Οι δολοφόνοι του σινεμά που δεν σηκώνουν μύγα στο πιστόλι τους

Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες ταινίες περί μαφιόζων εκεί έξω, οι περισσότερες εκ των οποίων βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Ελάχιστες όμως αξιώνονται να ασχοληθούν με την αληθινή ιστορία των πραγματικών πρωταγωνιστών. Όχι δηλαδή των capo, αλλά εκείνων των ‘ακάματων’ hitman που φροντίζουν ώστε η μηχανή να δουλεύει ‘ρολόι’.

H αφορμή

Είπαμε, αφορμή για όλο αυτό είναι ο Johnny Depp, ο οποίος στο Black Mass μεταμορφώθηκε/παραμορφώθηκε προκειμένου να μας πείσει στο ρόλο του τρομακτικού Ιρλανδού αρχιμαφιόζου (με αδελφό γερουσιαστή, παρακαλώ πολύ) που τρομοκρατούσε επί 30 χρόνια την Βοστόνη και ο οποίος, το 2013, καταδικάστηκε για την ανάμειξή του σε 11 δολοφονίες.

Μπράβο στον Depp που αποφάσισε, επιτέλους, να παίξει έναν ‘κανονικό’ άνθρωπο. Έστω και κάποιον τόσο ελεεινό όσο ο Whitey, τον οποίο πολλοί εγκληματολόγοι κατατάσσουν -εξαιτίας της βιαιότητας και του σαδισμού του- επιστημονικά στους serial killers.

Τo ίδιο δηλαδή που συμβαίνει με τον στενό συνεργάτη του Stephen ‘Ο Τουφεκιοφόρος’ Flemmi, ο οποίος, εκτός από το Black Mass, είναι η βάση του χαρακτήρα που υποδύεται ο -συνολικά έξοχος- Ray Winstone στο ‘όλοι οι καλοί Ιρλανδοί μαφιόζοι χωράνε’ The Departed (απολαύστε τον εδώ να απειλεί να κόψει τα μπαλάκια του Leo).

Για την ιστορία οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο ρόλος του Jack Nicholson στο The Departed είναι και πάλι εμπνευσμένος από τον Bulger. Παρόλο που το όνομά του χαρακτήρα του, δηλαδή το Frank Costello, είναι αναφορά στον επονομαζόμενο ‘Πρωθυπουργό’ της Μαφίας. Τον ίδιο που αποτέλεσε μια από -πολλές και διαφορετικές- εμπνεύσεις για τον Vito Corleone και τον οποίο έχουμε δει να τον παίζουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Costas Mandylor στο ‘θρίαμβο του κακού casting’ Mobsters.

Εκεί δηλαδή που είναι μαζεμένοι όλοι οι ‘παλιόφιλοι’. Όπως π.χ. ο Lucky Luciano (τον οποίο παίζει ο Christian Slater), o Bugsy Siegel (τον οποίο παίζει καταστροφικά ο Richard Griego, ακριβώς την ίδια χρονιά που τον αποθέωσε ο Warren Beatty στο Bugsy) και τον Meyer Lasnky (που ‘υποφέρει’ στα χέρια του Patrick Dempsey).

Όλοι εξαιρετικά σημαντικοί στην ιστορία της μαφίας. Όλοι ιδιαιτέρως ‘φωταγωγημένοι’. Σχεδόν εξίσου με τον Al Capone (με καλύτερο όλων, προφανώς, τον De Niro στο The Untouchables). Αλλά κανένας τους (πέρα από τον Siegel) δεν υπήρξε καθαρόαιμος hitman.

Επιστρέφοντας στο Black Mass, εκείνος που, και πάλι, κινηματογραφικά, είναι ‘ριγμένος’ είναι ο εκτελεστής Johnny Martorano. Εκείνος στον οποίο καθόλου τυχαία έβγαλαν τα παρατσούκλια ‘Ο Εκτελεστής’ και ‘Ο Χασάπης της Οδού Basin’.

Ο ίδιος που, σύμφωνα με συνεργάτες του, είναι πιο επικίνδυνος από τον ίδιο τον Bulger (Επίσης πιο έξυπνος, αφού έγινε πληροφοριοδότης, εκτείνοντας ποινή μόλις 14 χρόνων και παίρνοντας, όταν βγήκε από την φυλακή το 2007, 20.000 δολάρια ‘πουρμπουάρ’ για να ξεκινήσει μια νέα ζωή).

“Αν, στην πραγματικότητα, όπως δείχνει στην ταινία, ο Bulger την έλεγε στο Johnny γιατί έβαζε τα δάχτυλά του στα φιστίκια και μετά τα έγλειφε, δεν θα υπάρχει ταινία γιατί θα τον είχε πυροβολήσει στο κεφάλι”.

Επίσης, ο Martorano, υπεύθυνος για εξίσου πολλούς φόνους, δεν ήταν ‘ψυχάκιας’. Απλώς ‘συνειδητός’ επαγγελματίας.

Ο χειρότερος όλων των εποχών

Άρα, ουσιαστικά, η πιο ολοκληρωμένη κινηματογραφική απεικόνιση αυτού του ‘υποτιμημένου’ επαγγελματικού κλάδου, ήταν και παραμένει το The Iceman. Η βιογραφική δηλαδή ταινία του 2013 σχετικά με το θρυλικό hitman της μαφίας Richard Kuklinski (No1 σε όλες τις σχετικές λίστες) τον οποίο υποδύεται έξοχα ο Michael Shannon.

