Οι 25 καλύτερες σειρές του 2020 (ως τώρα)
- 29 ΙΟΥΝ 2020
Παρακάτω θα βρεις τις σειρές που έχουμε ξεχωρίσει ως τώρα από μια πλούσια σεζόν:
Cheer
“Αυτοί είναι πιο σκληροί αθλητές που έχω κινηματογραφήσει”, είπε ο Greg Whiteley στο Wrap και δεν αναφερόταν στους αθλητές που ακολουθεί για την επιτυχημένη, αναγνωρισμένη σειρά-ντοκιμαντέρ του, ‘Last Chance U’. Μιλούσε για την πολυβραβευμένη ομάδα cheerleading από το Navarro College στο Texas που θα σε πείσει ότι το cheerleading αξίζει να γίνει ολυμπιακό άθλημα. Γιατί το cheerleading στο Navarro δεν μοιάζει με τις χορογραφίες που θα δεις να συνοδεύουν συνήθως ένα παιχνίδι στο γήπεδο. Είναι αντιπροσωπευτικό του ανταγωνιστικού cheer πρωταθλητισμού που εδώ και χρόνια έχει αναπτυχθεί σε κολεγιακό επίπεδο και, κυρίως, στο επίπεδο All-Stars. Του διαγωνισμού δηλαδή των ειδικευμένων γυμναστηρίων που φτιάχνουν αδιανόητους αθλητές. Αυτό το cheerleading έχει σπασμένα κόκαλα, μεγάλα όνειρα και ποτάμια από δάκρυα. Το ‘Cheer’ γυρίστηκε τους μήνες που η ομάδα cheerleading του Navarro προετοιμαζόταν για τον μεγάλο της τελικό (τον δικό της τελικό, όχι της ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου που υποστηρίζει) και, αφού κυκλοφόρησε στο Netflix, έκανε τους πρωταγωνιστές της σούπερ σταρ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το καστ έχει πάει στο Ellen Show, στα Όσκαρ, σε περιοδικά και ιστοσελίδες που θέλησαν να τους κάνουν εξώφυλλο. Όταν κλείνουν οι κάμερες όμως, το cheerleading γίνεται ξανά το σπίτι που τους έδωσε οικογένεια (για κάποιες περιπτώσεις κιόλας, την πρώτη τους εκδοχή της).
Never Have I Ever
Σε ένα δίκαιο κόσμο, ο John McEnroe θα έκανε την αφήγηση της ζωής όλων μας. Στο ‘Never Have I Ever’ το κάνει μόνο για τη Devi. Μία νεαρή μαθήτρια Λυκείου ινδικής καταγωγής που έχει μια μικρή λίστα αιτημάτων για τους θεούς στους οποίους προσεύχεται: Να γίνουν πιο λεπτές οι τρίχες στα μπράτσα της, να βρει ένα αγόρι που να μην είναι nerd, και να δεχτεί πρόσκληση για ένα από τα κουλ πάρτι του σχολείου. Όχι μόνο για το κούλνες, όσο για να έχει να λέει πως της πρόσφεραν κοκαΐνη και εκείνη αρνήθηκε.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, η Mindy Kaling (The Mindy Project, The Office) μάς είχε δώσει μια πολύ αντιπροσωπευτική εικόνα της ηρωίδας της. Στα επόμενα επεισόδια, το ‘Never Have I Ever’ έπαιξε τις οικείες νότες των ιστοριών ενηλικίωσης που βρίσκουμε στα teen sitcoms, από τη φρέσκια προοπτική όμως ενός κοριτσιού που δεν βλέπουμε σχεδόν ποτέ στις οθόνες μας. Από την Αμερική και τη Νέα Ζηλανδία, μέχρι την Ινδία και την Ελβετία, η σειρά πήγε στο Νο.1 του Netflix σε πάνω από δέκα χώρες.
