Οι μεγάλοι σταρ, τραγικά ξεπέφτουν

Εννοείται πως και πάλι αφορμή είναι ο De Niro, το ολοκαίνουργιο Dirty Grandpa του οποίου ίσως και να είναι η χειρότερη στιγμή στην καριέρα του. Είναι πλέον αυτό που λένε ο ‘συνήθης ύποπτος’.

 

Πόσο κακό, αναρωτιέσαι, είναι το Dirty Grandpa; Αυτό δηλαδή που ο -πάλαι ποτέ- Ταξιτζής είναι χήρος και πάει για spring break στην Φλόριντα με τον εγγονό του; Τόσο ώστε να είναι άμεσα συγκρίσιμο με το Bad Grandpa του Johnny Knoxville (βλέπε ανεπανάληπτη σκηνή στο diner).

 

Τόσο ώστε να με κάνει να μετανιώνω που είχα κάποτε πρώτο τραπέζι poster την αρχοντομουτσουνάρα του στο εφηβικό μου δωμάτιο στην Καλλιθέα και να έχω αρχίσει να αγχώνομαι για το τι ‘σαπάκι’ θα μας σερβίρει μετά (θυμίζω επίσης τα Grudge Match και Last Vegas) στη αέναη προσπάθειά του να συνεχίσει να δουλεύει. Όχι γιατί το χρειάζεται, αλλά γιατί το έχει υπαρξιακή ανάγκη.

 

Αντιθέτως ο Al Pacino, ‘παρτενέρ’ του στο έγκλημα στο ασυγχώρητο Righteous Kill (εκεί που ‘ξεφτίλισαν’ την υπέροχη ανάμνηση της συνάντησης τους στο Heat-ακόμη θυμάμαι τον Pacino να πασχίζει, σε μια καταδίωξη, να πηδήξει πάνω από ένα τοιχάκι), έχει εξιλεωθεί ελαφρώς στα μάτια μου μετά τα Manglehorn και, κυρίως, το Danny Collins.

 

Ελαφρώς είπα. Μια σταλιά. Γιατί προφανώς και δεν υπάρχει επιστροφή για οποιονδήποτε σοβαρό δεχθεί να παίξει ποτέ σε ταινία του Adam Sandler (δες το παρακάτω ‘αστείο’ διαφημιστικό και μετά προσπάθησε να πνίξεις τη διάθεση να βγάλεις τα μάτια σου)

 

Πόσο μάλλον να ερωτευτεί τη δίδυμη αδελφή του, όπως συνέβη στον Al στο Jack & Jill.

 

Όπως, αντίστοιχα, δεν υπάρχει εξιλέωση για όποιον δεχθεί να συμπρωταγωνιστήσει σε ταινία με την Jennifer Lopez (Γεια σου, Ben Affleck, είθε η ανάμνηση του Gigli να σε στοιχειώνει πάντα) και την Mariah Carey (Εσένα κοιτάζω Terrene Howard του Glitter).

 

Αν και η χειρότερη από όλους, εκείνη που είναι δεδομένο ότι θα σε κάνει να μοιάζεις ηλίθιος αν στέκεσαι δίπλα της, είναι φυσικά η Madonna. Συγκεκριμένα η Madonna του Shanghai Surprise που είχε ως ‘θύμα’ τον Sean Penn και η Μadonna του Body of Evidence που είχε ως ‘θύμα’ τον Willem Dafoe.

 

Εκείνες που αμαυρώνουν τη φήμη όλου του cast

Πίσω στο Jack & Jill. Μια ταινία που ανήκει -όπως και το Righteous Kill- στην κατηγορία ‘με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια’. Ποιο είναι το δεύτερο τρυγόνι; Όπως βλέπεις και στο πιο πάνω βίντεο, ο Johnny Depp (ναι, παρόλο που κάνει μόνο cameo). Βέβαια, στη δική του περίπτωση, δυσκολευτήκαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στον κύριο Μορντεκάι και στον Tondo (τον Ινδιάνο με το κοράκι στο κεφάλι) από το Μοναχικό Καβαλάρη. Κρίμα που μπήκε στο κόπο να πάρει και άδεια από τα Ινδιάνικη έθνη προκειμένου να μας σερβίρει αυτό τον αδιανόητα αδιάφορο πολεμιστή.

