O Μπράντλεϊ Κούπερ δεν είναι ο κακός

“Τον είδα στο ‘Wedding Crashers’ και μου έμοιαζε σαν ένα πολύ θυμωμένο άτομο. Όχι απλώς ο ρόλος, αλλά το άτομο,” λέει για τον Κούπερ ο σκηνοθέτης του “Οδηγού Αισιοδοξίας”, Ντέιβιντ Ο. Ράσελ στο Esquire.

Κάτι παίζει με τον Κούπερ και την αίσθηση πως είναι θυμωμένος, πως παίζει πάντα κάποια παραλλαγή ενός μανιακού douchebag. “Όποτε τον έβλεπα κοινωνικά,” συνεχίζει ο Ράσελ, “σκεφτόμουν ‘με τρομάζει αυτός ο τύπος’. Ήξερα πως δεν είναι απλά ένας ετοιμόλογος, όμορφος τύπος. Έμοιαζε θυμωμένος. Και ο θυμός είναι πάντα ενδιαφέρων για μένα.”

O Κούπερ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φιλαδέλφεια από μητέρα Ιταλίδα και πατέρα Ιρλανδό καθολικό. Σύντομα έφτασε να δουλεύει στην τοπική Daily News μαθαίνοντας παράλληλα να αγαπά το σινεμά από τον πατέρα του (που πέθανε πέρσι το καλοκαίρι). Σε όλες τις συνεντεύξεις μιλά με μεγάλη αγάπη για εκείνον, αναγνωρίζοντας τόσο την επιρροή που έχει ασκήσει πάνω του, όσο και εξηγώντας πόσο σημαντικό ήταν γι’αυτόν το ότι πάντα επικοινωνούσε με τους γονείς του ακόμα και υπό τις πλέον άβολες συνθήκες. (Δεν είχαν λείψει περιστατικά με αλκοόλ και οδήγηση, για παράδειγμα.)

Θα φοβόταν κανείς πως ο Κούπερ θα ήταν από τους τύπους που θα έχαναν τη μπάλα μετακομίζοντας στο Λος Άντζελες, όμως τα έχει πάει πολύ καλά ως τώρα. Αρχικά βρέθηκε εκεί με πρώτο του σημαντικό ρόλο στο “Alias” του Τζέι Τζέι Έιμπραμς- ακόμα τότε ξεπλήρωνε τα φοιτητικά του δάνεια. Ήταν κεντρικό πρόσωπο στις δύο πρώτες σεζόν της σειράς, κάνοντάς τον άμεσα αναγνωρίσιμη φιγούρα για τους πολυάριθμους φαν της σειράς.

Για πολλά χρόνια που θα ακολουθούσαν, ο Κούπερ θα ήταν “ο Γουίλ Τίπιν από το ‘Alias’,” ένας δημοσιογράφος που ανακάλυπτε πως η καλύτερή του φίλη είναι κατάσκοπος. Συμβαίνει όμως ένα περίεργο πράγμα εδώ: Συνήθως στις σειρές είναι που οι περισσότεροι ηθοποιοί αφήνουν δείγματα του εαυτού τους στο ρόλο, κάτι που συμβαίνει για πολλούς ρόλους, και ειδικά όταν αφορά όχι τον πρωταγωνιστή.

Όμως καθώς ο Κούπερ άρχισε σταδιακά να κάνει καριέρα στο σινεμά, φάνηκε πως ο Τίπιν ήταν η περσόνα. Πιο μαζεμένος, πιο χαμηλών τόνων, χωρίς να γεμίζει τον χώρο, ελάχιστη σχέση είχε με τους ρόλους που θα έπαιζε έπειτα ο Κούπερ και οι οποίοι, σε μια ενδιαφέρουσα αντιστροφή, θα ήταν εκείνοι που σιγά-σιγά θα άρχιζαν να ανοίγουν ένα παράθυρο στον πραγματικό του εαυτό. Που θα άρχιζαν να επιτρέπουν σε εκείνο τον θυμό, για τον οποίον μιλούσε ο Ράσελ, να φανεί.

Για περίπου μισή δεκαετία θα τον βλέπαμε να παλεύει με διάφορα ενδιαφέροντα πρότζεκτ, από τηλεοπτικά (έπαιζε έναν ηθοποιό στο “Nip/Tuck”, έπαιζε, ουσιαστικά, τον Άντονι Μπουρνταίν στο υποτιμημένο “Kitchen Confidential”) μέχρι κινηματογραφικά (όλοι τον θυμούνται ως douchebag αρραβωνιαστικό στο “Wedding Crashers”).

Και μετά ήρθε το “Hangover”. Εκεί, βάσει όσων έχουμε ήδη πει, μπορεί κανείς να θεωρήσει πως ο Κούπερ αφήνει τον εαυτό του αχαλίνωτο. Το σενάριο το απαιτού σε εξάλλου, και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σίγουρα σιγοντάρησε: Όταν έχεις γύρω σου τον Κεν Τζέονγκ και τον Ζακ Γαλιφιανάκη δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να στοχεύσεις στην λεπτότητα. Η ταινία ήταν κωμωδία τύπου ‘και τα μυαλά στον τοίχο’ κι όλοι την λάτρεψαν ακριβώς για το πόσο αναπολογητική ήταν. Και μαζί, τον πρωταγωνιστή της.

