Ο έρωτας στα χρόνια της Ρεζέρβας

Ιστορίες για αγρίους που σήκωσαν το Όσκαρ του Καλύτερου Εραστή. Ιστορίες με λούτρινα και ορούς αγάπης. Ιστορίες με έρωτες που θα κρατούσαν για πάντα αλλά τους τα χάλασε ο χρόνος και οι συγκυρίες.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson)

Ένα κορίτσι, θα ταν δεν θα ταν 12, παρέα με μία σακούλα στα χρώματα της σκακιέρας και ένα χαμόγελο που γέμιζε ολόκληρο το πεζοδρόμιο έβγαινε εκείνη την ώρα από το μαγαζί της οδού Θησέως. Είναι ένα από τα ελάχιστα που φέρουν ακόμα την επωνυμία Ρεζέρβα και το ‘ντύσιμο’ σκακιέρας που χτυπάει καμπανάκια νοσταλγίας των νεανικών πάρτι με τις δεκάδες χάρτινες σακούλες με τα ασπρόμαυρα τετραγωνάκια να περιμένουν υπομονετικά στο σκοτεινό (ενίοτε και κλειδωμένο) δωμάτιο των γονιών μέχρι να ανοιχτούν.

 

Τρία σκαλοπάτια αργότερα και με την πεποίθηση ότι σαν άλλος

ή μάλλον Ερμιόνη Γκρέιντζερ κατάφερα να περάσω από κάποια αόρατη μεμβράνη χωροχρόνου, βρέθηκα σε ένα από τα πιο οικεία περιβάλλοντα των παιδικών, εφηβικών, νεανικών μας χρόνων. Τα Όσκαρ, τα λούτρινα, ακόμα και οι οροί της αλήθειας, όλα ήταν εκεί. Ίδια και απαράλλαχτα. Θα μου πεις, αυτό έλειπε να γερνούσαν και τα αρκουδάκια. Έχεις τα δίκια σου θα απαντήσω.

Η κυρία Φωτεινή, όνομα και χαμόγελο, μας υποδέχθηκε μαζί με την Φραντζέσκα και προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει στο χώρο. Μάλιστα, μας δικαιολογήθηκε ότι ‘είναι μικρός’ αλλά ήταν πρόθυμη να μας βοηθήσει να βρούμε αυτό που θέλουμε. Πριν προλάβει να μας ρωτήσει αν είμαστε ερωτευμένες (γεγονός που σπόιλερ αλλά το έκανε τελικά) και αφότου της εξηγήσω ότι είμαι η δημοσιογράφος που είχαν μιλήσει μαζί στο τηλέφωνο προ ολίγου, είχα ήδη αρπάξει ένα αρκουδάκι από αυτά που υπόσχονται ‘θα σ’αγαπώ για πάντα’ και το έδειχνα στην Φραντζέσκα υποσχόμενη ότι μέσα στα επόμενα λεπτά λογικά, θα έβαζα τα κλάματα.

(Δεν τα έβαλα)

 

(Μην με πάρουν το κατόπι με τον πλάστη)

“Το 2009 είδα μία αγγελία στην εφημερίδα που έλεγε πώς μπορώ να ανοίξω ένα μαγαζί με την επωνυμία Ρεζέρβα. Η κρίση υπήρχε ωστόσο δεν κατάφερε να με αποτρέψει από το να πάρω τηλέφωνο και να κλείσω την συμφωνία για το francise. Λίγο καιρό αργότερα, είχα το μαγαζί που βλέπεις. Ήρθαν, μου έβαλαν το εμπόρευμα και κάπως έτσι, ξεκινάει η ιστορία μου με την Ρεζέρβα“.

“Η Ρεζέρβα ακόμη και τώρα που ως επωνυμία δεν υπάρχει πια, συνεχίζει ως μία σταθερή αξία. Έχει φανατικούς όλων των ηλικιών. Κάθε μέρα έρχονται στο μαγαζί μου άτομα από 8 χρονών μέχρι 70φεύγα“.

(Κοψοχρονιά στο δίνει!)

Παιδί της Ρεζέρβας από τότε που θυμάται τον εαυτό της να ερωτεύεται και γονέας της Ρεζέρβας τα τελευταία 8 χρόνια (από τότε που η επωνυμία έβαλε λουκέτο εκείνη απλώς διατήρησε το όνομα). Τα πιο δύσκολα χρόνια που γνώρισε η μάρκα από τότε που κατέκτησε στην κυριολεξία τον κόσμο μας.

“Το πρώτο δώρο που θυμάμαι σαν κοριτσάκι να αγοράζω για το πρώτο μου αγόρι εκεί γύρω στα 15 μου ήταν από ένα κατάστημα Ρεζέρβα“.

“Η ηλικία εκεί γύρω στα 15-16 έχει πλάκα γιατί κάνει δώρα με μηνύματα που υπόσχονται: ‘θα σ αγαπώ για πάντα’“.

(‘Την υπογραφή σου να προσέχεις πού την βάζεις’ λέει η γιαγιά μου)

(Σάκηηηηηηηη)

Η κυρία Φωτεινή θα μπορούσε να είναι δασκάλα από εκείνες τις πολύ καλές που μόλις κάνεις κάτι σωστά συνοδεύουν το ‘μπράβο’ με μία φαντασμαγορική σφραγίδα. Δεν μου έκανε την παραμικρή εντύπωση λοιπόν η παρακάτω ατάκα της.

