Οι Αυθαίρετοι: η σειρά (όλων) των Ελλήνων

Λίγο πριν το 1992 κι ενώ όλοι οι Έλληνες αγαπημένοι και μονιασμένοι “εργάζονται πυρετωδώς” για την ενοποίηση της Ευρώπης, το MEGA Channel έψαξε και βρήκε τους πρωτοπόρους.

Με αυτά τα λόγια και την μουσική επένδυση από τον Άκη Πετρινιώτη, το Mega Channel στις 22 Νοεμβρίου 1989 (λίγες ημέρες μετά την πρώτη πανελλήνια σειρά, ιδιωτικού καναλιού, το Πατήρ, Υιός κι Άγιο Πνεύμα) παρέδωσε στο τηλεοπτικό κοινό, την ελληνική κουλτούρα του. Ναι, αυτό ήταν οι Αυθαίρετοι: η καλύτερη μεταφορά του greek DNA στην τηλεόραση. Μια σειρά, όπου ξεκίνησε σε μια εποχή, όπου θέλαμε να γίνουμε Ευρωπαίοι, 20 χρόνια πριν φτάσουμε στο συμπέρασμα πως καλύτερα να είχαμε μείνει απλά Βαλκάνιοι.

Κι ενώ ακούω δεξιά κι αριστερά, σε διάφορες pop culture συζητήσεις που κάνουμε εδώ στο γραφείο με τον χαμένο (το ίδιο, παιδιόθεν τηλεορασάκια) αδερφό μου, Ηλία Αναστασιάδη, πως “οι Αυθαίρετοι είναι καλύτεροι από τους Απαράδεκτους”, εγώ που είμαι φανατικός της Αδάμαντος 4, αντιλαμβάνομαι ίσως καλύτερα την αξία του “κάπελα” και κορυφαίου κωμικού Χρήστου Βαλαβανίδη, την καλλιτεχνική τρέλα του “χασοδίκη” Δημήτρη Πουλικάκου, τη Ζανέτ που μόνο από το όνομα καταλαβαίνεις τον εξευρωπαϊσμό της, τη Σούλα που καταλαβαίνεις τον ελληνισμό της και από εκεί και πέρα το χάος.

Ο Μπάμπης με το μουστάκι. Η Ελεονώρα με τα μυαλά στα κάγκελα. Ο μάγειρας, Κώστας Μακέδος, η Ούρσουλα κόρη που μαρτυράει την επόμενη γενιά των Ελλήνων με την τάση στο ξενόφερτο lifestyle, η Ντολόρες σαν εκπρόσωπος του μεταναστευτικού κύματος των ανοιχτών συνόρων εκείνης της εποχής. Και πάνω από όλους, είπαμε: ο Κώστας και ο Ανδρέας. Ο Ανδρέας και ο Κώστας. Δύο ονόματα βγαλμένα από την πολιτική καθημερινότητα της μεταπολίτευσης. Αν λοιπόν, οι Αυθαίρετοι δεν είναι η σειρά με τους πιο καλοστημένους χαρακτήρες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, τότε συγνώμη αλλά δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι.

Και πιθανότατα, αυτή η πιστότητα στην ελληνική πραγματικότητα να ήταν και ο λόγος που το ελληνικό κοινό έγινε φανατικό απέναντι στις δύο οικογένειες, πήρε θέση στον πόλεμο του εμφιαλωμένου νερού, κοίταζε ξανά και ξανά τους “σκοτεινούς” τίτλους αρχής με τους τσολιάδες, τις διαδηλώσεις, την πρέφα, το τσιγκελωτό μουστάκι και την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την Ελλάδα, ένα απέραντο “αυθαίρετο” ανάμεσα στις υπόλοιπες προηγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες.

Μέσα από τη σειρά, είναι ξεκάθαρο ότι παρακολουθούμε καταστάσεις κοπιαρισμένες από τα ελληνικά σπίτια. Απιστίες, επιχειρηματικές επενδύσεις με βασικό χαρακτηριστικό την αποτυχία (αφού τότε, ακόμη λιγότερα πράγματα γίνονταν με πλάνο), μετοχές στο χρηματιστήριο, από τη μία η τάση για νεοπλουτισμό, από την άλλη η συνήθεια του επαρχιωτισμού, όλα σε ένα κράμα σκηνοθετικά στημένο από τον Νίκο Κουτελιδάκη (ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα,  στη συνέχεια έκανε στην τηλεόραση το Είμαστε στον αέρα, ενώ πρόσφατα σκηνοθέτησε τον Γιάννη Μπέζο στο Ταγκό των Χριστουγέννων). Και μια σχεδόν μαύρη κωμωδία, κτισμένη πάνω σε εξαιρετικές ερμηνείες, πάνω σε πολύ μεγάλους ηθοποιούς που το απέδειξαν ακόμη περισσότερο στη συνέχεια σε θέατρο και κινηματογράφο.

Όση ώρα γράφω το κείμενο, στα αυτιά μου παίζει στο loop η μουσική των τίτλων και από τα επεισόδια που παίζει πάλι το MEGA (προκαλώντας ντελίριο στη γενιά των 30αρηδων και μαθαίνοντας τους νεότερους ότι κάποτε υπήρχε ελληνική τηλεόραση), δεν έχω δει ούτε δευτερόλεπτο, όμως δεν χρειάζομαι και κάποιο φοβερό rewind, για να θυμηθώ τον θρησκόληπτο ταξιτζή, ίσως την πιο τρομακτική φιγούρα των παιδικών χρόνων μου (δεν είναι αστείο αυτό που λέω, τον φοβόμουν πραγματικά).

Και είναι αλήθεια ότι το MEGA άκουσε το κοινό του, όταν αυτό ψήφισε στην τοπ δεκάδα τους Αυθαίρετους στα 20 χρόνια του καναλιού, αλλά και όταν τους ζήτησε να φτιάξουν το δικό τους πρόγραμμα και σε αυτό ο κάπελας ήταν πρώτη μούρη, αποδεικνύοντας ότι οι πρώτες αγάπες είναι παντοτινές, ειδικότερα αν είναι μεγάλες, δυνατές και πραγματικά καλές. Όσο για τη διορατικότητα του Βασίλη Νεμέα; Οι Χατζηγιώργηδες και η κακή ασθένεια, να κοιτάμε πάντα τι κάνει ο γείτονας, είναι η απάντηση σε πολλές από τις απορίες που έχουμε τα τελευταία χρόνια.

Νερό κ. διευθυντά, διότι με το νερό προσφέρουμε αγαθάς υπηρεσίας εις το έθνος.