Μιλάμε για ένα πιστό οικογενειάρχη (η γυναίκα του οποίου δεν είχε ιδέα για το πως έβγαζε πραγματικά το μεροκάματο), με ύψος 1.96 και βάρος 135 κιλά, που φέρεται να έχει ξεπαστρέψει 250 άτομα (πάντα άντρες, ποτέ γυναίκες ή παιδιά) και ο οποίος κέρδισε το παρατσούκλι του επειδή συνήθιζε να παγώνει τα θύματά του για να ‘κρύβει’ την ώρα θανάτου.

Στην ίδια ταινία βλέπουμε και τον ‘γεννημένο να παίζει τρελαμένους μαφιόζους’ Ray Liotta στο ρόλο του αφεντικού του, Roy DeMeo, επίσης εντός της σχετικής top 10 λίστας ως υπεύθυνο για πάνω από 200 θανάτους και ‘εφευρέτη’ μιας εξαιρετικά αποτελεσματικής μεθόδου ξεφορτώματος των πτωμάτων (ένας πυροβολισμός στο κεφάλι, μια μαχαιριά στην καρδιά για να μειωθεί η ροή του αίματος στην τρύπα, ανάποδο κρέμασμα στο μπάνιο για να φύγει το αίμα και μετά τεμαχισμός και τύλιγμα σε πλαστικό)

Αν και, κινηματογραφικά, ο πιο ‘ανισόρροπος’ από όλους τους εκτελεστές της μαφίας, συνεχίζει να είναι ο Joe Pesci από το Goodfellas. O χαρακτήρας του οποίου είναι βασισμένος όντως στον Tommy DeSimone, ένα hitman της οικογένειας Lucchese, διαβόητο για τον ανεξέλεγκτο θυμό του και το απρόβλεπτο του χαρακτήρα του.

Τρομακτικός ακριβώς επειδή όντως θυμίζει το πως είναι πραγματικά οι συγκεκριμένοι εκτελεστές. Δηλαδή όχι απαραίτητα ιδιαίτερα ‘επιβλητικοί’ σωματικά, αλλά με νοοτροπία δολοφόνου. (σ.σ. αν και, στην πραγματικότητα, ο DeSimone ήταν γομάρι).

Όπως π.χ. ο Abe ‘Kid Twist’ Reles που, μέσα σε δυο δεκαετίες (30s και 40s) φέρεται να σκότωσε 1.000 άτομα. Συνήθως χρησιμοποιώντας τον αγαπημένο του παγοκόφτη. Αλλά κανείς δεν ‘αξιώθηκε’ να φτιάξει μια ταινία για αυτόν.

Οι υπόλοιποι -όντως- θανατηφόροι

Εν αρχή ο ‘όνομα και πράγμα’ Crazy Joe Gallo, ο μοναδικός mafia hitman στην ιστορία που μπορεί να καυχιέται ότι, πέρα από δική του ταινία, το μέτριο Crazy Joe, ενέπνευσε τον Bob Dylan να του γράψει κοτζάμ μπαλάντα (το Joey).

Ενώ σε αληθινό enforcer της Ιρλανδέζικης μαφίας στηρίζεται και ο ρόλος που παίζει ο Tom Hanks στο Road to Perdition. Καθώς επίσης, στην ίδια ταινία, και οι αντίστοιχοι των Paul Newman και Daniel Craig.

Σαφώς χειρότερο ως ταινία, αλλά καλύτερο όσον αφορά ποιανού την ιστορία λέει, είναι το Witness to the Mob. H αληθινή ιστορία του αδίστακτου εκτελεστή Sammy Gravano, που έμεινε στην ιστορία ως αυτός που κατεδάφισε (όταν έγινε πληροφοριοδότης του FBI) τον John Gotti.

Επίσης απολύτως υπαρκτό πρόσωπο ήταν και ο Mickey Cohen, boxer και πρώην σωματοφύλακας του Siegel που έγινε βασιλιάς του Los Angeles, τον οποίο υποδύεται πειστικότατα ο Sean Penn (που έπαιξε τον επαγγελματία δολοφόνο και στο The Gunman) στο ‘Οι διώκτες του εγκλήματος’.

Τέλος, βασισμένο σε αληθινή ιστορία είναι και το The Dentist. Αυτή του Glennon Engleman, ενός Αμερικάνου οδοντιάτρου που, επί 30 χρόνια, συμπλήρωνε το εισόδημά του με τον συγκεκριμένο τρόπο και ο οποίος καταδικάστηκε για 7 φόνους.

Οι παραπάνω είναι οι όντως επικίνδυνοι. Και στην ζωή και στην οθόνη. Όχι όμως απαραίτητα και οι πιο κουλ ή εκείνοι που ‘αγαπάμε’ περισσότερο και για τους οποίους έχουμε ήδη μιλήσει ήδη.

Όμως αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική συζήτηση που οφείλει να ξεκινήσει από τον Οσκαρικό Anton Chiqurh του Javier Bardem και τους υποψήφιους για Όσκαρ Nicholson για το Prizzi’s Honor και Travolta και Jackson για το Pulp Fiction.

Να κοιτάξει πίσω στους ‘πρωτοπόρους’ Lee Marvin (The Killers), Charles Bronson (The Mechanic), Edward Fox (The Day of the Jackal) και Alain Delon (Le samourai).

Να απορρίψει εύπεπτες βλακείες τύπου Killer Elite, Hitman, Mr & Mrs Smith και να εκτιμήσει την απρόσμενη διαχρονικότητα των Collateral (Tom Cruise), Killing them Softly (Brad Pitt), American (George Clooney) και John Wick (Keanu Reeves), πριν καταλήξει σε μια τελική ευθεία που σίγουρα περιλαμβάνει τον Jean Reno του Leon και τον Forest Whitaker του Ghost Dog.