Η Olivia Colman δεν έχει βάλει ακόμα το αληθινό της στέμμα
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις για την καριέρα και τη ζωή ενός εθνικού θησαυρού της Αγγλίας.
- 7 ΜΑΡ 2019
Ανήσυχη κοιμάται η κεφαλή εκείνου που φοράει στέμμα. Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Σαίξπηρ και η ψυχούλα της Olivia Colman που φόρεσε δύο στέμματα μέσα σε έναν χρόνο.
Τα πράγματα σοβάρεψαν στα γυρίσματα της 3ης σεζόν του ‘The Crown’. Εκεί όπου παίρνει το σκήπτρο από τη βραβευμένη Claire Foy ως Βασίλισσα Ελισάβετ. Δεν έφτανε το άγχος της για την ανάληψη της ευθύνης μιας ήδη επιτυχημένης σειράς που λάτρευε κι η ίδια («Κι αν είσαι εσύ αυτός που θα τη γαμήσει;», αναρωτήθηκε σε podcast του Hollywood Reporter), ανακάλυψε κιόλας ότι δεν μπορούσε να μένει ανέκφραστη για τις ανάγκες του χαρακτήρα. Η βασίλισσα είναι εκπαιδευμένη να κρύβει τα συναισθήματά της. Είναι μέρος του job description.
Όταν όμως χρειάστηκε να σταθεί παγοκολώνα σε σκηνές τραγωδίας που θα δούμε στη νέα σεζόν της σειράς, διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κρατήσει τα δάκρυά της. Κάθε φορά που άκουγε κάτι στενάχωρο, ή θα βούρκωνε ή θα επιστράτευε τα puppy eyes που μας συγκίνησαν στα Όσκαρ. Χρειάστηκε, λοιπόν, να βρει ένα τρικ για να παρακάμψει το πρόβλημα. Ντροπιαστικό τρικ κατά την ίδια, αλλά τη δουλειά την έκανε.
«Κάθε φορά που μου λέει κάποιος κάτι θλιβερό, κάτι που σίγουρα θα με έκανε να κλάψω, μου δίνουν ένα ακουστικό και παίζουν το δελτίο καιρού», εκμυστηρεύτηκε πέρσι στο Vanity Fair. «Δεν ακούω τι λένε ακριβώς [οι υπόλοιποι ηθοποιοί]. Προσπαθώ σκληρά να συγκεντρωθώ στο δελτίο και να μη βάλω τα κλάματα».
Να ξέρεις δηλαδή όταν θα κάνεις τον μαραθώνιο του 3ου κύκλου του ‘Crown’, πως στις σκηνές όπου η Τραγωδία του Άμπερφαν (1966) θα αφήσει πίσω της 116 νεκρά παιδιά και 28 ενηλίκους, η βασίλισσα θα ακούει στη διαπασών για τους μέτριους ανέμους που θα δροσίσουν την ενδοχώρα. Η συγκεκριμένη τραγωδία βέβαια έκανε την αιωνίως συγκροτημένη, πραγματική βασίλισσα να δακρύσει, οπότε υποθέτω πως θα υπάρξει και κάποια σκηνή όπου η Colman κατάφερε να ξεφορτωθεί το ακουστικό της. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να μηχανευτεί κάτι παρόμοιο για τα γυρίσματα του ‘Favourite’.
Η Βασίλισσα Άννα του Γιώργου Λάνθιμου ήταν μια κωμικοτραγική φιγούρα που φορούσε τα συναισθήματά της τόσο φανερά, όσο και το μακιγιάζ που την έκανε να μοιάζει με ασβό. Επιβαρυμένη με το ασύλληπτο πένθος που επιφέρει η απώλεια 17 παιδιών και την ανασφάλεια ενός μονάρχη που δεν γνωρίζει ποιος βρίσκεται στο πλευρό του από έννοια ή από συμφέρον, η δικιά της Άννα έπρεπε να κουβαλά το βάρος του κόσμου στους ώμους της και να το σκορπάει στο πάτωμα κάθε φορά που δεν περνούσε το δικό της. αυτή ήταν μία πρόκληση που, απ’ όταν έπιασε στα χέρια της το σενάριο, ήθελε τρομερά να αντιμετωπίσει.
Μετά την πρώτη της συνεργασία με τον Λάνθιμο στον ‘Αστακό’ ως Hotel Manager, δεν ήταν πολύ σίγουρη αν ο σκηνοθέτης ήταν ευχαριστημένος από τη δουλειά της. Όταν της έγινε η πρόταση για το ‘Favourite’ όμως, η αμηχανία εξαφανίστηκε. Τελικά λάτρεψε τόσο πολύ και τον ίδιο και το φιλμ, που κατέληξε να φέρεται στο τελευταίο ως τεστ προσωπικότητας. Ξέρει πως είναι στενόμυαλο, αλλά αν μάθει ότι είδες την ταινία και δεν σου άρεσε, νιώθει πως ούτως ή άλλως δεν θα τα πηγαίνατε καλά.
Ο Λάνθιμος την είχε δει πρώτα στο ‘Tyrannosaur’. Ένα ανεξάρτητο δράμα του Paddy Considine όπου υποδύθηκε ένα θύμα ενδοοικογενειακής κακοποίησης, σε μια σπαρακτική στροφή της από τους κωμικούς ρόλους που είχαν βρεθεί στον δρόμο της ως τότε. Η ταινία δεν βρήκε μεγάλο κοινό, αλλά η ωμή της ερμηνεία γονάτισε όσους διάλεξαν να τη δουν και ενέπνευσε μια online καμπάνια με στόχο την οργάνωση προβολών για τα μέλη της Ακαδημίας BAFTA (British Academy of Film and Television Arts). Όταν η ηθοποιός δεν βρέθηκε τελικά υποψήφια για τον ρόλο, τα παράπονα των Κόλμαν Χούλιγκανς της εποχής, έβαλαν το όνομά της ανάμεσα στα trends του Twitter. Το ‘Tyrannosaur’ ήταν το ρίσκο που είχε αποδώσει.
Μέχρι τότε η Colman είχε παίξει μόνο σε κωμωδίες. Η ατζέντης της όμως τη συμβούλευσε να διαμορφώσει εκ νέου την ταυτότητά της και έτσι η ηθοποιός αποφάσισε να δοκιμάσει το εύρος της σε κάτι διαφορετικό. Δεν πρόκειται ποτέ ωστόσο να αποποιηθεί την κωμωδία, ούτε καταλαβαίνει και πολύ από τέτοιους διαχωρισμούς. Στα BAFTA του 2013, ήταν υποψήφια για δύο ρόλους άλλωστε – έναν δραματικό στο ‘Accused’ και έναν κωμικό στο ‘Twenty Twelve’. Κέρδισε και για τους δύο.
Η συλλογή της πια περιλαμβάνει το φετινό της Όσκαρ, 4 BAFTA – τα δύο που προαναφέρθηκαν, ένα για το ‘Broadchurch’ και ένα για το ‘Favourite’ – και δύο Χρυσές Σφαίρες. Μία για το ‘Favourite’ και μία για το ‘Night Manager’. Για άνθρωπο που άργησε πολύ να πιστέψει ότι η υποκριτική θα μπορούσε να βάλει φαγητό στο τραπέζι, δεν τα έχει πάει κι άσχημα.
Γεννημένη στο Norwich, η Colman ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός από μικρή ηλικία αλλά δεν είχε το θάρρος να το κυνηγήσει. Το περιγράφει ως «ένα μυστικό όνειρο, όπως το να μιλήσεις στα ζώα». Έπαιζε σε σχολικά θεατρικά και αγχωνόταν για το μέλλον της γιατί δεν τα πήγαινε καλά με το διάβασμα. Χρειάστηκε να επαναλάβει την τελευταία της τάξη μιας που κανένα Πανεπιστήμιο δεν τη δεχόταν, και αποφάσισε να σπουδάσει δασκάλα στο Homerton του Cambridge.
