Οικογένειες στα πρόθυρα διάλυσης στο ‘Λόγω Τιμής’

Φαίνεται πως το εκρηκτικό cliffhanger της περασμένης βδομάδας ήταν υπερβολικά νωρίς για να ξετυλιχτεί όπως θα περίμενε κανείς, κι αντ’αυτού η σειρά απλώς μας έδωσε μια πρώτη γεύση της πλοκής που αναμφίβολα θα ακολουθήσει βαθύτερα στη σεζόν. Συνυπολογίζοντας βέβαια και τη μετακίνηση από Δευτέρα σε Πέμπτη, αυτό σημαίνει πως όσοι περίμεναν με αγωνία για το τι θα συνέβαινε μετά την αγωνιώδη κραυγή ΗΡΩ!!!! του Κούρκουλου, έπρεπε τώρα να περιμένουνε 10 μέρες αντί για μια βδομάδα. Στέλνω στήριξη και αγάπη και στους πέντε σας.

Το ξετύλιγμα αυτό της πλοκής μου θύμισε κάτι παλιά cliffhangers της ‘60s αμερικάνικης τηλεόρασης, τύπου: Στο τέλος του επεισοδίου ο καπάτσος καουμπόης ήρωάς μας πέφτει από τον γκρεμό με το άλογό του! Πώς θα γλιτώσει ο ήρωάς μας;;; Συντονιστείτε την επόμενη βδομάδα την ίδια ώρα και την ίδια μέρα (ή έστω την ίδια ώρα και 4 μέρες μετά) για να μάθετε! Και τελικά στο επόμενο επεισόδιο στην πρώτη σκηνή, ο καουμπόης έχει πιαστεί από σκληρό κλαδί που προεξείχε κάπου εκεί στην απότομη πλαγιά. Στην προκειμένη περίπτωση ο καουμπόης ήταν ο Κούρκουλος, ο γκρεμός ήταν η Βολιώτη με την οποία είχε φιληθεί στο τέλους του προηγούμενου (όπως συχνά κάνουν οι καουμπόηδες με τους γκρεμούς τους), και το κλαδί ήταν, δεν ξέρω, το boarding pass που είχε ήδη εκδοθεί; Όχι, ούτε καν αυτό. Δεν χρειάστηκε καν να βρεθεί σεναριακή αφορμή. Ο άλλος απλά ήθελε να περάσει μαζί της μισή ωρίτσα ακόμα. Τι να πω. Δεν θα ψάξω καν να σκεφτώ ποιο είναι το άλογο της αναλογίας.

Αλλά το θέμα δεν είναι ο Ψηλός, που στο μεταξύ για δεύτερο συνεχόμενο επεισόδιο απλά περιφέρεται για να δούμε εμείς τι κάνουν οι υπόλοιποι χαρακτήρες. Το θέμα είναι η ίδια η Ηρώ, η οποία γυρνάει πίσω στο νησί της και στην οικογένειά της, και -γενικότερα- στη δική της σειράς, η οποία θα έρθω να ομολογήσω πως είναι λίγο πιο ενδιαφέρουσα από το ίδιο το ‘Λόγω Τιμής’. Τι γίνεται στο spin-off της Ηρώς; Είναι παντρεμένη με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, και με το που επιστρέφει σπίτι μαθαίνουμε για μια “”Αλίκη”” που ξαφνικά βρίσκεται στη ζωή και στο μαγαζί της οικογένειάς της, και που η κάμερα και η μουσική επένδυση φροντίζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο της εμφάνισής της να μας επιβεβαιώσουν πως είτε πρόκειται για ερωμένη του Οδυσσέα, είτε για σίριαλ κίλερ. Χωρίς βέβαια το ένα να αναιρεί το άλλο.

