Όλες οι ταινίες Indiana Jones, από τη χειρότερη στην καλύτερη
Ο Indiana Jones αποχαιρετά το σινεμά και εμείς βάζουμε τις ταινίες του σε σειρά κατάταξης, από τη χειρότερη στην καλύτερη.
- 1 ΙΟΥΛ 2023
Πέντε ταινίες και παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες από τη σύλληψή του, το κινηματογραφικό franchise του Indiana Jones που σκαρφίστηκαν ο Steven Spielberg και ο George Lucas για έναν παράτολμο αρχαιολόγο, βρίσκει -κατά τα φαινόμενα- το τέλος του με το Dial of Destiny.
Ο Harrison Ford εγκαταλείπει στα 80 του πια χρόνια τον ρόλο του Indiana Jones, έχοντας μία άτυπη συμφωνία με την Lucasfilm ότι δεν θα τον αντικαταστήσει κανείς. Άλλωστε το franchise έχει επιβιώσει και έξω από τη σκοτεινή αίθουσα, σε τηλεόραση, βιβλία, κόμικ και βιντεοπαιχνίδια.
Βασισμένη στην αγάπη των δημιουργών της για τα movie serials, για τους φόνους όταν έχουν θύματα Ναζί και για φανφαρόνικες περιπέτειες που μπορούν να βασιστούν στα πάντα, από κατεργάρικα, πανέξυπνα ζώα, ως γυαλιστερά διαμάντια, αυτή η σειρά ταινιών έχει εν τέλει υπάρξει διακριτική στην παρουσία της στο σινεμά, με ελάχιστες ταινίες σε σχέση με τα χρόνια που μεσολάβησαν από τη γέννησή της και συγκριτικά με άλλα, πολύ πιο επιθετικά franchises.
Εμείς πιάνουμε λοιπόν τις πέντε αυτές ταινίες του Indiana Jones και τις βάζουμε σε σειρά κατάταξης, από τη χειρότερη στην καλύτερη.
5. Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008)
Κατά γενική ομολογία η χειρότερη ταινία από τις πέντε, ακόμα και αν έχουν επανεκτιμηθεί στοιχεία της. Ας αρχίσουμε από τα καλά: Η Cate Blanchett είναι φανταστική ως κακούργα Irina Spalko, ο Harrison Ford και η Karen Allen δεν είχαν χάσει καθόλου από τη σπίθα στις ηλεκτρισμένες τους σκηνές, και η δράση – όταν είναι πρακτική – κόβει την ανάσα.
Ο John Hurt και ο Ray Winstone ωστόσο ξοδεύονται πραγματικά στην ταινία, ο Shia LaBeouf δεν κλικάρει ποτέ ως γιος του Indiana Jones, το CGI πέφτει βαρύ και τα MacGuffins της ταινίας είναι κάποια από τα πιο μισοψημένα στην ιστορία (δεν άρεσαν ούτε στον ίδιο τον Spielberg).
4. Indiana Jones and the Temple of Doom (1984)
Το Temple of Doom πήρε αποφάσεις. Ήταν prequel, άλλαξε τον τόνο της σειράς στη σκοτεινότερη λογική του Empire Strikes Back (ο George Lucas είχε διαλέξει συνειδητά παρόμοια προσέγγιση) και έχει επίσης το Anything Goes, το καλύτερο opening που είχε ποτέ ταινία Indiana Jones. Η δυσλειτουργική οικογενειακή δυναμική μεταξύ του Indy, της Willie και του Short Round, του πολυαγαπημένου από το κοινό χαρακτήρα του προσφάτως οσκαρικού Ke Huy Quan, διατηρεί επίσης το πράγμα φρέσκο και παρουσιάζει μία διαφορετική πλευρά στον στωικό ήρωα του Ford. Ο Spielberg αγκαλιάζει, επιπλέον, ορισμένες πτυχές του τρόμου και των b-movie ποιοτήτων, σε ένα βίαιο φινάλε που έχει δίκαια επανεκτιμηθεί μετά την αρχικά μέτρια υποδοχή του από κοινό και κριτική.
Ταυτόχρονα όμως η εκτέλεση της Willie που αποδίδεται ως νήπιο στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας – πολύ επιτυχημένα να ξεκαθαρίσω, έχει κάποια από τα καλύτερα gags του Temple of Doom – την τοποθετεί ξεκάθαρα στην κατηγορία damsel in distress, ενώ έχουμε και μπόλικα ρατσιστικά στερεότυπα στο μιξ.
3. Indiana Jones and the Dial of Destiny (2023)
Μία από τις πιο απλές απολαύσεις της ζωής είναι να βλέπεις τον Harrison Ford να ξεκάνει Ναζί. Ίσχυε το 1981 με το Raiders of the Lost Ark, ισχύει και τώρα με την πέμπτη – και ναι, τελευταία – ταινία της σειράς, Indiana Jones and the Dial of Destiny. Κρίθηκε αυστηρά στις Κάννες -οι περισσότερες σεκάνς δράσης τραβούν όντως περισσότερο απ’ όσο πρέπει- όμως με τον καιρό θα αποκτήσει καλύτερη φήμη ως μεγάλο φινάλε του Indy.
