Όλες οι ταινίες εποχής του Woody Allen

Είναι περίεργο το πώς κάποιες ταινίες του θεωρούνται καλές ενώ άλλες όχι, τη στιγμή που ο Woody Allen κάνει το ίδιο σε όλες: γράφει αυτά που πιστεύει για τη ζωή, παιγμένα μέσα στο πλαίσιο μιας γλυκόπικρης ιστορία, δίχως να ξεφεύγει ποτέ από τον εαυτό του. Άλλωστε έχει πει τόσες φορές ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, σύμφωνα με εκείνον, για να σου αποσπάται η προσοχή και να μην σκέφτεσαι συνέχεια το αναπόφευκτο, είναι ή να βλέπεις ταινίες ή να φτιάχνεις ταινίες.

Υπάρχει κόσμος που τον αγαπά, έχοντας δει όλη τη φιλμογραφία του, και δυσκολεύεται να καταλάβει γιατί μια ταινία του μπορεί να θεωρηθεί κακή. Ίσως το μέλλον δικαιώσει και εκείνες που όταν βγήκαν δεν πήραν την προσοχή που τους άξιζε, αλλά για την ώρα ας μιλήσουμε για το παρελθόν. Το παρελθόν είναι από τις αγαπημένες θεματολογίες του Woody Allen, αποδρώντας συχνά σε αυτό για να μιλήσει για τις συνήθεις νευρώσεις του. Γι’αυτό και θυμηθήκαμε όλες τις ταινίες εποχής που έχει γράψει και σκηνοθετήσει, με αφορμή το ’30s νεοαφιχθέν ‘Café Society’. Και πράγματι κάνοντας αυτή την ανασκόπηση ξανασυνειδητοποιείς ότι έχουν όλες κάτι το υπέροχο.

1975, Love and Death

Σε μια Ρωσία εποχής Ντοστογιέφσκι και Τολστόι, το ‘Love and Death’ είναι μια υπέροχη καρικατούρα των βιβλίων τους. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, πόλεμος και συζήτηση γύρω από την ύπαρξη του θεού (άλλη μία απόδειξη ότι η ανθρωπότητα όλα τα χρόνια το ίδιο δράμα περνάει) και μαζεμένες κάποιες από τις καλύτερες ατάκες του Woody Allen. Είναι επίσης και η περίφημη ταινία που παίζει και η Δέσπω Διαμαντίδου υποδυόμενη τη μητέρα του.

1976, The Front

Αμερική των ’50s, Ψυχρός Πόλεμος και οι μισοί άνθρωποι του θεάματος ήταν γραμμένοι στην blacklist του Hollywood και δεν βρίσκαν ποτέ δουλειά, αν υπήρχε η υποψία ότι ήταν κομμουνιστές ή φιλοκομμουνιστές. Πολλοί σεναριογράφοι χρησιμοποιούσαν άλλη ταυτότητα για να περάσουν τα σενάριά τους και έτσι και στο ‘The Front’, ο χαρακτήρας του Woody καταλήγει ξεκινώντας με το να κάνει τη χάρη σε ένα φίλο του, να εμφανίζεται ως βιτρίνα σεναριογράφος για πολλούς άλλους που βρίσκονταν στη μαύρη λίστα του Hollywood.

1982, A Midsummer Night’s Sex Comedy

Βρισκόμαστε γύρω στο 1900. Βασισμένο στο ‘Smiles of a Summer Night’ του Bergman (και φυσικά στο ‘Όνειρο Θερινής Νυκτός’ του Σαίξπηρ) και η πρώτη φορά που η Mia Farrow έπαιξε σε ταινία του Woody Allen.

1983, Zelig

Αμερική των ’20s και ’30s. Το ‘Zelig’ είναι ένα mockumentary για την ζωή του Leonard Zelig, τον επονομαζόμενο και άνθρωπο-χαμελαίοντα αφού είχε τη δυνατότητα να παίρνει τη μορφή ανθρώπων που συναναστρεφόταν. Μια από τις πιο λιγότερο ευρέως γνωστές αλλά και πιο καλές και αστείες ταινίες του Woody Allen.

