Οι Απαράδεκτοι απαντούν στις 24 μεγάλες ερωτήσεις της ζωής

Ανάμεσα στις χιλιάδες λέξεις που ξεστομίζει καθημερινά, ο Θέμης ο Καίσαρης, θα βρεις και κάποιες σοφίες. Λογικό θα πει κανείς. Όσες περισσότερες προσπάθειες για τρίποντο πάρει ένας παίκτης, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να σκοράρει.  Ο Θέμης όμως δεν είναι ένας παίκτης της σειράς και οι περισσότερες ατάκες του αποτελούν διδάγματα ζωής, μοιράζουν γνώση, μοσχοβολούν ειλικρίνεια.

Αποκορύφωμα, το εξής απόφθεγμα: «δεν χρειάζεται να είσαι μέτριος σε όλα. Φτάνει να είσαι πραγματικά καλός σ’ ένα».  Κι αν είμαι πραγματικά καλός σε κάτι, αυτοί είναι «Οι Απαράδεκτοι». Θες οι βιντεοκασέτες των γονιών μου; Θες η εμμονή μου να μην περνά εβδομάδα χωρίς να δω ένα επεισόδιο; Θες η παρελθοντολαγνία που έχει πλήξει την γενιά μας; Θες το αριστερό μου παρελθόν και το πολυτεχνείο, που θα ‘λεγε και ο Σπύρος; Βάλε λίγο απ’ όλα και μέσα θα ΄σαι.

Οι Απαράδεκτοι δεν είναι απλά μια σειρά της ελληνικής τηλεόρασης, δεν είναι ούτε απλά η κορυφαία σειρά που έχουμε δει στη χώρα μας. Είναι οι χαρακτήρες μιας κοινωνίας, που σε βάθος χρόνων έχει μεν αλλάξει (δυστυχώς όχι προς το καλύτερο), αλλά ταυτόχρονα οι άνθρωποί της μοιάζουν τόσο ίδιοι.

Υποθέτω πως ο Σπύρος του σήμερα δεν θα δήλωνε «πρώην κομμουνιστής» αλλά νυν ΣΥΡΙΖΑίος που αντί για εφημερίδες θα είχε tablet για να διαβάζει τα νέα και να μπαίνει στο Twitter. H Δήμητρα και ο Γιάννης θα είχαν αποβλακωθεί στο Facebook κάνοντας poke μεταξύ τους και θα είχα κερδίσει πάνω από 10 δώρα από την εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη. Ο Γιάννης πιθανολογώ πως θα είχε γίνει βίγκαν και η Δήμητρα θα έκανε γιόγκα.

Ο Βλάσσης θα ήταν το ίδιο τρελός και γκομενιάρης με τη διαφορά πως η αμεσότητά του θα τον έκανε ακόμη πιο γοη-τευτικό, σε μια κοινωνία αποστασιοποίησης, που το φλερτ ξεκινά μπροστά από οθόνες (laptop και κινητών) και εν συνεχεία (όχι πάντα) περνά στο face to face. Ο Χαλακατεβάκης θα είχε πιάσει δουλειά σε εισπρακτική και θα ασχολιόταν με το Tinder (που θα είχε αντικαταστήσει το «Ακούμπα με») και η Ρένια θα παρουσίαζε μεταμεσονύχτιες εκπομπές που ο τηλεθεατής θα πρέπει να βρει  τη λέξη μέσα από μπερδεμένα γράμματα. Οι χαρακτήρες με λίγα λόγια θα ήταν ίδιοι, μα πιο μίζεροι. Όπως ακριβώς και η κοινωνία μας. Κι όλο αυτό είναι που μετατρέπει τους «Απαράδεκτους» κάτι παραπάνω από μια σειρά και φέρνει την βεβαιότητα πως είναι μηδαμινές οι ελπίδες να δούμε ξανά τέτοιο εγχείρημα στην ελληνική τηλεόραση.