The Great
Η πολυαναμενόμενη ιστορική κωμωδία της Paramount ‘The Great’ ξεδίπλωσε την πορεία της Μεγάλης Αικατερίνης – από τα νεανικά της χρόνια, όταν άφησε την Αυστρία για να μεταβεί στη Ρωσία και να προχωρήσει σε έναν κανονισμένο γάμο με τον αυτοκράτορα Πέτρο, μέχρι την κατάκτηση του θρόνου και την πολυετή παραμονή της σε αυτόν. Πολιτικοί και θρησκευτικοί αντίπαλοι, άνθρωποι της αυλής και ο σύζυγός της, είναι μερικά από τα εμπόδια που η ίδια καλείται να ξεπεράσει με κάθε τρόπο.
Η σειρά γράφτηκε από τον Tony McNamara της ‘Ευνοούμενης’ που επιστρατεύει και εδώ τον ίδιο αιχμηρό, διαπεραστικό φακό του υποψήφιου για Όσκαρ σεναρίου του. Οι εκπληκτικές ερμηνείες του Nicholas Hoult και της Elle Fanning – ίσως η καλύτερη δουλειά που έχουμε δει από τους δυο τους ως τώρα – είναι οι πυλώνες που κάνουν τα πάντα στη σειρά να λειτουργούν.
The Plot Against America
Οι δημιουργοί του ‘The Wire’, David Simon και Ed Berns, βασίζουν τη νέα τους σειρά στο ‘Plot Against America’ του Philip Roth και φαντάζονται μία Αμερική στην οποία είχε εκλεχθεί το 1940 ως Πρόεδρος ο φιλικά διακείμενος στους Ναζί, Charles Lindbergh. Η σειρά μπορεί να είναι εναλλακτικής ιστορίας, όμως το “America First” σλόγκαν του Lindbergh είναι αληθινό και προσφέρεται εύκολα για παραλληλισμούς με αντίστοιχες φράσεις στο πολιτικό σήμερα.
Με τη Zoe Kazan και τον Morgan Spector σε ρόλο ενός ζευγαριού Εβραίων που δεν είναι πια ευπρόσδεκτοι στη χώρα τους, και τη Winona Ryder και τον John Turturro να υποδύονται πρόθυμους συνεργάτες του Lindbergh, το ‘Plot’ δανείζεται άψογα την αισθητική των φιλμ της περιόδου, μόνο που στη συγκεκριμένη εκδοχή τους το Αμερικανικό Όνειρο διαστρεβλώνεται σε κάτι βρώμικο.
Little America
Δεν είχαν την προώθηση του ‘Morning Show’, ούτε τα νούμερα του ‘Defending Jacob’, αλλά το διασκεδαστικό ‘Dickinson’, το αλλοπρόσαλλο ‘Servant’ του M. Night Shyamalan και το απαραίτητο ‘Little America’ είναι οι καλύτερες σειρές της Apple TV+ ως τώρα. Η δημιουργική ομάδα πίσω από το υποψήφιο για Όσκαρ ‘The Big Sick’, o Alan Yang και o κωμικός Kumail Nanjiani (Silicon Valley, Portlandia, Eternals), βάσισαν το ανθολογικό ‘Little America’ στις αληθινές, τρυφερές, αστείες, συχνά αναπάντεχες ιστορίες μεταναστών που έχει δημοσιεύσει το Epic Magazine, και τις εμπιστεύτηκαν σε λιγότερο γνωστό υποκριτικό και σκηνοθετικό ταλέντο που αποδείχθηκε απολύτως κατάλληλο για να τις ζωντανέψει. Οι ανθολογικές σειρές είναι φύσει ασυνεπείς ως προς την ποιότητα κάθε επεισοδίου τους ξεχωριστά, πέντε ωστόσο από τα οκτώ επεισόδια του ‘Little America’ είναι πραγματικά σπουδαία.