Ναι, πράγματι, η “”Αλίκη””, αν όντως τη λένε “”Αλίκη””, διατηρεί σχέση με τον Οδυσσέα, που περίμενε στο νησί σαν άλλη Πηνελόπη την Ηρώ να επιστρέψει. Δεν έχασε χρόνο! Οπως χρόνο δεν έχασε κι η “”Αλίκη”” καρφώνοντας τα πάντα στην Ηρώ σε μια διαδρομή με το αμάξι στο τέλος του επεισοδίου, περίπου τρία λεπτά αφού τη γνώρισε. Το επεισόδιο κλείνει με αντίστοιχο πάγωμα μούρης – cliffhanger αλλά αυτή τη φορά ο Παγωμένος είναι ο Παπασπηλιόπουλος, στήλη άλατος που η Ηρώ έμαθε την αλήθεια. Υπενθυμίζουμε εδώ πως όλα αυτά έχουν συμβεί μέσα σε τρεις σκηνές. Ξαφνικά είναι σα να έχουμε βάλει άλλο κανάλι (σάιτ τελοσπάντων, τι κανάλι, στο παλιό ‘Λόγω Τιμής’ ζούμε;) και να βλέπουμε μια άλλη σειρά όπου όλοι αυτοί οι χαρακτήρες μας νοιάζουν…;

Εδώ λοιπόν η φάση είναι πως η οικογένεια (που δεν είχαμε δει πριν μισή ώρα) διαλύεται, πριν προλάβουμε καν να σχηματίσουμε στο μυαλό μας το ενδεχόμενο δραματικής σύγκρουσης όσο αφορά την Ηρώ και τον Ψηλό. Τίμιο. Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη οικογένεια σε κρίση. Η Αθηνά δειπνεί με τον πατέρα της με θέα την Ακρόπολη. Δεν φτάνει που ο πατέρας της είναι ομοφοβικός δικτάτορας που έχει κάνει τα παιδιά του να τον σιχαίνονται, αργεί να έρθει στο ραντεβού κιόλας. Πραγματικά κάποια στιγμή στερεύουν οι δικαιολογίες. Η Αθηνά δικαιολογημένα έξαλλη, τσακώνεται μαζί του και στο τέλος βασικά τον διαολοστέλνει από τη ζωή της, και τον ενημερώνει, “FYI, ΚΟΠΑΝΕ,” κάπως έτσι, “είμαι ο μο φυ λο φι λη. ΝΑΙ, ο-μο-φυ-λό-φι-λη”. Όπως πάντα μόνο μπράβο στην Αγγελική Δημητρακοπούλου που παλεύει στα κύματα.

Ίσως αυτό να προετοιμάζει κάποιο στοριλάιν ενοχής καθώς θα φτάσουμε στον θάνατο του πατέρα; Εννοώ, πρέπει να συμβεί, έτσι δεν είναι; Στο μεταξύ το άλλο παιδί, ο Δημήτρης Αλεξανδρής, συνεχίζει να μην έχει πάρε δώσε με τον πατέρα. Έχει πάρε δώσε όμως με μια θαμώνα του μπαρ του, η οποία με απίστευτα φυσικό τρόπο του πιάνει την κουβέντα. Έχει πέντε ατάκες, για το πώς ποτέ δεν τον πετυχαίνει ήσυχο, όλο τρέχει, και η αισθητική φαίνεται σε όλα, αν έχεις σε ένα πράγμα έχεις σε όλα, “θα ήθελα να κάνουμε σεξ”, τα γνωστά. Αυτός χαμογελάει. Smooth τσούλημα σκηνής. Σε ένα άλλο σημείο του επεισοδίου, ο Δημήτρης Αλεξανδρής τρώει φαγητό που του έφτιαξε η γυναίκα του και το σπρώχνει βίαια έξαλλος που τον ρωτάει εκείνη τι διάολο τα κάνει τα λεφτά. Δημήτρη Αλεξανδρή ξέρεις πόσο σε συμπαθώ αλλά ίσως να έλεγες τι διάολο τα κάνεις τα λεφτά αντί να φέρεσαι σα νεάτερνταλ στη γυναίκα σου, άιντε βραδιάτικα.

