Ο David Thewlis προτιμάει να αφήνει τα πράγματα στην τύχη
- 31 ΙΟΥΛ 2020
Από το ‘Naked’ που τον καθιέρωσε στις Κάννες το 1993 και τα ‘Επτά Χρόνια στο Θιβέτ’, μέχρι το ‘Besieged’ του Bertolucci, το τηλεοπτικό ‘Fargo’ και τον Remus Lupin, τον ρόλο που τον έβαλε στην καρδιά των απανταχού Potterheads, ίσως το μοναδικό στοιχείο που θα βρει κανείς κοινό μέσα στις ιλιγγιώδεις μεταστροφές που έχει το βιογραφικό του Thewlis, είναι η ανησυχία που διαπερνά τους χαρακτήρες του.
Οπότε δεν ξέρω πώς ακριβώς θα είχα φανταστεί κάποια συνάντησή μας, πάντως σίγουρα δεν τον είχα κάνει εικόνα να μου χαμογελάει κατακόκκινος από το Zoom με μοναδικό του φόντο δύο λευκές ντουλάπες. Μιλήσαμε με αφορμή το ‘Barkskins’, το νέο περιβαλλοντικό έπος του National Geographic που διαδραματίζεται στο τέλος του 17ου αιώνα και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Annie Proulx που έχει βραβευτεί με Pulitzer. Η σειρά εξερευνά ένα μυστηριώδες μακελειό αποίκων στα πλούσια, αδυσώπητα άγρια δάση της Νέας Γαλλίας όπου βρίσκεται το σημερινό Quebec, την ίδια περίοδο που οι νεόφερτοι Ευρωπαίοι προσπαθούν να φτιάξουν τον Νέο τους Κόσμο χωρίς να υπολογίζουν τους ιθαγενείς της περιοχής.
Ένας από αυτούς είναι Monsieur Claude Trepagny, ο αριστοκράτης χαρακτήρας που υποδύεται ο Thewlis.
Με τον Christian Cooke στο ‘Barkskins’
Εύπορος, μεγαλοπιασμένος, απαιτητικός από υπηρέτες που αγόρασε έναντι τιποτένιας αμοιβής για να του χτίσουν την περιουσία του στο δάσος, και βαθιά πιστός στη θρησκεία του, ο Trepagny τρέφει αυταπάτες για το στάτους του, αλλά αυτές είναι που τον πηγαίνουν μπροστά. Ο ίδιος ο Thewlis είχε κι αυτός για λίγο πιστέψει πως ο Elwood Reid, ο δημιουργός του ‘Barkskins’, έτρεφε αυταπάτες για το κατά πόσο θα μπορούσε να ενσωματώσει σωστά τον Trepagny. Ο άντρας περιγράφεται πελώριος στο βιβλίο, ικανός να κόψει δέντρα με τα γυμνά του χέρια. Ο Thewlis είπε στον Reid το εμφανές. Ότι είναι αδύνατος και εύθραυστος. Και σε αντίθεση με τον ρόλο του Θεού Άρη στο ‘Wonder Woman’, στο ‘Barkskins’ δεν θα είχε το CGI για να τον φουσκώσει στην τελευταία πράξη. Για την ακρίβεια, επειδή είχε μόλις χτυπήσει τον ώμο του στα γυρίσματα του ‘Avatar 3’ όπου θα πρωταγωνιστήσει, ενημέρωσε τον showrunner πως δεν θα μπορούσε καν να παραστήσει ότι κόβει κάποιο δέντρο.
«Μπήκα στο πρότζεκτ πολύ νωρίς, δεν είχα ιδέα ποιος άλλος θα ήταν στο καστ», θυμάται.«Δεν γνώριζα το βιβλίο και δεν είχα καμία οικειότητα με την ιστορία. Μου έστειλαν το σενάριο, διάβασα τα δύο πρώτα επεισόδια και μου άρεσαν τρομερά. Ήμουν στη Νέα Υόρκη για μία και μοναδική ημέρα, ο Elwood [Reid] ήταν επίσης στη Νέα Υόρκη μαζί με τον David Slade, τον σκηνοθέτη των δύο πρώτων επεισοδίων, και καταφέραμε να συναντηθούμε για ένα γεύμα. Τους αγάπησα και κυρίως τους εμπιστεύτηκα, ήταν πολύ σημαντικό αυτό. Αν δεν είχαμε κάνει εκείνη τη συνάντηση θα ήταν πιο δύσκολο νομίζω, γιατί θα ήταν ένα τεράστιο άλμα πίστης να πέσεις με τα μούτρα και με τυφλή εμπιστοσύνη σε ένα τέτοιο πρότζεκτ, τόσο επικό και με έναν τόσο περίπλοκο ρόλο. Το ότι γνώρισα προσωπικά τον Elwood έπαιξε μεγάλο ρόλο για μένα».