Ο Ford διατηρεί ακόμα αυτή την τραχιά, μη απειλητική αρρενωπότητα που μοιάζει πάντα οργανική και αβίαστη. Ανεξάρτητα από το πόσο εξωφρενικό μπορεί να είναι κάθε πρόβλημα του Indy, η περσόνα που έχτισε ο Ford πάνω στην καρτουνίστικη ιδέα του Lucas και του Spielberg, και η ανεπιτήδευτη γοητεία του έχουν κρατήσει τον χαρακτήρα δεμένο στον πραγματικό κόσμο όπου υπάρχουν συναισθήματα και συνέπειες. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, παρέα αυτή τη φορά με την τέλεια προσθήκη της Phoebe Waller-Bridge και κάποια άλλα, οικεία πρόσωπα.
Thumbs up για την τρίτη πράξη που εκτοξεύει την ταινία αντί να τη βουλιάζει όπως βλέπουμε τόσο συχνά στη δράση των blockbusters.
2. Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark (1981)
Κοιτώντας πίσω, φαίνεται δύσκολο να πιστέψει κανείς πως το Χόλιγουντ δεν είχε πίστη στον Lucas, τον Spielberg και την ιδέα τους. Ενώ η γέννησή της οφείλεται στην επιθυμία τους να τιμήσουν τα movie serials της παιδικής τους ηλικίας, κατέληξε να αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου εντελώς ανεξαρτήτως αυτών.
Η ταινία παρουσιάζει μερικά από τα πιο εμβληματικά πλάνα και στιγμιότυπα στον κινηματογράφο, όπως το γιγάντιο σετ ογκολίθων, τη μάχη με γροθιές πλάι στο αεροπλάνο, τη μαστίγιο-vs-όπλο στιγμή, και την κορύφωση της αποσφράγισης της Κιβωτού όπου δεκάδες Ναζί καίγονται από ιερό κεραυνό. Ο Ford ήταν στην ακμή του και εν μέσω ερμηνειών που περιελάμβαναν μεταξύ άλλων την αρχική τριλογία Star Wars, το Blade Runner και το Witness.
Το Raiders of the Lost Ark κέρδισε πέντε Όσκαρ από εννέα υποψηφιότητες, γεγονός εντυπωσιακό για καθαρόαιμη ταινία δράσης, ενώ η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου έβαλε την ταινία στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου προς συντήρηση, αναφέροντάς την ως πολιτιστικά, ιστορικά ή καλλιτεχνικά σημαντική. Το πρώτο Indiana Jones έθεσε κάποια από τα θεμέλια για το πώς θα έμοιαζαν οι ταινίες δράσης, ακόμη και τα βιντεοπαιχνίδια για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες, και από όλες τις ταινίες του franchise παραμένει το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα.
1. Indiana Jones and the Last Crusade (1989)
Το Last Crusade είναι η απόσταξη όλων όσων είχαμε αγαπήσει στις δύο πρώτες ταινίες, αυτή τη φορά με την προσθήκη του Sean Connery να σκοτώνει Ναζί πιλότους ενορχηστρώνοντας βολές από πουλιά. Η ταινία είναι πλουσιότερη και κουβαλάει το βάρος της με χάρη.
Είναι επίσης μακράν η πιο χαζοβιόλικη ταινία της σειράς, και η τόσο ευπρόσδεκτη αυτή ανοησία είναι μία υπενθύμιση πως, ανεξαρτήτως από ποια μέτρια δουλειά του έμπαινε ξανά στο franchise o Spielberg, ο Indy ήταν πάντοτε εκεί για να τον βγάλει από τον εαυτό του.
Η δράση είναι αψεγάδιαστη, με έναν πρόλογο καταδίωξης με τον River Phoenix στις πεδιάδες της Utah σε μία αμαξοστοιχία που συγκεντρώνει ολόκληρη την εικονογραφία του Indiana Jones: το μαστίγιο, τον φόβο για τα φίδια, την ουλή στο πηγούνι, το άχρηστο sidekick.
Πιο σημαντικά ίσως, το Last Crusade καταλαβαίνει τι ψάχνει πολύ καλύτερα από τις άλλες ταινίες του Indiana Jones. Το Άγιο Δισκοπότηρο δίνει στον Indy την ευκαιρία να ζήσει για πάντα, όμως εκείνος αποφασίζει να περάσει αυτή τη μία ζωή που έχει γνωρίζοντας τον μπαμπά του λίγο καλύτερα.
«Indiana», του λέει ο πατέρας του. «Άφησέ το». Κάποια πράγματα αξίζουν περισσότερο, όπως να χαθείς στο ηλιοβασίλεμα μαζί με έναν δικό σου άνθρωπο πάνω σε ένα άλογο.
