Οι 5 πιο διάσημοι σκηνοθέτες που έχουν απολυθεί
Μόνο ένας ηθοποιός υπήρχε που θα μπορούσε να διώξει τον Stanley Kubrick από ταινία.
- 6 ΑΠΡ 2021
Συνήθως στα γυρίσματα κανείς δεν έχει μεγαλύτερη εξουσία από τον σκηνοθέτη. Είναι εκείνος που πρέπει να δέσει μεταξύ τους όλα τα επιμέρους στοιχεία -σενάριο, ηθοποιούς, φωτογραφία, πλάνα- ώστε να βγει ένα συμπαγές αποτέλεσμα, κατανοητό από την αρχή μέχρι το τέλος. Έχουν μείνει θρυλικές οι εμμονικές συμπεριφορές, έως κακοποιητικού σημείου, κάποιων σκηνοθετών προκειμένου να αποτυπώσουν στο πανί αυτό που ακριβώς είχαν στο μυαλό τους. Εντούτοις, στο Hollywood, πάντα θα υπάρχει κάποιος πάνω από όλους, από τον μεγαλύτερο σταρ μέχρι τον πιο επιτυχημένο σκηνοθέτη και αυτός δεν είναι άλλος από τον τύπο που βάζει τα λεφτά: τον παραγωγό.
Οι συγκρούσεις είναι συχνές, συνήθως δεν φτάνουν μέχρι τα αυτιά μας, και όταν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό δεν τους δίνει και κανείς σημασία. Έχουν υπάρξει όμως και φορές που αυτές οι συγκρούσεις έχουν οδηγήσει σε απολύσεις ή ακόμα και σε ακυρώσεις πολύ φιλόδοξων projects. Σκηνοθέτες που δεν θα περίμενες ποτέ να έχουν δει την πόρτα της εξόδου, έχουν απολυθεί μέσα σε λίγες μόλις ημέρες και μάλιστα από ταινίες που τελικά αποδείχτηκαν και πολύ σπουδαίες.
Αυτές είναι οι πέντε πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις σκηνοθετών που τους έδιωξαν και από ταινίες που μάλλον έχεις δει κι εκτιμάς:
George Cukor
Ένας από τους πραγματικά μεγάλους σκηνοθέτες του Hollywood, ο George Cukor, είχε την ατυχία να απολυθεί από το επικό Όσα Παίρνει ο Άνεμος του 1939. Ο λόγος; Λέγεται ότι ο παραγωγός David O. Selznik τον έδιωξε, επειδή του το ζήτησε ο Clark Gable, ο superstar της εποχής που έπαιξε τον Νότιο απατεώνα Rhett Butler στην ταινία. Ο Gable δεν τον ήθελε στα γυρίσματα επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, παρά το γεγονός ότι οι δυο τους είχαν συνεργαστεί σε ένα προηγούμενο φιλμ, το Manhattan (1933).
Μπορεί η ομοφοβία του Gable να συνέβαλε όντως στην απόλυση του Cukor, αλλά άλλος ένας λόγος σύμφωνα και με τον παραγωγό ήταν και οι καλλιτεχνικές διαφωνίες τους. Ο Selznik θεώρησε ότι ο σκηνοθέτης δεν μπορούσε να δει την ταινία σε όλο της το εύρος και εστίαζε περισσότερο στις «πιο προσωπικές σκηνές και στους γυναικείους χαρακτήρες».
John Avildsen
Ο John Avildsen, ο οποίος πήρε το Όσκαρ του Καλύτερου Σκηνοθέτη για το Rocky το 1977, ήρθε στα πλατό του Saturday Night Fever με τις καλύτερες συστάσεις και προϋποθέσεις. Ωστόσο, οι διαφωνίες του με τον παραγωγό της ταινίας οδήγησαν στην απόλυσή του.
Σύμφωνα με τον παραγωγό, Robert Stigwood, ο Avildsen του έσπαγε κάπως τα νεύρα γιατί δεν σταματούσε να τροποποιεί το σενάριο, θέλοντας να μετατρέψει το Saturday Night Fever σε ένα νέο Rocky. Όταν ο βοηθός του παραγωγού εξήγησε στον Avildsen την ανησυχία του Stigwood, εκείνος δήλωσε ότι ήθελε απλώς να κάνει «μερικές αλλαγές», ώστε η ταινία να «έχει ένα πιο αισιόδοξο τέλος». Αν και τον συμβούλεψε να «υποχωρήσει» γιατί «εκνεύριζε» τον παραγωγό, ο Avildsen συνέχισε να επιμένει. Κι έτσι, λίγο αργότερα, είδε την πόρτα της εξόδου.
Πάντως δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε πόδι από ταινία. Πέντε χρόνια πριν τον είχαν απολύσει και από μία άλλη μεγάλη ταινία -όπως θα αποδεικνυόταν στη συνέχεια-, το Serpico.
Richard Thorpe
Οι δυο εβδομάδες που πέρασε ο Thorpe ως σκηνοθέτης του κλασικού Μάγου του Οζ (1939), με πρωταγωνίστρια την Judy Garland, ήταν σκέτη καταστροφή -και για τον ίδιον, αλλά και για το υπόλοιπο cast.
