Όταν ο Γιάννης Βόγλης μάς είπε για την πρώτη του υπόκλιση

Δεν θα ξεκινήσω το κείμενο με κλισέ φράσεις όπως ‘τελευταίο αντίο’ ή ‘τελευταίο χειροκρότημα’. Αφενός γιατί τις απεχθάνομαι και αφετέρου γιατί γνωρίζοντάς τον έστω και φευγαλέα, οφείλω να πω ότι δεν του αξίζει. Ούτε ως προσωπικότητα ούτε ως καλλιτέχνη.

Υπήρξε ένας από τους ομολογουμένως ωραιότερους άντρες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και από τους πιο σοβαρούς και μετρημένους. Ένα “στάσου μύγδαλα” του, ήταν αρκετό για να κάνει τις γυναίκες της εποχής του αλλά και μεταγενέστερων, να παρακολουθούν με ζέση και θαυμασμό τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) κινήσεις του.

Ο Γιάννης Βόγλης, με τα Κορίτσια στον Ήλιο βρέθηκε μεταξύ των πρώτων Ελλήνων ζεν πρεμιέ από την τότε που αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε τον όρο.

Πριν από έναν περίπου χρόνο και χάρη σε ένα αφιέρωμα που έφτιαχνα για το News247.gr ενόψει της περσινής Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, τον γνώρισα στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Πρωταγωνιστούσε στο Θείο Βάνια υποδυόμενος τον Αλεξάντρ Βλαντιμίροβιτς. Λίγο μετά το μεγάλο χειροκρότημα ήρθε να με βρει στην είσοδο του θεάτρου. Μου έτεινε το χέρι ευγενικά και πρότεινε να καθίσουμε σε ένα πεζουλάκι που υπάρχει στη μέση του ας το πούμε χωλ. Ακούμπησε το μπαστούνι του στην άκρη και άρχισε να μου εξιστορεί την πρώτη του φορά στο θεατρικό σανίδι.

“Είχα μόλις τελειώσει την Σχολή του Κατσέλη όταν συμφώνησα να παίξω στο Θέατρο Τέχνης με τον Κάρολο Κουν. ‘Η άνοδος και η πτώση του Αρτούρο Ούι’ του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ο ρόλος μου δεν ήταν μεγάλος, ωστόσο ήταν αρκετά σημαντικός. Μέχρι το πρώτο χειροκρότημα, το μόνο που θυμάμαι είναι το τρακ. Ήταν τόσο έντονο. Όταν έπεσε η αυλαία το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν ικανοποίηση. Ότι τα κατάφερα. Πιστεύω ότι δεν μπορούσα να έχω καλύτερο ξεκίνημα ή δάσκαλο. Ύστερα ήρθαν οι Όρνιθες και άλλα πολλά έργα. Άλλα πιο εύκολα άλλα πιο δύσκολα. Πάντοτε όμως θυμάμαι εκείνη την πρώτη φορά που κατάλαβα τι σημαίνει τρακ και κυρίως πώς αντιμετωπίζεται: Με καλή προετοιμασία. Με δουλειά. Όχι ότι έτσι θα καταφέρεις βέβαια να το εξαφανίσεις, ωστόσο, είναι ένας καλός τρόπος να μην το αφήσεις να σε κυριεύσει“.