The Good Place
Το ‘Good Place’ τελείωσε στην ώρα του. Η σειρά προέβαλε λιγοστά μόνο επεισόδια στην τελευταία του σεζόν, ήταν όμως αρκετά για να παρουσιάσει μερικά από τα σπουδαιότερα, πιο αισιόδοξα, ζεστά, ελπιδοφόρα του επεισόδια. Το αλεξίσφαιρο worldbuilding του Michael Schur απέδωσε και εδώ απολύτως και το φινάλε της σειράς έκλεισε με μία υπέροχη τελική σεκάνς που συνόψισε συγκινητικά το νόημα της ζωής.
Better Things
Η Sam Fox είναι μία ηθοποιός χωρίς φίλτρο, αλλά και μητέρα που μεγαλώνει τρεις κόρες μόνη της στο Λος Άντζελες, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει και τη μετανάστρια Βρετανίδα μητέρα της. Η Pamela Adlon δημιουργεί, γράφει, παίζει και σκηνοθετεί στη σειρά που έχει κερδίσει Critics’ Choice και Peabody βραβεία, ενώ έχει υπάρξει και δύο φορές υποψήφια για Emmy Α΄Γυναικείου Ρόλου σε κωμωδία. Το ‘Better Things’ είναι μια κωμική, φεμινιστική, πολύ συχνά ωμή ματιά στη μητρότητα και στην ύπαρξη της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο. Στην τέταρτη σεζόν, η Sam έκανε επιτέλους απόσβεση των ηρωικών της προσπαθειών να είναι η καλύτερη μητέρα που θα μπορούσε να είναι, και η σειρά έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα – να κάνει τις μικρότερες στιγμές να πλημμυρίζουν από συναίσθημα.
My Brilliant Friend: The Story of a New Name
Η ‘Τετραλογία της Νάπολης’ όπως ονομάζεται συχνά το έργο της Elena Ferrante, έγινε σειρά που μεταφέρει όλα τα βιβλία της συγγραφέως στη μικρή οθόνη. Ως τη 2η τουλάχιστον σεζόν που προβάλλεται τώρα από την Cosmote TV, έχει καταφέρει να ικανοποιήσει και τους κριτικούς και τους φανατικούς των βιβλίων. Η ιστορία ξεκινά το 2010 και παίρνει την αφορμή της από την εξαφάνιση της 60χρονης Elena. Η φίλη της, Lila, θυμάται και καταγράφει ό,τι μπορεί από την παλιά της φίλη και τη σχέση τους που ξεκίνησε στη Νάπολη των ‘50.
Το ‘My Brilliant Friend’ συνεχίζει να παντρεύει φανταστικά την απίστευτη φωτογραφία και την πλούσια τοπία του με την ασχήμια των ζωών που βιώνουν οι δύο νεαρές πρωταγωνίστριές του. Η σειρά είναι ένας από τους θησαυρούς που μας έχει δώσει η τελευταία στροφή του μέσου στις παγκόσμιες παραγωγές.
Better Call Saul
Το ‘Better Call Saul’ ήταν δύο σειρές ως τώρα. Αυτή για τον διεφθαρμένο πλην συμπαθέστατο Jimmy McGill που χτίζει τη δικηγορική του καριέρα και αυτή για τον πρώην αστυνομικό Mike που γίνεται σιγά-σιγά μέρος του τοπικού κυκλώματος ναρκωτικών του Gus Fring. Στην πέμπτη του σεζόν, τα δύο νήματα επιτέλους ενώθηκαν και τίποτα πια δεν είναι ασφαλές.
Αν η μεταστροφή του Walter White πήρε ουσιαστικά μόνο μερικά επεισόδια, η σχέση του Jimmy με την εγκληματικότητα είχε τον χρόνο να αναπτυχθεί πλήρως υπό τους όρους του Vince Gilligan και να γίνει στα πολλά, απλωτά βήματα που συνθέτουν μία πραγματική πραγματεία στην ψυχοσύνθεση του μικροαπατεώνα. Γι’ αυτό και ως ψυχογράφημα, το ‘Better Call Saul’ έχει ήδη ξεπεράσει τον πρόγονό του.
