Οι 16 μικρότεροι ρόλοι που βρέθηκαν ποτέ στα Όσκαρ

Νομίζεις είναι νωρίς για να μπεις σε οσκαρικό ρυθμό; Κι όμως, τα φαβορί της τελετής του 2019 έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται και οι επίδοξες προς βράβευση ταινίες/ερμηνείες αναδεικνύονται αυτή την περίοδο σε παγκόσμια φεστιβάλ κινηματογράφου.

Για το δικό σου ζέσταμα μπορείς να ανατρέξεις στο πρόγραμμα βραβευμένων ταινιών που έχει ετοιμάσει η Nova με τίτλους όπως ‘Call Me By Your Name’, ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’, ‘The Disaster Artist’ και ‘All the Money in the World’ – με μία μικρή σημείωση. Το τελευταίο δεν είναι σαν όλα τα υπόλοιπα.

Ανήκει στις λίγες ταινίες που μπορούν να υπερηφανεύονται για υποψηφιότητες και βραβεία που πέτυχαν οι πρωταγωνιστές τους με ελάχιστο screen time. Ας τις δούμε μία-μία:

NICOLE KIDMAN, THE HOURS – 28’

Με ‘Moulin Rouge!’, ‘The Others’ και ‘The Hours’, η κινηματογραφική περίοδος 2001-2002 ήταν χρυσή για τη Nicole Kidman και την επαναφορά της μετά από ένα πολύ επίπονο, πολύ δημόσιο διαζύγιο με τον Tom Cruise. Το τρίτο της έδωσε και το πρώτο της μέχρι στιγμής Όσκαρ για την εκπληκτική της ερμηνεία ως Virginia Woolf.

ANTHONY QUINN, LUST FOR LIFE – 23’

Για κάποιο λόγο η συγκεκριμένη ερμηνεία αναφερόταν σε χρόνια περασμένα ως ο μικρότερος σε διάρκεια ρόλος που έχει ποτέ κερδίσει Β΄ Ανδρικό. Ίσως επειδή ο Anthony Quinn εισβάλλει like a boss ως Paul Gauguin αργότερα στην ταινία και μοιράζεται πολύ λίγες σκηνές με τον Kirk Douglas ως Van Gogh. Είναι όμως ο καταλύτης που σπρώχνει τον εύθραυστο καλλιτέχνη στην κατάρρευση και το φιλμ στην ιστορία.

JARED LETO, DALLAS BUYERS CLUB – 21’

Τον Leto ως Rayon τον βλέπουμε μόνο στο 18% της ολοκληρωμένης ταινίας, αλλά ήταν αρκετό για να τα βάλει στα ίσα με τη McConaissance. Ο ηθοποιός εκτελούσε μονάχα χρέη ροκστάρ με τους 30 Seconds to Mars από το 2009, αλλά η πρόκληση του ‘Dallas Buyers Club’ και ο ρόλος μιας τρανς οροθετικής γυναίκας τον έβαλαν ξανά στο παιχνίδι. Η επιλογή του για τη Rayon έγινε τελικά μέρος της μεγαλύτερης συζήτησης γύρω απ’ το αν θα πρέπει να επιλέγονται μη τρανς πρόσωπα για τέτοιους ρόλους, με τον ίδιο τον Leto να χρησιμοποιεί το βήμα του για να μιλήσει υπέρ των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων.

CHRISTOPHER PLUMMER, ALL THE MONEY IN THE WORLD – 20’

Μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο, ο Plummer δεν ήταν καν μέρος της ταινίας. Μέσα σε εννέα ημέρες είχε αντικαταστήσει τον Kevin Spacey σε 16 σκηνές και 400 shots, και ξεκινούσε την πορεία του για τα Όσκαρ. Αν δεν υπήρχε η κατηγορία Καλύτερου Β΄Ανδρικού, θα είχαν φτιάξει βραβείο Καλύτερου Πυροσβέστη και θα του το είχαν δώσει.

Ο 88χρονος ηθοποιός ήταν η αρχική επιλογή του Ridley Scott για τον ρόλο του J. Paul Getty, όμως το στούντιο ήθελε μια πιο σύγχρονη, ελκυστική επιλογή για το κοινό. Τελικά έφαγαν τα λόγια τους γιατί ο Plummer όχι μόνο ήταν μακράν η πιο επιβλητική παρουσία της ταινίας, αλλά κέρδισε και τη μοναδική της υποψηφιότητα. Δες το ‘All the Money in the World’ στην α΄τηλεοπτική προβολή του στη Nova τον Οκτώβριο μαζί με άλλες μεγάλες πρεμιέρες και θα του δώσεις το δικό σου Όσκαρ.

