Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνει κάποιος μια κακή υπερηρωική ταινία. Μπορεί να μας βουτήξει σε έναν μουντό, υπερβίαιο κόσμο ξεχνώντας να μας διασκεδάσει ή να μας κάνει να αγαπήσουμε τον ήρωα. Μπορεί να αντλήσει υλικό από σπουδαία κόμικς και να το νεκρώσει κάνοντας τους πάντες να απορούν τι το καλό υπήρχε εξαρχής εκεί. Μπορεί να θελήσει να κάνει κάποιου άλλου είδους ταινία και το στούντιο να του θυμίσει πως πρέπει να κολλήσει το φινάλε υπερηρωικής ταινίας στο τέλος (αυτό έπαθε το καινούριο “Fantastic Four”, το οποίο είναι κακό και κερδίζει με το σπαθί του περίοπτη θέση σε μια μελλοντική εκδοχή της παρακάτω λίστας). Ή μπορεί να υπερβεί τα ανεκτά όρια camp και αφέλειας.

Γι’αυτό κι είναι εντελώς υποκειμενικό από τι επιλέγει κάποιος να ενοχληθεί. Εμένα ας πούμε η τελευταία αυτή κατηγορία δε με ενοχλεί όσο οι άλλες, γιατί συνήθως έρχεται από ένα πολύ αγνό μέρος. (Το λέω από τώρα: Το “Batman & Robin” δεν βρίσκεται στην παρακάτω λίστα. Είναι μια κακή ταινία, αλλά αξιαγάπητα κακή, και σίγουρα απολαυστικά κακή. Την έχω δει υπερβολικά πολλές φορές για να τη βάλω σε μια τέτοια λίστα και να είμαι ΟΚ με τη συνείδησή μου.) Αλλά το πιο ενοχλητικό όλων είναι η βαρεμάρα, η αίσθηση πολλών ταινιών πως απλά αναπαράγουν μια φόρμουλα.

Γι’αυτό και έχει ενδιαφέρον αυτή η συζήτηση. Πολλές φορές κάποιος προσπαθεί απλά να διαφοροποιήσει το φιλμ του από άλλες πανομοιότυπες υπερηρωικές ταινίες του 3/5 και αποτυγχάνει. Θα του κρατήσουμε μούτρα για αυτό; (Ίσως.)

Τελοσπάντων, κάποιες φορές απλά ξέρεις. Αυτή είναι μια λίστα με τις χειρότερες υπερηρωικές ταινίες.

Spawn

Οι περισσότεροι άνθρωποι λογικά έχουν ξεχάσει ότι υπήρξε αυτό το τερατούργημα αλλά κάποιες νύχτες πετάγομαι ιδρωμένος από το κρεβάτι παρότι είναι ανοιχτό το air condition, επειδή ονειρεύτηκα πως έπρεπε να το υποστώ πάλι, αυτό το έγκλημα πολέμου σε μορφή ταινίας, με τα χειρότερα πρωτόλεια CGI που έχουμε δει ποτέ στη ζωή μας και τον Τζον Λεγκουιζιάμο ως κλόουν σε έναν από τους χειρότερους ρόλους στην ιστορία του σινεμά. Κάφτε το και στείλτε το στην κόλαση.

Spider-Man 3

Όλοι θυμούνται τη σκηνή με τον emo Πίτερ που χορεύει εριστικά και την αναφέρουν ως παράδειγμα του γιατί ήταν χάλια η ταινία. Είναι κρίμα κιόλας, γιατί αυτή ήταν η μοναδική καλή σκηνή μιας αδιάφορης, βαρετής, αχρείαστα περίπλοκης ταινίας με 2 βαρετούς villains και εντελώς άχρωμες σκηνές δράσης. Απλά, επειδή τα πάντα εδώ είναι ξεχάσιμα εκτός από τη σκηνή στο κλαμπ, σαν αιτιολόγηση του γιατί η ταινία είναι κακή, το πρώτο ένστικτο είναι το να πεις “α, εκεί με τη σκηνή στο κλαμπ λολ”.

Κατά τα άλλα δες λίγο τα εφέ αυτού του πράγματος. Δεν το θυμόμουν τόσο άσχημο το έργο. Τίποτα, όλα υπερηρωικά έργα είναι καταδικασμένα σε αρκετά χρόνια από σήμερα να μοιάζουν έτσι.

