ΛΙΣΤΕΣ

Οι -back to school- ταινίες που ξεχώρισαν

Όλοι μας ονειρευόμαστε, που και που, το να μπορούσαμε να γυρίσουμε στις ανέμελες εποχές του σχολείου. Αυτοί είναι οι χαρακτήρες που τα κατάφεραν. Και πλήρωσαν το τίμημα.

Κάποιες είναι κάφρικες αλλά έξυπνες, κάποιες και κάφρικες και πανηλίθιες και κάποιες άκρως συγκινητικές. Όλες όμως μας κάνουν να σκεφτόμαστε πως θα ήταν τα πράγματα αν, με την εμπειρία του σήμερα, μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω στο γυμνάσιο/λύκειο και να τα κάνουμε όλα διαφορετικά. Ή, αν ήμασταν τόσο μάγκες, να κάνουμε τα ίδια υπέροχα λάθη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Οι καλύτερες/πιο συγκινητικές

Στο Peggy Sue Got Married ο Francis Ford Coppola έδωσε την ευκαιρία στη δυστυχισμένη (και κερατωμένη από τον Nicholas Cage) νοικοκυρά Kathleen Turner να επιστρέψει πίσω την εποχή που πήγαινε γυμνάσιο στα 60s και, με 40 χρόνια γνώσης στην πλάτη της, να πάρει εντελώς διαφορετικές αποφάσεις όσον αφορά τη ζωή τους και τους άντρες που θα επιτρέψει να μπουν σε αυτή.

Ναι, η ταινία είναι κάπως γυναικεία. Και ναι, είναι λίγο ‘πίκρα’ να βλέπεις πως, τελικά, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Όπως είναι αδύνατο το να την δεις και να μην συγκινηθείς. Ανεξαρτήτως φύλου.

Στην ίδια ευρύτερη κατηγορία (σ.σ. όχι ποιοτικά, απλά ως αίσθηση) συμπεριλαμβάνεται και το Never Been Kissed του 1999. Εκεί όπου η –πάντα γλυκεία και ποτέ γλυκανάλατη- Drew Barrymore αναγκάζεται από την εφημερίδα που δουλεύει να γυρίσει πίσω στο γυμνάσιο (όπου υπέφερε, γιατί ήταν nerd) προκειμένου να κάνει ένα ρεπορτάζ.

Μπόνους οι απρόσμενες παρουσίες των James Franco και Jessica Alba στα ξεκινήματα τους.

Tέλος εδώ οφείλουμε να εντάξουμε και την πρόσφατη κινηματογραφική του 21 Jump Street με τους Channing Tatum και Jonah Hill αφού και αυτοί ‘υποχρεώνονται’ να υποδυθούν τους μαθητές γυμνασίου προκειμένου να συλλάβουν τους εμπόρους ναρκωτικών.

Αν και ποτέ δεν κατάλαβα πως ένα τέτοιο μέτριο πράμα/προϊόν κατέληξε να κόψει τόσα δυσανάλογα πολλά εισιτήρια. 

 

Οι πιο κάφρικες

Πως θα μπορούσε να λείπει από μια τέτοια κατηγορία ο Adam Sandler που εκπροσωπείται εδώ επάξια με το Billy Madison του 1995. Μια ταινία που τον θέλει, την εποχή που ήταν ακόμη ανερχόμενος και κάπως χαριτωμένος, να επιστρέφει στο δημοτικό προκειμένου να πάρει το απολυτήριο του και να μη χάσει την οικογενειακή περιουσία.

Πάντως μάλλον καλύτερο είναι το Back to School του 1986 με τον Rodney Dangerfield (τον κωμικό με την κοφτερή γλώσσα και τα γουρλωτά μάτια) να επιστρέφει στο κολλέγιο ως συμπαράσταση στο γιο του. Ενώ κάπου στο background είναι και ο νεαρούλης Robert Downey Jr. σε μια ταινία που προφανώς δεν θα θέλει να θυμάται.

Αν και η υπέρτατη ταινία του είδους, που εκπληρώνει κάθε βρώμικη αντρική φαντασίωση είναι το Old School του 2003.Ένα ‘πρώιμο’ δείγμα δουλειάς από τον σκηνοθέτη του Hangover που απογείωσε τον Will Ferrell ως μέλος μιας αντροπαρέας που αποφασίζει να ξεκινήσει την δική της –ακόρεστη και ανεξέλεγκτη- κολεγιακή αδελφότητα.

Ότι ακριβώς δηλαδή δεν έκανε το –απρόσμενα ξενερωτικό- Larry Crowne με τον Tom Hanks να εκπληρώνει και εγώ δεν ξέρω πιο απωθημένο του επιστρέφοντας στο κολλέγιο (αφού απολύθηκε) και καταλήγοντας ερωτευμένος με την καθηγήτριά του Julia Roberts (λογικό) και να κυκλοφορεί με μια παρέα με βέσπες (εντελώς παράλογο).

 

Οι ‘αλλάξαμε θέση, μου αρέσει, μου αρέσει’

Όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν με το original Freaky Friday του 1976, όταν η  14χρονη Jodie Foster μπαίνει στο σώμα της μητέρας της Barbara Harris και υποχρεώνεται να ζήσει τη ζωή της –και vice versa- για μια Παρασκευή

Αν και οι περισσότεροι γνωρίζουν το μέτριο remake του 2003 με την –ανερχόμενη ακόμη- 17χρονη Lindsay Lohan να παίζει το ρόλο της κόρης και την Jamie Lee Curtis της μάνας.

 

Μέχρι εδώ οι ταινίες είναι υποφερτές και κανείς δεν πρόκειται να σας κατηγορήσει αν τις έχετε δει. Αλλά εννοείται πως το Χόλυγουντ πήρε το body swap concept και το ξεχείλωσε όσο δεν φθάνει.

Ειδικά τις χρονιές 1987-1988 που θυμάμαι τρεις ακριβώς ίδιες ταινίες να κυκλοφορούν (σ.σ. ναι, τις έχω δει όλες). Συγκεκριμένα το Vice Versa με τον πατέρα να αλλάζει σώμα με τον γιο του.

Τo Like Father Like Son με τον Dudley Moore όπου συμβαίνει ακριβώς, μα ακριβώς, το ίδιο.

Και, τέλος, το ελαφρώς διαφορετικό (και ελαφρώς καλύτερο) 18 Again όπου η ψυχή ενός 18χρονου παγιδεύεται στο σώμα του 80χρονου παππού του που είναι σε κώμα.

Προσοχή. Το παραπάνω δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το 17 Again, το κατασκευασμένο δηλαδή για χάρη του Zac Efron όχημα που τον θέλει να μεταμορφώνεται από αποτυχημένος 37χρονος (Matthew Perry) στον γεμάτο πάθος 17χρονο εαυτό του. Και, φυσικά, να επιστρέφει στο γυμνάσιο.