Όπως κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, έτσι και η δολοφονία του Κένεντι αποτέλεσε σημείο έμπνευσης για ένα σωρό σκηνοθέτες, ηθοποιούς, σεναριογράφους, ακόμα και τραγουδιστές. Μισό αιώνα μετά το γεγονός που ταρακούνησε συθέμελα την αμερικάνικη (και κατά συνέπεια όλη τη δυτική) κοινωνία, θυμόμαστε μερικά από τα κλασικά παραδείγματα του πώς τα οπτικά μέσα (κυρίως το σινεμά, αλλά και η τηλεόραση) χρησιμοποίησαν τη δολοφονία για να αφηγηθούν ιστορίες.

JFK

O Oliver Stone ειδικεύεται σε αυτά τα συνομωσιολογικά πολιτικά θρίλερ και κανένα δεν ήταν πιο αποτελεσματικό και γιγάντιο και απολαυστικό από ετούτο. Διασκευάζει βιβλία/έρευνες αλλά όχι τόσο με έγνοια τις λεπτομέρειες και την ιστορική καταγραφή, όσο την καταγγελία. Πολλοί εκείνη την εποχή έγινα έξαλλοι από τις ελευθερίες που παίρνει εστιάζοντας όχι τόσο στην ίδια την πράξη, όσο στην προσπάθεια κάλυψης της αλήθειας όπως ένας συνήγορος από τη Νέα Ορλεάνη τη βλέπει προσπαθώντας να την ξεσκεπάσει. Φυσικά το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο και δεν έχουμε ελπίδα ούτε εμείς ούτε κανένας JFK, μας λέει ο επιθετικός σκηνοθέτης.

The Parallax View

Η ταινιάρα του Alan Pakula, εκ των λαμπρών εκπροσώπων του ’70s πολιτικού θρίλερ συνωμοσίας, δεν αποτελεί απευθείας μεταφορά της δολοφονίας του Κένεντι, αλλά κάνει κάτι πλάγιο, ωστόσο εξίσου αποτελεσματικό και σοκαριστικό. Πλάθει μια φανταστική ιστορία, ξεκάθαρα όμως εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα κι όταν λέμε ‘πραγματικά γεγονότα’ εννοούμε το εξής ένα. Στην ταινία, ο Warren Beatty παίζει έναν ρεπόρτερ που χώνεται κρυφά σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο εκτελεστών, ενώ η ταινία κλείνει με τη ρητή δήλωση πως δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι ποτέ ό,τι κι αν σου λένε. Ξέρεις ποιοι, Εκείνοι.

Coma White

Το πολυσυζητημένο βίντεο-κλιπ του Marilyn Manson με τον ίδιο ως JFK και την Rose McGowan ως Τζάκι αναπαριστούσε τη δολοφονία ως ένα οπτικά αναίμακτο, σκληρό σχόλιο πάνω στην κουλτούρα της βίας. Το απίστευτο είναι ότι συνέπεσε και με το μακελειό του Κόλουμπάιν.

Flashpoint

Από όλες τις ταινίες που ασχολούνται με τη δραματοποίηση της δολοφονίας του Κένεντι, ετούτη είναι η πλέον αδιάφορη. Ο λόγος που την αναφέρουμε; (Εκτός από λόγους πληρότητας φυσικά.) Είναι η πρώτη ταινία παραγωγής ΗΒΟ. Εν έτει 1984 παρακαλώ.

In the Line of Fire

Άψοψη πολιτική περιπέτεια από τον Wolfgang Petersen, τον άνθρωπο που είναι ικανό για το καλύτερο (“Das Boot”), για το χειρότερο (“Poseidon”) και για το τόσο-κακό-που-είναι-τέλειο (“Τροία”). Όχι απευθείας ματιά στον JFK, αλλά περισσότερο στην ανοιχτή πληγή που άφησε στην αμερικάνικη ψυχή: Ο Clint Eastwood παίζει έναν εμμονικό πράκτορα που, όντας ο μοναδικός επιζών από την τότε φρουρά του JFK, προσπαθεί να σταματήσει έναν πρώην πράκτορα της CIA που έχει βάλει τον τωρινό πρόεδρο στο στόχαστρο. Προφανώς κανείς δεν τον πιστεύει, προφανώς έχει δίκιο. Άψογο.

Since

Περνάμε στα βαριά ναρκωτικά τώρα. Αυτό εδώ είναι μια ψιλο-ευθεία αναπαράσταση της δολοφονίας αλλά γυρισμένη από τον Andy Warhol που πάντα είναι το κάτι παραπάνω. Κι επειδή αυτό δε φτάνει, τους ρόλους παίζουν οι σταρ του Factory του ίδιου του Warhol. Ναι, γιατί όχι. Το κερασάκι στην τούρτα ωστόσο, ήταν οι δηλώσεις του καλλιτέχνη περί του έργου του, όπου λίγο ως πολύ έλεγε πως δε του πολυκάηκε καρφάκι για την όλη φάση αλλά δε μπορούσε να αποφύγει την είδηση πουθενά οπότε τι πιο φυσιολογικό, την γύρισε ταινία.

