Όπλα, σπαθιά και μυτερά μολύβια: Οι 10 καλύτερες σκηνές μάχης στα John Wick

Το νέο κεφάλαιο της σάγκα του John Wick βρίσκεται στα σινεμά και μάλιστα εξελίσσεται σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς– στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Δε θα έπρεπε στα αλήθεια να μας εκπλήσσει, όμως παραμένει ευχάριστο το πόσο καλά (και διαρκώς ανοδικά) πηγαίνουν αυτές οι ταινίες, θυμίζοντας πως το σινεμά δράσης μπορεί να είναι γεμάτο ιδέες, αισθητική και μηδενική τυποποίηση.

Όταν πρωτοεμφανίστηκε στις αίθουσες ο ήρωας, το σινεμά δράσης βρισκόταν σε ένα τελείως αμήχανο σημείο, έχοντας αφήσει πίσω τον ντοκου-ρεαλισμό των Bourne αλλά δίχως να έχει βρει μια αληθινή νέα τάση, με τις ταινίες της Marvel να κυριαρχούν πια.

Όμως τα John Wick έφεραν κάτι εντελώς φρέσκο, κι αυτό φάνηκε από το πόσο επιδραστικά ήταν και στη συνέχεια, γεννώντας ένα σωρό μιμητές και απογόνους. Με τεράστια έμφαση στη σωματικότητα της δράσης και στη χορογραφία. Στα χρώματα, στο κάδρο, και σε μια αισθητική σιγουριάς και μεγαλείου απέναντι στην όποια σεκάνς δράσης απεικονίζεται– σε πλήρη αντίθεση με τις περισσότερες πανάκριβες CGI περιπέτειες που δε ξέρουν πώς να πουν μια ιστορία μέσω δράσης.

Με φοβερές ιδέες, με εκμετάλλευση σωμάτων και περιβάλλοντος χώρου. Με χορογραφίες που εμπλέκουν σώματα, γροθιές, όπλα, σπαθιά– ό,τι υπάρχει διαθέσιμο. Με επιρροές από το σινεμά δράσης του John Woo, εκεί όπου η κουνγκ φου παράδοση των κινηματογραφικών πολεμικών τεχνών εμπλουτίζεται με την παρουσία όπλων τα οποία χρησιμοποιούνται και χορογραφούνται ως επέκταση των σωμάτων.

Η δράση στα John Wick είναι ποίηση και αρμονία, και δε χορταίνεις να την κοιτάς– απόδειξη και το Κεφάλαιο 4, που αν και με μια μαραθώνια διάρκεια άνω των 2μιση ωρών, παραμένει αγνό φαν. Ειδικά μάλιστα στις εκτεταμένες, και πάντα ευρηματικές, σκηνές δράσης. Κάποιες εκ των οποίων συγκαταλέγονται ανάμεσα στις κορυφαίες όλου του franchise.

Εδώ λοιπόν, συγκεντρώσαμε 10 τέτοιες σεκάνς. Τις καλύτερες πιθανώς κι από τις 4 ταινίες, γεμάτες ξύλο, κίνηση, χρώμα, αρμονία, και μερικούς από τους πιο απίθανους τρόπους με τους οποίους έχει σκοτωθεί ποτέ χαρακτήρας στη μεγάλη οθόνη.

10. Σπιτική Εισβολή (John Wick)

Ένα πρώτο classic από την πρώτη ταινία. Η στιγμή που καταλάβαμε πως εδώ τα πράγματα θα είναι διαφορετικά από ό,τι είχαμε συνηθίσει. Και μόνο το πλάνο με τον τοίχο να χωρίσει τον John από έναν εισβολέα, και η αντιδιαμετρική τοποθέτηση της κίνησής του με την στόχευση του όπλου, μας βάζει σε κλίμα.

9. Εναντίον Cassian (Chapter 2)

Εδώ κλέβουμε γιατί τι να πρωτοξεχωρίσεις από όλες τις σκηνές του εναντίον του Common στο Κεφάλαιο 2– που μάλλον παραμένει το καλύτερο φιλμ της σειράς. Έχουμε την καταδίωξη στις κατακόμβες, έχουμε το απίστευτα σωματικό ξύλο που ακολουθεί, σχεδόν πονάς που το βλέπεις, και φυσικά έχουμε και την τρομερή σκηνή στο μετρό με τον κόσμο να χαζεύει. Τους αδικείς;

8. Σπαθιά και μηχανές (Chapter 3 – Parabellum)

 

Μιλώντας για καταδίωξη, η σειρά βρήκε κάποιους τρόπους στην πορεία της να συμπεριλάβει και κυνηγητά στους δρόμους στη δράση της, παρότι δεν είναι το πιο φυσικό ταίριασμα για μια άγνή περιπέτεια πολεμικών τεχνών. Όμως αυτή εδώ η μαγεία, με τα σπαθιά πάνω στις μηχανές, ουσιαστικά δανείζεται τη λογική της κίνησης και τους στησίματος μιας οποιαδήποτε άλλης σκηνής της ταινίας. Απλώς αντί να τρέχουν είναι πάνω σε μηχανές, κι αντί να έχουν όπλα κρατούν σπαθιά. Τρέλα.