Feel Good
Η stand-up κωμικός, Mae Martin, υποδύεται έναν χαρακτήρα εμπνευσμένο από τον εαυτό της, σε σενάριο δικό της και του Joe Hampson. Η Mae είναι μία Καναδή κωμικός που ζει στο σύγχρονο Λονδίνο και συναντά την George – μία καταπιεσμένη Αγγλίδα της μεσαίας τάξης που συχνάζει στο comedy club όπου εργάζεται η πρώτη. Οι δυο τους θα μπουν σε ερωτική σχέση – η George προσδιοριζόταν στο παρελθόν ως straight – ενώ η Mae πρέπει παράλληλα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της νηφαλιότητας ως πρώην εθισμένη. Στη σειρά συμμετέχει και η Lisa Kudrow από τα ‘Φιλαράκια’.
Στον βαθιά ανθρώπινο – και αστείο! – κόσμο που κατασκευάζει η Martin, τα λάθη που κάνουμε και τα ελαττώματά μας δεν μας καταδικάζουν. Μπορούμε να έρθουμε κοντά παρά τα εμπόδια και όσα μας χωρίζουν.
What We Do in the Shadows
Πριν το υπερηρωικό του πέρασμα με το ‘Thor: Ragnarok’, ο Taika Waititi ήταν ένας τύπος από τη Νέα Ζηλανδία που έφτιαχνε φεστιβαλικά χιτ με το κουλό του χιούμορ. Ένα από αυτά, το ‘What We Do in the Shadows’, έγινε σειρά και μετέφερε τη δράση από τη Νέα Ζηλανδία στο Staten Island. Τρεις συγκάτοικοι που τυχαίνει να είναι βαμπίρ χρειάστηκε να ανασυνταχθούν μετά μια αναπάντεχη επίσκεψη και το mockumentary του Waititi – και του συνεργάτη του Jemaine Clement που δημιουργεί τη σειρά – πήρε την ιδέα και έτρεξε. Η ευελιξία του κεντρικού κόνσεπτ έχει αποδειχθεί αδιανόητη στα χέρια του Clement, ο οποίος δεν πρέπει να θεωρεί απολύτως καμία ιδέα πολύ τρελή για να τη γράψει. Από ‘ενεργειακά βαμπίρ’ μέχρι έναν από τους πρωταγωνιστές βρικόλακες να γίνεται μπάρμαν σε μια μικρή πόλη και φανατικός του γυναικείου βόλεϊ. Εκτός από τους κλασικούς Matt Berry, Natasia Demetriou και Kayvan Novak, φέτος είδαμε στο ρόστερ και τον Mark Hamill των ‘Star Wars’.
Sex Education
Η πρώτη σεζόν του ‘Sex Education’ ήταν ένα βρετανικό γράμμα αγάπης στο κλασικό αμερικανικό λυκειακό στόρι ενηλικίωσης. Εκεί είδαμε τον Otis να ανοίγει μια underground σχολική κλινική για σεξουαλικά ζητήματα με τη βοήθεια της κουλ Maeve, σε μια σειρά που προσέγγισε πολύ ειλικρινά και ευαίσθητα τη θεματολογία της και έγινε μία από τις πιο αγαπημένες του κοινού για τη χρονιά που πέρασε.
Στη δεύτερη σεζόν του, το show δεν επέστρεψε απλά καλύτερο. Έγινε η πιο sex positive σειρά αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση, μιλώντας ταυτόχρονα με το σεξ και για τη σεξουαλικότητα, την αγάπη, την απώλεια, το τραύμα, τα διαφυλετικά ζητήματα που απασχολούν τους πρωταγωνιστές της.
