Όταν βρεθήκαμε στον πιο υπέροχο ραδιοφωνικό σταθμό του πλανήτη

Στο άκουσμα του ονόματος “KEXP”, το μυαλό σου πιθανότατα ταξιδεύει πρώτα στο Youtube και όχι άδικα. Η πρώτη live ραδιοφωνική μετάδοση του Can’t Hold Us των Macklemore & Ryan Lewis μετρά πάνω από 32 εκατομμύρια views. Το Cosmic Love με την Florence να τραγουδά σε ένα λαμπυριστά ονειρικό δωμάτιο μετρά πάνω από 22 εκατομμύρια views. Για να ακολουθήσουν οι Of Monsters and Men με το Little Talks, ο μέγιστος Charles Bradley και πολλοί πολλοί άλλοι που βρέθηκαν στα στούντιο του σταθμού στο Seattle για μία live in studio ακουστική εμφάνιση.

Είναι τεράστια τιμή για έναν καλλιτέχνη εγνωσμένης αξίας, να τον καλέσουν οι άνθρωποι του KEXP να τραγουδήσει μπροστά στα μικρόφωνα του σταθμού. Είναι τεράστιο δώρο για μικρότερου βεληνεκούς μπάντες και τραγουδιστές να βρεθούν μπροστά στα μικρόφωνα αυτά. Κι αυτό γιατί με παραπάνω από 1 εκατομμύριο subscribers στο κανάλι του, το KEXP κατάφερε αυτό που φαντάζει πολύ δύσκολο για οποιοδήποτε τοπικό μέσο. Κατάφερε να σπάσει τα δικά του όρια και σύνορα και να δημιουργήσει κάτι παγκόσμιο, κάτι που ταιριάζει τόσο πολύ στη δική του φύση, καθότι καθαρά μουσικό ραδιόφωνο.

Τα στούντιο στα οποία έγιναν τα πρώτα live, αυτά που καθιέρωσαν τον KEXP, τα θυμάμαι από τα δικά μου αγαπημένα βίντεο. Φτάνοντας όμως στα νέα τους γραφεία στο Seattle είδα καλύτερα και μεγαλύτερα στούντιο, είδα υποδομές για κανονικά live, είδα τεχνολογία και setup τα οποία βάζουν αυτές τις εμφανίσεις στο επίκεντρο της δουλειάς τους. Αλλά θα φτάσουμε σε αυτά. Γιατί στην είσοδο τα πράγματα ήταν ακόμα πιο ειδυλλιακά.

Η είσοδος του κτιρίου του σταθμού είναι χωρίς κάποια φύλαξη. Και όταν ανοίγεις την πόρτα αντικρύζεις κατευθείαν μια μεγάλη αίθουσα με τραπεζάκια διασκορπισμένα στο χώρο. Μυρίζει φρεσκοψημένος καφές και κρουασάν από το μικρό cafe το οποίο στεγάζεται μέσα στο κτίριο. Στους τοίχους υπάρχουν φωτογραφίες από το tour που είχε κάνει ο KEXP για live εμφανίσεις τοπικών και μη συγκροτημάτων στην Ισλανδία. Στη μία γωνία της αίθουσας είναι η είσοδος για τα γραφεία του σταθμού και στην άλλη ένα δισκάδικο, με δεκάδες βινύλια για τους λάτρεις του είδους ή για κάποιους όπως κι εγώ που ήθελαν ένα μικρό ενθύμιο από το μέρος.

Ένα φανταστικό μέρος για να πίνεις τον καφέ σου, σκέφτηκα, χαζεύοντας τον κόσμο στα τραπεζάκια. Αυτό όμως που το έκανε απείρως καλύτερο είναι ότι στον κεντρικό τοίχο, αυτόν που έκρυβε πίσω του τα γραφεία και τις εγκαταστάσεις του σταθμού, έβλεπες ένα ευρύ παράθυρο. Κι από μέσα τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς οι οποίοι έκαναν εκείνη την ώρα εκπομπή. Σκέψου τους ραδιοφωνικούς σταθμούς να είχαν τα booth τους ανοιχτά στο κοινό. Όχι τις 2-3 φορές το μήνα που βλέπουμε τους δικούς μας σε παραλίες και εμπορικά κέντρα αλλά κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή. Μπροστά στο παράθυρο; Ένα μικρό stage το οποίο όπως έμαθα αργότερα χρησιμοποιούν για συναυλίες. Στην εικόνα βλέπεις το ραδιοφωνικό booth από την μέσα μεριά, να κοιτά τον χώρο στην είσοδο.