7. Καθρέφτη, καθρεφτάκι (Chapter 2)

 

Με απλούς όρους εντυπωσιασμού αυτή μπορεί και να είναι η κορυφαία σκηνή δράσης της σειράς. Δεν διαθέτει την κορύφωση και το impact άλλων, γι’αυτό δεν την έχουμε πιο ψηλά, αλλά και μόνο ότι μια τέτοια ιδέα μπόρεσε ο Stahelski να τη μετατρέψει σε χειροπιαστή σεκάνς που βγάζει νόημα κι είναι σωστά χαρτογραφημένο, είναι εντυπωσιακό από μόνο τους.

6. To καλύτερο όπλο είναι ένα καλό βιβλίο (Chapter 2)

 

Δε συγκαταλέγεται συχνά σε αυτές τις λίστες γιατί είναι απλά ένας-εναντίον-ενός σε έναν χώρο δίχως πολλούς εντυπωσιασμούς, όμως η σκηνή είναι απλά τέλεια σε αυτό που θέλει να κάνει. Θέτει από νωρίς στην ταινία της αίσθηση απειλής (αλλά και του παραλόγου) είναι αστεία, ο εχθρός έχει αξέχαστη φιγούρα, και φυσικά το kill shot με το σπάσιμο του αυχένα πάνω σε ένα βιβλίο είναι all-time classic.

5. Η πένα και το ξίφος (Chapter 2)

 

Ας παραμείνουμε λίγο στο αριστουργηματικό Κεφάλαιο 2 για άλλο ένα απίθανο –στα χέρια του John Wick– φονικό όπλο, ένα στυλό συγκεκριμένα, σε αυτή την απολαυστική σεκάνς παράλληλης δράσης που βρίσκει πολλούς εκτελεστές στο κατόπι του Wick.

4. Σκαλί-σκαλί (Chapter 4)

Εδώ δε θα μπούμε σε λεπτομέρειες καθώς η ταινία ακόμα παίζεται στα σινεμά, αλλά αν την είδατε, ξέρετε. Η απίστευτη σκηνή που καταλαμβάνει σχεδόν όλη τη διάρκεια της (γενικώς ξέφρενης) τρίτης πράξης, είναι ένα αιματηρό ανεβοκατέβασμα σε εκατοντάδες σκαλιά απέναντι όχι απλά σε ένα σμήνος εχθρών, αλλά και στον χρόνο. Το βλέπεις και σχεδόν πονάς.

3. Χαλάρωση στο κλαμπ (John Wick)

Η στιγμή που γεννήθηκε πραγματικά το franchise, η αισθητική του κι όσα συμβολίζει, ήταν αυτή η απολαυστική κλαμπ-κατάβαση του John ‘Baba Yaga’ Wick στα νέον έγκατα του εχθρικού λημεριού. Δίχως φόβο, δίχως έλεος.

2. Όταν κοιτάς από ψηλά (Chapter 4)

Άλλο ένα άμεσο classic από την καινούρια ταινία, με την κάμερα να μετακινείται σε μια ουράνια οπτική καθώς ο John Wick καθαρίζει ένα κτίριο-γιαπί από εχθρούς, κινούμενος σε δωμάτια, σε ορόφους, πίσω από τοίχους, ανάμεσα σε πόρτες. Και με εμάς ως θεατές να ελέγχουμε τη φάση, κοιτάζοντας σα να διαβάζουμε χάρτη βιντεογκέιμ. Αποστομωτικό.

1. Στα Μαχαίρια (Chapter 3 – Parabellum)

 

Και τελειώνουμε με, δε νομίζω να υπάρχουν πάρα πολλές ενστάσεις, το απόλυτο standout αυτής της τετραλογίας. Με τον John και τους αντίπαλους εκτελεστές στριμωγμένους στον διάδρομο ενός μαγαζιού με μαχαίρια, να χρησιμοποιούν ό,τι αντίκα κι ό,τι μουσειακό κομμάτι είχαν και δεν είχαν γύρω τους, σε μια απόλυτη συμφωνία βίας, ρυθμού, αίματος, χωροταξίας, ωμότητας και άψογα εκτελεσμένης χορογραφίας.

Εντάξει, εδώ που τα λέμε, αυτά χαρακτηρίζουν κάθε σκηνή, κάθε ταινίας αυτού του franchise. Άντε και στα επόμενα.

*Το John Wick: Chapter 4 κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Spentzos Film.