LEE GRANT, SHAMPOO – 18’

Τα 18 βραβευμένα λεπτά της βετεράνου Lee Grant στο ‘Shampoo’ γίνονται ακόμη πιο εντυπωσιακά αν λάβει κανείς υπόψιν του την τρίωρη διάρκεια της ταινίας και το μεγάλο καστ των 5 βασικών χαρακτήρων και των διπλάσιων υποστηρικτικών ρόλων της. Μιλάμε επίσης για Warren Beatty, Julie Christie και Goldie Hawn.

Το ‘Shampoo’, μια ιστορία ειπωμένη την παραμονή των εκλογών που ανέδειξαν τον Nixon το ‘68 για έναν κομμωτή και την ανεξέλεγκτη ερωτική ζωή του, έχει πια σχεδόν ξεχαστεί. Όταν όμως κυκλοφόρησε το 1975 τα πήγε καλά και σε εισπράξεις και σε κριτικές, αποσπώντας 4 συνολικά υποψηφιότητες Όσκαρ.

ANTHONY HOPKINS, THE SILENCE OF THE LAMBS – 16’

Κάποιοι υπολογίζουν το screen time του σε 12’, αλλά στην πραγματικότητα ο Hannibal Lecter κατασπαράζει κάποια δεύτερα λιγότερο από 16’ στο ‘Silence of the Lambs’. Η ταινία έσκισε στα Όσκαρ του 1992, φεύγοντας από την τελετή με Καλύτερη Ταινία, Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, Καλύτερο Σκηνοθέτη, Καλύτερο Α΄ Γυναικείο και, φυσικά, Καλύτερο Α΄Ανδρικό. Έγινε το τρίτο μόλις φιλμ με τα ‘Big Five’ βραβεία, μετά το ‘It Happened One Night’ και το ‘One Flew Over the Cuckoo’s Nest’.

ANNE HATHAWAY, LES MISERABLES – 15’

Μόλις ένα τεταρτάκι έκλεψε η Fantine της Anne Hathaway από την ταινία του Tom Hooper, αλλά αρκούσε για να τραγουδήσει μαζί της και η καρδιά της Ακαδημίας. Στον ρόλο μιας αποστεωμένης φυματικής πόρνης, η Hathaway λιμοκτόνησε πριν τις 13 μέρες γυρισμάτων της, και είπε τόσο σπαρακτικά το ‘I Dreamed a Dream’ που εκτοξεύτηκε στην κορυφή των φαβορί πριν γίνει καν η πρεμιέρα της ταινίας.

DAVID NIVEN, SEPARATE TABLES – 15’

Η καριέρα του David Niven, ενός εκ των δημοφιλέστερων ηθοποιών στο Ηνωμένο Βασίλειο κάποτε, διεκόπη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά τελικά επέστρεψε γονιμότερη με ταινίες όπως το ‘Around the World in 80 Days’ και το ‘My Man Godffrey’. Στο ‘Separate Tables’ βρέθηκε πλάι στη Rita Hayworth και τον Burt Lancaster, ενώ η νίκη του μετράει ακόμα παραπάνω αν αναλογιστεί κανείς τον ανταγωνισμό του στην κατηγορία Β΄Ανδρικού: Paul Newman/Cat on a Hot Tin Roof, Tony Curtis-Sidney Poitier/The Defiant Ones, και Spencer Tracy/The Old Man and The Sea.

INGRID BERGMAN, MURDER ON THE ORIENT EXPRESS – 14’

Μετά από 40 χρόνια σε αγγλόφωνες ταινίες, η Ingrid Bergman χρειάστηκε τη βοήθεια ειδικού συμβούλου γλώσσας για να ανακτήσει την πιο βαριά σουηδική προφορά της για τις ανάγκες του ρόλου. Η ολοκληρωμένη παρουσία της μετράται στα 14 περίπου λεπτά, το οσκαρικό της κομμάτι όμως είναι σίγουρα η ανάκριση του χαρακτήρα της από τον Ηρακλή Πουαρό, σε μία συνεχόμενη λήψη πέντε σχεδόν λεπτών.

RUBY DEE, AMERICAN GANGSTER – 10′

Στα 70 χρόνια καριέρας της στο Χόλιγουντ πριν τον θάνατό της το 2013, η Ruby Dee είχε αφήσει το στίγμα της ως ηθοποιός, ποιήτρια, θεατρογράφος, σεναριογράφος, κειμενογράφος και ακτιβίστρια. Μονάχα μία φορά τιμήθηκε όμως με υποψηφιότητα Όσκαρ, στο crime epic του Ridley Scott ‘American Gangster’ ως μητέρα του Denzel Washington.