Το ραντεβού μου ήταν με τον Dashel Schueler (δεξιά στην παρακάτω φωτογραφία), υπεύθυνο για την ανάπτυξη και τις εξωτερικές σχέσεις του σταθμού. Μαζί του ήταν ο Dj Larry Rose, ένας από τους on-air hosts του σταθμού, υπεύθυνος για πολλές δραστηριότητες του σταθμού και αγαπημένος στο community του Seattle. Οι δυο τους ανέλαβαν να με ξεναγήσουν στα στούντιο και να μου μιλήσουν για τον KEXP. Κι όλα αυτά; Με ένα απλό email που είχα στείλει λίγες ημέρες νωρίτερα λέγοντας ότι θα επισκεφθώ την πόλη. Για την ακρίβεια, η πρόσκλησή τους ήταν για να παρακολουθήσω ένα από τα live μαζί τους αλλά το μοναδικό live εκείνη την εβδομάδα έπεφτε την ίδια ώρα με την ομιλία του CEO της Microsoft, Satya Nadella, και (ερμ) γι’ αυτό είχα πάει στο Seattle οπότε έχασα το live πανηγυρικά.

Για εκείνους που αγαπούν την indie και την alternative, βασικά για όλους όσους αγαπούν την μουσική, η περιπλάνηση στα στούντιο του KEXP είναι σαν μια βόλτα στο λούνα παρκ. Πρώτα στην μουσική βιβλιοθήκη, εκεί όπου βρίσκονται πάνω από 40.000 CD και μερικές χιλιάδες βινύλια. Ξεκίνησα να χαζεύω, να κοιτάω ράφια, να ανοίγω ντουλάπια όσο μου μιλούσαν για την ζωντανή ιστορία του σταθμού.

Για το πώς ένα μικρό δωματιάκι στο τοπικό πανεπιστήμιο έφτασε να γίνει σήμερα μία non profit εταιρεία η οποία επενδύει με τη βοήθεια του κοινού που την στηρίζει χρηματικά. Επενδύει σε νέες τεχνολογίες, επενδύει σε εμπειρίες, επενδύει στην μουσική. Υπηρετεί πιστά το “Music That Matters” που είναι και το moto του σταθμού. Οι άνθρωποι του KEXP, όπως οι πασίγνωστοι πια Kevin Cole και Cheryl Waters, είναι τοπικοί ήρωες και πώς να μην είναι άλλωστε; Φέρνουν στην πόλη συγκροτήματα και καλλιτέχνες που δύσκολα θα έφταναν ποτέ μέχρι το βόρειο άκρο της Αμερικής. Κι όσο για τα τοπικές μπάντες; Δεν περνάει ούτε μία ώρα στο airplay του σταθμού (το οποίο διαλέγουν φυσικά οι ίδιοι οι παραγωγοί) που να μην παίξουν κάτι από τοπική μπάντα. Μία δέσμευση που κάνει τόσες και τόσες μπάντες στην πολιτεία του Oregon και γενικά στην Αμερική να τους στέλνουν τις δικές τους μουσικές προσπάθειες.

Ένας διάδρομος μας οδήγησε στο “τηλεοπτικό” πλατό. Και πίστεψέ με, δεν ήταν σε τίποτα υποδεέστερο από τα στούντιο των τηλεοπτικών μας σταθμών στην Ελλάδα. Στο KEXP κατάλαβαν ότι είναι οι live εμφανίσεις που τους έκαναν γνωστούς, κατάλαβαν ότι είναι το μεγάλο όπλο τους για το μέλλον και επένδυσαν ακριβώς σε αυτό. Σε έναν φοβερό χώρο για τα live με υπέροχη ακουστική και φωτισμό, με ένα μεγάλο τζάμι και έναν διπλανό χώρο για να παρακολουθούν το live οι όποιοι τυχεροί.

