Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα, εκτός από το ‘Grey’s Anatomy’

15 χρόνια είναι πολύς καιρός.

Για να έχουμε ένα μέτρο σχετικής αίσθησης του χρόνου που έχει περάσει, την άνοιξη-προς-καλοκαίρι του 2005 όταν έκανε πρεμιέρα το ‘Grey’s Anatomy’, η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο (και μόλις γινόταν και στη Eurovision), στις ΗΠΑ ξεκινούσε τη δεύτερη θητεία του ο George Bush Jr., το ‘Star Wars’ στις αίθουσες ήταν γυρισμένο από τον George Lucas, η πρώτη σε εισπράξεις ταινία ηρώων της Marvel ήταν το ‘Fantastic Four’ (με την Jessica Alba), o Bryan Cranston έπαιζε στο ‘Malcolm in the Middle’ και το πιο hyped τηλεοπτικό μας ερώτημα ήταν τι υπάρχει μες στην καταπακτή στο ‘Lost’.

15 χρόνια είναι πάρα πολύς καιρός.

Κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν ποτέ όπως, κατά τα φαινόμενα, το ‘Grey’s Anatomy’ δε θα φύγει ποτέ από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Κάτι που κάνει ιδανικό τον τρόπο παρακολούθησης μέσα από τις υπηρεσίες Nova GO & Nova Multiview, με τις οποίες μπορείς να βλέπεις τα επεισόδια όπου κι αν βρίσκεσαι, μέσα κι έξω από το σπίτι, και όπως εσύ θέλεις χωρίς τίποτα να σε υποχρεώνει να ακολουθήσεις τον συμβατικό τρόπο παρακολούθησης.

Το ιατρικό δράμα που έκανε τη Shonda Rhimes ένα από τα ισχυρότερα ονόματα της τηλεοπτικής βιομηχανίας (για την οποία τα έχουμε πει αναλυτικότερα στο παρελθόν) ξεκίνησε ως σειρά αναπλήρωσης για την τηλεοπτική σεζόν 2004-2005, που θα πει πως ήρθε αργά μες στη χρονιά με μια πρώτη σεζόν 9 επεισοδίων. Το ‘04-’05 ήταν η τελευταία μεγάλη χρονιά της ελεύθερης αμερικάνικης τηλεόρασης, βλέποντας πρεμιέρες σειρών σαν το ‘Grey’s’, το ‘Lost’, το ‘Desperate Housewives’, το ‘The Office’, τη ‘Veronica Mars’. Για μία από αυτές τις σειρές ήδη ετοιμάζεται revival, για άλλη μία φημολογείται.

Και μία μόνο, συνεχίζεται ακόμα.

Πάνω από 300 επεισόδια αργότερα, το ιατρικό δράμα επιμένει. Τόσο, που η Shonda Rhimes κάποτε δήλωσε πως έχει γράψει τουλάχιστον 6 φορές το φινάλε, «αλλά απλά δεν τελειώνουμε». Κάποια μέρα φυσικά θα γράψει το οριστικό τελευταίο επεισόδιο, όμως «κάθε φορά που σκέφτηκα ‘έτσι πρέπει να τελειώσει η σειρά’, έχουμε προσπεράσει αυτές τις στιγμές, οπότε έχω σταματήσει να προσπαθώ», δηλώνει. «Δεν έχω ιδέα τώρα».

Γιατί όμως ένα απλό ιατρικό δράμα κατάφερε να νικήσει σε διάρκεια ζωής κάθε άλλη σύγχρονή της σειρά, να νικήσει τον πρωταθλητή του είδους, την ‘Εντατική’ (που έφτασε επίσης στις 15, όμως το ‘Grey’s’ λογικά θα αγγίξει το sweet sixteen του χρόνου), και να νικήσει και κάθε προσδοκία ακόμα και της δημιουργού του;

Μια εύκολη πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι οι χαρακτήρες. Από την πρώτη γενιά γιατρών έχουν μείνει βέβαια ελάχιστοι πια, και κανείς στον αρχικό του ρόλο στη σειρά. Οι fantastic four είναι η Meredith Grey, η ηρωίδα του τίτλου, με την Ellen Pompeo στο ρόλο, ο Alex Karev (ο τελευταίος από τους κολλητούς της Meredith που έχουν απομείνει στο νοσοκομείο / στη ζωή), η Miranda Bailey (κάτι σαν τη συνείδηση του show) και ο Richard Weber, ο πάτερ φαμίλιας του νοσοκομείου.

