Όλες οι φορές που έπεσε άγριο ξύλο σε συναυλία στην Ελλάδα

Όσο, λοιπόν, ανυπομονούμε να βρεθούμε είτε σε ένα συναυλιακό χώρο με 10.000 άτομα είτε σε ένα μαγαζάκι στριμωγμένοι με άλλους 250, θυμόμαστε εκείνες τις φορές που τα πράγματα εκτροχιάστηκαν. Τις φορές που οι συμπλοκές με την αστυνομία, οι πέτρες και οι μολότοφ και δε μας άφησαν να ευχαριστηθούμε μία μπάντα επί σκηνής.

Rolling Stones, 17 Απριλίου 1967

Ξύλο, διακοπή, αλλά όχι και κυνηγητά στην πρώτη συναυλία ξένης ροκ μπάντας στην Ελλάδα, καθώς τέσσερις μέρες πριν τη Χούντα, ήταν αδιανόητο νέοι να παίξουν σφαλιάρες με αστυνομικούς, ειδικά για ένα τέτοιο θέμα.

Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, στη μισογεμάτη λεωφόρο και με την εταιρεία του Μαστοράκη που τους έφερε να έχει μπει ήδη μέσα κάπου 10.000 δολάρια, οι Stones ανέβηκαν στη σκηνή. Μαζί τους και ο Brian Jones, σε μία απ’ τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του στο πλάι τους -αλλά και γενικά.

Οι Stones πρόλαβαν να παίξουν τα The last time, Paint it black, 19th nervous breakdown, Lady Jane, Get off of my cloud, Ruby Tuesday, Let’s spend the night together, Under my thumb, Going Home και Satisfaction.

Κάποια στιγμή ο Mick Jagger θα ζητήσει από ένα άτομο του crew να πετάξει στο κοινό τα κόκκινα γαρύφαλλα που τους είχε προσφέρει η εταιρία παραγωγής. Ένας αστυφύλακας θα πέσει πάνω του για να τον σταματήσει. Ο Jagger θα τα δώσει τώρα στον μάνατζερ της περιοδείας για να τα μοιράσει αυτός -η εξέδρα που βρισκόταν ο Jagger ήταν μακριά απ’ το κοινό, αν αναρωτιέσαι γιατί δεν μπήκε ο ίδιος στον κόπο. Πάνω στον μάνατζερ θα πέσουν έξι αστυφύλακες και θα τον σαπίσουν στο ξύλο. Οι υπεύθυνοι του γηπέδου, με διαταγή της αστυνομίας θα κατεβάσουν τον γενικό, λήγοντας το live μέσα στο σκοτάδι.

Το πρόβλημα υποτίθεται ότι ήταν τα κόκκινα γαρύφαλλα που καταλαβαίνεις τι θύμισε παβλοφικά στους άντρες της τάξης, αλλά κυκλοφόρησε και άλλη μια ιστορία που ήθελε τις αρχές να «ακούνε» αντί για “Satisfaction”, το «Θα σε σφάξω». Ακόμα και αν δεν ισχύει, καταλαβαίνεις σε τι υπόληψη τους είχαν για να τους καταλογίσουν κάτι τέτοιο.

Την επόμενη μέρα οι Stones έφυγαν από την Αθήνα εκτός από τον Bill Wyman, που θέλησε να κάνει μερικές ημέρες διακοπές στον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Τα τανκς τον βρήκαν στο ξενοδοχείο. Θα φύγει τελικά στις 23 Απριλίου.

Rory Gallagher, 12 Σεπτεμβρίου 1981

Σε συνέντευξή του το 1992, ο Rory περιέγραψε καλύτερα από όλους τι συνέβη εκείνο το μαγικό βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια:

«Μόλις το show ξεκίνησε, άρχισα να βλέπω φλόγες από μακριά στην πίσω πλευρά του σταδίου.

Εστιατόρια και μαγαζιά καίγονταν στον δρόμο έξω από τη συναυλία. Νομίζω πως είτε δεν άφησαν αρκετό κόσμο να μπει, είτε άφησαν περισσότερους αλλά, όπως και να ‘χει, η αστυνομία έφτασε κι άρχισε να ρίχνει δακρυγόνα σε μας. Ήταν η πιο επικίνδυνη συναυλία που έχω κάνει. Αυτά τα δακρυγόνα είναι επικίνδυνα. Θολώνουν τα μάτια σου και δεν μπορείς να δεις που πηγαίνεις ή να κάνεις τίποτα.

