Oscars 2024: Ο θρίαμβος του Oppenheimer, η Emma Stone και το Kenergy της τελετής

Το Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου υπολογιζόταν ότι θα έπαιρνε έως 2 Όσκαρ από τις 11 συνολικά υποψηφιότητές του, αλλά τελικά τα αύξησε σε τέσσερα. Η ταινία απέσπασε τη Σκηνογραφία που διεκδικούσε το Barbie, έκανε το ίδιο με τα Κοστούμια – το πιο σίγουρο από τα Όσκαρ του οδεύοντας προς την τελετή – και σήκωσε και το Μακιγιάζ/Κομμώσεις, καταδεικνύοντας έτσι τη δυναμική που θα είχε η ταινία ως το τέλος της βραδιάς.

Ακριβώς πριν το φινάλε της μάλλον, οπότε και η Emma Stone κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ της μετά από αυτό για το La La Land, αφήνοντας πίσω τη Lily Gladstone που φάνηκε από νωρίς ότι θα ήταν η μόνη ευκαιρία του Killers of the Flower Moon για κάποιο Όσκαρ. Η ηθοποιός, παρά τη νίκη της στα βραβεία SAG, δεν τα κατάφερε.

Τα υπόλοιπα βραβεία μοιράστηκαν και αυτά σε σημαντικό βαθμό, με τη Ζώνη Ενδιαφέροντος να κερδίζει εκτός από το κλειδωμένο βραβείο Καλύτερου Διεθνούς Φιλμ, και το Όσκαρ Ήχου. Πάρα πολύ δίκαια ας σημειωθεί, αφού το φρικώδες ηχοτοπίο της ταινίας ήταν η πιο κατάλληλη κινηματογραφική γλώσσα για τον αντίκτυπο που στόχευε ο Jonathan Glazer. Το American Fiction κέρδισε το βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου, η Ανατομία Μιας Πτώσης αυτό του Πρωτότυπου, ενώ η Ακαδημία κοίταξε στην Ιαπωνία όχι μόνο με το Godzilla Minus One στα Οπτικά Εφέ αλλά και στο Animation με τη νίκη του Boy and the Heron του Hayao Miyazaki έναντι του ντόπιου Spider-Man: Across the Spider-Verse.

Η Da’Vine Joy Randolph, η νικήτρια για τον Β΄ Γυναικείο στο Holdovers ήταν η πιο συγκινητική έναρξη που θα μπορούσε να ζητήσει ποτέ η τελετή, με μία ειδική μνεία στις γυναίκες που σημάδεψαν τον δρόμο της αλλά και τους δασκάλους που είχαν πιστέψει σε εκείνη (ο καθηγητής της στη Δραματική του Yale, Ron Van Lieu, ήταν παρών στα Όσκαρ και μάλιστα με δύο μαθητές του – ο Sterling K. Brown ήταν επίσης σε τάξη του στο Yale).

Το Barbie τελικά έμεινε μονάχα με το Όσκαρ Τραγουδιού για το What Was I Made For?, κάνοντας τη Billie Eilish και τον Finneas O’Connell που το συνέγραψαν, τους μικρότερους σε ηλικία νικητές με δύο Όσκαρ στην ιστορία του θεσμού.

Η απουσία του Wes Anderson από την άλλη ήταν αισθητή όταν κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ με το The Wonderful Story of Henry Sugar, όμως είχε πολύ καλή δικαιολογία. Η παραγωγή της νέας του, ακόμα άτιτλης ταινίας, ξεκινάει νωρίς το πρωί σήμερα. Τουλάχιστον ήταν ο Messi στην τελετή, ο σκύλος της Ανατομίας, παρότι είχε αναφερθεί πως θα απουσίαζε λόγω παραπόνων διαφόρων στούντιο στην Ακαδημία επειδή η παρουσία του σε άλλα οσκαρικά events είχε, πιθανώς, στρέψει την προσοχή στην Ανατομία.

Δεν έλειψαν ούτε οι πολιτικές δηλώσεις στα Όσκαρ, και όχι μόνο με αφορμή την κατηγορία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους που παραδοσιακά αποσπά τέτοια στιγμιότυπα. Στη συγκεκριμένη κατηγορία, ο σκηνοθέτης του 20 Days in Mariupol, Mstyslav Chernov που κέρδισε το βραβείο, εξήγησε ότι θα αντάλλαζε το Όσκαρ του με μία πραγματικότητα όπου η Ρωσία δεν θα είχε κηρύξει ποτέ τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Jonathan Glazer μίλησε για «την καπήλευση του Ολοκαυτώματος από μία κατοχή που έχει οδηγήσει σε σύγκρουση τόσους πολλούς αθώους ανθρώπους» κατά τον ευχαριστήριο λόγο του μετά τη νίκη του Διεθνούς Φιλμ, και ο Jimmy Kimmel διάβασε ένα μήνυμα του Donald Trump εναντίον του και πέρασε και αυτός στην αντεπίθεση λέγοντας πως έχει έρθει η ώρα της φυλακής για τον πρώην Πρόεδρο των Η.Π.Α.

Στο μεταξύ, σταρ όπως ο Ramy Youssef και η Billie Eilish φορούσαν κόκκινες κονκάρδες από την Artists4Ceasefire, μία οργάνωση που ασκεί πίεση στον Joe Biden για να στηρίξει την εκεχειρία τη Γάζα. Ταυτόχρονα εκατοντάδες διαδηλωτές που υποστηρίζουν την κατάπαυση του πυρός στην περιοχή και μία ελεύθερη Παλαιστίνη, συγκεντρώθηκαν στο Χόλιγουντ την Κυριακή και έφτασαν μέχρι το κόκκινο χαλί των Όσκαρ, όπου τους υποδέχθηκαν αστυνομικοί του Λος Άντζελες.

Κορυφαία νότα της βραδιάς ήταν σίγουρα η live ερμηνεία του Ryan Gosling για το I’m Just Ken που ξεσήκωσε σε πολύ κατάλληλο χρόνο το Dolby Theater και όσους παρακολουθούσαμε την τελετή, ενώ τα reunions επί σκηνής του Michael Keaton και της Catherine O’Hara από το Beetlejuice, και του Arnold Schwarzenegger και του Danny DeVito από το Twins, ήταν ανάμεσα στις πιο καλοδεχούμενες στιγμές νοσταλγίας ενός show που στόχευε περισσότερο στη συγκίνηση και την εγκαρδιότητα παρά την αιχμή. Αντίστοιχα, η επαναφορά της σύνθεσης όπου πέντε περασμένοι νικητές παρουσίασαν την κάθε νέα ερμηνευτική κατηγορία, ήταν σωστή απόφαση. Περιμέναμε να το ξαναδούμε από το 2009, ας μην περιμένουμε άλλο τόσο για την επόμενη φορά.

Συνολικά, τα Όσκαρ του 2024 ήταν προσεγμένα και προσεκτικά. Μία τελετή που παρέλαβε ένα Χόλιγουντ μίας μπαρουτοκαπνισμένης σεζόν, χωρίς διάθεση περαιτέρω εμπρησμού, οραματιζόμενη τα αμέσως επόμενα βήματά του.