Οι Jamiroquai μας κάλεσαν επιτέλους στο πάρτι τους

Μετά τη 90’s νοσταλγία που μας έφερε ο Θεός, ο ΘΕΟΣ (που θα έλεγε κι ο Μανιάτης) Richard Ashcroft και το χορευτικό καλοκαιρινό πάρτι που έστησαν οι UB 40 μαζί με τους Thievery Corporation, η τρίτη και τελευταία μέρα του Release Athens συνδύασε και τα δύο: και πάρτι και μπόλικη νοσταλγία. Ευτυχώς, στην εξίσωση δεν μπήκε τελικά ποτέ η βροχή.

Μεταξύ μας, οι περισσότεροι απ΄όσους σκοπεύαμε να κατέβουμε το απόγευμα στην Πλατεία Νερού σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα βλέποντας τις μεσημεριανές καταιγίδες. Πως τελικά, δεν είναι γραφτό να δούμε τον Jay Kay από κοντά. Πέρσι η μέση του, φέτος οι μπόρες, δεν μας θέλει ρε παιδί μου.

Ευτυχώς, ο καιρός ηρέμησε και η μόνη του παρενέργεια ήταν πως πήγε πίσω το πρόγραμμα των καλλιτεχνών και μας στέρησε την εμφάνιση της ΣΤELLA, αφήνοντας ως μοναδικούς εγχώριους εκπροσώπους τους Sillyboy’s Ghost Relatives, το νεοσύστατο γκρουπ του Silly Boy, το οποίο ανέλαβε επάξια τον άχαρο ρόλο να ζεστάνει το κοινό που έφτανε σιγά-σιγά στο χώρο.

Λίγο πριν τις 8, με την παρουσία του κόσμου να γίνεται όλο και πιο έντονη, στη σκηνή ανέβηκαν οι εξαιρετικοί Τεξανοί Cigarettes After Sex, οι οποίοι πέρσι κυκλοφόρησαν το φερώνυμο άλμπουμ γεμάτο γλυκά τραγούδια που ποστάρουν στο Facebook οι χωρισμένοι και οι ερωτευμένοι (δεν ξέρω γιατί τις διαχώρισα αυτές τις ιδιότητες). Μια μπάντα ιδανική για εκείνη την ώρα, αφού μπορούσες να πιεις τη μπίρα σου απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα στην καλύτερη συναυλιακή τοποθεσία της πόλης, όσο οι ερωτευμένοι ανέβαζαν stories ελπίζοντας οι ενδιαφερόμενοι να πιάσουν το μήνυμα και τους στίχους του Greg Gonzalez.

Πριν περάσουμε στη συνέχεια της βραδιάς, να κάνω μια απαραίτητη παρένθεση, μιας και εκθείασα την Πλατεία Νερού. Μέχρι και πέρσι, το μεγάλο πρόβλημα της τοποθεσίας ήταν η δυσκολία του πάρκινγκ και η πρόσβαση με οποιαδήποτε άλλο μέσο. Ευτυχώς, φέτος η διοργάνωση παρείχε τη δυνατότητα του πάρκινγκ με 3 ευρώ, γλιτώνοντάς μας από άσκοπους κύκλους, νεύρα και ταλαιπωρία. Κατά τα άλλα, όλα ήταν όπως πάντα. Μπόλικα περίπτερα με ποτά, φαγητά και αναμνηστικά, ελάχιστες ουρές, αρκετοί χώροι για να ξαποστάσεις μιας και δεν είμαστε πια 19 για να βγάλουμε ολόκληρο φεστιβάλ όρθιοι.

Λίγο μετά τις 9, με το χώρο να έχει πια σχεδόν γεμίσει με άτομα κάθε ηλικίας (και μπόλικα παιδάκια που χόρευαν στους ώμους των γονιών τους), ήρθε η πρώτη κορύφωση της τρίτης ημέρας του Release Athens. Ο Parov Stelar με την μπάντα του, μέσα σε αποθέωση, αφού αρκετός κόσμος είχε κατέβει μέχρι το Φάληρο για εκείνους. Μια από τις αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού, με παρουσία σε κάθε συναυλιακό καλοκαίρι. Πριν προλάβουμε να κάνουμε αστεία τύπου “μένουν πια στην Ελλάδα”, μας αποκάλυψαν ότι ο μπασίστας διατηρεί δεσμό με Ελληνίδα και έχει αγοράσει σπίτι στη χώρα μας, οπότε από του χρόνου δεν αποκλείεται να τους βλέπουμε σταθερά σε κάποια μουσική σκηνή, γιατί όχι.

