Ο Jason Momoa σε κανιβαλιστικό λαβ στόρι έξω από το τείχος του Trump

Πριν ένα μήνα, ο Jason Momoa έδωσε μία συνέντευξη στο Hollywood Reporter για τη νέα του σειρά ‘Frontier’. Στα πλαίσιά της ανέφερε ότι ο ρόλος του Khal Drogo δεν του έφερε ιδιαίτερες προτάσεις – εκείνος το αποδίδει στο γεγονός ότι ο Khal δεν ήταν και ο πιο ομιλητικός χαρακτήρας της σειράς – και ως οικογενειάρχης με βασική του μέριμνα να φέρνει χρήματα στο σπίτι όπως λέει, αυτό τον είχε απασχολήσει. Πλέον με τη Justice League και τον Aquaman στην τσέπη, το επιβλητικό ‘Frontier’, το ‘Crow’ στα σκαριά, και το ‘Bad Batch’ να του δίνει την αναγνώριση και στους κύκλους των φεστιβάλ, λογικά θα έχει σταματήσει να ανησυχεί.

Το τελευταίο είναι ένα δυστοπικό, δραματικό, ρομαντικό θρίλερ εκδίκησης (ναι, όλα αυτά μαζί) από την Ana Lily Amirpour του ‘A Girl Walks Home Alone at Night’, με τους έκπτωτους εγκληματίες πολίτες της Αμερικής να παραγκωνίζονται σε μία άγονη γη που θυμίζει ‘Mad Max’, με τίποτα παραπάνω από τα ρούχα τους και ένα cheeseburger στο χέρι. Με τη φύση και τα δώρα της να βρίσκονται μίλια μακριά – *γκουχ* ένα τείχος μακριά βασικά *γκουχ* –  πολλοί έχουν καταφύγει στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν. Το θέμα είναι τι γίνεται όταν ερωτεύεσαι το γεύμα σου, όπως ο Jason Momoa της Suki Waterhouse στον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο.

Εμείς είδαμε και αγαπήσαμε το ‘Bad Batch’ στο Φεστιβάλ της Βενετίας, οπότε πανηγυρίσαμε όταν κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής.

Από τη spoiler-free κριτική μας:

“Υπάρχουν διάφορες εκπλήξεις σε αυτό τον post-Americana κόσμο της ερήμου, με διάφορες μικρο-κοινότητες να σχηματίζονται, με Keanu Reeves και Jim Carrey σε ρόλους-κλειδιά (ή μάλλον ρόλους-σύμβολα) σε αυτή τη μετα-αποκαλυπτική πραγματικότητα. Όμως στο κέντρο όλων βρίσκεται η νεαρή ηρωίδα που έχει μόλις εκδιωχθεί από την Καλή Πλευρά, και καλείται να επιβιώσει. Και μαζί της, ο Jason Momoa σε μια εντελώς επιβλητική παρουσία. Οι δυο τους κάνουν το πιο ‘κάντε μας λίγο τη χάρη’ φωτογενικό ζευγάρι του φετινού σινεμά […]

Εκτός του ότι η Amirpour έχει γυρισει την ταινία σα να σε παρακαλά να την κάνεις όλη screenshot, πίσω από την συχνά ποιητική, συχνά άγρια ματιά κρύβει μια αγάπη για την Αμερική, και την ομορφιά της και την ασχήμια της. (Εξάλλου ΕΙΝΑΙ μια ταινία για έναν απροσδόκητο έρωτα κάπου έξω στην περιθωριακή κοινωνία των απόβλητων μελών της χώρας-μοντέλο.) Δεν είναι αυτή η μόνη αντίθεση. Πίσω από τον πολύχρωμο, ποπ gore ρομαντισμό της, η ταινία είναι αφελής και σαχλή την ίδια στιγμή που είναι τολμηρή και όμορφη και προοδευτική.”

Καλά θα περάσεις δηλαδή.