Ο Reid του εξήγησε πως ο μυώδης, επιβλητικός Trepagny δεν ήταν μέρος του οράματός του. Τον φανταζόταν πιο πολύ σαν τον Nick Cave. «Έφυγα από τη συνάντηση εκείνο το βράδυ έχοντας συνειδητοποιήσει ότι είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Μου είχε προτείνει να διαβάσω τρία μυθιστορήματα εκείνη τη νύχτα και, όπως περπατούσα στη Νέα Υόρκη γυρνώντας στο ξενοδοχείο, είδα ένα από αυτά στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου και το αγόρασα».
“Το εξέλαβα ως καλό οιωνό και το άφησα στην εύνοια της τύχης, όπως κάνω συνήθως”.
Ο Thewlis γεννήθηκε το 1963 στο Blackpool της Αγγλίας. Οι γονείς του δούλευαν και οι δύο στην οικογενειακή επιχείρηση, ένα μαγαζί ταπετσαρίες που το καλοκαίρι πουλούσε και παιχνίδια, όσο ο έφηβος David είχε πάρει πολύ ζεστά το punk συγκρότημα που είχε με τους φίλους του. Τους έλεγαν Door66 και έπαιζαν σε clubs και pubs στο Lancashire, όμως όταν έφτασαν μέχρι το Λονδίνο το όνειρο κατεδαφίστηκε. Ο ηθοποιός γράφτηκε σε σχολή μουσικής και υποκριτικής, όμως τη δεύτερη την πήρε σοβαρά μόλις την τελευταία χρονιά των σπουδών του. Πάλι καλά κιόλας γιατί, όπως θα διαπίστωνε κάποια χρόνια αργότερα βλέποντας ένα DVD που του έδωσαν με κάποιο live της μπάντας, ήταν άθλιοι. «Είχα περάσει όλη μου τη ζωή νομίζοντας ότι ήμασταν πολύ καλοί», έλεγε κάποτε στην Independent, «και τώρα ξέρω ότι ήμασταν απαίσιοι».
Στο photocall των Καννών για το ‘Naked’ το 1993 με την Katrin Cartlidge
Λίγα μόλις χρόνια μετά την αποφοίτησή του, ήρθε η πρώτη του συνεργασία με τον Mike Leigh στο ‘Life Is Sweet’. Έτσι μπήκε το πετραδάκι για το ‘Naked’.
Ο ρόλος του ιδεαλιστή, συνωμοσιολόγου, ψυχωτικού Johnny θα βραβευόταν τελικά σε κάμποσες περιστάσεις, το βραβείο όμως του Α΄Ανδρικού στις Κάννες ήταν αυτό που άνοιξε τις πόρτες στον Thewlis. Η διαδικασία, δε, του Leigh που βασίζεται κυρίως στον αυτοσχεδιασμό, θα τον ακολουθούσε σε όλη την υπόλοιπη καριέρα του. Αφού ο συγκεκριμένος δημιουργός σού αναθέσει κάποιον χαρακτήρα, χωρίς σενάριο, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς τίποτα, πρέπει να βρεις όλα τα υπόλοιπα μόνος σου. Κάπως έτσι διαμορφώνονται ολοκληρωμένα οι χαρακτήρες σε πρώτη φάση, και μετά οι ηθοποιοί πρέπει να ζουν όπως οι ρόλοι τους στη διάρκεια των γυρισμάτων για να λειτουργήσει η τεχνική. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι ο Thewlis θα έπρεπε να είχε φτιάξει μόνος του το background του Johnny πριν καν φτάσει στις πρόβες, ώστε να ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν. Από το χρώμα της οδοντόβουρτσάς του, μέχρι το πότε έχασε την παρθενιά του όπως εξηγούσε τότε στο Entertainment Weekly.