Η σημασία της προσωπικής σύνδεσης παραμένει τεράστια, και είναι σημαντικό πως όσο κι αν το καστ και οι καταστάσεις αλλάζουν διαρκώς, κάποια πρόσωπα παραμένουν σταθερά δένοντας τη σειρά με κάτι έστω σχετικά γνώριμο. Η Rhimes έχει πει πως θα συνεχίσει τη σειρά όσο θέλει η Pompeo να το κάνει, κι όσο κι αν αναμφίβολα θα μπορούσε να συνεχιστεί και με άλλη πρωταγωνίστρια (εφόσον πρόκειται ξεκάθαρα για ensemble show), παίζει τεράστιο ρόλο στη συνεχιζόμενη επιτυχία της σειράς η ύπαρξης ενός σταθερού σκηνικού κι ενός ευρύτερου δράματος που όμως πάντα έχει ως επίκεντρο τη Meredith, έναν τουλάχιστον ‘άνθρωπό της’ (παλιότερα η Cristina, τώρα ο Alex), μια μητρική και μια πατρική της φιγούρα.

Το ‘Grey’s Anatomy’ υπήρξε αληθινό φαινόμενο στις πρώτες σεζόν του, κερδίζοντας βραβεία, χτυπώντας κορυφή στις τηλεθεάσεις και στον διαφημιστικό τζίρο, κερδίζοντας ακόμα και θέσεις σε τοπ-10 κριτικών. Είχε ένα από τα πιο πετυχημένα Super Bowl επεισόδια στην ιστορία της τηλεόρασης, έχτισε καριέρα σε τραγούδια και μουσικούς που ακούγονταν σε σημαντικές στιγμές, και παρέδωσε iconic σκηνές όπως τον θάνατο του Denny με την Izzie να κλαίει φορώντας το φόρεμα του prom. Αυτά μοιάζουν μια αιωνιότητα πίσω, σχεδόν είναι κιόλας, όμως αν η σειρά δε θα ξαναφτάσει ποτέ εκείνα τα ύψη, αυτό που πετυχαίνει κοντά μια δεκαετία τώρα πια, είναι σχεδόν εξίσου εντυπωσιακό: παραμένει στη δεκάδα των υψηλότερων θεαματικοτήτων διατηρώντας ένα στιβαρότατο ποιοτικό μέσο όρο, σχεδόν αδιανόητο για σειρά στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας ζωής της.

Δεν έχει μείνει καταστροφή που δεν έχουμε δει, δεν έχει μείνει μέλος της Grey οικογένειας που να μην έχουμε γνωρίσει, όμως με έναν φοβερό τρόπο, η σειρά καταφέρνει και παραμένει καλή.

Όλα επιστρέφουν στους χαρακτήρες. Από τις πρώτες σεζόν, όταν ακόμα η Rhimes είχε άμεση εμπλοκή με το καθημερινό τρέξιμο του show, πρώτη έγνοια ήταν η υπομονετική και προσεκτική ανάπτυξη χαρακτήρων και των ιστοριών γύρω τους. Ακόμα κι όταν συνέβαιναν μπλοκμπάστερ εξάρσεις καταστροφής, όπως η βόμβα που έσκασε στα χέρια του Kyle Chandler ή ένα οπλισμένος άντρας εισέβαλε στο νοσοκομείο, τα πάντα στήθηκαν όχι γύρω από το “πώς θα γίνει η σκηνή δράσης πιο εντυπωσιακή και ανατρεπτική” αλλά γύρω από το πώς αυτό που βλέπουμε θα σημαίνει κάτι για κάποιον ή κάποιους χαρακτήρες. Γι’αυτό ίσως ο ιδανικός τρόπος παρακολούθησης να μην είναι ο συμβατικός- τις προσωπικές ιστορίες τις παρακολουθούμε ο καθένας και καθεμία με το δικό μας, προσωπικό τρόπο. Σύμμαχοί μας σε αυτό είναι οι υπηρεσίες Nova GΟ & Nova Multiview, που μας δίνουν τη δυνατότητα να ζήσουμε κάθε στιγμή της ιστορίας, όπου θέλουμε….όπου κι αν είμαστε, εντός κι εκτός σπιτιού.

