Οι ‘Αρραγείς λέξεις’ μοιράζουν σε άστεγους τα βιβλία που δεν χρειάζεσαι
- 28 ΝΟΕ 2016
Στην Ελλάδα είμαστε πάρα πολύ περήφανοι για τα βιβλία και τα πορσελάνινα σερβίτσια μας. Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι και τα δύο τα μοστράρουμε στα καλύτερα σημεία του σπιτιού (βλ. βιβλιοθήκη, σύνθετο), ενώ δεν τα χρησιμοποιούμε σχεδόν ποτέ;
Τα δεύτερα σκοπεύουμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε κάποια πολύ ξεχωριστή περίπτωση, όπως γάμο ή αποφοίτηση κάποιου μέλους της οικογένειας, αλλά όταν φτάνει εκείνη η μέρα έχουμε ήδη τσακωθεί με όλο το σόι, οπότε δεν έχει αξία να τα κατεβάσουμε μόνο για πάρτη μας, ενώ τα δεύτερα σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις τα κατεβάζουμε δύο φορές στη ζωή μας. Δυστυχώς η μία από αυτές είναι για να τα ξεσκονίσουμε.
Τα σερβίτσια είτε μείνουν για πάντα στη βιτρίνα είτε τα κατεβάσουμε, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην ανθρωπότητα. Ευτυχώς, δεν ισχύει το ίδιο με τα βιβλία. Για αυτό ήρθε ο καιρός να τα κατεβάσουμε από το ράφι, να τα διαβάσουμε και στη συνέχεια να τα δώσουμε στις ‘Αρραγείς λέξεις‘, μια ομάδα ανθρώπων που όταν τους καλέσουμε μπορούν να έρθουν στο σπίτι μας, να πάρουν τα βιβλία που δεν χρειαζόμαστε και να τα δώσουν σε ανθρώπους που τα χρειάζονται περισσότερο από τη βιβλιοθήκη μας. Σε άστεγους, φυλακισμένους και άλλες κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη να ταξιδέψουν με το μυαλό.
Μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Σταυρόπουλο, τον άνθρωπο που είχε την ιδέα για τη δημιουργία των ‘Αρραγών λέξεων’, ο οποίος γυρίζει σχεδόν καθημερινά όλη την Αθήνα μ’ ένα ποδήλατο για να παραλάβει και να προσφέρει βιβλία.
”Συμμετέχω εθελοντικά τον τελευταίο 1,5 χρόνο στην ΜΚΟ Εmfasis (βοηθά με πολλούς τρόπους ανθρώπους που βρίσκονται σε κατάσταση δρόμου). Εκεί έμαθα την αλφαβήτα σχετικά τον τρόπο προσέγγισης των ανθρώπων αυτών. Μέσα απ΄τις επαφές μου με τον κόσμο που μένει έξω παρατήρησα πως μια απ΄τις ανάγκες πολλών ατόμων ήταν η συντροφιά, αφού τις περισσότερες ώρες της μέρας τις περνούν ολομόναχοι. Καλύτερος φίλος από ένα βιβλίο δεν θα μπορούσε να υπάρξει”.
Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τις ‘Αρραγείς λέξεις’ δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα του ενός χεριού. Η ιδιαιτερότητα της δράσης απαιτεί τον εθελοντή πέρα απ’ το να τον γεμίζει η όλη ιδέα να είναι και δεινός ποδηλάτης, ώστε να μπορεί να μετακινείται εύκολα, κάπως δύσκολος συνδυασμός. Έχω την χαρά όμως να πλαισιώνομαι από καλούς φίλους που όποτε τους ζητηθεί είναι δίπλα μου.