“Έρχονται τα πιτσιρίκια και ρωτάνε την γνώμη μου για το τι δώρο να πάρουν στο ‘κορίτσι’ ή το ‘αγόρι’ τους ή το φίλο ή τη μαμά τους και θέλουν να κερδίσουν εντυπώσεις. Μην πας μακριά, το πρώτο δώρο που πήρα από την κόρη μου ήταν το Όσκαρ της Καλύτερης Μαμάς. Το έχω ακόμα“.

(And the Oskar goes to: Emma Stone, έλα συγγνώμη μπερδεύτηκα)

(Θρύλε Θεέ μου, τι κορίτσι έχω εγώ)

(Τσιγκούνης από μικρός)

“Δεν ξέρω αν είμαι εγώ που τους κάνω να ανοιχτούν ή η οικειότητα που βγάζει το μαγαζί αλλά όσοι έρχονται εδώ, μου λένε τα μυστικά τους. Τι τους βασανίζει, ποιον ή ποια θέλουν.Και όχι μόνο οι μικροί. Και οι μεγάλοι τα ίδια κάνουν, μην νομίζεις“.

“Έρχονται κοπέλες ή αγόρια που δεν έχουν πολύ καιρό σχέση και με ρωτούν την γνώμη μου. Ξέρεις, τι δεν θα φανεί πολύ υπερβολικό ή πριν της ώρας του“.

Δεν ξέρω αν αυτό ήταν ένα είδος πράσινου φωτός για να της ‘τα ξεράσω όλα’ όπως θα λέγαμε και στα 17 μου, στα οποία 100% έχω βρεθεί καταπίνοντας κάτι σαν το Μότζο του Όστιν Πάουερς. Ωστόσο έκανα την ανήξερη. Κοίταξα αλλού και το μάτι μου έπεσε οκτώ χρόνια πίσω.

(Όταν διάλεγα το ‘Ν’ και έμπαινα στο κλάμπ των γυναικών οδηγών)

Εύλογη Απορία: Αλήθεια, όλα είναι τόσο ίδια με το παρελθόν. Έχει αλλάξει κάτι; Οτιδήποτε.

“Η μόνη διαφορά που βλέπω είναι στο οικονομικό. Παλαιότερα, ερχόταν ο πιτσιρικάς με ένα 20άρικο να ψωνίσει. Τώρα, υπάρχουν κάποιοι που έρχονται με ένα 5ευρω. Είναι λογικό. Οι εκδηλώσεις του έρωτα όμως δεν έχουν αλλάξει“.

(Love is a game. Και love is a wonderful thing, επίσης)

(Όταν τα έλεγε αυτά ο Μάνθος Φουστάνος, τον λέγαμε μπήχτη όμως)

(Πρόσεξε μην μπερδέψεις τα κουδούνια)

“Ο κόσμος μπαίνει μέσα πολύ ευχάριστος. Η Ρεζέρβα μπορεί να συνδυάσει τα πάντα. Και το πονηρό και το έξυπνο δώρο. Σου φτιάχνει την διάθεση“.

“Ειδικά τα άτομα της ηλικίας των 40-50 που έχουμε μεγαλώσει με αυτό το κατάστημα και έχουμε περάσει γιορτές, γενέθλια, αγάπες παρέα με την Ρεζέρβα. Αλλά και μεγαλύτεροι τώρα που το σκέφτομαι“.

Το πρωί ήρθε ένας παππούς και πήρε έναν αρκούδο για την γυναίκα του. Καθώς πλήρωνε στο ταμείο γυρνάει και μου λέει ‘αυτό είναι για την παλιόγρια μου’

“Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου ήταν είναι και θα είναι η καλύτερη μέρα της χρονιάς. Ο κόσμος πιστεύει ακόμα σε αυτήν την μέρα. Την γιορτάζουν. Ξεκινούν να ψάχνουν δώρα δέκα μέρες πριν και δέκα μέρες μετά“.

“Το 70% των πωλήσεων γίνεται από ερωτευμένους που αγοράζουν δώρα όλον το χρόνο“.

Κάπως κομπλεξική απορία: Ποιο φύλο είναι το πιο εκδηλωτικό;

“Τα κορίτσια είναι πιο ψυχρά από τα αγόρια. Τις περισσότερες φορές αφού έχει περάσει η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έρχονται κορίτσια που μου λένε ότι ξέχασαν να πάρουν κάτι στο αγόρι τους“.

“Οι άντρες διαλέγουν συνήθως κάτι πιο σέξι. Οι γυναίκες κάτι πιο αγαπησιάρικο“.

(Σαν το κεράκι. Παμ. Παμ.)

(Υπογράφεις ή χωρίζουμε)

(Το διαμάντι του Παναθηναϊκού)

Με ρώτησε πότε θα ανεβάσουμε το θέμα. Απάντησα, ‘Του Αγίου Βαλεντίνου‘. “Και για πες, εσύ γιορτάζεις;“.

 

(Message in a bottle – The Police)

(Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη – Σταμάτης Κραουνάκης)

(Κάπτεν Πλάνετ)

Ανέβηκα τα σκαλάκια, βγήκα στο δρόμο, είδα ότι ήμουν και πάλι 29 και σε όλη την διάρκεια της επιστροφής προς το γραφείο έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιο ήταν το πρώτο δώρο που πήρα από την Ρεζέρβα. Σκάω που μέχρι σήμερα, δεν έχω καταφέρει να θυμηθώ.

Υ.Γ.: Εσύ, θυμάσαι;