Bojack Horseman
Μία μαύρη κωμωδία animation για ένα ξοφλημένο άλογο του Hollywood αποδείχθηκε μία από τις πιο καίριες και διορατικές δημιουργίες που είδαμε ποτέ στην τηλεόραση. Στο τέλος του, δεν είχε ούτε πλαστά happy endings, ούτε εύκολες απαντήσεις. Οτιδήποτε άλλο δεν θα ήταν ‘Bojack Horseman’. Ήταν απλώς ένα τέλειο φινάλε για τη σειρά, μελαγχολικό αλλά ελπιδοφόρο, συναισθηματικό αλλά ρεαλιστικό ως προς τη φύση της ανθρωπότητας, το τι είμαστε ή μπορούμε να γίνουμε ο ένας για τον άλλον, και το πώς μπορούμε να θέτουμε στόχους αυτοβελτίωσης.
I May Destroy You
Μια κοπέλα ξυπνά ύστερα από μια βραδινή της έξοδο και σταδιακά αρχίζει να διαπιστώνει πως έπεσε θύμα σεξουαλικής επίθεσης. Η βραβευμένη Michaela Coel του ‘Chewing Gum’ δημιουργεί και πρωταγωνιστεί σε μία σειρά που κατασκεύασε ως ένα εφιαλτικό αίνιγμα, όσο ο χαρακτήρας της προσπαθεί να συμπληρώσει τα κομμάτια του παζλ της εμπειρίας της. Η Coel είναι ένα από τα πιο ενδιαφέρονται βρετανικά ταλέντα που μας έχει δώσει η τελευταία πενταετία και εδώ χρησιμοποιεί θαρραλέα ένα προσωπικό της βίωμα, ξεδιπλώνοντας το τραύμα της σεξουαλικής κακοποίησης με γερές δόσεις μαύρου χιούμορ και στιγμές ακραίας δυσφορίας.
Mrs. America
Η εκκωφαντική άφιξη της Cate Blanchett στην αμερικανική τηλεόραση ήταν τα ‘Star Wars’, αν η Galactic Empire ήταν το κίνημα εναντίον του φεμινισμού και αν η βασική μας οπτική δεν ήταν του Luke Skywalker αλλά του Darth Vader. Το ιστορικό δράμα εκτυλίσσεται γύρω από την Τροπολογία Ίσων Δικαιωμάτων στο Αμερικανικό Σύνταγμα, E.R.A. εν συντομία (Equal Rights Amendment), που θα κατοχύρωνε την ισότητα των φύλων στα μάτια του νόμου, όπως είχε συμβεί νωρίτερα με τη φυλή και τη θρησκεία. Η εχθρός του E.R.A. είναι η Blanchett ως Phyllis Schlafly, ένας εφιάλτης ντυμένος στα παστέλ που κανείς δεν είχε υπολογίσει.