Μέχρι στιγμής έχουμε συγκεντρώσει 580 βιβλία, ενώ έχουμε ακόμα περίπου 120 από μηνύματα προσφοράς που εκκρεμούν
Από αυτά, έχουμε προλάβει να δώσουμε τα 82. Τα 29 στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα και ακόμη 40 σε διάφορες κοινωνικές ομάδες και ιδρύματα. Τα υπόλοιπα χαρίστηκαν σε 15 συνανθρώπους μας που ζουν στο δρόμο. Επίσης, έχουμε πολλά τεύχη του περιοδικού ‘Σχεδία’ που θα δοθούν σε ιδρύματα.
Ο Παναγιώτης έχει φτιάξει μια λίστα περίπου 100 βιβλίων την οποία μοιράζει στους ανθρώπους που ζουν στον δρόμο για να διαλέξουν τι θέλουν να διαβάσουν και ύστερα από 2-3 μέρες επιστρέφει και τους δίνει τα βιβλία που ζήτησαν. Του ζητήσαμε να μας περιγράψει μια ανθρώπινη ιστορία σαν αυτές που δημοσιεύονται κατά καιρούς στο facebook της ομάδας.
(Η λίστα με τα βιβλία)
”Κάποιο βράδυ προσέγγισα έναν άστεγο, αφού του εξήγησα τη διαδικασία πήρε την λίστα στα χέρια του και άρχισε να την μελετά. Πολύ γρήγορα τα μάτια του έπεσαν σ’ ένα βιβλίο απ’ τα παιδικά του χρόνια, την καλύβα του Μπαρμπά-Θωμά, και χωρίς δεύτερη σκέψη μου ζήτησε αυτό.
Παρόλο που τον έχω συναντήσει αρκετές φορές είτε τυχαία είτε για να τα πούμε , είδα πρώτη φορά το βλέμμα του να βγάζει σπίθες. Πάντα μέχρι τότε είχε την ίδια νεκρή και άδεια ματιά, ούτε πόνο, ούτε απόγνωση
Όσο ανθρώπινη και να είναι η κίνηση της συγκεκριμένης ομάδας, πάντα προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο θα ήταν χρησιμότερο να δίναμε ένα είδος πρώτης ανάγκης σ’ έναν άστεγο αντί για ένα βιβλίο. ”Το ιδανικό θα ήταν να μην υπάρχει ούτε ένα άτομο στον δρόμο και να ήταν αχρείαστες οι Αρραγείς. Δυστυχώς όμως ο κόσμος στο δρόμο αυξάνεται συνεχώς, το ίδιο και οι ανάγκες του. Υπάρχουν πολλές ΜΚΟ που κάνουν τρομερή δουλειά και προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης στους αστέγους αλλά και τους στηρίζουν ψυχολογικά ή με όποιον άλλον τρόπο χρειαστεί. Αυτό που είδα εγώ, ήταν η ανάγκη για πνευματική τροφή και ότι δεν παρεχόταν από πουθενά αυτού του είδους το ‘φαγητό’.”
Ωραία όλα αυτά, αλλά τι κερδίζει η ομάδα με αυτή τη δράση; ”Πριν λίγες μέρες είδα τυχαία έναν άστεγο να κάθεται στο παγκάκι και να διαβάζει το βιβλίο του. Τον πλησίασα και είδα πως το βιβλίο ήταν των αρραγών. Το συγκλονιστικό είναι πως είχα χαρίσει το βιβλίο αυτό σε άλλον άνθρωπο.
Πόσο όμορφο να μοιράζεσαι με τον διπλανό σου πράγματα και συναισθήματα, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεσαι. Εικόνες σαν αυτήν είναι τα δικά μου κέρδη
Το πιο σημαντικό που μπορεί να κάνει όποιος θέλει να βοηθήσει θα ήταν να μιλήσει στον φίλο, στον σύντροφο, στον συνάδελφο του για τις ‘Αρραγείς λέξεις’. Σίγουρα υπάρχει κόσμος που θέλει να χαρίσει βιβλία που του περισσεύουν, αλλά δεν ξέρει πως υπάρχει μια τέτοια δράση”.