Οι γυναίκες του Almodovar

Οι γυναίκες πάντα είχαν ξεχωριστή θέση στη φιμογραφία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, κεντρική για την ακρίβεια. Ξεκινησε το σινεμά του σε μια περίοδο που συνέπεσε με την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο, περίοδο κατά την οποία όλη η κοινωνία ζούσε υπό αυστηρό έλεγχο αλλά ιδίως οι γυναίκες αναγκάζονταν να περιοριστούν σε ασφυκτικούς κοινωνικούς ρόλους.

Η αντίδραση από την άμεση ελευθερία ήταν άμεση, και ο Αλμοδόβαρ ήταν από τους κυριότερους εκφραστές, εξερευνώντας τη γυναικεία ψυχοσύνθεση σε απόλυτο βαθμό και βάζοντας γυναίκες στο σινεμά του να παίξουν κάθε πιθανό ρόλο. Της μητέρας, της συζύγου, της κόρης, της ερωμένης. Αλλά και της δημοσιογράφου, της δικηγόρου, της ηθοποιού. Διερευνά κάθε πιθανό δεσμό, βάζοντάς τες σε θέσεις ισχύος, εξάρτησης, πόνου, θύτη, θύματος- όχι τυχαία, έχει προκαλέσει συζητήσεις και αναλύσεις, από ύμνους για τη θέση της γυναίκας στη φιλμογραφία του μέχρι και ερωτηματικά για τη θέση του βιασμού και τον κεντρικό ρόλο σε κάποιες από τις ταινίες του.

Δεν ήταν ποτέ κάτι το απλό, ο τρόπος που ο Αλμοδόβαρ εξερευνά και αποθεώνει τη γυναίκα μέσα από τα φιλμ του. Ποτέ δεν έκρυψε ότι βρίσκει τις γυναίκες πιο ενδιαφέρουσες από τους άντρες ως κέντρο μυθοπλασίας και δράματος, ενώ δεν έμοιαζε ποτέ ικανοποιημένος από το πώς το Χόλιγουντ και γενικότερα οι κλασικοί στρέιτ άντρες δημιουργοί τις σκηνοθετούσαν.

“Είναι αλήθεια πως όταν στρέιτ άντρες κάνουν ταινίες δίνουν λιγότερη σημασία στη δύναμη και τη σεξουαλική γοητεία των γυναικών,” έλεγε σε μια συνέντευξή του στο GQ. “Ο στόχος θα έπρεπε να είναι απλός: Να δημιουργήσεις μια υπέροχη γυναίκα,” συμπλήρωσε πριν εξηγήσει πώς έφτασε να νιώθει μια σχεδόν ερωτική έλξη για την Πενέλοπε Κρουζ στο “Volver”, κάτι που τον οδήγησε στο να ολοκληρώσει μια ταινία που την εξυμνεί ως παρουσία αλλά και ως ηθοποιό.

Μέσα από το αφιέρωμα στη φιλμογραφία του μεγάλου Ισπανού σκηνοθέτη στα κανάλια Novacinema θα έχουμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε ξανά τους αξέχαστους χαρακτήρες που έπλασε για την γυναίκες ηρωίδες του, με την προβολή μερικών εκ των μεγαλύτερων επιτυχιών της καριέρας του: «Κακή Εκπαίδευση» (Mala Education), «Γύρνα Πίσω» (Volver), «Kika», «Όλα για τη Μητέρα μου» (Todo Sobre mi Madre), «Δεσε με» (Átame!), «Μίλα της» (Hable con Ella), «Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης» (Mujeres al Borde de un Ataque de Nervios).

Εμείς απλώς θυμόμαστε μερικές από τις πιο εξέχουσες φιγούρες του γυναικείου σύμπαντος του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Πενέλοπε Κρουζ

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Γύρνα Πίσω”, “Καυτή Σάρκα”, “Όλα Για τη Μητέρα Μου”, “Δεν Κρατιέμαι”, “Ραγισμένες Αγκαλιές”

Που αλλού την είδαμε: Αναμφίβολα η μεγαλύτερη σταρ που βγήκε μέσα από τη φιλμογραφία του Αλμοδόβαρ, με αποκορύφωμα το Όσκαρ με το οποίο βραβεύτηκε για το ρόλο της στο “Vicky Cristina Barcelona” του Γούντι Άλεν.

