Ο ‘Κύριος Πικ’ σπάει γλυκά την πιο αμήχανη κινηματογραφική περίοδο

Καθώς ετοιμοπόλεμοι ετοιμάζουμε βαλίτσες για το Φεστιβάλ Καννών, στις αίθουσες συνεχίζεται η αναμενόμενη αμηχανία της περιόδου. Πριν αρχίσει για τα καλά η μπλοκμπαστερική περίοδος του καλοκαιριού και έχοντας τελειώσει οριστικά με τις ταινίες της περσινής περιόδου (οσκαρικές αλλά και φεστιβαλικές) μες στους πρώτους μήνες του ‘19, περιμένουμε πλέον το νέο αίμα.

Γι’αυτό και ταξιδεύουμε στις Κάννες για να το βρούμε, μιας κι εκεί είναι που πέρσι ντεμπουτάρισαν μερικές από τις πιο πολύσυζητημένες ή/και οσκαρικές ταινίες της χρονιάς όπως οι “Κλέφτες Καταστημάτων”, ο “BlacKkKlansman”, o “Ψυχρός Πόλεμος”, ο “Ευτυχισμένος Λάζαρος” και φυσικά το “Burning”. Κάθε χρόνο αυτό είναι το Φεστιβάλ που δίνει τον τόνο της σινεφίλ σεζόν που θα ακολουθήσει, και φέτος θα είμαστε και πάλι εκεί με καθημερινή ανταπόκριση από Δευτέρα 13 Μαϊου, για να τα βρούμε μαζί.

Πάμε στις κριτικές της εβδομάδας:

To Μυστήριο του Κυρίου Πικ **1/2

(“Le Mystere Henri Pick”, Ρεμί Μπεζανσόν, 1ω40λ)

Καστ: Φαμπρίς Λουσινί, Καμίλ Κοτέν

Σε μια βιβλιοθήκη παρατημένων λογοτεχνικών ιδεών, κάπου στη Γαλλική επαρχία, εκεί όπου κατατίθεται χειρόγραφα βιβλίων που απορρίφθηκαν από τους εκδοτικούς οίκους, μια εκδότρια ανακαλύπτει το επόμενο μεγάλο λογοτεχνικό φαινόμενο. Ένα επικό ρομάντζο με φόντο τον θάνατο του Πούσκιν, γεμάτο βιβλιοφιλικές αναφορές, υπαρξιακή αγωνία και σαρωτικό συναίσθημα, εκδίδεται και μετατρέπεται κατευθείαν σε επιτυχία, με απόλυτη αναγνώριση από κοινό και κριτική. Το παράξενο του θέματος; Το βιβλίο είχε γραφτεί από έναν ντόπιο κατασκευαστή πίτσας, ο οποίος δε ζει πια, και κανείς από την οικογένειά του δεν είχε καν ιδέα πως στη διάρκεια της ζωής του διάβαζε, πόσο μάλλον έγραφε. Ένας τηλεκριτικός λογοτεχνίας αναλαμβάνει το ρόλο του ντετέκτιβ κι ορκίζεται να ξεσκεπάσει την αλήθεια για το χειρόγραφο και μυστηριώδη κύριο Πικ.

Ο Ρεμί Μπεζανσόν (“Η Πρώτη Μέρα της Υπόλοιπης Ζωής σου”) πάντοτε ήταν ένας σκηνοθέτης που κατάφερνε να φλερτάρει τη mainstream αφήγηση χωρίς να μοιάζει ποτέ παραδομένος στους μηχανισμούς της, κι εδώ κάνει εμπορικό σινεμά, ανάλαφρο, ενδιαφέρον, χωρίς να το κάνει να μοιάζει άτεχνο. Στήνει ένα κλασικό νουάρ whodunnit αλλά αντί για κάποιο πτώμα και ένα μάτσο χαρακτήρες με σκιώδη κίνητρα που αναλαμβάνει να ξετινάξει ένας δαιμόνιος Ηρακλής Πουαρώ, βάζει στο επίκεντρο ένα λογοτεχνικό χειρόγραφο και μια ντουζίνα περιφερειακούς ήρωες καθείς εκ των οποίων έχει τη δική του ή δική της σχέση με τη λογοτεχνική σκηνή- κι άρα διαφορετικά κίνητρα να θέλει να πετύχει μια τέτοια εκδοτική κίνηση εντυπωσιασμού.