Σε συνδυασμό με τις σπουδές του, η τακτική αυτή τον οδηγεί συνήθως στο να ανακαλύπτει τους χαρακτήρες του πριν φτάσει στο σετ. Όπως θα μάθαινε στην πορεία της καριέρας του όμως, οι πληροφορίες δεν είναι πάντοτε πλήρεις στη μικρή οθόνη. Είχε κάνει από νωρίς μεν τηλεόραση, αλλά όχι σειριακή. Άρα μέχρι το ‘Fargo’ του Noah Hawley, δεν είχε συνηθίσει να περιμένει νέο υλικό από βδομάδα σε βδομάδα. Θα κατέληγε στο συμπέρασμα πως και αυτό έχει τη χάρη του και θα άρχιζε να αντιμετωπίζει κάθε φρέσκο σενάριο που του έστελνε ο Hawley «σαν την Άννα Καρένινα». Αγαπημένη του ασχολία ήταν να προσπαθεί να εντοπίζει όλες τις αναφορές του κειμένου στους Coen, με τους οποίους είχε συνεργαστεί στο ‘Big Lebowski’. Εκεί ήταν ο Knox Harrington, ένας video artist από το Liverpool με τραχύ γέλιο, μουστάκι σαν ζωγραφισμένο με μαρκαδόρο, και μαλλί που είχε ξυρίσει μόνος του με την κουρευτική μηχανή. Οι Coen τού είχαν ζητήσει να σκεφτεί κάποιο αλλόκοτο λουκ, αλλά όταν βγήκε έτσι από το καμαρίνι τούς είχε τρομάξει.
Για τον Trepagny, θα φορούσε μεγάλες μπότες, θα έβαζε ένα καπέλο που του έκρυβε το πρόσωπο, θα βαστούσε και ένα μπαστούνι, και θα έπαιρνε σβάρνα το δάσος που βρίσκεται κοντά στο σπίτι του φωνάζοντας ασυναρτησίες σε γαλλική προφορά. Είναι σχετικά καινούριος κιόλας στη γειτονιά και φοβόταν μήπως τον πάρουν με κακό μάτι. Ήθελε όμως ιδανικά να έχει βρει τον χαρακτήρα του προτού πάει στα γυρίσματα. Όχι πως ένιωθε ότι υπήρχε κι άλλος τρόπος. Το ‘Barkskins’ τον είχε κάνει εμμονικό.
“Το δωμάτιό μου ήταν καλυμμένο με ατάκες και δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι. Δεν μπορούσα να διαβάσω κάτι διαφορετικό, να δω ταινίες, να κάνω κάτι άλλο”.
«Το σενάριο ήταν φοβερά εύγλωττο, σχεδόν σαιξπηρικό κατά τόπους», εξηγεί. «Είχα πολύ υλικό και πολύ περίπλοκο διάλογο. Έπρεπε να σκύψω το κεφάλι και να προσπαθήσω να διαχειριστώ και να μάθω πράγματα που δεν έμοιαζαν με τίποτα ακριβώς που είχα αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Έπαθα εμμονή. Το δωμάτιό μου ήταν καλυμμένο με ατάκες και δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι. Δεν μπορούσα να διαβάσω κάτι διαφορετικό, να δω ταινίες, να κάνω κάτι άλλο. Περνούσα τον χρόνο μου μαθαίνοντας, γιατί ήταν τόσο πολύπλοκος ο τρόπος που μιλούσε αυτός ο άντρας».
Μετά το ‘Naked’ και τον Mike Leigh στον οποίο λέει συχνά ότι χρωστάει την καριέρα του, ο Thewlis πήρε το βάπτισμα του πυρός στο Hollywood, όμως οι επιλογές που έκανε αμέσως μετά δεν ήταν οι αγαπημένες του. Έπαιρνε είκοσι φορές τα χρήματα που είχε πληρωθεί για το χιτ των Καννών, αλλά η καλλιτεχνική αξία των πρότζεκτ του τον απογοήτευε με συνέπεια.
Στο σετ του ‘Total Eclipse’ με τον Leonardo DiCaprio
Το ‘Dragonheart’ δεν ήταν η συναισθηματική μεσαιωνική φαντασία που περίμενε. Το remake του ‘The Island of Dr Moreau’ ήταν ολέθριο, και ως παραγωγή και ως αποτέλεσμα. Ακόμα και στο ερωτικό δράμα ‘Total Eclipse’ με τον Leonardo DiCaprio, ένα ανεξάρτητο arthouse φιλμ της Agnieszka Holland που το κοινό συμπάθησε περισσότερο από την κριτική, δεν είχε καταφέρει να παίξει τον ρόλο του όπως τον είχε οραματιστεί. Τουλάχιστον με το ‘Επτά Χρόνια στο Θιβέτ’ δεν θεώρησε πως όλος ο κόπος που τράβηξαν με τον Brad Pitt κοιτώντας πάγους επί έξι εβδομάδες πήγε στράφι. Για να αντέξει το κρύο ενδιάμεσα των λήψεων, έσκαβε τότε τρύπες με φτυάρι και έμπαινε μέσα για να ζεσταθεί. Από ένα σημείο και μετά, κάθε φορά που έπρεπε να τον βρουν είχαν μάθει να τον ψάχνουν πρώτα στο έδαφος.