Μετά την πρώτη εβδομάδα των γυρισμάτων, ο παραγωγός Mervyn LeRoy συγκάλεσε ένα μίτινγκ, στο οποίο ο Buddy Ebsen -ο ηθοποιός που έπαιξε τον «Τενεκεδένιο Άνθρωπο» μέχρι να ανακαλύψει ότι ήταν αλλεργικός στο ασημένιο μακιγιάζ- θυμάται τον LeRoy να λέει στην ομάδα ότι τα γυρίσματα της εβδομάδας ήταν «άθλια», «μέσα στην απόλυτη σύγχυση», χλευάζοντας ταυτόχρονα και τους ηθοποιούς. Είπε επίσης ότι αυτή η ταινία με αυτόν τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη ήταν ένας κακός συνδυασμός.
«Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος», θα έλεγε αργότερα ο παραγωγός, «που έκανε μερικές πραγματικά ωραίες ταινίες», αλλά δεν κατάλαβε ποτέ την ανάγκη αυτού του κινηματογραφικού είδους για συναισθηματική «ζεστασιά». «Για να φτιάξετε ένα παραμύθι, πρέπει να σκεφτείτε σαν παιδί», θα πει.
Ο Victor Fleming, ο οποίος αντικατέστησε τον Thorpe, αποδείχτηκε ότι μπορούσε πράγματι να συμβαδίσει με αυτό το όραμα, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από τις έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ που έλαβε η ταινία -κέρδισε τρία, αν και κανένα δεν ήταν για τον Καλύτερο Σκηνοθέτη.
Alex Cox
Ο Alex Cox είχε ήδη κάποιες δυνατές επιτυχίες στο βιογραφικό του, όπως το Repo Man (1984), το Sid και Nancy (1986) και το El patrullero (Highway Patrolman) (1991), όταν του ήρθε η ευκαιρία να κάνει το Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας, το 1998. Εντούτοις, απολύθηκε σχεδόν αμέσως μετά την πρόσληψή του και η θέση του σκηνοθέτη πήγε στον Terry Gilliam.
Η αιτία της απόλυσής του φαίνεται ότι ήταν η διαμάχη που είχε με τον Hunter S. Thompson, τον δημοσιογράφο στου οποίου το αυτοβιογραφικό βιβλίο βασίστηκε η ταινία. Μάλιστα, η σύγκρουση μεταξύ του σκηνοθέτη και του συγγραφέα ήταν τόσο ιδιαίτερη, που έγινε από μόνη της κομμάτι μιας άλλης ταινίας, του ντοκιμαντέρ Breakfast with Hunter (2003).
Γενικά πάντως ο indepedent χαρακτήρας που ήθελε να έχουν τα φιλμ του, αλλά και ο δικός του punk χαρακτήρας, τον έδιωχναν όλο και περισσότερο από το mainstream Hollywood. Αυτός είναι και ο λόγος που τα επόμενα χρόνια οι περισσότερες ταινίες που θα αναλάβει, θα γυριστούν στην Ευρώπη.
Stanley Kubrick
Ο Stanley Kubrick είχε πολλά ακόμη να αποδείξει το 1961. Ταινίες όπως Η Οδύσσεια του Διαστήματος και το Κουρδιστό Πορτοκάλι δεν ήταν ακόμη στο βιογραφικό του και το Paths of Glory δεν ήταν αρκετό από μόνο του για να του σώσει τη θέση από την ταινία One-Eyed Jacks που βγήκε το 1961.
Πριν από αυτό το φιλμ, ο Kubrick ήθελε να σκηνοθετήσει μία ταινία με βάση ένα μυθιστόρημα του 1935 που είχε γράψει για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο βετεράνος Humphrey Cobb -ο οποίος είχε γράψει και το Paths of Glory. Ωστόσο, η MGM αρνήθηκε να ρίξει λεφτά σε αυτό το project. Η ιστορία αφορούσε κάποιους Γάλλους στρατιώτες που εκτελέστηκαν για ανταρσία αλλά οι οποίοι μετά θάνατον, αθωώθηκαν. Επίσης, το ίδιο στούντιο είχε γυρίσει και άλλη μία παρόμοια αντιπολεμική ταινία The Red Badge of Courage, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Stephen Crane του 1895. Επομένως, ο Kubrick θα έπρεπε να βρει να σκηνοθετήσει κάτι διαφορετικό.
Τότε ήταν που ο Marlo Brando του ζήτησε να αναλάβει τη σκηνοθεσία του The Authentic Death of Hendry Jones, ένα φιλμ βασισμένο στην ιστορία του σερίφη Pat Garrett και του Billy the Kid, όπου ο ίδιος πρωταγωνιστούσε. Δέχτηκε αλλά το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.
Πολλές διαφορετικές απόψεις και πολλές αλλαγές προκάλεσαν ένα σωρό διαφωνίες που έγιναν τόσο έντονες, ώστε ο Brando αισθάνθηκε την ανάγκη να χτυπήσει ένα καμπανάκι για να σώσει το project. Το καμπανάκι αυτό ήταν η απόλυση του Kubrick. Στη συνέχεια μετονόμασε την ταινία One-Eyed Jacks και ανέλαβε ο ίδιος τα σκηνοθετικά καθήκοντα.