Thor: The Dark World

Η Αγία Marvel έχει βρει ένα μηχανισμό που λειτουργεί και γι’αυτό δεν κάνει ποτέ αληθινά κακές ταινίες, αλλά πολλές φορές το πλήρως ανέμπνευστο μπορεί να είναι χειρότερο από το επικό κιτς. Παίζει ο Κρίστοφερ Έκλεστον σε αυτή την ταινία, το θυμάστε; Εγώ το είδα στο imdb. Θυμάται έστω κανείς ποιος ήταν ο κακός αυτής της ταινίας ή τι ήθελε να κάνει ή τι έκανε ο Θωρ για να το σταματήσει ή γενικότερα το παραμικρό πράμα που συμβαίνει στην ταινία; Filler επεισόδιο τηλεοπτικής υπερηρωικής σειράς και πολύ credit του δίνω.

The Spirit

Σοβαρά, τι συμβαίνει με τον Σάμιουλ Τζάκσον σε αυτή την ταινία; Ποιος σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα να αφήσει έναν ξεμωραμένο ακροδεξιό να αγγίξει τον Spirit, ένας από τους θρυλικότερους κόμικ ήρωες; Αλλά κυριότερα, τι συμβαίνει με τον Σάμιουελ Τζάκσον σε αυτή την ταινία; Ο Φρανκ Μίλερ βρήκε τη λύση για κάθε μπατζετική έγνοια του σινεμά: Αν δεν έχεις λεφτά, σκέψου το όσο πιο φτηνό είναι δυνατόν να σκεφτείς. Φτηνό με κάθε πιθανή έννοια.

Catwoman

Τι εφιάλτης κι αυτός. Όχι απλά μια από τις χειρότερες τελικές μάχες όλων των εποχών, αλλά και μια ταινία μννημειωδώς κακής σύλληψης εξαρχής. Το κακό μακιγιάζ παιδιά. Η Catwoman εναντίον της εταιρίας με το Κακό Μακιγιάζ.

The Amazing Spider-Man

Πολλές είναι οι φορές που ένα franchise έχει φτάσει να συνεχίζεται για τόσο πολύ που καταντά κωμική υποσημείωση του εαυτού του, αλλά αυτό που συνέβη με τον Spider-Man είναι ακόμα χειρότερο, παγιδευμένος σε έναν καταραμένο αέναο κύκλο συνεχούς αναγέννησης, σαν μια ψυχή παγιδευμένη στον αιθέρα που περιμένει έναν ηρωικό πολεμιστή να τη σώσει και να τη στείλει στην ησυχία του θανάτου. Αυτή η ταινία, για όποιον δεν θυμάται, είναι εκείνη όπου τον Πίτερ Πάρκερ τον τσιμπά ραδιενεργός αράχνη και αποφασίζει να γίνει ο Spider-Man. Χαίρομαι που κάποιος ανέλαβε επιτέλους να πει αυτή τη σημαντική, ανείπωτη ιστορία.

***

Το Ryan Reynolds Club Για Κακές Υπερηρωικές Ταινίες

Τον Ράιαν Ρέινολντς τον συμπαθώ πολύ για να είμαι ειλικρινής αλλά κάτι έχει πιάσει να κάνει πολύ λάθος ο τύπος, έχοντας πλάκα-πλάκα παίξει σε τρεις από τις κατά κοινή ομολογία χειρότερες υπερηρωικές ταινίες όλων των εποχών. Δικέ μου!

X-Men Origins: Wolverine

Τι εφιάλτης κι αυτός. Μάλλον η πιο βαρετή από όλες τις ταινίες αυτής της λίστας, ένα αληθινό κατόρθωμα. Θυμάστε τον Τέιλορ Κιτς ως Γκάμπιτ; Θυμάστε τον Ράιαν Ρέινολντς ως Deadpool με ραμμένο στόμα (για κάποιο λόγο); Θυμάστε την Ινδιάνα; Θυμάστε το παραμικρό; Κι αν ναι, γιατί;

Blade: Trinity

Οι δύο πρώτες ταινίες “Blade” είναι διασκεδαστικότατες η κάθε μία με το δικό τους τρόπο, οπότε γυρίστηκε αυτή εδώ η ποζεράδικη χαζομάρα για να σιγουρευτεί πως το legacy του ήρωα θα έμενε νεκρό.