Μεγαλύτερη στιγμή: Μεγάλη μούσα για τον Πέδρο, σε σημείο να την φωνάζει ακόμα και για μικρό ρόλο σε ταινίες σαν το τελευταίο του, ασήμαντο “Δεν Κρατιέμαι”. Κι ενώ η παρουσία της στις “Ραγισμένες Καρδιές” ήταν κεντρική, στην “Καυτή Σάρκα” σημαντική και στο “Όλα Για τη Μητέρα Μου” συγκινητική, δε χωρά συζήτηση πως ο κορυφαίος της αλμοδοβαρόλος ήταν στο “Γύρνα Πίσω”, ένα οικογενειακό μελόδραμα για τους γυναικείους δεσμούς και την αλληλοστήριξη, όλο χτισμένο πάνω στην ερμηνευτική της ικανότητα και γενικότερη παρουσία στην οθόνη. Ρόλος ζωής.

Σεσίλια Ροθ

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Πέπι, Λούσι, Μπομ και τα Άλλα Κορίτσια”, “Ο Λαβύρινθος του Πάθους”, “Αμαρτωλές Καλόγριες”, “Μια Ζωή Ταλαιπωρία”, “Όλα Για τη Μητέρα Μου”, “Μίλα Της”, “Δεν Κρατιέμαι”

Που αλλού την είδαμε: …στην αργεντίνικη σειρά “Epitafios”;

Μεγαλύτερη στιγμή: Η Σεσίλια Ροθ είναι η φιλμογραφία του Αλμοδόβαρ, έχοντας ρόλους στις πολύ πρώιμες ’80s ταινίες του όμως επιστρέφοντας την κατάλληλη στιγμή για να δώσει τη μεγαλύτερη ερμηνεία της καριέρας της ως πρωταγωνίστρια του αριστουργηματικού “Όλα Για τη Μητέρα Μου”, το κορυφαίο έργο του Αλμοδόβαρ. Εκεί παίζει τη Μανουέλα, μια μητέρα που χάνει το παιδί της, ένα τραγικό γεγονός που της αλλάζει τη ζωή, στέλνοντάς την σε ένα ταξίδι στο παρελθόν της, όπου αναλαμβάνει μητρικούς και αδελφικούς ρόλους καθώς προσπαθεί να ξεπεράσει την απώλεια.

Έλενα Ανάγια

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Το Δέρμα Που Κατοικώ”, “Μίλα Της”

Που αλλού την είδαμε: Είχε ρόλους στη φοβερή Γαλλική διλογία “Mesrine” με τον Βενσάν Κασέλ και στο “Van Helsing”, ενώ τώρα που μιλάμε γυρίζει το “Wonder Woman”.

Μεγαλύτερη στιγμή: Στο “Δέρμα” παίζει τη Βέρα, τη μυστηριώδη γυναίκα πάνω στην οποία πειραματίζεται ο εμμονικός πλαστικός χειρούργος του Αντόνιο Μπαντέρας. Η ταινία είναι ένα αληθινό παραλήρημα, και η Ανάγια (όπως και ο ρόλος της) μένει αξέχαστη, περνώντας μεγάλο μέρος της ταινίας με καλυμμένο το σύνολο του σώματος και του προσώπου της.

Μαρίσα Παρέδες

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Αμαρτωλές Καλόγριες”, “Ψηλά Τακούνια”, “Το Μυστικό Μου Λουλούδι”, “Όλα Για τη Μητέρα Μου”, “Μίλα Της”, “Το Δέρμα Που Κατοικώ”

Που αλλού την είδαμε: Στο συγκλονιστικό “Η Ζωή Είναι Ωραία” του μεγάλου Οσκαρικού δημιουργού Ρομπέρτο Μπενίνι, όπου έπαιζε τη μητέρα της Ντόρα.

Μεγαλύτερη στιγμή: Άλλη μια εμβληματική αλμοδοβαρική φυσιογνωμία, με πιθανότατα κορυφαίο ρόλο στα “Ψηλά Τακούνια”, όμως το “Όλα Για τη Μητέρα Μου” εκ των πραγμάτων θα είναι για πάντα η σημαντικότερη στιγμή της. Εκεί παίζει την ηθοποιό που άθελά της γίνεται αιτία θανάτου του γιου της Μανουέλα, η οποία στη συνέχεια αρχίζει να δουλεύει για αυτή ώστε να τη γνωρίσει καλύτερα.

Βικτόρια Αμπρίλ

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Ο Νόμος του Πόθου”, “Δέσε Με”, “Ψηλά Τακούνια”, “Κίκα”

Που αλλού την είδαμε: Κέρδισε βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βερολίνου με το νουάρ “Amantes”

Μεγαλύτερη στιγμή: Όλοι της οι αλμοδοβαρικοί ρόλου είναι αξιομνημόνευτοι αλλά τίποτα δε θα ξεπεράσει ποτέ το “Δέσε Με”, όπου παίζει μια ηθοποιό την οποία απαγάγει ένα άντρας ώστε να την κάνει να τον ερωτευτεί, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μεταξύ τους ένα σαδομαζοχιστικό ερωτικό παιχνίδι ελέγχου και πάθους.