Ούτε από το ‘Barkskins’ θα έφευγε αλώβητος. Ειδικά από τις επιθέσεις κουνουπιών και λοιπών εντόμων: «Είχε μπει ένα τεράστιο έντομο στην περούκα μου. Τεράστιο όμως! Σε μέγεθος ανθρώπου. Ήταν και αυτό μία από τις προκλήσεις. Μίσησα την άγρια φύση!», μου λέει γελώντας, και για μία μικρή στιγμή δεν είναι εντελώς σαφές αν το έντομο αυτό και όλα τα υπόλοιπα στα δάση του Quebec, θα ήταν όντως ένα σοβαρό επιχείρημά του για να μην επιστρέψει ξανά στη σειρά.
Ως Monsieur Claude Trepagny στο ‘Barkskins’
Στην πορεία της καριέρας του, ο Thewlis θα αναδεικνυόταν ως ο καρατερίστας της δικής του γενιάς βρετανικού ταλέντου που πέρασε τον Ατλαντικό. Όταν ο Ewan McGregor οργάνωσε μία προβολή του ‘T2 Trainspotting’ για το καστ και το συνεργείο του ‘Fargo’, είχε συγκινηθεί στη σκέψη ότι είχαν περάσει τόσα χρόνια από όταν είχε ξεκινήσει η καριέρα τους. Στην πορεία θα κατάφερνε κιόλας να βρει την ισορροπία μεταξύ εμπορικών πρότζεκτ και χαμηλότερου προφίλ δουλειές που του ταίριαζε καλύτερα.
Θα κάνει ένα οσκαρικό ‘Theory of Everything’, θα κάνει ένα ιδιόρρυθμο ‘Anomalisa’, θα κάνει και ένα ‘War Horse’. Το τελευταίο κυρίως γιατί στα μάτια του ο Steven Spielberg είναι rockstar. Είχε ζωγραφίσει κάποτε το ‘Jaws’ στη σχολική του τσάντα και δεν έχανε ποτέ ταινία του. Θα δώσει, ας πούμε, τη φωνή του στον Shame Wizard του αδιανόητου ‘Big Mouth’ του Netflix, θα παίξει στο ‘Macbeth’ με τον Michael Fassbender, θα γίνει και Θεός του Πολέμου ενάντια στις Αμαζόνες. «Ήταν φανταστική και δεν το λέω απλά για να το πω», αναφέρει για τη Gal Gadot και το βλέμμα του ζωντανεύει. «Είναι μία από τις πιο αξιαγάπητες ηθοποιούς που έχω δουλέψει ποτέ! Μία πανέμορφη γυναίκα που νομίζω χαμογελούσε κάθε, μα κάθε μέρα. Ήταν μεγάλη χαρά να δουλεύεις μαζί της».
Στο ‘Harry Potter’ είχε υπολογίσει να παίξει τον Professor Quirrell, αλλά τότε είχαν προτιμήσει τον φίλο του, Ian Hart. Όταν όμως ο Alfonso Cuaron τού είπε πως τον ήθελε για τον ρόλο του Remus Lupin, μάλλον του πιο αγαπητού λυκανθρώπου στην ιστορία της μυθοπλασίας, άκουσε όσους του εξήγησαν πως ήταν ένας από τους καλύτερους χαρακτήρες της J.K. Rowling και ξαφνικά βρέθηκε σε ένα από τα επικερδέστερα franchises του σινεμά.
Αυτό τον καιρό, εκτός από τον ενθουσιασμό του για το ‘Barkskins’, περιμένει να δει πότε θα βγει στο Netflix το ‘I’m Thinking of Ending Things’ του Charlie Kaufman όπου πρωταγωνιστεί, και έχει αγωνία για να δει τον εαυτό του ως Na’Vi στο ‘Avatar 3’. «Είμαι μπλε [στην ταινία], κάτι που δεν είχα ακριβώς καταλάβει όταν συναντήθηκα με τον Cameron. Εξεπλάγην αρκετά όταν μου προσφέρθηκε ο ρόλος», κλείνει. «Περιμένω αγωνιωδώς να δω πώς θα είμαι γιατί σε κάνουν να μοιάζεις κάπως με τον εαυτό σου. Είναι φανταστικό!».
Το έχει αφήσει και αυτό στην εύνοια της τύχης.
Το ‘Barkskins – Οι Άνθρωποι του Δάσους’ κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 7 Αυγούστου, στις 21.50, με διπλό επεισόδιο, στο National Geographic. Το National Geographic είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω Cosmote TV, Nova, Vodafone TV, Wind Vision.
