Όταν οι Thievery Corporation και UB 40 έφεραν το καλοκαίρι στο Release

Θεωρητικά, το καλοκαίρι ξεκινά στις 21 Ιουνίου, την μεγαλύτερη μέρα της χρονιάς. Πρακτικά ξεκινάει όταν σκάνε οι πρώτες ζέστες και στο μυαλό των περισσότερων όταν μπαίνει ο Ιούνιος. Αυτή την μέρα λοιπόν, ξεκίνησε και επίσημα το συναυλικό καλοκαίρι. Την 1η Ιουνίου, τη δεύτερη δηλαδή μέρα του Release Athens, οι UB 40 και οι Thievery Corporation, καλωσόρισαν την εποχή του χρόνου, που προτιμούμε να τους ακούμε ένα κλικ περισσότερο από τον υπόλοιπο χρόνο. Την εποχή που την χαρακτηρίζει η ανεμελιά, η ξεκούραση, η ευτυχία με τα απλά πράγματα, την εποχή που ξεχνάς τι μέρα και τι ώρα είναι.

Το βράδυ της 1ης Ιουνίου, όσοι επέλεξαν να πάνε στην Πλατεία Νερού, ταξίδεψαν σε μαγικά νησιά με τις reggae μελωδίες των UB40 και περιηγήθηκαν σ’ όλο τον κόσμο με τους ήχους των Thievery Corporation. Το σκηνικό ήταν ιδανικό κι αυτό οφείλεται πλην των καλλιτεχνών και σε ακόμα δύο πράγματα: 1) στους διοργανωτές που είχαν φροντίσει όλα να είναι άψογα και 2) στο φανταστικό μέρος, εκεί δίπλα στη θάλασσα του Φαλήρου. Οι Golan , Angelica Dusk και Magenta Flaws είχαν φροντίσει να ανοίξουν τη συναυλία και να στρώσουν χαλί διασκέδασης σ’ όσους βρέθηκαν από νωρίς στην Πλατεία Νερού.

Όταν ο ήλιος έδινε δειλά δειλά τη θέση του στο φεγγάρι, οι UB40 ανέβηκαν στην σκηνή και κάπου εκεί ξεκίνησε επίσημα το μουσικό μας καλοκαίρι. Οι reggae ήχοι του συγκροτήματος από το Μπέρμιγχαμ που συμπληρώνει φέτος 40 χρόνια ζωής και έχει να περηφανεύεται για το πόσο “ζωντανό” παραμένει στο πέρασμα του χρόνου, βρήκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά την ανταπόκριση του κόσμου, που χόρευε στους ρυθμούς του. Η αρχή έγινε με το ορχηστρικό Flying High με τα πνευστά σε πρώτη σειρά και έναν σταθερό reggae ρυθμό να ακολουθεί. Έπειτα η φωνή του Ali Campbell στο Here I am και στ’ άλλα τραγούδια, έδωσε χρώμα και νόημα σ’ όλη την ύπαρξη των UB 40 μπροστά στο αθηναϊκό κοινό.

Κάθε νότα σου έβγαζε μια καλοκαιρινή εικόνα, κάθε γνωστή μελωδία και μια στιγμή από τότε που ήσουν πιο μικρός-μικρή και άκουγες το τραγούδι τους, κάθε reggae ρυθμός και ένιωθες σαν να μυρίζεις τον θαλασσινό αέρα και να ‘χεις χυθεί αργά σε μια αιώρα. Η εμφάνισή τους έκλεισε  με το πιο γνωστό τραγούδι τους, το Red red wine και ξεσήκωσε μια και καλή το πλήθος.

Λίγο πριν ή λίγο μετά τις 11 (ποιος κοιτάει την ώρα στις ωραίες συναυλίες;), οι Thievery Corporation ανέβηκαν για μια ακόμη φορά στην σκηνή, μπροστά στο ελληνικό κοινό. 20 χρόνια, 20 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα όπως μας υπενθύμισε δια μικροφώνου ο Rob Garza και όλο αυτό το διάστημα, το κοινό της χώρας μας τους είχε πάντα στην λίστα με τις favorite bands. Πάνω από 10.000 κόσμου έφτασε στην Πλατεία Νερού για ν’ ακούσει ένα συγκρότημα που ήρθε και πριν ένα χρόνο, αλλά είχε στις αποσκευές του έναν καινούργιο δίσκο και μπόλικη όρεξη για γαλήνη και συνάμα ξεσηκωμό.

Το “Marching the hate machines into the sun” έδωσε την εκκίνηση για ένα καλοκαιρινό μελωδικό ταξίδι στα πιο ωραία και απόκρυφα μέρη του κόσμου, με ξεναγό ένα πολυπολιτισμικό συγκρότημα.

Οι μελωδίες και οι ρυθμοί άλλαζαν τραγούδι με το τραγούδι, αφού η λίστα είχε από το reggae “True sons of Zion”, μέχρι το downtempo “Amerimacka” και από το μελαγχολικό lounge “Sweet Tides” μέχρι το drum n bass “Warning Shots”. Αλλά αυτοί είναι οι Thievery Corporation και σ’ αυτή τη συνεχή αντίθεση κρύβεται η μαγεία τους.

Για πρώτη φορά ακούσαμε live τα Voyage libre, History και Waiting too long από το νέο τους δίσκο κι αν κρίνουμε από την αντίδραση του κόσμου, θα μπουν οσουνούπω σε καλοκαιρινές playlist, ενώ τη μερίδα του λέοντος είχε το περσινό “The temple of I & I”.

Δύο ώρες επί σκηνής, δύο ώρες που ούτε καταλάβαμε πως περάσαν και πως από το επιβλητικό ραπάρισμα του Mr Lif πήγαμε στην γλυκιά μελωδική φωνή της Loulou και από την αισθησιακή και ατέλειωτη φωνή της Natalia Clavier, φτάναμε να απολαμβάνουμε την καθαρή γεμάτη χρώματα φωνή του Christopher “Puma” Smith.

Το κοινό μονίμως όρθιο, πότε να κινείται σε slow ρυθμούς και πότε να χοροπηδάει, πότε να σιγοτραγουδάει ένα στίχο με κλειστά τα μάτια και πότε να φωνάζει δυνατά με τις φλέβες πεταμένες σαν σφεντόνες δίνοντας το ρυθμό, έφυγε γεμάτο γαλήνη και χαρά, γεμάτο καλοκαίρι, έφυγε γενικά γεμάτο.

Με τελευταία μελωδία το “Richest man of Babylon” και πιο πλούσιους ανθρώπους μουσικά, όσους βρεθήκαμε σε μια ακόμη παράστασή τους, στην δεύτερη μέρα του Release Athens.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.