Ακόμα κι οι αποχωρήσεις χαρακτήρων, σχεδόν πάντα στήνοντας με υπομονή και φροντίδα. Όταν απολύθηκε από τη σειρά ο Isaiah Washington, η Rhimes απαίτησε σιωπηλά από το δίκτυο να δοθεί χρόνος για να φτάσει σε δραματουργική κορύφωση η ιστορία του και η ιστορία της Cristina Yang. Το επεισόδιο του θανάτου του Derek είναι από τα καλύτερα και πιο επίπονα που έχει κάνει η σειρά. Η σοκαριστική αποχώρηση του George παραμένει μια από τις πιο αποτελεσματικές και αξέχαστες ανατροπές/αποκαλύψεις που έχουμε δει σε σαπουνόπερα- ακριβώς επειδή η Rhimes την προετοίμαζε θεματικά για ολόκληρη τη σεζόν.

Η Rhimes μπορεί πλέον να έχει παραδώσει τα δημιουργικά ηνία, όμως η σειρά παραμένει πιστή στο δόγμα της. Οι χαρακτήρες πλέον αλλάζουν συχνά, μια ματιά στην ενότητα της wikipedia με το καστ στο πέρασμα των χρόνων μοιάζει σαν καταγραφή της πορείας κάποιου πολιτεύματος:

Όμως σχεδόν κάθε νέα φουρνιά ηρώων αντιμετωπίζεται με τη φροντίδα της ορίτζιναλ, με τα νέα δράματα, τις νέες τους επαγγελματικές και προσωπικές ανησυχίες.

Και πάνω σε αυτό, υπάρχει ένα ακόμα δόγμα της Rhimes που συνεχίζει να υπηρετείται πιστά. Η Shonda ποτέ δεν έκανε κάστινγκ με προκαθορισμένη εθνική ταυτότητα, παρά παίρνοντας στη σειρά κάθε φορά τον καλύτερο ηθοποιό που ερχόταν να διαβάσει. Το αποτέλεσμα είναι ένα εντελώς αβίαστα πολυφυλεκτικό καστ, ενώ παράλληλα η διάθεση του συγγραφικού τιμ να εξερευνά διαφορετικά background χαρακτήρων σε σχέση με σεξουαλικές ή και θρησκευτικές ταυτότητες, έκανε το ‘Grey’s Anatomy’ ανέκαθεν μια σειρά έμβλημα ενός προοδευτισμού που μπορεί να μην αποτυπωνόταν απαραιτήτως με πολύ εμφανή κατά τα άλλα τρόπο στις ιστορίες. (Όχι πως δεν εμφανίζονται πολύ συχνά πλοκές λεπτής κοινωνικής σημασίας, από ηθικά διλήμματα γιατρών απέναντι σε ασθενείς -δε θα ξεχάσουμε ποτέ εκείνη τη φορά που η Bailey εγχείρησε έναν ναζιστή ασθενή με το νυστέρι να κόβει μια τεράστια σβάστικα- μέχρι storylines που αγγίζουν ευαίσθητα ζητήματα όπως το ψυχολογικό και σωματικό abuse.)

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το πολύ σαφές και απλό περιτύλιγμα (ερωτικές ιστορίες όμορφων ανθρώπων κάθε χρώματος, σχήματος, σεξουαλικής κατεύθυνσης, σε ένα μοντέρνο πλαίσιο προβληματισμών) έκαναν τη σειρά ένα φαινόμενο σε διάρκεια. Χρόνο μετά το χρόνο, οι ήρωες μπορεί να αλλάζουν, όμως η σειρά κι οι θεατές της, παραμένουν εκεί, πιστοί.

Το ‘Grey’s Anatomy’ βρίσκεται αισίως στην 15η σεζόν του, στα περισσότερα από 320 επεισόδιά του. Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα, έλεγε κάποτε ο Gaspar Noe στο ‘Irreversible’. Αλλά τότε δεν είχε κάνει ακόμα πρεμιέρα το ‘Grey’s Anatomy’.