Executive Action

Ταλαιπωρημένη ταινία από έναν μονίμως ταλαιπωρημένο άντρα, τον Dalton Trumbo που έγραψε το σενάριο. Βγήκε εν μέσω τρελών αντιδράσεων στις ΗΠΑ μια δεκαετία μετά το γεγονός, έχοντας το θάρρος να απεικονίσει όσα συνέβησαν τότε με μια μίξη δραματοποίησης και ντοκουμέντων που έκανε το αποτέλεσμα ακόμα πιο ανατριχιαστικό. Στις ΗΠΑ κατέβηκε γρήγορα από τις αίθουσες λόγω των αντιδράσεων, και δεν βρήκε διανομή σε home cinema μέχρι σχεδόν 20 χρονια αργότερα (!). Το όλο πρότζεκτ ξεκίνησε ως ιδέα του Donald Sutherland ο οποίος όμως εν συνεχεία το εγκατέλειψε αφήνοντας το δύσκολο έργο σε εκείνους που έμειναν πίσω.]

Interview with the Assassin

https://www.youtube.com/watch?v=6glDSpWLOWg

Έχει χαρακτηριστεί το “Blair Witch Project” των πολιτικών mockumentaries (οπότε τώρα ξέρεις πως αυτό είναι κάτι που υφίσταται). Παρουσιάζεται ως ψευδο-ντοκιμαντέρ, για έναν τύπο που ομολογεί τον φόνο του JFK και έναν καμεραμάν να καταγράφει όλη την ομολογία. Η όλη διαδικασία καταλήγει στην απόπειρα δολοφονίας του παρόντος Προέδρου. Βασικά ξεκινάει ως ένα “JFK” συνωμοσιολογικό θρίλερ αλλά καταλήγει σαν το “Τσακάλι”. Το κάνουμε να ακούγεται καλύτερο από ό,τι ήταν.

The Kennedys

Όπως πια αναμένεται σε σχεδόν ό,τι έχει να κάνει με αυτή την οικογένεια, έτσι και αυτή η τηλεοπτική μίνι σειρά που χρονολογεί τους θριάμβους και τις τραγωδίες των Κένεντι, δυσκολεύτηκε μέχρι να καταφέρει να βρει στέγη. Πρώτα απορρίφθηκε από το History επειδή δεν ήταν ταιριαστό με το κανάλι από θέμα περιεχομένου. Υπήρξε μια συζήτηση περί ιστορικής ακρίβειας, κάθε πλευρά υποστήριζε τα δικά της, και η διαμάχη έφτασε μέχρι υπόνοιες πως η Μαρία Σράιβερ κινούσε πολιτικά νήματα ώστε να μπλοκάρει την προβολή της σειράς! Εν τέλει το δίκτυο Reelz έδωσε $7 εκατομμύρια και αγόρασε τη μίνι σειρά, που κατέληξε να βραβεύεται και με Έμμυ. Το βασικό δημιουργικό δίδυμο είναι οι Joel Surnow και Jon Cassar του “24”.

Parkland

Σε παραγωγή Τομ Χανκς, φετινό φιλμ που εξετάζει τη δολοφονία, και βασικά τις εντελώς άμεσες συνέπειές της, ως μια σειρά σπονδυλωτών ιστοριών που μπλέκονται και αλληλεπιδρούν, ξεκινώντας από το ίδιο σημείο (τη δολοφονία) και καθώς ξετυλίγονται χαρτογραφούν ουσιαστικά την Αμερική που γεννιέται μέσα από αυτή την πράξη βίας.

Killing Kennedy

Αφήσαμε τελευταία την πιο πρόσφατη (μαζί με το Parkland) απεικόνιση της προεδρικής θητείας του JFK. Μία εξαιρετική παραγωγή του National Geographic που προβλήθηκε την Κυριακή 17 Νοεμβρίου στη χώρα μας, με τον Rob Lowe στο ρόλο του JFK. Μία παράλληλη απεικόνιση των βίων, των δράσεων, των σκέψεων του δράστη Oswald και του θύματος Kennedy, σε μια προσπάθεια ρεαλιστικής καταγραφής τόσο των συνθηκών που οδήγησαν τον Oswald στην πράξη όσο και των συγκυριών που έφεραν τον Kennedy απροστάτευτο στο Προεδρικό αυτοκίνητο εκείνη την ημέρα. Πολύ ζωντανή φωτογραφία, καλές ερμηνείες και από τον Lowe και από τον Rothaar.