 

Στην ίδια κατηγορία, δηλαδή ταινίες που ξεφτιλίζουν παραπάνω από έναν καλούς ηθοποιούς ανήκει φυσικά το -σταθμός στο είδος- Ishtar των Warren Beatty και Dustin Hoffman (Αν και η χειρότερη στιγμή του Hoffman, η καριέρα του οποίου κατά τα άλλα είναι αξιοζήλευτη, είναι μάλλον το Little Fockers). Άξια διάδοχος της οποίας υπήρξε το Μπάτμαν για πάντα. Μια ταινία που υποθέτω τόσο ο George Clooney όσο και η ‘Poison Ivy’ Uma Thurman προτιμούν να ξεχάσουν. Το ίδιο και ο Mr. Freeze Arnold Schwarzenegger αν είχε τέτοιες ευαισθησίες.

 

Καθώς επίσης το Alexander του Oliver Stone. Με άλλα λόγια η χειρότερη στιγμή του πλατινέ Μεγαλέξανδρου Colin Farrell (που παραλίγο να παρατήσει την υποκριτική εξαιτίας της) και μια από τις χειρότερες της Angelina Jolie.

 

Εξίσου μεγάλο φιάσκο με το πρόσφατο τρισάθλιο Movie 43. Εκεί όπου μια και μόνη σκηνή (δες βίντεο) μας έκανε να απορήσουμε με το τι ακριβώς είχαν πάρει -μεταξύ άλλων- οι Kate Winslet και Hugh Jackman όταν δέχθηκαν να την γυρίσουν.

 

Μοναδικό ‘ελαφρυντικό’ ότι μιλάμε για ‘κωμωδία’ (για την πρόθεση μιλάω, το αποτέλεσμα φυσικά και ήταν σκέτη τραγωδία). Κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του The Counselor του Ridley Scott (αυτό όπου η Cameron Diaz κάνει με μια Ferrari-ναι, με το αμάξι, όχι πάνω στο αμάξι). Ένα θρίλερ που έχει την τιμή να αποτελεί ταυτόχρονα την χειρότερη ταινία των Javier Bardem, Michael Fassbender και Penelope Cruz (σ.σ. ο Brad Pitt ήταν υποφερτός και η Cameron έχει παίξει και σε χειρότερα).

 

Εκείνες που θεωρούνται all time classic

Για όλες τις παραπάνω ταινίες, με την εξαίρεση του Jack & Jill, πάντοτε υπάρχει περίπτωση να υπάρχει κάποιος εκεί έξω που να διαφωνεί. Ωστόσο αποκλείεται να υπάρχει ψυχή που να μην περιμένει δικαίως να δει εντός μιας τέτοιας λίστας:

Τον τρελό επιστήμονα Marlon Brando του The Island of Dr Moreau. Εκεί όπου ο καλύτερος ηθοποιός όλων των εποχών είχε ξεπέσει τόσο που απλώς δεν έδινε δεκάρα για τίποτα.

 

Τη Halle Berry του Catwoman που εξαργύρωσε με τον πιο ηλίθιο τρόπο το Όσκαρ που είχε κερδίσει στο Monster’s Ball και ψιλο-κατέστρεψε την καριέρα της.

 

Τον Forrrest Whitaker του Battlefield Earth. Μια ταινία (βλέπε ρεκόρ Razzies πριν εμφανιστεί το Jack & Jill) που θα κατεδάφιζε την καριέρα σχεδόν οποιαδήποτε άλλου ηθοποιού. Αν και το κοινό εστίασε στον Travolta και συγχώρεσε τον Forrest.

 

Toν Ben Kingsley του Mαικμεγερικού The Love Guru. Εκεί όπου παραλίγο να ξεχάσουμε την αγάπη που του έχουμε λόγω Gandhi και Sexy Beast. (Σκέψου ότι ακόμη και στο Gods of Egypt ήταν λιγότερο γραφικός). Αν και εξίσου ακατανόητη ήταν η απόφασή του να συμμετέχει στο BloodRayne του Uwe Boll, δηλαδή του κατά κοινή ομολογία χειρότερου σκηνοθέτη του πλανήτη (σ.σ. ο ίδιος δήλωσε ότι το έκανε επειδή πάντοτε ήθελε να παίξει τον βρικόλακα)

 

Τον Michael Caine για τον οποίο επίσης έχουμε δυο ράμματα για τη γούνα του. Συγκεκριμένα το On Deadly Ground στο οποίο όχι μόνο δέχθηκε να παίξει δίπλα, αλλά και να τον σκηνοθετήσει, ο Steven Seagal. Και, κοιτάζοντας πιο πίσω, το ελεεινότατο Jaws 4: The Revenge.