Ρόσι ντε Πάλμα

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Law of Desire”, “Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής κρίσης”, “Δέσε Με”, “Κίκα”, “Το Μυστικό Μου Λουλούδι”, “Ραγισμένες Αγκαλιές”

Που αλλού την είδαμε: Το περσινό καλοκαίρι στην Βέλγικη κωμωδία “Μην Ενοχλείτε, Παρακαλώ!” του Πατρίς Λακόντ.

Μεγαλύτερη στιγμή: Τι μεγαλύτερη στιγμή- η ντε Πάλμα είναι ένα πραγματικό τοτέμ της πρώιμης περιόδου του Αλμοδόβαρ, παίζοντας σχεδόν σε όλες τις ταινίες του σε ’80s και ’90s, προτού δηλαδή κατασταλλάξει σε πιο σοβαρούς μελοδραματικούς τόνους, όταν ακόμα η υστερία και τα χρώματα και η αντίδραση ήταν τα βασικά στοιχεία των έργων του. Επέστρεψε στο αυτοαναφορικό “Ραγισμένες Αγκαλιές” σε έναν ταιριαστό ρόλο, έναν τρόπο του Αλμοδόβαρ να μας συνδέσει με τις φιλμικές ρίζες του. Δε θα γινόταν χωρίς αυτήν.

Λεονόρ Γουάτλινγκ

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Μίλα της” και “Κακή Εκπαίδευση”

Που αλλού την είδαμε: Ήταν η γειτόνισα Αν στο υπέροχο “My Life Without Me” με τη Σάρα Πόλεϊ και τον Μαρκ Ράφαλο.

Μεγαλύτερη στιγμή: Η Γουάτλινγκ δεν έχει κάποια μεγάλη παρουσία στη φιλμογραφία του Αλμοδόβαρ, όμως ανέλαβε έναν από τους δυσκολότερους, πιο πολυσυζητημένους ρόλους, εκείνον της Αλίσια, της κοπέλας που πέφτει σε κώμα στο πολυβραβευμένο “Μίλα της”. Είναι αυτή που ανοίγει και κλείνει το φιλμ, και είναι ο δικός της χαρακτήρας στον οποίο συμβαίνει η πιο δύσκολα ίσως διαχειρίσιμη πράξη σε όλη τη φιλμογραφία του σκηνοθέτη. Δεν λέει πολλά, όμως η φιγούρα της θα είναι για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένη στον μεγάλο πίνακα του έργου του Ισπανού δημιουργού.

Λόλα Ντουένιας

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Γύρνα Πίσω”, “Μίλα Της”, “Ραγισμένες Αγκαλιές”, “Δεν Κρατιέμαι”

Που αλλού την είδαμε: Στη “Θάλασσα Μέσα Μου” του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, για το οποίο κέρδισε και το πρώτο από τα δύο Γκόγια που έχει στην κατοχή της. (Κανένα για ταινία του Αλμοδόβαρ!)

Μεγαλύτερη στιγμή: Είναι εντελώς μόνιμη παρουσία στις ταινίες του Αλμοδόβαρ τον 21ο αιώνα, ίσως μια νεότερη εκδοχή της Μαρίσα Παρέδες για τον σκηνοθέτη, που βρίσκει παντού ιδανικούς ρόλους για να τη βάλει. Ως Σόλε στο “Γύρνα Πίσω” ήταν μέλος του βραβευμένου στις Κάννες γυναικείου καστ, όμως και ως νοσοκόμα Ματίλντε στο “Μίλα Της” είχε έναν αξιομνημόνευτο ρόλο, που πιθανώς βοήθησε τον σκηνοθέτη να την κρατήσει μονίμως στην ατζέντα του από εκεί και μετά.

Μπλάνκα Σουάρεζ

Οι αλμοδοβαρικοί ρόλοι: “Το Δέρμα Που Κατοικώ”, “Δεν Κρατιέμαι”

Που αλλού την είδαμε: Δυστυχώς πουθενά, κάπως πρέπει να διορθωθεί αυτό.

Μεγαλύτερη στιγμή: Πιο σύγχρονη προσθήκη, έπαιξε στις δύο πιο πρόσφατες ταινίες του Πέδρο κερδίζοντας υποψηφιότητα για το Γκόγια καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού με το “Δέρμα”.