Το ‘Mrs. America’ ήταν απολαυστικό από την αρχή ως το τέλος του, εξοργιστικό για όσους γνωρίζαμε ήδη πως αυτή τη φορά το Καλό δεν θα νικούσε, και ολοκληρωμένο ως προς την αντιμετώπιση του φεμινισμού των ‘70s. Χωρίς παρωπίδες. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η διαθεματικότητα είναι ζωτική για τον φεμινισμό, όμως πολλές από τις λευκές γυναίκες που πρωτοστατούσαν εκείνη την εποχή δεν βρίσκονταν ακόμα σε αυτό το στάδιο. Και αν βρίσκονταν ακόμα, όπως διαφαίνεται για παράδειγμα από την ευαίσθητη, προοδευτική Steinem της Byrne, η ανάγκη τους να συμβιβαστούν εν μέρει με άντρες ‘συμμάχους’ τους για να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη στις θέσεις τους, τις εμπόδιζαν από να ακολουθήσουν την καρδιά τους. Πόσα έχουν πραγματικά αλλάξει από τότε;
Ramy
Παράξενη χρονιά για τη βιομηχανία θεάματος, αλλά για τον Ramy Youssef η καλύτερή του ως τώρα. Την ξεκίνησε με μία απροσδόκητη νίκη στις Χρυσές Σφαίρες ως σταρ και δημιουργός της επιτυχημένης ντραμεντί του Hulu και συνέχισε με την πανέξυπνη, απαισιόδοξα αστεία δεύτερη σεζόν της, εμβαθύνοντας στην προσωπική του αλαζονεία μαζί και πέρα από την εξερεύνηση της μουσουλμανικής του πίστης και των ερωτικών του προτιμήσεων. Η προσθήκη του οσκαρικού Mahershala Ali ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Unorthodox
H Esty εγκαταλείπει τον παραδοσιακό γάμο της και την αυστηρή κοινότητα ορθόδοξου Ιουδαϊσμού της Νέας Υόρκης και δραπετεύει στο Βερολίνο για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Τη στιγμή όμως που αρχίζει να βρίσκει τα πατήματά της, το παρελθόν της κάνει την εμφάνισή του.
Το ταξίδι της Esty στο Βερολίνο και η απόφασή της να αφήσει πίσω τη θρησκεία της βασίζονται στην πραγματική υπόθεση της Deborah Feldman και στο best-seller βιβλίο της “Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots”. Η σειρά του Netflix δημιουργήθηκε από την Anna Winger των εξαιρετικών “Deutschland 83” και “Deutschland 86” και μέσα σε 4 επεισόδια μάς ισοπέδωσε με την ειλικρίνειά της και με την απίστευτη ερμηνεία της Shira Haas που ελπίζουμε να δούμε σε τηλεοπτικές υποψηφιότητες.
Normal People
Το best-seller της Sally Rooney διασκευάζεται από τον Lenny Abrahamson του οσκαρικού ‘Room’ και ακολουθεί την περίπλοκη σχέση του Connell (Paul Mescal) και της Marianne (Daisy Edgar-Jones) από την εφηβεία τους, μέχρι τα ενήλικά τους χρόνια. Έχει το βασικό DNA της Rooney: Νεαροί Iρλανδοί μπλέκουν σε σχέσεις που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι κακή ιδέα, αλλά προχωρούν σ’ αυτές όπως και να ‘χει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Connell ήταν ο δημοφιλής τύπος στο σχολείο που δεν ήθελε να διαδώσει τη σχέση του με μια κατώτερης κοινωνικής αποδοχής κοπέλα όπως η Marianne, όμως η ισορροπία μεταξύ τους αλλάζει στο κολέγιο όπου εκείνη θριαμβεύει και εκείνος βρίσκεται έξω από τα νερά του.
Το ‘Normal People’ είχε ήδη συζητηθεί πριν από την κυκλοφορία του, όχι μόνο ως μεταφορά της Rooney, αλλά και για τις ρεαλιστικές σκηνές σεξ του. Η χρήση intimacy coordinator είναι έκδηλη στη σειρά και κάθε ερωτική σκηνή του ζευγαριού προσδίδει όντως κάτι παραπάνω στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και της αφήγησης, χωρίς να είναι εκεί απλώς για το σοκ του γυμνού.
