια των ποδιών του για να γλιτώσει τους πόνους, αφού έτσι κι αλλιώς θα έσπαγαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Βουδιστές ιερείς που τρέχουν κάθε μέρα ένα μαραθώνιο, 1000 μέρες συνεχόμενες. Μια θρυλική υπερμαραθωνοδρόμο που δεν σταμάτησε να τρέχει ακόμα και αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού της. Στον πρώτο αγώνα της μετά τη γέννα, σταματούσε σε κάθε σταθμό ανεφοδιασμού για να θηλάσει το νεογέννητο. Τον Γιάννη Κούρο, ένα από τα αγωνιστικά πρότυπα του Τζούρεκ. Τα κατορθώματα του θρυλικού Έλληνα υπεραθλητή έδωσαν κίνητρο στον Αμερικανό δρομέα για να τρέξει στο πρώτο του ‘Σπάρταθλον’ (σήμερα μετράει τρεις νίκες στη συγκεκριμένη διαδρομή).

Ο Σκοτ Τζούρεκ διατείνεται ότι ο καθένας από μας μπορεί να τρέξει έναν υπερμαραθώνιο 80, 100, 200 ή περισσότερων χιλιομέτρων. Οι υπεραποστάσεις είναι ένα αγώνισμα που δεν προϋποθέτει κανένα ταλέντο. Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε πολύ γρήγορος, ούτε πολύ εύστοχος, ούτε να πηδάς ψηλότερα απ’ όλους για να τρέξεις δύο μέρες συνεχόμενες. Εννοείται ότι χρειάζεται άλλα πράγματα, εξίσου δυσεύρετα με το ταλέντο. Πίστη. Πείσμα. Αυταπάρνηση. Αφοσίωση. Και κάτι ακόμα, που δεν μπορεί να καταγραφεί εδώ, γιατί δεν το γνωρίζουμε. Είναι δικό σου αποκλειστικά. Ο καθένας έχει το προσωπικό του καύσιμο σ’ αυτού του είδους τις κούρσες. Ο Τζούρεκ, μέσα από τις σελίδες του ‘Eat & Run’ εξομολογείται ότι το δικό του είναι ο πόνος. Όταν όλες οι δυνάμεις του έχουν εξαντληθεί, όταν το σώμα του δεν έχει ούτε θερμίδα να κάψει, το μυαλό του μεταβολίζει τους αφόρητους πόνους σε βήματα. Αυτά τα μαρτυρικά βήματα τον έχουν οδηγήσει στην κατάκτηση αμέτρητων διαδρομών. Η αυτοβιογραφία του θα σε κάνει να σκύψεις σε απόσταση εκατοστών πάνω από τα ίχνη των βημάτων. Ακόμα κι αν δεν μπεις στον πειρασμό να προσπαθήσεις να τα ακολουθήσεις, η πρόσκαιρη ιχνηλασία θα σου προσφέρει πολλές συγκινήσεις.

To βιβλίο του Scott Jurek ‘Eat & Run’ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books σε μετάφραση του Τάσου Νικογιάννη.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Η λογοτεχνική στήλη του PopCode