Ο Ήχος της Άνοιξης σε 20 Δίσκους

Noda Pappa – Piano In the Shower

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Όχι απλώς είναι ο πρώτος σόλο δίσκος του Νώντα (duh!) των Acid Baby Jesus, αλλά και o καλύτερος από όλους τους δίσκους των Acid Baby Jesus – μια κουλαριστή soft-rock «σεβεντίλα» είναι προτιμότερη από μία διαρκώς αγχωμένη garage πόζα.

Sugar for the Pill – Wanderlust

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Καμαρώνουμε που ο καλύτερος shoegaze δίσκος που έχει κυκλοφορήσει από τότε που οι Slowdive έγραψαν το τραγούδι που χάρισε σε αυτή τη μπάντα το όνομά της, είναι ελληνικός και μάλιστα απότοκο των δύο πρώτων χρόνων της πανδημίας. Μπράβο τους και ζήτω τους.

Destroyer – Labyrinthitis

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: H αφηγηματική (anti)disco του Dan Bejar είναι για τα αυτιά ό,τι και οι ταινίες του Judd Apatow για τα μάτια. #valsamo

Ibibio Sound Machine – Electricity

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Είναι αδύνατο να μην παραδοθείς ψυχή τε και σώματι στην afro-electro γκρούβα μιας λονδρέζικης μπάντας που έχει στο μικρόφωνο μία από τις πιο χαρισματικές μορφές της αφρικανικής τροπής που έχουν πάρει τα μουσικά πράγματα στην post-Brexit Μεγάλη Βρετανία. Χόρεψέ μας στο ταψί Eno Williams.

Sonic Youth – In/Out/In

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Αυτές οι σπάνιες και κατά βάση ορχηστρικές συνθέσεις τους κυκλοφορούν επίσημα για πρώτη φορά, δέκα και βάλε χρόνια μετά τη διάλυσή τους. Όσο ζούμε, ελπίζουμε.

Max Cooper – Unspoken Words

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Αυτός ο τύπος -που πριν από λίγα χρόνια χάρισε σε όσους βρέθηκαν στο ΚΠΙΣΝ την καλύτερη οπτικοακουστική εμπειρία της ζωής τους- είναι ο «Κιούμπρικ της techno».

Kae Tempest – The Line Is A Curve

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Spoken word, hip-hop, soul και τελικά ποίηση. Το Kae Tempest με αυτό το αριστουργηματικό άλμπουμ είναι για το woke 2022 ό,τι ήταν ο Mike Skinner (The Streets) για το «κλασμένο» 2002. Πώς τα φέρνει η ζωή, ε;

Jack White – Fear of the Dawn

Το ακούμε ήδη ξανά και ξανά γιατί: Σε ένα άλμπουμ-κιθαριστικό γυαλόχαρτο (με την καλή έννοια), προκαλεί άγριο και ευπρόσδευκτο κάψιμο η weird-hop εμπλοκή του “Hi-De-Ho” με τον Q-Tip των A Tribe Called Quest. Άσε που είναι πολύ βαρετό πια να κράζεις τον Jack White χωρίς καν να ακούς τους δίσκους του.

Kurt Vile – (watch my moves)

Κυκλοφορεί στις 15/4

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Ενώ θα μπορούσε σήμερα να είναι το αντίπαλο δέος των War On Drugs (ήταν άλλωστε προ αμνημονεύτων μέλος της μπάντας), ελλείψει μεσσιανικών stadium βλέψεων μετά από οχτώ σόλο δίσκους παραμένει κάτι σαν τους Eels της GenZ. 

Spiritualized – Everything Was Beautiful

Κυκλοφορεί στις 22/4

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Αν κρίνουμε από τα τρία τέ-λει-α singles που έχουν ήδη «λιώσει» από τα YouTube plays, στο ένατο άλμπουμ που ο Jason Spaceman ηχογράφησε με περισσότερους από 30 μουσικούς δεν θα αρμόζουν τίποτα λιγότερο από τέσσερα (στα πέντε) αστέρια.

Fontaines D.C.: Skinty Fia

Κυκλοφορεί στις 22/4

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Τους περιμένουμε πώς και πώς στο Release Athens Festival πριν τους Mogwai και τους Bad Seeds (Τετάρτη 15/6).

Bloc Party – Alpha Games

Κυκλοφορεί στις 29/4

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: WTF is Indie Sleaze and is it actually making a comeback?

!!! – Let It Be Blue

Κυκλοφορεί στις 6/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Δεν υπάρχει πιο σίγουρο στοίχημα από το πόσο feelgood θα ακούγονται για μία ακόμη φορά αυτοί οι -μεσήλικοι τώρα πια- ντισκοπάνκηδες που έφτασαν να φιγουράρουν στο heavy rotation του Best 92,6. 

Arcade Fire – WE

Κυκλοφορεί στις 6/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Δεν είμαστε φτιαγμένοι από πέτρα.

Belle and Sebastian – A Bit of Previous

Κυκλοφορεί στις 6/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Το καταπληκτικό και απρόσμενα γκαζωμένο πρώτο single “Unnecessary Drama” θυμίζει τόσο μα τόσο πολύ το “Hand In Glove” των Smiths.

Moderat – MORE D4TA

Κυκλοφορεί στις 13/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Θα είναι η πιο «μπεστική» συναυλία στην ιστορία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (16/7 στο Ηρώδειο).

Florence + The Machine – Dance Fever

Κυκλοφορεί στις 13/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Η ιστορικός του μέλλοντος μάλλον θα είναι γυναίκα.

The Black Keys – Dropout Boogie

Κυκλοφορεί στις 13/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Το περιμένουν πώς και πώς μερικές φίλες μας.

Obongjayar – Some Nights I Dream of Doors

Κυκλοφορεί στις 13/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Το ντεμπούτο του γεννημένου στη Νιγηρία και μεγαλωμένου στο Λονδίνο soulman θα είναι ο επόμενος -μετά το Collapsed In Sunbeams της Arlo Parks- κρίκος στην τόσο-καυτή-ακριβώς-τώρα αλυσίδα της afro-pop.

Porridge Radio – Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky

Κυκλοφορεί στις 20/5

Το περιμένουμε πώς και πώς γιατί: Τέσσερις στις πέντε φορές πέφτει μέσα ο Alexis Petridis της Guardian, ο οποίος βαθμολόγησε με 4 (στα 5) αστέρια το προηγούμενο, τύπου Pixies από τα παλιά, άλμπουμ τους, Every Bad.