Όταν τελικά μπήκαμε στα παρασκήνια μετά το τέλος της συναυλίας ήμασταν πολύ αναστατωμένοι μιας και δεν ήμασταν σίγουροι ποιος ήθελε να μας προστατεύσει και ποιος να μας επιτεθεί. Μας περιτριγύριζαν «παραστρατιωτικοί» (σ.σ. εννοεί ασφαλίτες) κι έμοιαζαν πολύ απειλητικοί. Γι’ αυτό φύγαμε μπαίνοντας σ ένα αυτοκίνητο και προσπαθήσαμε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο!

(…)

Ήμασταν μούσκεμα, τα μάτια μας δάκρυζαν από τα δακρυγόνα κι όλοι φοβηθήκαμε. Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική! Αλλά ήταν επικίνδυνη. Απλά δεν ήθελα να πεθάνω σ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε…».

Rock in Athens, 26&27 Ιουλίου 1985

Πέτρες και μπουκάλια στον Boy George, ξύλο στους τζαμπατζήδες που προσπάθησαν να μπουν μόλις ακούστηκαν τα πρώτα riffs των Stranglers και 14 αστυνομικοί τραυματισμένοι ήταν ο απολογισμός -όχι όλος- του πρώτου ροκ φεστιβάλ στη χώρα.

Τα χειρότερα συνέβησαν την πρώτη μέρα, καθώς τη δεύτερη -μαθημένες πια οι αρχές- επέτρεψαν στους τζαμπατζήδες να μπουν, πληρώνοντας έστω ένα πολύ μικρό αντίτιμο.

Ο Boy George, λοιπόν, μέλος ακόμα τότε των Culture Club έφαγε τα πρώτα κονσερβοκούτια, μπουκάλια ακόμα και παπούτσια από τους «πολύ άντρες» που κορόιδευαν την εμφάνισή του. Δεν πήρε χαμπάρι, συνέχισε να τους ειρωνεύεται και δεν εγκατέλειψε τη σκηνή, με τους ρατσιστές και ομοφοβικούς να σκυλιάζουν.

Την ώρα που βγήκαν οι Stranglers και δεκάδες άνθρωποι έξω από το Καλλιμάρμαρο ζητούσαν κι έσπρωχναν να μπουν χωρίς εισιτήριο, οι αστυνομικοί δεν το άφησαν αυτό να περάσει έτσι. Ήχοι από πέτρες, μολότοφ και γκλομπ γέμισαν την ατμόσφαιρα με τον επικεφαλής των ΜΑΤ τελικά, τον Νίκωνα Αρκουδέα να διαπραγματεύεται μαζί τους και τελικά να τους αφήνει. Οι μέσα αστυνομικοί όμως δεν το ήξεραν αυτό, και έτσι όταν μπήκαν οι τζαμπατζήδες ακολούθησε και δεύτερος γύρος ξύλου. Συνολικά δύο αυτοκίνητα κάηκαν, κάποια οχήματα των συγκροτημάτων καταστράφηκαν, το δάσος Αρδηττού πήρε φωτιά από μολότοφ και όπως είπαμε και στην αρχή, 14 αστυνομικοί τραυματίστηκαν, ένας φωτορεπόρτερ και φυσικά δεκάδες νέοι.

Τρύπες, 20 Σεπτεμβρίου 1994

Πρόκειται για το χειρότερο live της μπάντας στην καλύτερη φάση της καριέρας της. Είμαστε στο 1994, ο Λυκαβηττός είναι ασφυκτικά γεμάτος, με πολύ κόσμο να αναγκάζεται να μείνει απ’ έξω. Χωρίς προφανή λόγο, θα φύγουν κάτι πέτρες από τα ψηλά, κάποιες άλλες θα τους επιστραφούν, το ίδιο θα συμβεί και από τους συγκεντρωμένους εκτός και ξαφνικά ο χώρος θα θυμίζει πεδίο μάχης. Ούτε η μπάντα δε θα γλιτώσει. Πέτρες, καρέκλες και λοστοί θα φύγουν προς τη σκηνή.

Οι Γκρόβερ, η μυθική μπάντα που άνοιξε το live τα έχουν χάσει κι αυτοί. Ο τραγουδιστής τους θα βγει στη σκηνή και θα φωνάξει ότι ένα παιδί έχει χάσει το μάτι του. Πολύς κόσμος θα φύγει, θα χρειαστεί να φτάσουν μέχρι το Κολωνάκι και τις γύρω περιοχές για να νιώσουν ασφαλείς, και από κουκουλοφόρους και από αστυνομικούς.