1987, Radio Days

Λίγο πριν και λίγο μετά το ’40 και η πιο ίσως αληθινή από τις ταινίες εποχής τοΥ. Με αφηγητή τον ίδιο ως Joe σε μεγάλη ηλικία, βλέπουμε τα παιδικά του χρόνια και μαζί της οικογένειάς του και νιώθουμε σαν να βλέπουμε όντως τα παιδικά χρόνια του Woody Allen. Συνήθως την προτείνουν σε λίστες με τις καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες και όντως είναι (ειδικά άμα περνάτε μια μοναχική Πρωτοχρονιά), γιατί έχει τον κατάλληλο συνδυασμό νοσταλγίας, μελαγχολίας, feelgood συναισθήματος και Πρωτοχρονιάς.

1991, Shadows and Fog

Βρισκόμαστε στα ’20s και η πλοκή εξελίσσεται ανάμεσα σε ένα περιοδεύον τσίρκο, σε ένα πορνείο και στους δρόμους της σκοτεινής πόλης όπου ένας δολοφόνος τριγυρνά ελεύθερος.  Ο Woody Allen εμπνεύστηκε από τις νουάρ ταινίες εκείνης της εποχής και έφτιαξε ένα ακόμη μικρό θαύμα. Σε μικρό ρόλο έκπληξη, η Madonna και ο Malkovich ως παράνομο ζευγάρι.

1999, Sweet and Lowdown

Τοποθετημένο και αυτό στα ’30s, καθώς o Woody Allen μας παρουσιάζει τη ζωή του μυθικού Emmet Ray, του δεύτερου καλύτερου κιθαρίστα της εποχής που ζούσε στη σκιά του Django Reinhardt και που ήθελε τόσο να γνωρίσει αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί λιποθύμησε την μοναδική φορά που είχε την ευκαιρία. Το ‘Sweet and Lowdown’ είναι επηρεασμένο από το ‘La Strada’ του Fellini, κάτι που είναι φανερό στην παραπάνω σκηνή, μια από τις αγαπημένες ταινίες του Woody (και δική μας).

2001, The Curse of the Jade Scorpion

Νέα Υόρκη των ’40s και ένα ακόμη νουάρ από τον Woody Allen. Ο C.W. Briggs είναι ένας ερευνητής για μια ασφαλιστική εταιρεία που προσπαθεί να διαλευκάνει μια σειρά ληστειών που έχει κάνει ο ίδιος όντας υπνωτισμένος (δεν είναι σπόιλερ το λέει από την αρχή). Αυτή η ταινία κατέχει το ρεκόρ μεγαλύτερου μπάτζετ από τις ταινίες του, ωστόσο δεν ευδοκίμησε ποτέ στο box office.

2011, Midnight in Paris

Ένας σεναριογράφος της εποχής μας ταξιδεύει στο χρόνο και συγκεκριμένα στα ’20s που πάντα ήθελε να ζήσει, και ενώ περνάει τέλεια καταλαβαίνει πως και οι άνθρωποι των ’20s νοσταλγούν την Belle Époque των 1890s. Και έτσι ο Woody Allen μας προσγειώνει ακόμη μία φορά με τη συνειδητοποίηση ότι σε κάθε εποχή οι άνθρωποι εξιδανικεύουν μια παλιότερη εποχή που τελικά δεν υπήρξε ποτέ ιδανική.

2014, Magic in the Moonlight

Είμαστε στο 1928 και ο Woody Allen διαπραγματεύεται το αν υπάρχει μαγεία ή όχι. Η Emma Stone, γιατί πάντα ξέρει να διαλέγει εξαιρετικές πρωταγωνίστριες, προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι μέντιουμ σε μια πιο παραμυθένια ταινία εποχής του σκηνοθέτη.

2016, Café Society

Και τώρα, ξανά πίσω στα ’30s!

Διαβάστε την κριτική του PopCode για το ‘Café Society’