Οι χαρακτήρες που σχεδίασε η Δήμητρα (Παπαδοπούλου) και έχτισαν με κόπο και απλότητα η ίδια, ο Σπύρος (Παπαδόπουλος), ο Βλάσσης (Μπονάτσσος), ο Γιάννης (Μπέζος), η Ρένια (Λουιζίδου) και ο Βασίλης (Χαλακατεβάκης), είναι τόσο καθημερινοί και τόσο οικείοι προς τον Έλληνα, που κάθε ανάλαφρη φράση τους, κρύβει από πίσω μια ιστορία, μια σοφία, μια αλήθεια. Κι αυτό φρονώ πως ήταν το μυστικό της επιτυχίας. Φτάνει να δεις παρακάτω πως η παρέα από τον Λυκαβηττό, απαντά σε μικρά και μεγάλα ερωτήματα της καθημερινότητας και δεν διστάζει να φέρει μπροστά στη μούρη μας θέματα ταμπού της κοινωνίας μ’ έναν τέλειο, απλό, μαεστρικό και σχεδόν αψεγάδιαστο τρόπο. Η ώρα των ερωταπαντήσεων έφτασε, οπότε ας μην χρονοτριβούμε άλλο…

Ποιος έφτιαξε το σύμπαν

Το βασικό και αιώνιο ερώτημα που ουδείς μπορεί να απαντήσει με σιγουριά, φάνταζε τόσο απλό στο μυαλό της Δήμητρας και το μόνο που της άξιζε ήταν μια εξίσου απλή/χαζή απάντηση. Μα σοβαρά τώρα, μήπως πολύ σημασία έχουμε δώσει σ’ αυτό;

Χάιλαϊτ  η ατάκα “Μην μας αποτρελάνεις κι εσύ τώρα…”

Ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας;

Δεν χρειάστηκε να ρωτήσουμε τους Ικαριώτες, που πρώτα ζουν (και μάλιστα πολλά χρόνια) και μετά απαντούν ως μετρ του είδους, αλλά τον οικολόγο Νίκο. Σεξ παιδιά. Το είπε και ο Τζιμάκος με το “γαμάτε γιατί χανόμαστε”, το επαληθεύουν και οι απαράδεκτοι.

Χάιλαϊτ το τρομαγμένο βλέμμα του Χαλακατεβάκη, που καταλαβαίνει πως δεν έχει πολλά χρόνια μπροστά του.

Υπάρχει φιλία ανάμεσα σ’ έναν άνδρα και μια γυναίκα;

Εδώ παιδιά, έχουν χυθεί τόνοι μελάνι , έχουν ξεκινήσει πολλές αντιπαραθέσεις, έχουν καταστραφεί φιλίες και ψυχούλες, όμως κανείς δεν απάντησε με σιγουριά. Κανείς εκτός από τον Βλάσση, που με το χαλαρό του στυλ κι ένα: “άσε δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά” προς την Δήμητρα, στα εξηγεί ωραία.

Χάιλαϊτ η ατάκα που ξεκινά την ιστορία: “πάντως σε σένα όχι”.

 

Άλλο ο άντρας, άλλο η γυναίκα στο κέρατο;

Έχει δώσει αγώνες στους δρόμους, έχει προτάξει τα στήθη του στο τανκς του Πολυτεχνείου, είναι αγωνιστής και προοδευτικός, όμως κάποιες παραδοσιακά πράγματα δεν αλλάζουν. Άλλο η αντρική κουτσουκέλα, άλλο η γυναικεία απιστία.

Χάιλαϊτ, η ατάκα “μη μασάς με τα φεμινιστικά”.

Είναι η γυναίκα, ο καθρέφτης του άντρα;

Είναι η πρώτη φορά ή έστω από τις πρώτες φορές που ο Σπύρος καταλαβαίνει ότι είναι μαλάκας. Το πρόβλημα είναι, πως και γι’ αυτό την ευθύνη έχει η Δήμητρα.

Χάιλαϊτ, η ατάκα (σε συνδυασμό με τη χειρονομία) του Βλάσση “μαλάκες τους είπε”.

Ποιος κάνει κουμάντο; Άντρες ή γυναίκες;

Η δουλειά κάνει τους άντρες και οι δουλειές είναι για τους άντρες σύμφωνα με τον Σπύρο. Το βλακώδες επιχείρημα πως αυτό προκύπτει επειδή οι άντρες έπαιζαν πόλεμο μικροί, ενώ οι γυνάικες με κούκλες, φέρνει την πιο κρυφή και ωραία απάντηση υπέρ της ισότητας.

Χάιλαϊτ, το “α να χαθούν οι ξεφτιλισμένες” του Γιάννη.

Καψούρα

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ερώτημα, αλλά με παραδοχή, με φαινόμενο, με πραγματικότητα. Ο άντρας ο καψούρης δεν καταλαβαίνει τίποτα κι ας έχει αριστερό παρελθόν.