Δίπλα; Ο χώρος υποδοχής των μουσικών καλεσμένων τους. Σε μια μικρή “γκαρσονιέρα” εντός σταθμού οι οποία τους δίνει την άνεση να αράξουν, να κάνουν το μπάνιο τους, να φάνε και να πιουν πριν ή μετά το κάθε live. Τους κάνει να νιώθουν ευπρόσδεκτοι και σημαντικοί αλλά όχι με τον κλασικό κυριλέ τρόπο που θα δεις σε υποδοχή τέτοιων σταρ της μουσικής αλλά με έναν χαλαρό και πανέμορφο τρόπο που αξίζει σε κάθε μουσικό που αγαπά αυτό που κάνει.

Το open space είχε τα γραφεία των ανθρώπων που δουλεύουν για τον σταθμό. Με ένα ζωγραφιστό KEXP στον τοίχο και ποδήλατα να κρέμονται από εκεί, για εκείνους που προτιμούν να μετακινούνται έτσι στην πόλη. Τα γραφεία ήταν σχετικά άδεια. Βλέπεις εκείνη τη μέρα γινόταν ένα φεστιβάλ στην πόλη και όλοι από τον σταθμό είχαν σπεύσει να στηρίξουν. Οι λίγοι που είδα να έχουν μείνει πίσω ήταν χαμογελαστοί, ορεξάτοι να μου μιλήσουν. Νομίζω κι εσύ αν δούλευες στον KEXP θα είχες μια απεριόριστη όρεξη για ζωή και δημιουργία.

Αποχαιρετώντας τον Dashel και τον Larry στην είσοδο του σταθμού, έμεινα λίγο ακόμα να χαζεύω τις εικόνες στους τοίχους. Εκείνα τα συγκροτήματα τα οποία ο σταθμός είχε αναλάβει να κάνει διάσημα όχι επειδή τους πλήρωναν, όχι επειδή έπρεπε αλλά γιατί ένιωθαν ότι αγαπούν τη μουσική όσο και εκείνοι.

Όταν ρώτησα τον Dashel ποια είναι η αποστολή τους μου είπε ότι είναι “to enrich peoples lives by championing music”. Κι όταν τον ρώτησα ποιο είναι το μεγαλύτερό τους κατόρθωμα, μου απάντησε “we successfully connect with our audiences”. Και το κάνουν πράγματι με τεράστια επιτυχία και με κάθε πιθανό τρόπο. Ψηφιακά μέσα από την συχνότητα και το κανάλι τους στο Youtube, φυσικά μέσα από τα live και τα φεστιβάλ που διοργανώνουν.

Ο KEXP δεν είναι απλά ένα πρότυπο ραδιοφωνικού σταθμού, είναι ο σταθμός που έδειξε στους υπόλοιπους το δρόμο.

Η 24MEDIA επενδύει τα τελευταία χρόνια στο ραδιόφωνο, τόσο με τον Sport24 Radio όσο ακόμα εμφατικότερα με το ραδιόφωνο 24/7. Και νιώθω προσωπικά ότι το κάνει με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Προσπαθώντας να φέρει το κοινό ακόμα πιο κοντά. Στους ανθρώπους, στον αθλητισμό, στην κοινωνία των πολιτών, στην μουσική.

Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσα από τα views του Drumming Song, του Little Talks, του My Oh My, του Stay With Me και του 3 Rounds and a Sound είναι δικά μου, όλα αυτά τα χρόνια. Κι όταν μοιράστηκαν μαζί μου τον προβληματισμό τους για το πώς κάνεις monetize ακόμα πιο ουσιαστικά αυτή την επιτυχία και αυτό το κοινό, η απάντηση δεν μπορούσε δυστυχώς να είναι προφανής. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο KEXP παίρνει υπέροχη μουσική από γνωστές και άγνωστες λυρικές φιγούρες και την φτάνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη με τον πιο αυθεντικό τρόπο που έχω δει ποτέ. Αν αυτό δεν είναι αγάπη για τη μουσική, τότε τι είναι;