Το set list τους πάντως είχε πολύ κέφι, χορό και σαξόφωνο και για όσους δεν είναι πιστοί φαν τους, μπόλικες στιγμές που έλεγες “α, αυτό το έχω ακούσει στο ραδιόφωνο”. Οι πιστοί τους φαν πέρασαν σίγουρα τέλεια, χόρεψαν και λίγο πριν τις 11 o Αυστριακός και η παρέα του μας αποχαιρέτησαν, λογικά για μερικούς μόνο μήνες το πολύ.

Κάποιες τελευταίες μπίρες, εξασφάλιση της καλύτερης δυνατής θέσης και πλέον η στιγμή που περιμέναμε είχε σχεδόν φτάσει. Ο Jay Kay και οι Jamiroquai θα ανέβαιναν στη σκηνή και καμία γκαντεμιά δεν μπορούσε πια να μπει στη μέση. Τα εντυπωσιακά φώτα, το φωσφοριζέ καπέλο του και η δεκαετία του ‘90 θα ορμούσαν για να κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο το φετινό φεστιβάλ και οι πρώτες νότες του ‘Shake it on’ έδωσαν το σύνθημα για χορό και ουρλιαχτά από το κοινό που είχε πια κατακλύσει την Πλατεία Νερού.

Με την κλασική αθλητική ζακέτα του με φερμουάρ, από αυτές που ήταν στη μόδα όταν πηγαίναμε σχολείο και τις φορούσαν οι κουλ μαθητές, μερικά κιλά παραπάνω αλλά καμία διάθεση να τον επηρεάσουν, ο Άγγλος φίλος μας έδωσε ένα σόου που άργησε μερικά χρόνια αλλά δεν έχασε τίποτα σε συναισθηματική αξία. Το να ακούς, έστω και σήμερα, κομμάτια όπως το ‘Space Cowboy’, το ‘Cosmic Girl’ και το ‘Seven Days in Sunny June’ σου προκαλεί αυτόματα διάθεση για χορό και χαμόγελο, κάτι που φάνηκε και από τους youths που είχαν βρεθεί στην Πλατεία Νερού για τον Parov Stelar (κρατιέμαι τόση ώρα να μην γράψω ότι αυτό το όνομα με παραπέμπει σε βαρύ φορ από τη Βουλγαρία) όμως δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τα σπάσουν και με τον Jay Kay, ο οποίος πηγαινοερχόταν στην σκηνή, μιλούσε σπαστά ελληνικά και έδειχνε να το διασκεδάζει.

Με πλήρη αυτογνωσία, όταν κάποια στιγμή κουράστηκε, είπε πως δυστυχώς δεν είναι πια 32 αλλά 48, όμως κέρδισε το χειροκρότημα. Καλά θα ήταν να τον είχαμε δει και στα 32 του, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το καλύτερο το κράτησε για το τέλος πάντως, με την τριάδα φωτιά ‘Canned Heat’, ‘Love Foolosophy’ και ‘Deeper Underground’ (στο encore) να προκαλεί χαμό και να κλείνει τη βραδιά με τον καλύτερο τρόπο. Μπορεί να είχες χρόνια να βάλεις να ακούσεις Jamiro στο αμάξι σου, μπορεί στη set list των πάρτι να μην είναι πια στις πρώτες επιλογές, όμως το να χορέψουμε live όλα αυτά τα κομμάτια που είχαμε λιώσει στα ‘90s και τα ‘00s ήταν ένα μεγάλο απωθημένο που έφυγε από τη μέση. Nothing left for me to do but dance που λέει κι ο στίχος.

Μια από τις καλύτερες Κυριακές του χρόνου είχε πια τελειώσει, μαζί με το τρίτο Release Athens. Με τον πήχη να είναι πολύ ψηλά, ανυπομονούμε ήδη για το επόμενο.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.