Χάιλαϊτ, το ειρωνικό βλέμμα του Σπύρου προς την κάμερα και η ατάκα: “Ο Βλάσσης παιδιά, μας δίνει οδηγίες”.

Γιατί οι παντρεμένοι δεν κάνουν σεξ;

Ένα video γεμάτο ατάκες και αλήθειες. Ένα video με μπόλικη μιζέρια (ο Σπύρος βάζει τα χρήματα ως σημείο αναφοράς) και αντρικό εγωισμό περί σεξουαλικότητας, που μαρτυρά ποια είναι η λέξη κλειδί για το παραπάνω ερώτημα. Μιζέρια.

Χάιλαϊτ, το βλέμμα προς το άπειρο του Σπύρου, την ώρα που υπολογίζει πόσο θα κοστίζει τώρα το κρεβάτι που κοιμούνται.

Τι προσωπικότητα πρέπει να έχει μια γυναίκα;

“Δεν είμαι μόνο σάρκα, που λέει ο Σπύρος πως είναι οι γυναίκες”, μας λέει η Δήμητρα και έπειτα ξεδιπλώνει τις σκέψεις της για την έντονη προσωπικότητα της.

Χάιλαϊτ, το “και πιο πολύ και πιο πολύ” της Δήμητρας.

Ποιο είναι το έργο της αστυνομίας

…. (χωρίς σχόλιο)

Χάιλαϊτ η ατάκα “Άμα δεν γουστάρω, δεν θα σε βαρέσω”.

Είναι ο Έλληνας πατριώτης;

Απάντηση ξεκάθαρη και με έντονη δόση αυτοκριτικής, πάνω από ένα πιάτο φασολάδα. Ο Έλληνας είναι και νιώθει πατριώτης όταν το θυμάται και με όποιον τρόπο τον βολεύει. Ας πούμε με ελιές, φασολάδα και ρεβυθόζουμο γιατί κινδυνεύουμε από τα Σκόπια.

Χάιλαϊτ η απόγνωση στο βλέμμα του Σπύρου. Ίσως το πιο σπαρακτικό “τι έγινε ρε παιδιά”.

Το μεγάλο πρόβλημα του Έλληνα

“Διχόνοια”. Όποιο κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας κι αν ανοίξεις, θα δεις/θα βρεις, αυτό που είπε και κατάλαβε ταυτόχρονα η Δήμητρα.

Χάιλαϊτ: η ατάκα του Σπύρου “αν καταλάβαινες τώρα, τι μεγάλη κουβέντα είπες;”

Τι χρειάζεται για να πετύχει ένας πολιτικός

Στην Ελλάδα του 90’s, που ο κόσμος ζούσε και τρεφόταν με ψέματα, που οι πολιτικοί ήταν είδωλα και ήρωες, το ΚΟΛΑΝ ήξερε το ένα και μοναδικό μυστικό επιτυχίας: ΨΕΜΑΤΑ. “Γιατί δεν υπήρχε κόμμα ποτέ που είπε την αλήθεια. Κι αν υπήρξε ποτέ, το έφαγε η μαρμάγκα”, τάδε έφη Σπύρος Παπαδόπουλος.

Χάιλαϊτ οι φωνές/απαίτηση του Σπύρου προς την Δήμητρα, να τον αποκαλεί πλέον “πρόεδρο”.

ΚΚΕ στα 20, ναι αλλά στα 40;

Ποιος νέος δεν διακατέχεται από επαναστατικές ιδέες και ποιος 30-40άρης δεν βολεύεται με το σύστημα και ξεχνά τα εξεγερμένα νιάτα του; Όχι πολλοί. Και η πραγματικότητα, αποτυπώνεται φανταστικά, σ’ αυτά τα δύο βίντεο. Από την διακωμώδηση της υπερθεωρίας των αριστερών σε μια ριζοσπαστική παραγγελία, φτάσαμε στο χαβιάρι, στις καραβίδες και στη χλιδή.

Χάιλαϊτ η ατάκα του Γιάννη: “Κι έναν ταραμά με αντζούγιες να πείτε. Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών”.

Χάιλαϊτ, η ατάκα περί προλεταριακής καταγωγής και Πολυτεχνείου.