Το μυστήριο κινείται ικανοποιητικά έστω κι αν σε κανένα σημείο το σενάριο δεν εμβαθύνει στα όσα αγγίζει, γύρω από την υπερπληθή λογοτεχνική της Γαλλίας, την σύγχρονη σχέση μάρκετινγκ και τέχνης ή τις κρυφές πτυχές της κάθε προσωπικότητας. Φλερτάρει με τα πάντα καθώς μεταπηδά από ύποπτο σε ύποπτο σε αυτό το διασκεδαστικό ντετέκτιβ ταξίδι με κεντρικό ήρωα τον κριτικό του έξοχου Φαμπρίς Λουκινί. Χωρίς να συναρπάζει στα αλήθεια, το φιλμ καταφέρνει πάντως κάτι σημαντικό: να κρατά το ενδιαφέρον από το πρώτο λεπτό ως την αποκάλυψη του φινάλε, παίρνοντας μαζί του τον θεατή σε ένα διασκεδαστικό, ικανοποιητικό ταξίδι χιούμορ και μυστηρίου. Ιδανικό για την έναρξη της θερινής σεζόν.

Επίσης προβάλλονται

https://www.youtube.com/watch?v=I1Oq9_cJpoQ

Η Πιο Μεγάλη Απάτη

(“JT LeRoy”, Τζάστιν Κέλι, 1ω48λ)

Το έτερο λογοτεχνικό δράμα απατηλών ταυτοτήτων της εβδομάδας έχει για πρωταγωνίστρια της σπουδαία Λόρα Ντερν, στο ρόλο μιας συγγραφέως που γράφει υποδυόμενη πως είναι ένας νεαρός γκέι άντρας. Το ντεμπούτο της θα γίνει μπεστ σέλερ και εκεί δημιουργείται το πρόβλημα, καθώς προκειμένου να διατηρήσει την ανωνυμία της, θα αναζητήσει τρόπο να δώσει σάρκα και οστά στο πλασματικό της avatar. Θα προσεγγίσει την Σαβάνα (Κρίστεν Στιούαρτ) η οποία θα νιώσει πολύ συνδεδεμένη με τη φεμινιστική και περιθωριακή πλευρά της. Μαζί οι δυο τους, ακολουθώντας την ορμή ενός μεγάλου ψέματος, θα μπουν στον κόσμο της λογοτεχνικής ελίτ υποδυόμενες πως είναι κάτι άλλο.

Euforia

(Βαλέρια Γκολίνο, 1ω55λ)

Δύο αδέρφια εντελώς διαφορετικά. Ο ένας είναι τολμηρός επιχειρηματίας σε μια ζωή γεμάτη προκλήσεις, ο άλλος συνετός καθηγητής στο σχολείο της επαρχιακής πόλης όπου γεννήθηκαν. Σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής τους, θα έρθουν ξανά κοντά ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλον. Η νέα ταινία σε σκηνοθεσία της Βαλέγια Γκολίνο.

Ugly Dolls: Τα Ασχημογλυκούλικα (“UglyDolls”, Κέλι Άσμπουρι, 1ω30λ). Μετά τη συναρμολόγηση αλλά πριν το ράφι των παιχνιδάδικων βρίσκεται μια μαγευτική γη όπου ζουν όλες οι κούκλες. Στην Ασχημούπολη ζουν όλες οι αταίριαστες και παρατημένες κούκλες, γεμάτες κέφι και χαρούμενες με τις ιδιαιτερότητές τους. Παιδικό φιλμ κινουμένων σχεδίων.

Όλο Γελούσε (Θόδωρος Μαραγκός, 1ω1λ). Ντοκιμαντέρ για το στενό συνεργάτη και φίλο του σκηνοθέτη, Κώστα Τσάκωνα. Το πέρασμα του ηθοποιού μέσα από τις πολύ δύσκολες συνθήκες της ζωής του και το πώς έφτασε να κάνει τον κόσμο να γελάει.

Άκρα (Δήμητρα Μπαμπαδήμα, 52λ). Τον Οκτώβριο του 2018 ο Σπύρος Χρυσικόπουλος πέφτει στη θάλασσα για να διανύσει μια απόσταση 140 χιλιομέτρων κολύμβησης στο ανοιχτό Αιγαίο. Η ταινία ακολουθεί το ταξίδι του, μια εσωτερική και υπαρξιακή αναζήτηση του ίδιου αλλά και μια υπεράνθρωπη σωματική δοκιμασία.