 

Βέβαια, σχετικά με το τελευταίο, έχει κάνει την πιο ειλικρινή δήλωση που έχω ακούσει ποτέ (και η οποία εξηγεί και την συγκεκριμένη επιλογή και πολλές ακόμη από την λίστα). Δηλαδή

Δεν έχω δει ποτέ την ταινία, αλλά μου έχουν πει όλοι ότι είναι άθλια. Από την άλλη, έχω δει το σπίτι που αυτή η ταινία βοήθησε να χτιστεί και το οποίο είναι υπέροχο

Τον Σεξπιρικό Kenneth Branagh που βρέθηκε -μάλλον κατά λάθος- εντός του κακού χαμού που ήταν το Wild Wild West. Τον Paul Newman που δεν έχει λόγο να είναι περήφανος για το When Time Ran Out. Toυ Gene Hackman του Loose Cannons (ένας κριτικός του ζήτησε να δώσει τα Όσκαρ του πίσω).

Και, πάνω από όλα, τον -κατά τα άλλα αψεγάδιαστο- Laurence Olivier στο Τhe Jazz Singer. Εκεί που του την έπεσαν για τον ρόλο του ως πατέρας του Neil Diamond (δεν ήταν τόσο κακός, απλώς μας είχε συνηθίσει να είναι άριστος).

 

Απόδειξη ότι, με την λαμπρή εξαίρεση του Daniel Day Lewis, κανένας, όσο καλός ηθοποιός και αν είναι, όσο και αν προσέχει να μην κάνει αρπαχτές, δεν είναι τεφλόν απέναντι στον κίνδυνο να ξεφτιλιστεί εκεί που δεν το περιμένει.

Σε ποιους άλλους χρεώνουμε τι

Από εδώ και πέρα το χάος. Για την ακρίβεια το χάος κολοκυθόπιττα αφού μιλάμε για κακές στιγμές που είναι και λίγο θέμα προσωπικού γούστου. Προφανώς και η εμφάνιση της Julianne Moore ως μάγισσας στο Seventh Son δίπλα στον Jeff Bridges είναι τραγική, αλλά το κορίτσι μας έχει επίσης παίξει στο Assassins και το Carrie. Πως να διαλέξεις που υπήρξε χειρότερη;

 

Ναι, ο Eddie Redmayne στο Jupiter Ascending ήταν αλλοπρόσαλλος και κακός (σχεδόν τόσο όσο ο Jessie Eisenberg ως Lex Luthor στο Batman v Superman). Δεν είμαι σίγουρος, όμως, αν αξίζει μια θέση στη λίστα. Ίσως είναι υπερβολικά νωρίς για κάποιον που έχει δώσει μέχρι τώρα μόνο καλά δείγματα.

 

Από εκεί και πέρα προφανώς και ήταν λάθος της Jennifer Lawrence που έπαιξε στο φθηνό θριλεράκι House at the End of the Street, του Russell Crowe που είχε το θράσος να βγει και να τραγουδήσει στο Les Misérables, του Denzel Washington που μας σέρβιρε το Virtuosity και του Philip Seymour Hoffman που χαράμισε το θείο ταλέντο του στο Along Came Polly.

 

Αλλά μιλάμε για λάθη που είναι εντός της σφαίρας του κατανοητού. Όπως η Sandra Bullock του All About Steve (για το οποίο, προς τιμήν της, πήγε στα Χρυσά Βατόμουρα και πήρε η ίδια το βραβείο), ο Ryan Gosling του Only God Forgives, η Julia Roberts του Mary Reilly και η Charlize Theron του Αeon flux.

 

Λάθος επιλογές από τις οποίες μπορούν να ανακάμψουν (ή ήδη ανέκαμψαν). Θα μου πεις, εδώ κοτζάμ Nicolas Cage συνεχίζει να κάνει ταινίες. Ακόμη και μετά από την παρακάτω σκηνή. Αν είσαι αρκετά σταρ, δεν υπάρχει καμία ταινία και κανένας ρόλος που να μπορεί να σου κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά. Άσε που τα σαπάκια συνήθως πληρώνουν και πολύ, πολύ καλύτερα.

 

Υ.Γ. Προφανώς και υπάρχουν δεκάδες ρόλοι εκεί έξω για τους οποίους κόβεις φλέβες ότι θα έπρεπε να είναι εντός λίστας. Με χαρά να ακούσουμε εκείνες τις ερμηνείες που σιχαίνεσαι αβυσσαλέα και, αν χρειάζεται, να τις προσθέσουμε.