Πυρπασόπουλος στο μεταξύ; Έχει κι αυτός τα σπιτικά δράματά του, συγκεκριμένα ότι είναι 45 χρονών και μπράβο του για τον ακτιβισμό και την πολιτική τοποθέτηση κι όλα αυτά, αλλά πρώτον έναν καφέ μπορεί να πάρει τα ξερά του και να τον φτιάξει και δεύτερον έχει στο τέλος του επεισοδίου μιας τρομερά χαοτική κουβέντα περί συγκατοίκησης που αφήνει να φανεί πως δεν είναι κι ο πιο συναισθηματικά έτοιμος άνθρωπος του σύμπαντος. Άκου, από τον έναν συναισθηματικά ανέτοιμο σε έναν άλλον, μια συμβουλή. Ξεκίνα φτιάχνοντας καφέ και μη τσιτώνοντας όταν σου μιλάει ήρεμα κι ωραία η άλλη. Κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

Ίσως είναι ένα κάποιο πρόβλημα που τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του επεισοδίου αφορούν παιδιά έξαλλα με τους γονείς τους. Για την ίδια στιγμή κι ο Φοίβος παίρνει το δικό του στόρι. Μιλάει χάλια στη μητέρα του ως αυθεντικός έφηβος, αλλά μετά εκείνη του λέει κάτι ρομποτικό του στυλ “ο πατέρας σου είναι το σύμβολο της εξουσίας που επιθυμείς να καταπολεμήσεις;” ή κάτι τέτοιο, και συγγνώμη αλλά κι εγώ αν είχα ρομπότ αντί για γονείς θα ήθελα να δω πώς είναι να βγαίνουν καπνοί από τα αυτιά τους. Τελοσπάντων, ο Τσίου δε γράφει χρόνο συμμετοχής στο επεισόδιο κι ο Πυρπασόπουλος έχει 2 σκηνές γενικά ξεκομμένες από το υπόλοιπο καστ για άλλο ένα επεισόδιο- υποθέτω δεν ήταν κι οι πιο available ηθοποιοί από πλευράς προγράμματος, οπότε εικάζω πως θα δούμε μπόλικες “Arrested Development 4η σεζόν” ευρεσιτεχνίας στη διαδρομή. Για την ώρα πάντως, το φόκους πέφτει στον γιο του, που μας συστήνεται κανονικά πλέον, πίνει το πρωινιάτικο τσιπουράκι του, τα λέει με μια κοπέλα για το μέλλον του, θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική, ωραίος. Αν ήταν καθόλου αυθεντική η σειρά θα τον βλέπαμε να πηγαίνει στο Τηνιακό.

Αυτά; Ξεχάσαμε κάτι; Η Μάνια έχει μία σκηνή, γλυκιά κάπως, με την κόρη της προσπαθώντας ακόμα να ξεπεράσει αυτό που τη βρήκε. Δεν είναι και ό,τι πιο ζουμερό δραματικά έχει γραφτεί ποτέ, αλλά η Αλεξανιάν είναι καλή στη σκηνή. Πάντως με τις ιστορίες των περισσότερων κεντρικών χαρακτήρων παραμερισμένες αυτή τη στιγμή, είμαι περίεργος πού θα πάει το δράμα. Θα ξανάρθουν άμεσα ξανά κοντά ή η σεζόν γενικότερα θα ακολουθήσει όλο το crew στις τελικά κάπως διάσπαρτες ιστορίες τους; Η θεαματικότητα παρά την μετακίνηση της μέρας έπεσε κι άλλο στο 3ο επεισόδιο, οπότε δεν ξέρω αν θα προλάβουμε να μάθουμε. Να, γι’αυτό ας πούμε έχω ακόμα μεγαλύτερη αγωνία.

***

Θέλετε κι άλλο 20 χρόνια μετά; Στο podcast μας ‘POP ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ’ έχουμε ετοιμάσει ολόκληρο αφιέρωμα στις σειρές και τις ταινίες του ’99 που βλέπουμε ακόμα: