Ομάδα υποβρυχίων χορευτών

Δεν το έχω καθόλου με το χορό. Σοβαρά, δεν είναι σχήμα λόγου, ούτε είμαι υπερβολικός, ο χορός δεν είναι με τίποτα το δυνατό μου σημείο. Δεν έχω χορέψει ποτέ μου ζεϊμπέκικο, δεν ξέρω τα βήματα στους ελληνικούς χορούς και κάθε φορά που κουνάω το κορμί μου στους ρυθμούς της μουσικής σε κάποιο μπαρ, μοιάζω σαν να παθαίνω εγκεφαλικό.

Καλά κατάλαβες, ανήκω σε αυτούς που προτιμάνε να κάθονται όλο το βράδυ σε μια γωνία κρατώντας το ποτό τους και αισθάνομαι τρομερά άβολα όποτε καλούμαι να χορέψω. Για το λόγο αυτό όμως, σέβομαι απεριόριστα και ταυτόχρονα θαυμάζω, όσους ξέρουν να χορεύουν καλά.

Όσο δεν μου αρέσει να χορεύω ο ίδιος, άλλο τόσο και περισσότερο απολαμβάνω να παρακολουθώ το χορό κάποιου ταλαντούχου χορευτή. Κι αν μη τι άλλο, αν κάποιος χορευτής έχει ταλέντο, δεν είναι άλλος από αυτόν που κατέχει την τέχνη του break dance.

Συχνά πυκνά αναζητώ video από διαγωνισμούς break dance στο YouTube ενώ έχω συλλάβει τον εαυτό μου να χαζεύει σαν χάνος ακόμα και τους χορευτές που ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους στο Μοναστηράκι. Καταλαβαίνεις λοιπόν την αντίδρασή μου, όταν ξεφυλλίζοντας το περιοδικό της Red Bull, The Red Bulletin, το μάτι μου έπεσε στο πρότζεκτ του φωτογράφου Carlo Cruz, ο οποίος φωτογράφισε χορευτές οι οποίοι έδειξαν το ταλέντο τους στο break dance κάτω από το νερό.

Για την επόμενη ώρα, βρέθηκα να χαζεύω φωτογραφίες και video στο επίσημο site του Red Bull Photography, μονολογώντας πως “ΝΑΙ, αυτό θα μπορούσα να το δοκιμάσω κι εγώ”. Προς το παρόν, μιας και τα γραφεία της 24Media δεν διαθέτουν ακόμη πισίνα, θα αρκεστώ στο να σου παρουσιάσω το πρωτότυπο πρότζεκτ με την ονομασία Breaking The Water. Μόλις δοκιμάσω κι εγώ τις δυνάμεις μου, θα επανέλθω.

Το πρότζεκτ

Το πρότζεκτ Breaking The Water ανήκει στον φωτογράφο Carlo Cruz, ο οποίος απαθανατίζει b-boys και b-girls σε διάφορα μέρη του πλανήτη τα τελευταία 10 χρόνια. B-boys και b-girls αποκαλούνται οι χορευτές του breakdance απ’ όσους ξέρουν και προκειμένου να σε πείσω κι εγώ ότι είμαι γνώστης, αποφάσισα στο εξής να τους αποκαλώ έτσι.

Αφού λοιπόν φωτογράφισε b-boys και b-girls σε αμέτρητα συμβατικά μέρη, αποφάσισε να αναζητήσει μια νέα πρόκληση. Έτσι, ζήτησε από τους χορευτές να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους υποβρυχίως.

“Δεν συνειδητοποιείς εύκολα πόσο ρευστές είναι οι κινήσεις στο break dance. Λόγω των απότομων κινήσεων των χορευτών, συχνά θεωρείται ως ένας επιθετικός χορός. Το υποβρύχιο περιβάλλον βοηθάει ώστε να αναδειχθεί η χάρη αυτού του χορού, η οποία συνήθως περνάει απαρατήρητη. To break dance είναι πολύ γρήγορο για το μάτι”, εξηγεί ο ίδιος ο Carlo, αποσαφηνίζοντας τους λόγους αυτής της παράξενης επιλογής.

Οι δυσκολίες του εγχειρήματος

Ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί μήνες προετοιμασίας. Ακόμη και η επιλογή της πισίνας δεν γίνεται τυχαία. Τα νερά δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ ζεστά, ούτε πολύ κρύα, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να είναι και όσο πια κρυστάλλινα γίνεται, ώστε οι φωτογραφίες να είναι καθαρές.

Για τη φωτογράφιση αυτή καθεαυτή, δεν είναι λίγες οι τεχνικές λεπτομέρειες που πρέπει να διευθετηθούν. Ο Cruz έπρεπε να επιλέξει τους σωστούς φακούς, να πετύχει τον κατάλληλο φωτισμό και να καταφέρει να βρει κι έναν υποβρύχιο κώδικα συνεννόησης με τους χορευτές, ώστε να συντονίζει κάπως τις κινήσεις τους.

Σε όλα αυτά, να προσθέσουμε και το άγχος για την υγεία και την ασφάλεια των χορευτών. Άλλο να χορεύεις break dance στην αυλή ενός σχολείου κι άλλο να εκτελείς τις κινήσεις σου κάτω από το νερό για συνεχόμενες ώρες.

Η ημέρα της φωτογράφισης

Έπειτα από μήνες προετοιμασιών και συζητήσεων, ο Καλιφορνέζος φωτογράφος συγκέντρωσε τους χορευτές στην πισίνα που έκρινε ως την καταλληλότερη, στο Anaheim των Η.Π.Α., φόρεσε τον καταδυτικό του εξοπλισμό και ξεκίνησε να καθοδηγεί τους b-boys και b-girls που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του.

Η διαδικασία κράτησε μια ολόκληρη ημέρα και κορυφαίοι χορευτές, ανάμεσά τους η Ladie One από το Σικάγο και ο ViLLN από το Σακραμέντο, προσέφεραν στον Cruz υλικό για μερικές εντυπωσιακές φωτογραφίες.

Η νύχτα βρήκε τους χορευτές και τον φωτογράφο εξουθενωμένους και φυσικά πολύ βρεγμένους, όμως ιδιαίτερα ικανοποιημένους με το αποτέλεσμα. Και στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι το σημαντικό.

Πλέον ανυπομονώ να δω ποια θα είναι η νέα πρόκληση την οποία θα αναζητήσει ο φωτογράφος. Μέχρι τότε, βρήκα ακόμη μια έξοχη δικαιολογία γιατί δεν χορεύω στα μπαρ: “Μωρέ θα χόρευα, αλλά οι κινήσεις μου αναδεικνύονται περισσότερο κάτω από το νερό”.