Ο John Goodman θυμώνει υπέροχα

Όχι, δεν θα ήθελα να βρεθώ, αν ποτέ τελειώσει ο κόσμος, σε ένα καταφύγιο μαζί με τον ακόμη θεόρατο (παρά τα 45 κιλά που μόλις έχασε) και πειστικά ψυχοπαθή John Goodman. Γιατί μπορεί ο ίδιος, στα 63 του, να δηλώνει ‘Είμαι απλά ένας κουρασμένος γέρος’ ωστόσο κάτι παραπάνω ξέρουν ο Ethan και o Joel που τον βάζουν και παίζει πάντα χαρακτήρες γεμάτους ποτάμια οργής (‘Τι να πω, έτσι με βλέπουν’).

Υπό άλλες συνθήκες θα σου έλεγα ότι είναι λογικό να είναι τσαντισμένος κάποιος που κάνει για πρώτη φορά στη ζωή του βαρβάτη δίαιτα (‘Τι εννοείς πως τα έχασα; Απλώς σταμάτησα να τρώω ανά πέντε λεπτά ότι σκουπίδι βρω μπροστά μου’). Όμως, ο 188 εκατοστών πρώην παίκτης Αμερικάνου ποδοσφαίρου (στο κολέγιο), είναι θυμωμένος από τότε που τον πρωτογνωρίσαμε.

Εντάξει, αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Στο Roseanne, όπου ο πρώην bartender που έμπλεξε κατά λάθος με την υποκριτική έκανε το πρώτο του μπαμ, ήταν απλώς ένας πολύ πειστικός sitcom μπαμπάς (σ.σ. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους φτασμένους, μάλιστα, θυμάται με τρελή ευχαρίστηση αυτά τα χρόνια και θα ήθελε πολύ να κάνει κάτι τηλεοπτικό μαζί της πάλι).

Ενώ, λίγο πιο πριν, όταν έβγαζε το μεροκάματο παίζοντας σε διαφημιστικά, ήταν κυριολεκτικά αγνώριστος αφού ήταν ακόμη απλά μεγαλόσωμος και με μαλλί μπούκλα.

Oυσιαστικά ο ‘America’s Scene Stealer’, όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε η Wall Street Journal, άρχισε να φυσάει και να ξεφυσάει ως άλλος -όχι τόσο αγαθός- γίγαντας από τότε που μπήκε στο στάβλο των αγαπημένων ηθοποιών των αδελφών Cohen με τους οποίους έχει συνεργαστεί ήδη έξι φορές (Raising Arizona, Barton Fink, The Hudsucker Proxy, The Big Lebowski, O Brother, Where Art Thou?, Inside Llewin Davis)

Εκείνοι ήταν που του έδωσαν την δυνατότητα να δείξει ότι είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς των τελευταίων 30 ετών. Όχι πρωταγωνιστής (αν και το πάλεψε μια εποχή, με τα Flinstones και King Ralph), αλλά εκείνος που σβήνει από το χάρτη τον πρωταγωνιστή.

Τόσος καλός που του συγχώρεσαν το γεγονός ότι πήγαινε στα γυρίσματα του Big Lebowski σκνίπα (σ.σ. Αμέσως μετά μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης και, όταν βγήκε, προσέλαβε τον personal trainer της Serena Williams για να τον φέρει πάλι στα ίσα του).

Εννοείται πως ο θείος Όσκαρ δεν του έχει χτυπήσει ακόμη την πόρτα (αν και κάτι ακούγεται ότι παίζει να συμβεί λόγω Cloverfield). Αν και οι ταινίες που παίζει είναι πολύ συχνά Οσκαρικές (βλέπε The Artist, Argo). Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το τζάκι του είναι άδειο.

Δόξα τω Θεό έχει μια Χρυσή Σφαίρα και ένα Emmy (συν άλλες 4 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και 9 για Emmy). Όχι ότι ο John έχει ανάγκη από τέτοιου τύπου αναγνώριση. Εκείνος απολαμβάνει να χαίρεται κάθε μέρα της ζωής του στη Νέα Ορλεάνη. Μέκκα, προφανώς, για κάποιον, όπως αυτό, που αγαπάει το ποτό και το φαγητό).

Προσοχή. Παρόλο που ο Goodman φυσάει όταν παίζει σε κωμωδίες ή κωμικές σειρές (αν δεν τον έχεις δει στο Aplha House, τότε πραγματικά χάνεις) δεν είναι κωμικός ηθοποιός. Ούτε ο ίδιος αντιμετωπίζει τον εαυτό του έτσι, ούτε οι τριγύρω του της αγοράς. Και αυτό γιατί, κάτω από το πλατύ χαμόγελο και τις αφράτες δίπλες στο πρόσωπο (σ.σ. Μπορώ να το λέω γιατί είμαι και εγώ χοντρός-άρα δεν είναι ρατσιστικό) που τον κάνουν να μοιάζει με φιλικό γέρικο μπουλντόγκ, κρύβεται ένας άνθρωπος που μπορεί να σε στείλει ανά πάσα στιγμή αδιάβαστο με την ένταση των συναισθημάτων του.

Όσον αφορά την ‘τεχνική’ που χρησιμοποιεί, πραγματικά περίμενες να ακούσεις κάτι δήθεν βαθυστόχαστο από ένα μεγαλόσωμο ήρωα της εργατικής τάξης (στην οποία συνεχίζει να θεωρεί πως ανήκει) όπως αυτόν;

‘Πέρασα την Brando φάση μου μικρός. Τώρα απλώς κάνω ότι μου βγαίνει. Κλέβω, δανείζομαι, αρπάζω από παντού. Χρησιμοποιώ ένα μείγμα απελπισίας και μοναξιάς‘.

Είπαμε, το παλικάρι, είναι εδώ και δυο δεκαετίες στην fuck you φάση του. Απλώς είναι πολύ ευγενικός για να μας το πει στα μούτρα, με την εξαίρεση του παρακάτω βίντεο.