Τα καλά των κομμουνιστικών νιάτων

Πολυτεχνείο, αγώνες, πορείες, συνθήματα στους τείχους, άπειρα βιβλία, συνελεύσεις. Και όλα αυτά γιατί; Για μια σωστή απάντηση περί Στάλιν, σ’ ένα τηλεπαιχνίδι.

Χάιλαϊτ, το “τόσα χρόνια κομμουνιστής, πρώτη φορά του χρησιμεύει σε κάτι” του Γιάννη στον Σπύρο.

Πού κατέληξε η γενιά του Πολυτεχνείου;

Η κρίση έφερε στο προσκήνιο πολλές θεωρίες. Μια απ’ αυτές είναι ότι μας κατέστρεψε η γενιά του Πολυτεχνείου. Απαντήσεις δεν δίνουμε επί τούτου, έχουμε όμως απαντήσεις για το που κατέληξαν οι περισσότεροι εκ των αγωνιστών. Και μάλιστα σε μια σειρά που βγήκε πριν περίπυο 25 χρόνια.

Χάιλαϊτ, το “ναι τις είδαμε και τις δικές σου επαναστάσεις και που κατάντησες” της Δήμητρας.

Πώς γράφεται ένα ποίημα;

Δεν θέλει πολλά. Ακολουθεί η συνταγή από την Δήμητρα:

2 πέτρες

2 φύλλα

1 νησί

1 ηλιοβασίλεμα

Προσοχή, θέλω καλό και προσεκτικό ανακάτεμα.

Χάιλαϊτ, η ατάκα του Γιάννη “έχει τσούχτρες”.

Πώς παίζεται ο Ρωμαίος;

Στην αρχή δεν χρειάζονται τα λόγια, μα μονάχα η κατάσταση. Να φαίνεται ο έρωτας στο βλέμμα των πρωταγωνιστών. Γιάννη συνέχισε…

Χάιλαϊτ, η αγανάκτηση του Γιάννη, μετά το “μα δεν μίλησα” του εκκολαπτόμενου ηθοποιού.

 

Πώς γράφεται ένα σενάριο;

Αν πρέπει κάποιον να ρωτήσεις για το πως γράφεται ένα επιτυχήμενο σενάριο, τότε πάνε στους καταλληλότερους (aka Απαράδεκτους). Και σ’ αυτό το video, μιλούν με τόση χαλαρότητα η Δήμητρα και ο Βλάσσης, που εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να διαφέρει πολύ και από το πως πραγματικά δημιουργήθηκε αυτή η σειρά.

Χάιλαϊτ, το αυτοκρατορικό “χέστηκα” του Βλάσση.

Ποιο είναι το τίμημα της επιτυχίας;

Από επιτυχία οι Απαράδεκτοι έχουν χορτάσει, εμείς όμως δεν χορταίνουμε να τους βλέπουμε να κοροϊδεύουν αυτό, που ευτυχώς ποτέ δεν έγιναν. Ψωνάρες κτλ κτλ.

Χάιλαϊτ,το “πελώωωωωωριο κενό” του Βλάσση.

Φέρνουν τα πλούτη την ευτυχία;

Ο Βλάσσης δεν κωλώνει (ποτέ δεν το έκανε άλλωστε) να πάει κόντρα στο ρεύμα των καιρών, των φτωχών και των πολλών και να βροντοφωνάξει πως διαφωνεί μ’ όλη αυτή τη θεωρία. Χύμα…

Χάιλαϊτ, το “καλά με συγχωρείς” του αξεπέραστου.

Τι προκαλούν τα κωλοβακτηρίδια;

Για να μην πληρώνεις τσάμπα ευρά στα φροντιστήρια και στους γιατρούς, δες εδώ τι προκαλούν τα κωλοβακτηρίδια. Ιατρική γνωμάτευση από τον Βλάσση.

Χάιλαϊτ: Το “τσιμπουλαλέι σόιλο%^&*)” του Σπύρου και το “άντε ρε ηλίθια” που ακολουθεί.

Τι κάνεις;

Το ερώτημα που έχεις ακούσει πιο πολλές φορές στη ζωή σου, το ερώτημα που καλείσαι να απαντήσεις καθημερινά, το ερώτημα που σπανίως απαντάμε την αλήθεια, προτιμώντας τα “καλά είμαι”, σαν κι αυτό του Βλάσση.

Χάιλαϊτ, η εξαλλοσύνη του Σπύρου.