The Last Dance
Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα. Ως event και μόνο, ήταν η σειρά που ένωσε τον πλανήτη στη διάρκεια των παγκόσμιων lockdowns. Το ‘Last Dance’ όμως ήταν ξεχωριστό και πέρα από το ειδικό του timing. Ήταν ένας θησαυρός αρχειακού υλικού και συνεντεύξεων που πρόσθεσαν στον μύθο του Michael Jordan και των Bulls των ‘90s, και άνοιξε μια συζήτηση που έθεσε το ίδιο ως ερώτηση που βιαζόταν πάντα να την προσπεράσει. Ο Jordan ήταν ηγέτης ή bully; Και τελικά, θα έπρεπε να χωράνε τα δύο στην ίδια πρόταση;
The Outsider
Το ‘Outsider’ ήταν η πρώτη μεγάλη σειρά της χρονιάς. Τα νούμερα του φινάλε του ήταν μεγαλύτερα για το HBO από πιο θορυβώδη shows του όπως το ‘Watchmen’ ή το ‘True Detective’, ενώ σε σχέση με τον πιλότο της η σειρά είχε αύξηση κατά 83% στο κοινό της. Μιλάμε για ένα χιτ παλιάς κοπής, από αυτά που διαδίδονται από στόμα σε στόμα.
Ο Richard Price που πριν βραβευτεί για τη δουλειά του ως σεναριογράφος στην 5η σεζόν του ‘Wire,’ είχε ήδη φτιάξει όνομα ως συγγραφέας βιβλίων που εξερευνούσαν την Αμερική των αστικών κέντρων με σκληρό και ρεαλιστικό τρόπο (ο δημιουργός είναι γέννημα-θρέμμα κάτοικος του Bronx). Εδώ έφτιαξε ένα δράμα για το πένθος και την πίστη με το περίβλημα ενός αστυνομικού procedural. Άνθρωποι επεξεργάζονται τις ανοιχτές πληγές τους και πλανώνται στο κενό που αφήνουν πίσω τους οι νεκροί. Περισσότερο και από αυτό ακόμα όμως, το ‘Outsider’ θέλει να αφήσει τους χαρακτήρες του να επεξεργαστούν έναν απρόσωπο τρόμο που έχουμε μάθει ότι είναι μόνο στα παραμύθια. Πώς θα αντιδρούσαμε εάν ανακαλύπταμε ότι ο μπαμπούλας όντως υπάρχει;
Harley Quinn
Ο μόνος τρόπος να δεις το ‘Harley Quinn’ και να μην το λατρέψεις είναι να μην έχεις και να μη θες να έχεις σχέση με τη Gotham. Ή με animation ακατάλληλο για ανηλίκους. Ή με τη φωνή του Tom Hardy. Ή με τη διασκέδαση γενικότερα.
Το ‘Harley Quinn’ είναι εφευρετικό, τολμηρό, ξεκαρδιστικό, με πολλή αγάπη για τους χαρακτήρες του και το χάος τους, φρενήρες όσο και η κεντρική του ηρωίδα. Το εμβληματικό γκάλερι της Gotham μεταφέρεται ευφάνταστα σε μία από τις καλύτερες διασκευές των κόμικ του Batman που έχουν γίνει ποτέ.
Devs
Ο υποψήφιος για Όσκαρ σεναριογράφος και σκηνοθέτης των ‘Ex Machina’ και ‘Annihilation’, Alex Garland, ετοιμάζει εδώ και δύο χρόνια μία μίνι σειρά γύρω από μία μηχανικό υπολογιστών (Sonoya Mizuno) που διερευνά την εταιρεία του Forrest (Nick Offerman) γιατί πιστεύει ότι κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση του συντρόφου της. Το ανατριχιαστικό, αλλόκοτο θρίλερ του Garland για έναν ανάλγητο μεγιστάνα της τεχνολογίας που σκοτώνει όποιον θα μπορούσε να μπει εμπόδιο στη δημιουργία του, είναι στριφνή τηλεόραση από έναν ιδιόμορφο auteur που συνδέει το νέο του πρότζεκτ με ένα από τα προηγούμενα με σοκαριστικό τρόπο. Αγνά παράξενο, συναισθηματικό όταν δεν το περιμένεις, γενναιόδωρο με το καστ του.
