Οι 10 καλύτερες στιγμές από τα sessions του Dof Twogee

Τα sessions ξεκίνησαν πριν από περίπου 1,5 χρόνο και μέχρι σήμερα έχουν κρατήσει μία ισορροπία με μεγάλα ονόματα αλλά και νέους καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες που έρχονται κοιτώντας στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια του έχουμε δει στην πλειοψηφία τους πολύ όμορφα πράγματα και εξαιρετική μουσική. Παρακάτω θα βρείτε μόνο 10 από αυτά όπως τα ξεχωρίσαμε αλλά σίγουρα, σε περίπτωση που το ψάξετε, θα βρείτε και πολλά ακόμη.

10. NAEL – KILL BILL

Στιχουργικά δεν έχει κάποια τρομερή πρωτοτυπία. Μιλάει για γειτονιές και ναρκωτικά στη Θεσσαλονίκη και ίσως να πλησιάζει μία drill εκδοχή. Δεν είναι όμως η πρωτοτυπία αυτό που έχει να δώσει, όσο ένα πολύ δυνατό flow που μόνο του κρατάει όλο το κομμάτι σε υψηλό επίπεδο. Δυστυχώς χρειάζεται ακόμα πολύ θάρρος για να βγεις ως γυναίκα (και μάλιστα νέα) σε αυτή τη σκηνή. Φαίνεται ότι το έχει.

9. IGNES – SELECAO

Γενικά όλες οι παραγωγές του Dof είναι για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο (με την καλή έννοια, από ενθουσιασμό) αλλά εδώ έχουμε το αποκορύφωμα. To mumble rap της IGNES άκουσε πολλά, πάρα πολλά αλλά δεν είναι ότι δεν το περίμενε. Η φωνή της είναι εξαιρετική, σε συνδυασμό με την παραγωγή, και ο μελαγχολικός τόνος ταιριάζει πολύ με τους στίχους που, για να είμαστε ειλικρινείς, χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να τους καταλάβεις. That was the point όμως.

8. ΣΑΝΤΑΜ – ΠΕΝΤΑΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ

Είναι βαθιά η πεποίθησή μου ότι πρόκειται για την πιο μοναδική περίπτωση που έχουμε στην ελληνική σκηνή, αν δεν υπήρχε ο Anser. Στην πρώτη λέξη από τις ρίμες του τον καταλαβαίνεις από χιλιόμετρα. Aυτή η δουλειά του που παρουσιάστηκε μόλις στο session 2 είναι μέρος μίας διαρκώς ανοδικής πορείας. Κάθε φορά και καλύτερος, κάθε φορά και πιο ώριμοι στίχοι.

7. MIΚΡΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ – ΜΑΥΡΟ DELOREAN

To flow του Mικρού Κλέφτη σε παίρνει και σε βάζει κατευθείαν στις φτωχογειτονιές των μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού μεγαλουπόλεων της Ελλάδας. Νομίζω ότι σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι αρχίζουν να εκτιμούν τη δουλειά του. Το «για τον άρτον ημών τον επίουσιον, σκοτωνόμαστε στον κόσμο των πλούσιων» είναι μία από τις κορυφαίες στιγμές του project συνολικά. Ο Dof επίσης έγραψε και εδώ κάτι πραγματικά σπουδαίο.

6. IMMUNE – MUEZZIN

Από εκείνους που έμαθα καλύτερα μέσα από τα sessions του Dof. Mάλλον η καλύτερη παραγωγή από κάθε άλλη του project. Μελωδικό beat, μία νοσταλγική ερμηνεία και φανταστικοί, πολύ καλά δουλεμένοι στίχοι. Σίγουρα έχει πολλά ακόμα να δώσει.

5. ΝΕΓΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ – ΤΑ ΜΟΡΙΣΙΩΤΙΚΑ (ΚΑΠΠΑ)

Αυτό το session το περίμενε η μισή Ελλάδα μετά από όσα είχαν προηγηθεί. Το πήρε και τελικά άξιζε τον κόπο. Όλη του η περσόνα φέρνει πολλούς περίεργους τύπους σε αμηχανία και αυτό είναι μόνο το ένα κομμάτι από όσα τον κάνουν να ξεχωρίζει. Το ραπάρισμα στο «φύσα, ρούφα, τράβα τονε» νομίζω ότι πρέπει να μείνει στην ιστορία της ελληνικής ραπ. Από τους πρώτους που πέρασαν το βίωμα του να είσαι παιδί μεταναστών στην Ελλάδα, τώρα ο φτάνει στην κορύφωσή του.

4. ΑNSER – KΕΡΚΟΠΟΡΤΑ

Δεν χρειάζεται να λέμε τα προφανή. Μιλάμε για έναν από τον καλύτερους καλλιτέχνες της σκηνής. Στην εμφάνισή του στο project είναι κοντά υφολογικά και θεματολογικά στο εκπληκτικό Άδυτο. Όπως γράφει και κάποιος σε σχόλιο από κάτω, κάθε φορά που τον ακούς αγχώνεσαι για το τι θα μείνει σε περίπτωση που φύγει.

3. ΛΕΞ – Varane

Εδώ και καιρό ο ΛΕΞ έχει βρει τον τρόπο να μιλάει στο βίωμα (πραγματικό ή φαντασιακό) πολλών και διαφορετικών ανθρώπων εκεί έξω. Οι στίχοι του γίνονται πολύ συχνά φίλτρο για να βλέπεις τη ζωή της πόλης. To «Δεν είμαι καλλιτέχνης είμαι εμπόδιο/με τα καινούργια μου airmax μεσ’το Ηρώδειο» με το οποίο κλείνει το κομμάτι έχει ταξιδέψει ήδη όπου μιλάνε ελληνικά.

2. BLOODY HAWK – TORONTO

Το να πεις ώριμο το γράψιμο του Bloody Hawk είναι ο πιο σύντομος τρόπος να δείξεις ότι δεν έχεις καταλάβει τίποτα από τη δουλειά του. Ο Bloody δεν χωράει σε ωριμότητες και οι στίχοι του πάντοτε συναισθηματικά υπανικτικοί. Στο Toronto κατά βάση μιλάει για τη θέση τη δική του στο hip-hop. Μοιάζει όμως τελικά σαν να αναφέρεται στην ίδια την πορεία της μουσικής από τα χαμηλά στα ψηλά, πάντοτε όμως σε σύνδεση με όσα τη γέννησαν. «Μα δεν ξεχναω οτι ραπαρω πιο καλα στα πεζοδρομια».

1. ΖΗΝΩΝ- ΚΑΜΙΚΑΖΙ

Είναι ούτως ή άλλως άβολο να μιλάς σύντομα για ένα κομμάτι με το οποίο έχεις συνδεθεί συναισθηματικά. Εδώ γίνεται ακόμα πιο άβολο. Η ενηλικίωση μίας ολόκληρης γενιάς μέσα σε μόλις 3:13.