Όταν κι αυτό το πλάνο ναυάγησε γιατί δυσκολευόταν να συγκεντρωθεί στη μελέτη, σκέφτηκε να μείνει στο Cambridge και να δώσει τελικά μια ευκαιρία στην υποκριτική. Γράφτηκε στην ιστορική σχολή Bristol Old Vic που έχει δώσει απόφοιτους όπως Daniel Day-Lewis, Patrick Stewart, Jeremy Irons και Gene Wilder, και έπιασε τον κουβά και τη σφουγγαρίστρα. Όσο δούλευε ως καθαρίστρια και προσωρινή υπάλληλος σε διάφορες εργασίες, η τότε ατζέντης της την ψάρεψε από ένα θεατρικό της σχολής της και προσπαθούσε να της κλείσει οντισιόν. Τα ραντεβού δεν έρχονταν και οι απορρίψεις ήταν απανωτές, αλλά η Colman είχε πια καταλάβει ότι δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο στη ζωή της.
Η καθοριστική γνωριμία της ήταν αυτή με τους Robert Webb και David Mitchell, το κωμικό δίδυμο που τη συνάντησαν για πρώτη φορά σε ένα δοκιμαστικό της για τον ερασιτεχνικό σύλλογο Footlights των φοιτητών του Πανεπιστημίου του Cambridge. Όταν ήρθε το δικό τους big break με την πρόσληψή τους στη σεναριακή ομάδα του ‘Bruiser’ στο BBC, οι δύο φίλοι πρότειναν την Colman. Εκείνοι είχαν βρει τον επόμενο εθνικό θησαυρό της Αγγλίας, εκείνη είχε κλείσει την πρώτη της δουλειά.
Η συνέχεια είχε πρότζεκτ βασισμένα σε κωμικά σκετς όπως το βρετανικό ‘Office’, την εννιαετή θητεία της στο ‘Peep Show’ πλάι στον Mitchell ως χαρά της ζωής ονόματι Sophie, το ‘That Mitchell and Webb Look’, το ‘Green Wing’, το ‘Hot Fuzz’, το ‘Rev.’ και, φυσικά, μια διαφήμιση αυτοκινήτου που έχει ονομάσει «μαρτύριο της ζωής της». Εκεί ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος του σποτ αναφωνώντας «Bev! Kev!» και ευελπιστούσε πως θα το έπαιζαν κάνα-δυο βδομάδες πριν το αποσύρουν. Τελικά η συγκεκριμένη διαφήμιση έγινε τόσο διάσημη στην Αγγλία όσο σε εμάς το «πουτ δε κοτ ντάουν». Για χρόνια έπρεπε να ακούει «BEEEEV!» από περαστικούς όταν πεταγόταν για τσιγάρα.
Δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι, Olivia μου, μόνο μικροί ηθοποιοί, έτσι δεν λένε;
Μπορεί για το Χόλιγουντ να της χρειάστηκε ο Λάνθιμος για να βγει από τη σκιά της υπηρέτριας στο ‘Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές’ ή της πικραμένης κόρης της Θάτσερ στο ‘Iron Lady’, αλλά την τελευταία δεκαετία η Colman ήταν πια household name στην πατρίδα της. Μπορείς να την απολαύσεις ως βιτριολική Νονά στο ‘Fleabag’, ως ηγετική φιγούρα των μυστικών υπηρεσιών στο ‘Night Manager’ (αλήθεια, μην ψάχνετε άλλο τον επόμενο Bond), και την προσωπική μου, αγαπημένη ερμηνεία της ως ταπεινή αστυνομικός στη νεο-νουάρ σειρά μυστηρίου ‘Broadchurch’.
Αν η καλύτερη σκηνή της καριέρας της δεν ήταν και το μεγαλύτερο σπόιλερ του σόου, θα την πόσταρα αμέσως τώρα. (Αν πάλι δεν σε νοιάζουν καθόλου τα σπόιλερ, προσκυνάς εδώ).