Όταν του είχα μιλήσει πριν την κυκλοφορία της ταινίας εκείνο το καλοκαίρι, με τη Warner να έχει μόλις ανακοινώσει το σίκουελ, περήφανα και επιθετικά είχε ξεκαθαρίσει: “Μου αρέσει που ανακοινώθηκε σίκουελ. Θα έκανα δέκα.”

Από εκείνο το σημείο κι έπειτα οι μετοχές ανεβαίνουν διαρκώς.

*Ξεπετάγεται ως ο μόνος από όλη τη wolf pack που μπορεί να γίνει ‘κανονικός’ ηθοποιός. Παίζει σε μπλοκμπάστερ περιπέτειες τύπου “A-Team”, που ακόμα κι αν δε σαρώνουν στα ταμεία, ανεβάζουν τις μετοχές του. Παίζει στο σίκουελ του “Hangover” που κάνει κι αυτό τρελή επιτυχία.

*Τα φτιάχνει με τη Ζόι Σαλντάνα, με τις φήμες να θέλουν να τρέχει κάτι και με την Τζένιφερ Λόρενς. Οσκαρικό παιχνίδι του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν; Δε θα το θεωρούσαμε απίθανο. Πάντως η Λόρενς πάντα φυλάει ένα σημαντικό κομμάτι των ευχαριστήριων λόγων της για εκείνον.

*Ανακηρύσσεται πιο σέξι άντρας του κόσμου από το περιοδικό People.

*Το όνομά του φιγουράρει ως φαβορί για το ρόλο του Λανς Άρμστρονγκ στην επερχόμενη ταινία που θα παράγει ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς για τον ντροπιασμένο πρωταθλητή. (Που είναι απλά το τέλειο κάστινγκ.) Θα μιλάγαμε για τη σύμπτωση της επιστροφής στον Έιμπραμς, για έναν κύκλο που κλείνει, όμως αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια άλλη σύνδεση, ακόμα πιο προσωπική για τον ίδιο. Αυτό που ακολουθεί είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον:

*Κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Αυτό συμβαίνει για τον “Οδηγό Αισιοδοξίας”, μια δραμεντί για έναν καθηγητή που πάσχει από διπολικό σύνδρομο και βγαίνει από ψυχιατρική κλινική ύστερα από 8 μήνες, μετακομίζει πίσω με τους γονείς του (Ρόμπερτ ΝτεΝίρο και Τζάκι Γουίβερ, επίσης υποψήφιοι), προσπαθεί να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του, και στην πορεία γνωρίζει μια νεαρή, μυστήρια κοπέλα,  που έχει επίσης τα ψυχολογικά της. (Τζένιφερ Λόρενς, φαβορί για το δικό της Όσκαρ.)

Αλλά δες: Η ταινία έχει τα πάντα να κάνει με τη Φιλαδέλφεια.

Περίεργο πώς δένουν όλα μερικές φορές. Ο Ράσελ είχε δει τον Κούπερ σε κάποιους κωμικούς του ρόλους και αποφάσισε πως υπάρχει μέσα του κάτι που αξίζει να εξερευνηθεί. Για να το ανακαλύψει, τον έβαλε πρωταγωνιστή σε μια ταινία που τον γυρίζει πίσω, στην πόλη από όπου ξεκίνησε.

“Μοιάζεις θυμωμένος,” του είπε ο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ όταν τον γνώρισε πριν κάποια χρόνια.

Εκείνος του απάντησε πως χρησιμοποιεί τον θυμό ως άμυνα.

(Κάτι που είχε γίνει σίγουρα σαφές όταν, σε εκείνη τη συνέντευξη πριν το “Hangover”, τον είχα ρωτήσει για τους ρόλους του που μοιάζουν να μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία σαν εκείνα που είχε εντοπίσει κι ο Ράσελ. “Ίσως να είμαι μαλάκας,” η αντίδρασή του.)

“Όμως ποιος παραδέχεται τέτοια πράγματα τόσο νωρίς σε μια συζήτηση;”, λέει ο Ράσελ για τον Κούπερ. “Λατρεύω αυτή την ευθύτητα. Με έκανε να σκεφτώ, ‘Αυτό είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Είχε αυτή την άμυνα, και ξαφνικά ήταν το αντίθετο του θυμωμένου. Ήταν τρομαγμένος. Ήταν ευάλωτος’.”

Και, τώρα, είναι στην κορυφή.

*O “Οδηγός Αισιοδοξίας” βγαίνει στις αίθουσες αυτή την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου, από την Odeon.

Δες και τη συνέντευξή μας με τον Μπράντλεϊ Κούπερ, τον Εντ Χελμς και τον Κεν Τζέονγκ για το “Hangover 2”