Ο Αγγελάκας και η μπάντα θα παίξουν το live, θα το ολοκληρώσουν αλλά η ξέφρενη διάθεση που χρειάζεται δεν υπάρχει από κανέναν. Το live της επόμενης βραδιάς ακυρώνεται και μετατίθεται δυο μήνες μετά στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Οι εφημερίδες της επόμενης μέρας θα τα βάλουν με τους «ροκάδες» και μερικοί από τους πιο συντηρητικούς τίτλους θα κάνουν την εμφάνισή τους.

Prodigy, 27 Μαΐου 1995

Από τα πιο γνωστά επεισοδιακά live. Οι Prodigy είναι στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων, περισσότεροι από πέντε χιλιάδες άνθρωποι χορεύουν από κάτω και ο Keith Flint -όπως θα πει αργότερα- θα νιώθει τα μάτια του δακρυσμένα απ’ τα δακρυγόνα που έπεφταν απ’ έξω. Σύντομα τα επεισόδια θα μεταφέρονταν και μέσα. Η μπάντα θέλει ακόμη τρία τραγούδια για να τελειώσει το σετ και απ’ τα ηχεία βαράει το (No Good) Start the Dance. Εκείνη τη στιγμή η μουσική θα διακοπεί ξαφνικά και η μπάντα θα φύγει. Ο Keith θα επιστρέψει για λίγο προκειμένου να αναρωτηθεί δυνατά στο μικρόφωνο «Ποιος μαλάκας πετάει πέτρες; Αν τον πιάσω θα τον σκοτώσω». Και η συναυλία τελειώνει εκεί. Αργότερα σε συνέντευξή τους θα πουν ότι έβλεπαν πολύ μεγάλες πέτρες να σκάνε στους μπροστινούς και ότι σιγά-σιγά είχαν φτάσει να χτυπάνε και την άκρη της σκηνής. Θεώρησαν επικίνδυνη την όλη κατάσταση και προφανώς έφυγαν.

Πέντε άτομα θα μεταφερθούν αιμόφυρτα στο νοσοκομείο, έχοντας γλιτώσει τα χειρότερα ενώ θα γίνουν και δύο συλλήψεις. Ο λόγος των επεισοδίων; Ακούστηκαν πολλά. Από το καθιερωμένο ντου κάποιων για να μπουν χωρίς εισιτήριο μέχρι και το εξωφρενικό ότι μεταλάδες και ροκάδες, που δε γούσταραν όσους ακούνε ηλεκτρονική μουσική, μαζεύτηκαν για να χαλάσουν τη συναυλία. Όπως και να ‘χει οι συμπλοκές με την αστυνομία και η ανικανότητα της διοργανώτριας εταιρείας να εξασφαλίσει τη σωματική ακεραιότητα της μπάντας έφερε το τέλος της συναυλίας.

Rage Αgainst Τhe Μachine, 14 Ιουνίου 2000

Οι Rage Against The Machine βρέθηκαν στο Θέατρο Πέτρας στο πλαίσιο της περιοδείας τους για το τρίτο άλμπουμ τους, The Battle of Los Angeles. Οι 8.500 άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν μιλούν για μια ανεπανάληπτη εμπειρία, με moshpits, ασταμάτητο πάνω κάτω, ιδρώτα και φωνή. Μιλούν όμως και για την ξενέρα που έφαγαν όταν η συναυλία διακόπηκε απότομα, σχεδόν 70 λεπτά μετά την έναρξή της – ευτυχώς είχαν προλάβει να παίξουν τα περισσότερα κομμάτια τους.

Αριστερά της σκηνής και ελάχιστα έξω απ’ το Θέατρο της Πετρούπολης, άρχισαν να πέφτουν βόμβες μολότοφ στα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Τα ΜΑΤ δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους, περιπολικά και πυροσβεστική έτρεχαν προς το σημείο και περίπου 50 άγνωστοι συνέχιζαν τις καταστροφές στα σταθμευμένα οχήματα. Το συγκρότημα έφυγε αμέσως από τη σκηνή, φυγαδεύτηκε μάλλον πιο σωστά, και το live έληξε άδοξα, με τους γονείς δεκάδων παιδιών να ανησυχούν βλέποντας στην τηλεόραση ότι στον χώρο γίνονταν επεισόδια.

Σύμφωνα με τις εφημερίδες της επόμενης ημέρας έξι αυτοκίνητα και έξι μοτοσικλέτες πήραν φωτιά, ενώ τραυματίστηκαν και δύο άτομα, ο ένας αστυνομικός. Συνολικά συνελήφθησαν 25 άτομα, σε ένα live που μύριζε μπαρούτι έτσι κι αλλιώς, από το πρώτο δευτερόλεπτό του.