Queer Eye
Δύο χρόνια, πέντε σεζόν, δύο σπέσιαλ και επτά βραβεία Emmy μετά, η γνώμη μου δεν έχει αλλάξει. Το ‘Queer Eye’ του Netflix είναι η καλύτερη ριάλιτι εκπομπή αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση. Πέντε ειδικοί στον τομέα τους, ο Jonathan (grooming), ο Tan (fashion), ο Bobby (decoration), ο Karamo (life coach) και ο Antoni (food & drink), κάνουν makeovers σε άντρες και γυναίκες που το χρειάζονται κοιτώντας πέρα από την επιφάνεια.
Το σύγχρονο ‘Queer Eye’ ασχολείται με τους βαθύτερους λόγους που δημιούργησαν τις κακές συνήθειες των συμμετεχόντων της εκπομπής, και μέσα από αυτή την εξερεύνηση αποδομεί συχνά και την τοξική αρρενωπότητα που μπορεί να τις έχει προκαλέσει. Η 5η σεζόν του show τοποθετήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορική Φιλαδέλφεια και ξεκίνησε με ένα επεισόδιο γύρω από έναν gay Λουθηρανό ιερέα που θέλει να γίνει ηγέτης αλλαγής στην κοινότητά του.
Hunters
Metal σειρά με τον Al Pacino να ταΐζει σκατά τους Ναζί. Να μια πρόταση που δεν σκεφτόμασταν ότι θα γράφαμε πριν το ‘Hunters’. Η σειρά του David Weil σε παραγωγή Jordan Peele (Get Out) είχε αρκετά τονικά προβλήματα μέχρι να βρει τα πατήματά της, οδεύοντας όμως προς τη δεύτερη σεζόν της φαίνεται ότι ξέρει πια καλύτερα τι κάνει.
Ως Jonah Heidelbaum, ένας 19χρονος εβραϊκής καταγωγής Αμερικανός με λατρεία στα κόμικ, ο Logan Lerman θα γίνει μέλος των ετερόκλητων Avengers του Pacino. Όταν η γιαγιά του που είχε καταφέρει να επιζήσει από τον τρόμο των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης δολοφονείται από έναν Ναζί που είχε διαφύγει στην Αμερική μετά τον πόλεμο, ο Jonah κάνει μία ανακάλυψη. Ένας πάμπλουτος φίλος της γιαγιάς της που υποδύεται ο Al Pacino, έχει μαζέψει τους δικούς του Avengers και τους έχει εξαπολύσει κρυφά εναντίον των εκατοντάδων Ναζί που κυκλοφορούν ακόμη ανάμεσά τους. Με σκοπό να εκδικηθεί τη γιαγιά του και τους εκατομμύρια Εβραίους που δεν βγήκαν ζωντανοί από τα στρατόπεδα, ο Jonah θα ενταχθεί στην ομάδα και θα ζήσει το δικό του origin story. Το origin story του Καλού ή του Κακού της ιστορίας όμως;
High Fidelity
Η ρομαντική κωμωδία του Nick Hornby από το 1995 άλλαξε το φύλο του Rob και έβαλε στον ρόλο του μία πολύ χαρισματική Zoë Kravitz που εδώ εκτέλεσε και χρέη παραγωγού. Η Kravitz υποδύθηκε μία ιδιοκτήτρια δισκάδικου σε ένα αλλαγμένο Brooklyn που επισκέπτεται ξανά το ερωτικό της παρελθόν μέσα από τη μουσική και την ποπ κουλτούρα. Η χημεία της Kravitz με τους συμπρωταγωνιστές της ήταν καρμική και το remake το καλύτερο είδος διασκευής που μπορείς να δεις.
Έξι μήνες και μία καραντίνα αργότερα, το POP για τις Δύσκολες Ώρες διαλέγει τις 30 καλύτερες από τις ταινίες που πρόλαβαν να βρουν τον δρόμο τους στις αίθουσες, αλλά και τις ταινίες που έγιναν διαθέσιμες εν μέσω πανδημίας μέσω streaming.