Ο Κώστας Χαρδαβέλλας ήταν το comfort zone των ξενύχτηδων
- 18 ΔΕΚ 2024
Η είδηση ότι ο Κώστας Χαρδαβέλλας πέθανε την Τρίτη (17/12) σε ηλικία 79 ετών έγινε viral. Υποθέτω ότι και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το έμαθαν αμέσως, όσο έβλεπαν από ψηλά τη Γη και σκέφτονταν πόσο μικροί και αναλώσιμοι είμαστε όσοι κατοικούμε σε αυτή.
Βέβαια ήταν απόλυτα λογικό, ο δημοσιογράφος πέρασε πολλά χρόνια στην τηλεόραση, άρα και στο σαλόνι μας, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση ο θάνατός του να περάσει έτσι. H ταχύτητα με την οποία μια είδηση γίνεται γνωστή, άλλωστε, έχει αλλάξει μετά τον ερχομό των social media στη ζωή μας.
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας, όμως, δεν ανήκει σε αυτή την εποχή, ανήκει στην προηγούμενη, την παλαιολιθική για κάποιους εποχή, τότε που η μοναδικές πηγές ενημέρωσης από το μεσημέρι και μετά – εφόσον η εφημερίδα είχε διαβαστεί από το πρωί – ήταν το ραδιόφωνο και η τηλεόραση.
Στην τηλεόραση έκανε την εμφάνισή του το 1977 με την εκπομπή Πρόσκληση στο στούντιο, ενώ με τους Γιάννη Δημαρά και Γιώργο Λιάνη παρουσίασαν στην ΥΕΔΕΝ και μετέπειτα στην ΕΡΤ2 τους Ρεπόρτερς. Το 1993 (ιδιωτική τηλεόραση, γεια σου) μετακόμισε στο Mega (60 λεπτά χωρίς μοντάζ, Ρεπορτάζ στην ομίχλη), στη συνέχεια στον τότε ΣΚΑΪ, στο Star, στον ANT1, επέστρεψε στην ΕΡΤ και το 2002 βρέθηκε στο κανάλι που, για τους περισσότερους, ο Κώστας Χαρδαβέλλας δεν έφυγε ποτέ.
Μέχρι το κλείσιμο του Alter ήταν εκεί, με τρεις ενημερωτικές εκπομπές: Αθέατος Κόσμος (2002-2011), Χωρίς Μοντάζ ΙΙ (2003-2004) και Οι Πύλες του ανεξήγητου (2004-2010). Ο Κώστας Χαρδαβέλλας, για κάποιους, ήταν το Alter ειδικά όταν όλοι έπεφταν για ύπνο και εσύ, μην μπορώντας να κλείσεις μάτι, έβλεπες περίεργους τύπους να μιλούν για την ομάδα Έψιλον και τους εξωγήινους.
Μέχρι και σήμερα, πολλά χρόνια μετά τον Αθέατο Κόσμο και τις Πύλες του ανεξήγητου, αδυνατώ να πιστέψω ότι το τηλεοπτικό κοινό – τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του – πίστευε ό,τι έβλεπε στην οθόνη του. Οι υπερβολές ήταν πολλές, οι γραφικότητες επίσης ενώ στο πάνελ, οι καλεσμένοι δεν σε έπειθαν με τα λόγια τους, τις «αποδείξεις» τους και τα υψωμένα τους χέρια.
Οι εκπομπές αυτές δεν ήταν ακριβώς trash (ο Κώστας Χαρδαβέλλας σίγουρα δεν ήταν), αλλά υπήρχαν στιγμές που φλέρταραν έντονα με αυτό. Σαν να πατούσαν πάνω στην κόκκινη διαχωριστική γραμμή που χώριζε την καλή από την κακή τηλεόραση, χωρίς ωστόσο ποτέ να χάσουν ολοκληρωτικά την ισορροπία τους. Ήταν αυτό που ήταν και μερικές φορές είναι αρκετό, ειδικά όταν ξέρεις τι και πού απευθύνεσαι.
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας, λοιπόν, απευθυνόταν στα άτομα που είτε δεν είχαν να ξυπνήσουν νωρίς το πρωί είτε δεν τα πήγαιναν καλά με τον ύπνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ως τηλεθεατής, έψαχνες κάτι για να σε κρατά απασχολημένο (τα social media έκαναν τα πρώτα τους βήματα τότε και τα smartphones ήταν μόνο phones), άσχετα με το αν πίστευες στις θεωρίες συνωμοσίας.
Αρκετά χρόνια μετά το κλείσιμο του Alter και το τέλος των εκπομπών, έβαλα στο YouTube ένα random επεισόδιο από τις Πύλες του ανεξήγητου με σκοπό να με νανουρίσει. Τότε συνειδητοποίησα και τη δύναμη της τηλεόρασης στο καθαρά ψυχαγωγικό κομμάτι. Εκτός από το να σε διασκεδάζει, υψώνει και ένα τείχος προστασίας. Το comfort zone των ξενύχτηδων, αυτό ήταν ο Κώστας Χαρδαβέλλας.
Αν κάποιος που δεν τον γνωρίζει, παρακολουθήσει τις παλιές του εκπομπές το 2024, ίσως πιστέψει ότι Κώστας Χαρδαβέλλας ήταν «ψέκας». Δεν ήταν. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε και μάλιστα, όπως διαβάζω από εδώ κι από κει, όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για εκείνον. Ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής, χωρίς καμία αμφιβολία, ανήκει στην καλή πλευρά της τηλεόρασης και έτσι θα τον θυμόμαστε. Ειδικά τα βράδια.