BEN JOHNSON, THE LAST PICTURE SHOW – 10’

Ο Ben Johnson ήταν ένας cowboy, που έγινε stuntman, που έγινε βετεράνος των γουέστερν. Στο ‘Last Picture Show’ του Peter Bogdanovich, μιας δυνατής σκηνοθετικής φωνής του Νέου Κύματος στα ‘70s, ο Johnson ήταν αντιμέτωπος για Β΄Ανδρικό με τον συμπρωταγωνιστή του Jeff Bridges και πήρε το βραβείο παρά το μικρότερο screen time του. Η ταινία είχε συνολικά 8 υποψηφιότητες και 2 Όσκαρ – του Johnson και το Β΄ Γυναικείο της Cloris Leachman.

GLORIA GRAHAME, THE BAD AND THE BEAUTIFUL – 9’

Άλλη μία καλή, ξεχασμένη ωστόσο ταινία στη λίστα, αυτή τη φορά με ένα παλιό ρεκόρ στην πλάτη της.

Το χολιγουντιανό μελόδραμα για τρεις δημιουργούς της βιομηχανίας ψυχαγωγίας και τη σχέση τους με έναν μεγαλοπαραγωγό, είχε 6 συνολικά υποψηφιότητες και 5 βραβεία. Μονάχα η Gloria Grahame όμως στον ρόλο της άστατης Rosemary κρατούσε για πάνω από 20 χρόνια το ρεκόρ της μικρότερης σε διάρκεια βραβευμένης ερμηνείας.

VIOLA DAVIS, DOUBT – 8’

Μπορεί η ερμηνεία της στο ‘The Help’ να καθόρισε τη μετέπειτα ζήτησή της σε άλλα πρότζεκτ, αλλά η Viola Davis είχε ήδη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ με το ‘Doubt’. Άγνωστη στους περισσότερους ως τότε, η Davis κόντραρε στα ίσα τη Meryl Streep και μετουσίωσε την αγνή απόγνωση σε οκτώ λεπτά. Στον ευχαριστήριο λόγο της στα Όσκαρ, η Streep είχε φωνάξει ‘δώστε στη γυναίκα μια ταινία’.

Δέκα σχεδόν χρόνια μετά, η Davis θεωρείται μία από τις κορυφαίες και έχει πια και το δικό της αγαλματίδιο για το ‘Fences’

JUDI DENCH, SHAKESPEARE IN LOVE – 8’

H σπουδαία Judi Dench ήταν για πάρα πολλά χρόνια θεατρική – και πολλές φορές σαιξπηρική ειδικότερα – ηθοποιός πριν αρχίσει τις συχνότερες εμφανίσεις της στον κινηματογράφο. Η νίκη της, λοιπόν, για το ‘Shakespeare In Love’ στον ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ, έμοιαζε κάπως συμπαντικά αναπόφευκτη.

Η Dench μπήκε στην κατακλείδα σαν παγερός από μηχανής θεός και πήρε ένα από τα 7 αγαλματίδια για λογαριασμό μιας παραγωγής του Harvey Weinstein που είχε έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους θριάμβους στην ιστορία των Όσκαρ. Η Dame Judi έχει συνολικά επτά υποψηφιότητες.

BEATRICE STRAIGHT, NETWORK – 5’

Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε. Το 1976 λοιπόν, ήρθε η ώρα να διεκδικηθεί και το ρεκόρ της Gloria Grahame που προαναφέραμε.

Η κλασική σάτιρα ‘Network’ σάρωσε στις ερμηνευτικές κατηγορίες με τον Peter Finch (μετά θάνατον), τη Faye Dunaway και τη Beatrice Straight να φεύγουν παρέα με τον θείο Όσκαρ, αλλά και τους William Holden και Ned Beatty να κερδίζουν υποψηφιότητες. Η Straight όμως ήταν πραγματικά ένα θαύμα μίας και μοναδικής σκηνής, με όλη την ωμή ανθρωπιά του ρόλου της συμπυκνωμένη σε 5’ και 4’’.

HERMIONE BADDELEY, ROOM AT THE TOP – 2’

Αν η Hermione Baddeley είχε κερδίσει το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου για τον ρόλο της φιλόδοξης, ραδιούργας λογίστριας που προσπαθεί να ανελιχθεί μέσω του γάμου, θα είχε θέσει ένα πάρα πολύ δύσκολο νέο ρεκόρ για λιγοστό, οσκαρικό screen time. Ποιος θα μπορούσε να είχε σπάσει έκτοτε τα 2’ και 20’’; Κατά τα φαινόμενα, κανείς και καμία.