Green Lantern

Ο Πίτερ Σάρσγκαρντ στον πιο κωμικό ρόλο κακού, τα εφέ ως πατερίτσα ενός απίστευτα βαριεστημένου σκηνοθέτη, η Μπλέικ Λάιβλι ως love interest είναι ελάχιστα πιο χαρισματική από ένα κομμάτι στραγγισμένης φέτας, και ο φίλος Ράιαν στον κεντρικό ρόλο αποδεικνύει, εχμ, απολύτως τίποτα.

Ας προχωρήσουμε.

***

Iron Man 2

Με το χέρι στην καρδιά, ποια σκηνή μάχης είναι καλύτερη; Κατά τα άλλα, ναδίρ Marvel. Βαρετή ταινία με 10 διαφορετικά -εξίσου πρόχειρα- κομμάτια. Ήρθε μετά την απρόσμενη επιτυχία του πρώτου “Iron Man” και πριν η Marvel καταλάβει πώς ακριβώς μπορεί να κάνει σωστά το όλο ‘ας χτίσουμε ένα σύμπαν’ τρικάκι. It’s a process.

Ghost Rider

Αυτή η σκηνή είναι τέλεια! Μακάρι όλη η υπόλοιπη ταινία να ήταν εξίσου γελοία και παρανοϊκή, τουλάχιστον τότε θα είχαμε κάτι να βλέπουμε. Αντ’αυτού, βαρετή και αδιάφορη. Πώς κάνει κάτι βαρετό έχοντας τον Νίκολας Κέιτζ να παίζει μια φλεγόμενη νεκροκεφαλή; Για όνομα.

X3: The Last Stand

Μια ταινία τόσο κακή, που ο σκηνοθέτης των προηγούμενων επέστρεψε στο franchise απλά για να σκηνοθετήσει ένα σίκουελ που την έβγαλε από το continuity. Μπρετ Ράτνερ, τα κατάφερες φίνα. Συγκεκριμένα, ο Ράτνερ άφησε το καστ να γιγαντωθεί σε σημείο που πλέον δεν γύριζε ταινία αλλά showcase μεταλλαγμένων. Και, ακόμα χειρότερα, πήρε το εμβληματικότερο στόρι στην ιστορία των χαρακτήρων και το απαξίωσε ως μια σκηνή μάχης με στρακαστρούκες σε ένα απομονωμένο πάρκινγκ. Η Dark Phoenix κάποτε κατάπινε ολόκληρους κόσμους, Μπρετ Ράτνερ! Πραγματικά δηλαδή, πώς γίνεται να πάρεις κάτι γιγάντιο, larger than life και να το κάνεις να μοιάζει τόσο πολύ πεζό;

Elektra

Α, συγγνώμη, πιο πριν που έγραψα πως το “Wolverine” είναι η πιο βαρετή ταινία της λίστας είχα ξεχάσει αυτή εδώ. Θέλω να πω, φυσικά και την είχα ξεχάσει. Ποιος, ποτέ, δεν ξέχασε αυτή την ταινία; Δεν μπορεί καν να είναι ικανοποιητικά κακή για να γελάς βλέποντάς την. Όπως και με το “X3”, έτσι κι εδώ κάποιος είπε “α, ας πάρω αυτό τον τρομακτικό, τραγικό χαρακτήρα κι ας του αφαιρέσω ότι τον κάνει ιδιαίτερα τραγικό ή τρομακτικό”. Όλο το μεγαλείο της ιστορίας του Φρανκ Μίλερ απουσιάζει, κι αντ’αυτού η Ηλέκτρα μπλέκεται σε ένα πληκτικό love story με τον τύπο από την “Εντατική” που δεν είναι ο Τζορτζ Κλούνεϊ.

Fantastic Four: The Rise of the Silver Surfer

Εκείνο που ο Γκαλάκτους ήταν ένα νέφος. Τι πάνε και τους αγγίζουν τους διαστημικούς ήρωες αν δεν έχουν ιδέα πώς να κάνουν κάτι εξωγήινο με αυτούς;

Man of Steel

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να καταστρέψεις τον Σούπερμαν. Το θεοσκότεινο, μουντό, προχειρογραμμένο, άψυχο, αμοραλιστικό, βαρετό “Man of Steel” είναι ο αποτελεσματικότερος όλων.