Μαζί με την καλλιτεχνική της τέρψη, το boom της καριέρας της τής έχει αποφέρει και μεγαλύτερο κασέ. Ειδικά για το ‘Crown’, μία από τις πιο επιτυχημένες και μεγάλες παραγωγές του Netflix, που δεν φαίνεται να φείδεται πια.
«Είμαι ενθουσιασμένη! Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούμε να επισκευάσουμε τώρα. Την τουαλέτα, ας πούμε. Έχει να δουλέψει τρία χρόνια περίπου», ξεφούρνισε σε συνέντευξή της, με αυτόν τον αφοπλιστικό τρόπο που έκανε τον πλανήτη να την ερωτευτεί στην οσκαρική ομιλία της.
«Έχει πολλή πλάκα αυτό που συμβαίνει. Έχω Όσκαρ!».
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να στερήσεις από την 7 φορές υποψήφια Glenn Close το αγαλματίδιο που έχει θελήσει τόσο. Πώς όμως να μην πανηγυρίσεις για την Colman και το σοκαρισμένο της ύφος; Η νίκη της ήταν ανάμεσα στις πιο αυθεντικά ενωτικές στιγμές της φετινής απονομής. Κανείς μας δεν πρέπει να χάρηκε περισσότερο από την Emma Stone, βέβαια.
Όταν η ηθοποιός σηκώθηκε για να παραλάβει το βραβείο της, η Stone σχεδόν κατέρρευσε πάνω της. Σύμφωνα με reports, η προπέρσινη νικήτρια του ίδιου βραβείου βγήκε από την αίθουσα κλαίγοντας. Όταν βρήκε την publicist της, της είπε ότι χάρηκε γιατί «δεν υπάρχει καλύτερος άνθρωπος απ’ αυτήν». Σε άλλες της δηλώσεις, έχει αναφέρει πως αν δεν έμενε φίλη με την Olivia μετά το τέλος των γυρισμάτων του ‘Favourite’, θα της είχε ραγίσει η καρδιά.
Με την ίδια αγάπη μιλούν για εκείνη όσοι έχουν δουλέψει μαζί της. Όταν στο σετ του ‘Crown’ ρωτούσε αν μπορεί να έχει ένα φλιτζάνι τσάι, το υπόλοιπο καστ ξεκινούσε τα πειράγματα. «Φυσικά, αφού είσαι η βασίλισσα».
Είναι πολύ αργά πάντως για να φουσκώσουν τα μυαλά της βασίλισσας. Θα μείνει ο ίδιος άνθρωπος που όταν προσκλήθηκε στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, έστειλε τον άντρα της σε ένα από τα 78 μπάνια των βασιλικών διαμερισμάτων για να κλέψει δύο ρολά χαρτιού τουαλέτας. Η ίδια απλή γυναίκα που μπήκε κουτρουβαλώντας στο ασανσέρ ενός ξενοδοχείου του Λονδίνου, όταν ήμουν εκεί για το press junket του ‘Glass’.
Καλυμμένη απ’ την κορφή ως τα νύχια παρά το γεγονός ότι ο καιρός επέτρεπε μεγαλύτερη ψυχραιμία και με έναν μπερέ που κάλυπτε τα ακατάστατα μαλλιά της, το μοναδικό πράγμα που μπορούσα να διακρίνω ήταν το κατακόκκινο πρόσωπό της. Η λογική λέει ότι κοκκίνησε απ’ τα γέλια της που ακούγονταν απ’ τον διάδρομο και όχι από το κρύο. Μπήκε με την πλάτη στο ασανσέρ και έπεσε κατά λάθος πάνω μου. «I’m terribly sorry» εκείνη, «no problem» εγώ, έφτασε ο όροφός μου και κατέβηκα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να της φωνάξω «Καλή υποψηφιότητα!» φεύγοντας, αλλά κρατήθηκα.
Μπορώ να φανταστώ τώρα ότι, αν το τολμούσα, θα είχε βρει την ιδέα ξεκαρδιστική.
ΚΙ ΑΛΛΗ COLMAN:
