Ο Φοίβος μας έδειξε πώς θα τα περνούσαμε αν είχαμε γεννηθεί 30 χρόνια νωρίτερα

Πριν ανέβω στην Ταράτσα του Φοίβου για την παράσταση με καλεσμένους τους Αργύρη Μπακιρτζή, Γιάννη Ζουγανέλη και Βύρωνα Θεοδωρόπουλο, δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι θα παρακολουθήσω.

Από την άλλη βέβαια, δεν με ένοιαζε και πολύ. Με τον Φοίβο Δεληβοριά σαν οικοδεσπότη, το εκπληκτικό δίδυμο του ‘Ας Περιμένουν οι Γυναίκες’ και τον αγαπημένο μου stand up comedian στον πλανήτη (όχι απαραίτητα για αντικειμενικούς λόγους), ήξερα ότι ελάχιστα πράγματα μπορούν να πάνε στραβά.

Το μόνο που έμενε να δω, ήταν πώς ακριβώς είχε φανταστεί το όλο σκηνικό ο εμπνευστής του, ο οποίος φρόντισε να μας εξηγήσει την ιδέα του με το που μας καλωσόρισε στο ‘χώρο του’. Ένα χώρο με θέα την φωτισμένη Ακρόπολη, με παλαιού τύπου στρογγυλά τραπεζάκια, φωτάκια, σημαιούλες και γιορτινή διάθεση.

Στόχος του Φοίβου Δεληβοριά, με συνοδοιπόρο του τον Σπύρο Γραμμένο, ήταν όπως μας είπε και μας τραγούδησε, να ξαναφέρει στις αθηναϊκές νύχτες τη λογική του αναψυκτηρίου, τα οποία ούτε ο ίδιος, ούτε όσοι είναι κάτω από τα 45 πρόλαβαν να ζήσουν. Τη λογική της πολυσυλλεκτικής, ‘βαριετέ’, ελεύθερης παράστασης που συνδυάζει πολλά θεάματα, χωρίς ιδιαίτερο σενάριο και με διάθεση για πάρτι. Φτιαγμένη απ’ το υλικό που χτίζονται τα όνειρα, δανειζόμενος την πανέμορφη φράση από την ‘Τρικυμία’ του Σαίξπηρ.

Και η αλήθεια είναι ότι μια τέτοια βραδιά, έλειπε από τις καλοκαιρινές (και όχι μόνο) βραδιές της Αθήνας. Μια βραδιά που τα είχε όλα: Τραγούδι, αυτοσχεδιασμούς, μαγικά τρικ(!), κωμωδία, πρόζα, μουσικό διαγωνισμό, ανέκδοτες ιστορίες από τα γυρίσματα ταινιών του Σταύρου Τσιώλη και φυσικά, τις trademark ιστορίες του ανεξάντλητου Αργύρη Μπακιρτζή, ο οποίος ανέβηκε και ‘γέμισε’ τη σκηνή για να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο την παράσταση.

Μια παράσταση που εκτός απ’ όλα τα παραπάνω, είχε και μπόλικη νοσταλγία: για μια Αθήνα και μια εποχή που δεν ζήσαμε ποτέ, αλλά την ακούσαμε και την φανταστήκαμε μόνο από τις διηγήσεις των γονιών μας. Όσο ο Δεληβοριάς και οι φίλοι του τραγουδούσαν, εγώ φανταζόμουν μια πιο αθώα πόλη, πιο καθαρή, με λιγότερα προβλήματα. Κι έτσι να μην ήταν, στα όνειρα και τη φαντασία μου, έτσι την έπλασα. 

Αυτή την Αθήνα και αυτή την μορφή διασκέδασης προσπάθησε να ξαναφέρει ο Φοίβος και νομίζω ότι το πέτυχε. Με χαλαρή διάθεση, με διασκευές σπουδαίων που δεν είναι πια μαζί μας όπως ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και με μπόλικες αναφορές σε καλλιτέχνες και δημιουργούς της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60.

Το να μπω στα διαδικαστικά και να θυμηθώ τις πιο χαρακτηριστικές και τις καλύτερες στιγμές αυτών που ζήσαμε στην Ταράτσα του Φοίβου, δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί πολύ απλά, είναι τέτοια η χαλαρή διάθεση και η φιλοσοφία με την οποία έχει στηθεί όλο αυτό που κάθε εβδομάδα, με διαφορετικούς αλλά πάντα χαρισματικούς και σπουδαίους καλεσμένους, η παράσταση δεν θα μοιάζει καθόλου με τις προηγούμενες.

Ο ίδιος ο Φοίβος Δεληβοριάς άλλωστε, παραδέχτηκε ότι ο Αργύρης Μπακιρτζής και ο Γιάννης Ζουγανέλης δεν έκαναν καν πρόβα πριν ανέβουν στη σκηνή. Τόσο ελεύθερα και χαλαρά είναι τα πράγματα στην Ταράτσα του. Ο κάθε καλλιτέχνης, ετοιμάζει ένα κομμάτι και βγαίνει. Όπως παλιά. Όπως θα έπρεπε να είναι.

Αν πρέπει να βρω όμως ένα κοινό δομικό στοιχείο που θα δένει όλες τις βραδιές στην Ταράτσα του Φοίβου, θα έλεγα τον ρομαντισμό, το ταλέντο και την αγάπη. Τελικά είπα τρία, αλλά είπαμε, εδώ δεν υπάρχει σενάριο.

Μόνο χαλαρή διάθεση, κέφι και επιστροφή στα κλασικά, σε αυτά που δεν προλάβαμε κι όμως με κάποιο τρόπο μας λείπουν. Αυτά μας προσφέρει η ‘Ταράτσα του Φοίβου’ κι εύχομαι πραγματικά να καθιερωθεί και κάθε χρόνο να βλέπουμε όλο και περισσότερους καλλιτέχνες να ανεβαίνουν στη σκηνή του, χωρίς κανένα πρόγραμμα, κανένα σενάριο και καμία πρόβα.

Για σχεδόν 4 ώρες, γελάσαμε, τραγουδήσαμε, συγκινηθήκαμε, τρυπώσαμε στο παρασκήνιο της ιστορίας και μάθαμε πράγματα. Είμαι σίγουρος ότι οι παλιοί θα ένιωσαν πως ο Φοίβος Δεληβοριάς έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ξαναφέρει τη γλυκιά αίσθηση του παρελθόντος στην μίζερη Αθήνα του σήμερα.

Το χαμόγελο του ίδιου στο τέλος, φανέρωσε ότι το κατάλαβε κι ο ίδιος.

Κεντρική Φωτογραφία: Επίσημη σελίδα της Ταράτσας του Φοίβου στο Facebook.